Κάποτε η βασική εκπαίδευση ήταν ισχυρό όπλο για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων, την παραγωγική εξέλιξη και την πρόοδο της κοινωνίας. Σήμερα ακόμα και το πανεπιστήμιο μοιάζει λίγο. Στην αυγή του καπιταλισμού η αστική τάξη, σπρωγμένη από την ανάγκη για εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, υποχρεώθηκε να υποστηρίξει την υποχρεωτική, δωρεάν, βασική εκπαίδευση.

Σήμερα που η πρόοδος των επιστημών έχει κάνει τεράστια άλματα, που το παραγωγικό μοντέλο καθιστά ουσιαστικά αναλφάβητους όσους έχουν βασική και μέση εκπαίδευση, θα περίμενε κανείς να ανοίγουν οι πόρτες των πανεπιστημίων σε περισσότερους νέους και η πρόσβαση στη δωρεάν ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση να τείνει να γίνει ελεύθερη. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Η δημοσιοποίηση, χθες, των αποτελεσμάτων εισαγωγής των υποψηφίων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Από τους περίπου 103.000 υποψηφίους, εισήχθησαν στα ΑΕΙ, σε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές περίπου 63.000. Σαράντα χιλιάδες ή τα 2/5 του συνόλου των υποψηφίων αποκλείστηκαν, ενώ δεκάδες πανεπιστημιακά τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα θα ξεκινήσουν τη νέα χρονιά με κανέναν ή με ελάχιστους πρωτοετείς φοιτητές, τη στιγμή που ο προγραμματισμός προέβλεπε ότι θα έχουν από μερικές δεκάδες έως μερικές εκατοντάδες.

Αυτό το έκτρωμα είναι έργο της σημερινής κυβέρνησης και ειδικότερα του μέτρου της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, το οποίο θεσπίστηκε παρά και ενάντια όχι μόνο στις αντιδράσεις αλλά και στην κοινή λογική. Ακόμα πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι αυτό το σύστημα δεν άφησε έξω από σχολές μόνο μέτριους μαθητές αλλά και αριστούχους.

Είναι απολύτως σαφές ότι αυτή η κυβέρνηση προσάρμοσε το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να λειτουργεί ως τροφοδότης της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το μήνυμα άλλωστε το στέλνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που το δικό του το παιδί -επειδή έχει την οικονομική άνεση- δεν το έστειλε σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά στο Γέιλ.

Δικαίωμά του. Αλλά σε ένα κράτος που θέλει να έχει κοινωνικό πρόσωπο, η Παιδεία και η υψηλού επιπέδου Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι δωρεάν και υπάρχει για τους πολλούς. Γι' αυτούς που δεν έχουν και που δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Δεν υπάρχει για να γεμίζουν οι τσέπες κάποιων ούτε για τους έχοντες. Για τους έχοντες δεν υπάρχει καν δίλημμα επιλογής. Υπάρχουν τα Γέιλ.

πηγη: https://www.efsyn.gr