Ως «σκοτεινή μέρα για την Ευρώπη» είδε και η ελληνική κυβέρνηση τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με τον πρωθυπουργό να εκτιμά ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση επέδειξε ενότητα και ομοψυχία» και ότι έλαβε αποφάσεις «για πολύ σημαντικές κυρώσεις, οι οποίες θα πλήξουν πολύ ουσιαστικά τη ρωσική οικονομία». Στη συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι η ουκρανική κρίση θα έχει οικονομικές επιπτώσεις και στην Ελλάδα, υποστήριξε όμως ότι «το τίμημα της ελευθερίας, για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε, είναι πολύ υψηλό». Η άμεση βασική αγωνία της κυβέρνησης -όπως φάνηκε από τις συνεδριάσεις του ΚΥΣΕΑ, στο οποίο γκεστ σταρ ήταν ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας- είναι η περαιτέρω αύξηση στην τιμή της ενέργειας και η έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Αυτό, πάλι, που ανησυχεί μακροπρόθεσμα την κυβέρνηση -και τον «πιστό και δεδομένο σύμμαχο» του ΝΑΤΟ επικεφαλής της- είναι η εμφανής ανικανότητα της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αποτρέψει τον Πούτιν από την εισβολή στην Ουκρανία. Αρκετοί αναλυτές στην Αθήνα φοβούνται ότι αυτή θα ενθαρρύνει κι άλλες αναθεωρητικές δυνάμεις -όπως χαρακτηρίζουν κομψά την Τουρκία του Ερντογάν- να δοκιμάσουν τα όρια ανοχής της. Κι όσο κι αν η κυβέρνηση βολεύεται με μια επικοινωνιακού χαρακτήρα ένταση στα ελληνοτουρκικά, ώστε να έχουν την ευκαιρία ο Δένδιας και ο Μητσοτάκης να λένε ότι στέλνουν... αυστηρά μηνύματα στην Άγκυρα, δεν θα ήθελε με τίποτε μια πραγματική ένταση, ούτε να δοκιμάσει πόσο στιβαρή θα είναι η αμυντική συνδρομή των συμμάχων. Όπως δεν θα το ήθελε κανείς σώφρων άνθρωπος στη χώρα.
Το όπλο του Διεθνούς Δικαίου
Να σημειωθεί ότι για την Ελλάδα είναι απαραίτητο να υπογραμμίζει την προσήλωσή της στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό είναι το βασικό όπλο στη φαρέτρα της έναντι των όποιων απειλών από τη γειτονική Τουρκία - ισχυρότερο από τα όποια Ραφάλ. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν έναν λόγο παραπάνω να μην αποδέχονται αλλαγές συνόρων με τη βία, γι’ αυτό άλλωστε η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες εντός της Ε.Ε. που δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο, παρά το γεγονός ότι για την ανεξαρτητοποίησή του είχε προσφέρει όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στο ΝΑΤΟ. Στη σημερινή συγκυρία, πάντως, φαίνεται ότι δεν θα χρειαστεί να προσφέρει ανάλογες διευκολύνσεις, π.χ. στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αφού οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι η ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ θα γίνει μέσω Γερμανίας.
Ακόμη μία ιδιαιτερότητα της χώρας στην ουκρανική κρίση είναι η ελληνική ομογένεια στη Μαριούπολη, η οποία εξαρχής βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός. Για τους ομογενείς υπάρχει σχέδιο εκκένωσης, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, το οποίο αναπροσαρμόζεται συνεχώς με βάση τα δεδομένα επί του εδάφους. Βέβαια, μέχρι και την Τετάρτη σχεδόν κανείς ομογενής δεν είχε εκφράσει την επιθυμία να εγκαταλείψει το σπίτι του και να αναζητήσει καταφύγιο στην Ελλάδα, πλην όμως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άλλαξε δραματικά τα δεδομένα και οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να είναι έτοιμες να ανταποκριθούν σε τυχόν αιτήματα εκκένωσης.
EPA
Το τέλος μιας ψευδαίσθησης
Μπορεί ο Ερντογάν να ζηλεύει την άνεση του Πούτιν να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, ωστόσο τις τελευταίες μέρες μάλλον έχει χάσει τις ψευδαισθήσεις του ότι ανήκει στην κατηγορία των πραγματικά μεγάλων παικτών στη σκακιέρα του πλανήτη. Επί εβδομάδες οι φιλοκυβερνητικοί αναλυτές στην Τουρκία χαρακτήριζαν τον Τούρκο Πρόεδρο ως τον ηγέτη-κλειδί για την ειρηνική υπέρβαση της ουκρανικής κρίσης, ως τον μοναδικό που θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον “φίλο” Πούτιν και τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι. Αλλά ο Πούτιν δεν εδέησε καν να απαντήσει στην πρόσκληση.
Ο Ερντογάν αναγκάζεται τώρα να δει τους κινδύνους από την ακροβασία του μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Όχι επειδή θα του κάνουν τη ζωή δύσκολη οι ΗΠΑ -έδειξαν πόσο περιορισμένη ήταν η αντίδρασή τους για την επιλογή των ρωσικών S-400-, αλλά επειδή η εξάρτησή του από τον Πούτιν είναι πιο επικίνδυνη παρά ποτέ. Το 50% του φυσικού αερίου, το 40% του πετρελαίου και το 70% των σιτηρών που χρειάζεται η Τουρκία το εισάγει από τη Ρωσία - και η οικονομική της κατάσταση δεν της επιτρέπει να ψάξει αλλού για εναλλακτικές. Επίσης, όπως η Τουρκία μπορεί να απειλεί τη Δύση με τα εκατομμύρια των Σύρων και Αφγανών προσφύγων που φιλοξενεί στο έδαφός της, έτσι μπορεί και το Κρεμλίνο να απειλεί την Τουρκία με νέες αφίξεις από τη Συρία - κάτι που δεν θα βοηθήσει προεκλογικά τον Ερντογάν. Γι' αυτό και η τουρκική κυβέρνηση κρατάει τα Στενά ανοιχτά στα ρωσικά πολεμικά πλοία, γι' αυτό και δεν θα συμμετάσχει στις κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Μόσχας.
πηγη: https://www.avgi.gr