Στις 28 Δεκεμβρίου του 2020, η συνήγορος του πολυϊσοβίτη Δημ. Κουφοντίνα, Γιάννα Κούρτοβικ, απέστειλε προς την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών (ΚΕΜ), της οποίας προΐσταται η διαβόητη Σοφία Νικολάου, αίτημα μεταγωγής του κρατούμενου πελάτη της από τις φυλακές Δομοκού, όπου έχει οδηγηθεί, πίσω στο κελί του στον Κορυδαλλό. Δεν έλαβε καμία απάντηση σε αυτό το αίτημα, παρά επαναλαμβανόμενες δηλώσεις της Νικολάου ότι αν θέλει να αμφισβητήσει τη μεταγωγή του πελάτη της πρέπει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, η Γιάννα Κούρτοβικ απάντησε: η προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι αδύνατη εάν δεν παραλάβει πρώτα δύο αρνητικές απαντήσεις από την ΚΕΜ. Η Νικολάου επέμενε ανένδοτη, καλώντας την να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Η Γιάννα Κούρτοβικ προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, παρά την άποψή της, όπως, εκτός της Νικολάου, απαίτησε και ο πρωθυπουργός. Και όταν το έκανε, η Νικολάου έβγαλε από το συρτάρι της το αίτημα μεταγωγής προς την ΚΕΜ, με καθυστέρηση 40 ημερών, και δήλωσε ότι θα το εξετάσει. Κατόπιν τούτου, η εισαγγελέας Πρωτοδικών της Λαμίας εισηγήθηκε να κριθεί η προσφυγή της Γιάννας Κούρτοβικ νομικά αβάσιμη, μέχρι να αποφανθεί η Νικολάου.

Δεν είναι απόσπασμα από κάποια ελληνική απόδοση μυθιστορήματος του Κάφκα. Δεν είναι καν κομμάτι του σεναρίου της ταινίας «Η ομολογία» του Κώστα Γαβρά. Και δεν είναι κωμικοτραγικό σκετς των Μόντι Πάιθον. Είναι η στάση που κρατά η ελληνική Πολιτεία απέναντι σε έναν απεργό πείνας, που κινδυνεύει να γίνει ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο πρώτος συνολικά στην ευρωπαϊκή ήπειρο εδώ και 40 χρόνια.

Την ίδια στιγμή που η ζωή του πολυϊσοβίτη κρατούμενου κρεμόταν κυριολεκτικά από μία λεπτή κλωστή, αναγκάζοντας τους γιατρούς του νοσοκομείου Λαμίας να τον βάλουν σε ορό ενυδάτωσης, προκειμένου να προλάβουν τον άμεσο θάνατό του από οξεία νεφρική ανεπάρκεια, η κυβέρνηση έστελνε με προκλητικό τρόπο τα αιτήματα του κρατούμενου από τον Άννα στον Καϊάφα, απαγόρευε στον προσωπικό του γιατρό να επισκεφθεί τον Δημ. Κουφοντίνα, έστω για να τον μεταπείσει από την άρνησή του να δεχθεί ορό, χτυπούσε άγρια με χημικά, αύρες και κλομπ τους δικηγόρους που για πέμπτη συνεχόμενη μέρα συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα για να απαιτήσουν να γίνει σεβαστό το κράτος δικαίου.

Απεργοί πείνας που σπρώχνονται στον θάνατο. Δικηγόροι που χτυπιούνται. Διαμαρτυρίες που λογοκρίνονται ακόμα και από τα κοινωνικά δίκτυα. Λίγες εβδομάδες πριν το ελληνικό κράτος γιορτάσει την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, έχει βαλθεί να αποδείξει ότι ο χωρισμός του από το τουρκικό κράτος είναι διοικητικός αλλά όχι ψυχικός.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιδοθεί εδώ και δύο μήνες σε μια αποφασιστική επιχείρηση να μην απαντήσει ποτέ στην ουσία του αιτήματος του πολυϊσοβίτη Δημ. Κουφοντίνα. Να τηρηθεί δηλαδή ο νόμος, που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε εσπευσμένα προκειμένου να του στερήσει το δικαίωμα να βρίσκεται στις αγροτικές φυλακές, οδηγώντας τον πίσω στον Κορυδαλλό. Μιλά διαρκώς για τη δράση του Κουφοντίνα ως τρομοκράτη, για τα θύματά της οργάνωσης «17 Νοέμβρη», αποκαλώντας υποστηρικτή αυτής της δράσης όποιον ζητάει να γίνει δεκτό το αίτημά του. Πλην όμως, αυτή η δράση κρίθηκε τελεσίδικα από την ελληνική Δικαιοσύνη και τιμωρήθηκε με βαρύτατες ποινές. Όποιος την ανακαλεί, στην ουσία αμφισβητεί την απόφαση των δικαστηρίων - και αυτό το πράττει η κυβέρνηση, όχι οι υποστηρικτές του αιτήματός του.

Το ίδιο πράττει και η πλειονότητα των ΜΜΕ, που έφτασε στο σημείο να κάνει δημοσκόπηση για το αν η κοινωνία επιθυμεί να αποδεχτεί η κυβέρνηση το αίτημα του κρατούμενου ή προτιμά να επιμείνει στη σκληρή στάση. Ένα ερώτημα το οποίο ισοδυναμεί με το ερώτημα αν πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος και παραβιάζει τη βασική αρχή των δικαιωμάτων: ότι αυτά δεν υπόκεινται στην αρχή της πλειοψηφίας, αλλά, αντίθετα, προστατεύουν κυρίως όσους δεν απολαμβάνουν τα προνόμιά τους.

Την παράβαση του νόμου από τη μεριά της κυβέρνησης έχουν επισημάνει εδώ και εβδομάδες όλες οι ελληνικές και διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πλειονότητα των μεγάλων δικηγορικών συλλόγων της χώρας, χιλιάδες νομικοί, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ο Συνήγορος του Πολίτη. Η παρελκυστική πολιτική των τελευταίων ημερών, που συνίσταται κυριολεκτικά στη δολιοφθορά των προσπαθειών των συνηγόρων του Δ. Κουφοντίνα (με την προσθήκη του συντηρητικού νομικού Θ. Σοφού, υποψήφιου προέδρου ου ΔΣΑ με τη στήριξη της Ν.Δ.) να καταθέσουν αιτήματα και με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις υπουργών που προκαταλαμβάνουν αποφάσεις, γιγαντώνει αυτό το πρόβλημα τραυματισμού της ισονομίας και του κράτους δικαίου.

Με την επιφύλαξη να δοθεί μια λύση την ύστατη στιγμή, η Ελληνική Δημοκρατία κινδυνεύει να βρεθεί με έναν νεκρό απεργό πείνας στην πλάτη της. Και μάλιστα με την υποψία ότι έκανε όχι τα περισσότερα, αλλά ούτε τα ελάχιστα δυνατά για να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη. Ας μην ξεχνάμε ότι σπανίως ο ολοκληρωτισμός στην Ιστορία ξεκινούσε την περιστολή των δικαιωμάτων από κοινωνικές ομάδες που τύχαιναν μεγάλης αποδοχής. Τα καθεστώτα εξαίρεσης ξεκινούσαν πάντα από αυτούς που θεωρούνταν «επικίνδυνοι για το κράτος» πριν επεκταθούν σε όποιον διαφωνεί με την πολιτική τους.

πηγη: https://www.avgi.gr