EDITORIAL

Σε πνίγει αυτή η κατάσταση, αυτή η ακραία εναλλαγή συναισθημάτων και σκέψεων. Πένθος, αηδία, οργή, κενό και τούμπαλιν. Αδιανόητος φόρος αίματος νέων ανθρώπων σε ένα μέσο μεταφοράς που θεωρείται από τα πλέον ασφαλή.






Δημήτρης Ραπίδης
02.03.2023


Η σκέψη ότι μπαίνουμε μέσα στο τρένο για να ταξιδέψουμε χωρίς άγχος, να δούμε καμία ταινία στη διαδρομή, να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να ανταλλάξουμε μηνύματα στο WhatsApp μας τριβελίζει το μυαλό από χθες. Ότι ενώ θα κάνουμε όλα αυτά, ξαφνικά τα πάντα χάνονται και δεν φτάνουμε ποτέ στον προορισμό.

Η τραγωδία στα Τέμπη έχει καρφωθεί στο μυαλό και σε κυνηγά. Νιώθεις οργή και απελπισία, να θέλεις ότι κρυφτείς και να κλάψεις μόνος. Σε πνίγει αυτή η κατάσταση, αυτή η ακραία εναλλαγή συναισθημάτων και σκέψεων. Πένθος, αηδία, οργή, κενό και τούμπαλιν. Αδιανόητος φόρος αίματος νέων ανθρώπων σε ένα μέσο μεταφοράς που θεωρείται από τα πλέον ασφαλή.

Μέσα σε αυτή την οδύνη, ο πρωθυπουργός χθες μίλησε ούτε λίγο ούτε πολύ για ευθύνη του σταθμάρχη. Για «τραγικό ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη», για την ακρίβεια. Βολικό στην καλύτερη περίπτωση, απάνθρωπο στη χειρότερη να στοχοποιείς έναν άνθρωπο για ένα τέτοιο τραγικό δυστύχημα. Ξεδιάντροπο και δηλωτικό της ποιότητας και του ήθους του ανδρός που κυβερνά, υποτίθεται, τον τόπο.

Τα ερωτήματα για την τραγωδία είναι πολλά και σίγουρα η ευθύνη δεν μπορεί να αποδοθεί στον σταθμάρχη. Υπήρχαν, για παράδειγμα, μηχανισμοί για να αποτρέπονται τα αναπόφευκτα ανθρώπινα λάθη; Γιατί δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά συστήματα για τον έλεγχο του συστήματος πλοήγησης; Γιατί όλοι στο υπουργείο, και ειδικά ο ίδιος ο υπουργός, αγνόησαν τις συνεχείς καταγγελίες των σωματείων για την κάκιστη κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου; Γιατί κανείς επίσης δεν έλαβε υπόψη τις καταγγελίες επιβατών για καθυστερήσεις και ταλαιπωρία; Για την έλλειψη επαρκούς προσωπικού; Για το γεγονός ότι στο ίδιο ακριβώς σημείο είχαν παρουσιαστεί ξανά προβλήματα; Με λίγα λόγια, γιατί κανείς, και πρώτα και κύρια η εταιρία, δεν έπραξε τα δέοντα για την ασφάλεια των επιβατών;

Για ακόμη μια φορά για την πολιτική ηγεσία ευθύνονται όλοι οι άλλοι. Τα γνωστά. Καμία ανάληψη ευθύνης, καμία παραδοχή της εγκληματικής αδιαφορίας στα αιτήματα των ενώσεων και στα χρόνια, δομικά προβλήματα στη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Και τώρα συστήνεται μία «επιτροπή» από τον κ. Γεραπετρίτη για να εξηγήσει τι; Όπως έγινε με τις πυρκαγιές στην Β. Εύβοια; Όπως έγινε και με το Μάτι; Έτσι, για τα μάτια του κόσμου πάλι;

Καμία λογοδοσία, καμία σοβαρότητα, καμία ευθύνη από όσους διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου και την καθημερινότητά μας. Καμία ευθύνη από μία κυβέρνηση που θέλει «ψηφιακή επανάσταση» και «ψηφιακούς νομάδες», αλλά δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε τα βασικά, ούτε τα θεμελιώδη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας κι ενός κράτους.

Πηγή: www.rosa.gr