Προσέξατε με τι θέρμη  και υπερβάλλοντα πατριωτικό ζήλο υπερασπίστηκε ο Άδωνις τα "κυριαρχικά μας δικαιώματα ", απέναντι στην ευρωπαία εισαγγελέα -που διερευνά το έγκλημα των Τεμπών- για παρέμβαση στα εσωτερικά μας ;

Από την μπάλα που παίζαμε όντας πιτσιρικάδες στις αλάνες, θυμάμαι το δόγμα, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Το βλέπω καθημερινά στην σφαίρα της πολιτικής. Ένα καταρρέων καθεστώς να βρυχάται. Με περίσσια αλαζονεία και έπαρση, αρνούνται να αντιμετωπίσουν αποτελέσματα της πολιτικής τους πραγματικότητας, διαστρεβλώνοντας τις συνθήκες αντιστρέφοντας συχνά τους ρόλους μεταξύ θύτη και θύματος. Αρκεί να δούμε την συγκάλυψη που επιχειρούν στο έγκλημα των Τεμπών.

Θυμάμαι τις όχι και τόσο παλιές εποχές στην Ελλάδα, που τρεις εκπρόσωποι οργάνων γνωστών και ως -τρόικα-, κατέφθαναν κάθε τρεις και λίγο, στα υπουργεία για να επιβλέψουν αν εφαρμόζεται πλήρως το πρόγραμμα και οι πολιτικές του. Τότε να φανταστώ ήταν ευπρόσδεκτη η ξένη επέμβαση για τον κ.Γεωργιάδη. Θυμάμαι επίσης και κάτι email γνωστά και ως "email Χαρδούβελη" που επέκτειναν τα ήδη υπάρχοντά μνημόνια λες και αποτελούσαν προγράμματα κινητής με αυτόματη ανανέωση.

Τέτοια είναι η αντίληψη περί "ανεξάρτητης κυριαρχίας" για την πολιτική κάστα του Αδώνιδος, που η Βουλή και το πολίτευμα είναι για να εξυπηρετούν πλαίσια που ορίζουν αλλότρια συμφέροντα, μετατρέποντας το σύνταγμα σε κουρελόχαρτο. Δημοκρατία δια κηδεμόνων.

Ιστορικές αναδρομές πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μέρες που έρχονται. Αντίστοιχες είχε αντιμετωπίσει ο λαός και πριν διακόσια χρόνια. Όταν μια Ιερά συμμαχία στέκονταν αρνητική στην προοπτική για εξέγερση. Την ίδια στιγμή το ελεγχόμενο απο την Υψηλή Πύλη πατριαρχείο τύπωνε προκηρύξεις υπέρ Σουλτάνου απειλόντας με αφορισμούς. Κοτσαμπάσιδες και προεστοί προσπαθούσαν να ελέγξουν τα χρήματα και τα όπλα στοχοποιόντας τους κλέφτες ως τρομοκράτες.

Μετά την απελευθέρωση όμνυαν στο ιερό του αγώνος, ανέλαβαν υπουργεία, συνέχισαν να λειτουργούν ως χαλίφιδες στην θέση του χαλίφη, εκμεταλλευόμενοι γη που είχαν απελευθερώσει οι κλέφτες και οι αρματωλοί με τον αγώνα τους. Ευτυχώς δεν έλειψαν οι παρελάσεις τα κλαρίνα και οι κορώνες απο αυτό το μέρος.

Είναι ίσως στο ριζικό του τόπου να έχουμε μικρό θυμικό. Να ξεχνάμε οτιδήποτε μπορεί να παραπέμπει σε"οικεία κακά". Ενίοτε να ανοίγουμε τις ντουλάπες για να επαναφέρουμε σκελετούς και φαντάσματα η μάλλον να πούμε, φουστανέλες και φαντάσματα.

από: https://left.gr