Νίκος Σβέρκος«Κύριε Τσίπρα, όταν μιλάτε για τα μνημόνια τα οποία αντιπαλεύατε, μου θυμίζετε την γνωστή ιστορία με τον πυρομανή ο οποίος φωνάζει την Πυροσβεστική. Εσείς μας βάλατε στα μνημόνια. Εσείς καταστρέψατε τις προοπτικές της οικονομίας για τέσσερα χρόνια, παρέα με τον κ. Βαρουφάκη και όλα αυτά τα ωραία τα οποία κάνατε το πρώτο εξάμηνο του ’15. Και τη διαπραγμάτευση την υπερήφανη την οποία τόσο καλά θυμόμαστε».
Τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά την τριτολογία του στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή με θέμα την ακρίβεια, συνιστούσαν κάθε άλλο παρά ένα lapsus linguae ή ένα πολιτικάντικο πυροτέχνημα. Η απόδοση της ευθύνης για την έλευση των μνημονίων στον ΣΥΡΙΖΑ (και κατ’ επέκταση στην Αριστερά) μοιάζει εξωφρενική, ωστόσο υπηρετεί πλήρως την πολιτική τακτική της ΝΔ για το επόμενο διάστημα.
Τι ήθελε να πετύχει και να σηματοδοτήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την αποστροφή του;
- Η ΝΔ επιθυμεί να ξεχαστεί η πρόσφατη πολιτική και οικονομική ιστορία του τόπου, που περιλαμβάνει τις αιτίες που συνέβαλαν στην αδιέξοδη επιλογή να εφαρμοστούν πολιτικές άγριας λιτότητας στην Ελλάδα. Να ξεχαστούν δηλαδή οι χρόνιες αιτίες που οδήγησαν στην εκτόξευση του ελληνικού χρέους και το ελλείμματος. Ενδεικτικά μπορούμε να παραθέσουμε την καταστροφή του παραγωγικού τομέα της Ελλάδας, την υπερχρέωση της χώρας για την επίτευξη μακροοικονομικών στόχων απλησίαστων για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, την μεγάλη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, την διαχρονική διασπάθιση χρήματος σε ισχυρά συμφέροντα με πελατειακή λογική, την επισφαλή διαχείριση κεφαλαίων από τις τράπεζες στο πλαίσιο του τριγώνου της διαπλοκής (δικομματισμός – τράπεζες – ΜΜΕ).
Υπαίτιες για τα παραπάνω και την ακόλουθη καταστροφή ήταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα αναφορικά με τη ΝΔ, τα μέγιστα για την αβεβαιότητα στην οικονομία της χώρας συνέβαλε ο Αντώνης Σαμαράς. Ο τότε πρωθυπουργός, ως άλλος Νέρωνας, επέλεξε στα τέλη του 2014 να βουλιάξει την ελληνική οικονομία στην αβεβαιότητα. Με δεδομένη την αποτυχία του δεύτερου μνημονίου, που τόσο πιστά υπηρέτησε, επέλεξε να μην πάρει την πολύμηνη επέκταση του προγράμματος που του πρότεινε το Βερολίνο, αλλά να επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις δια της προεδρικής εκλογής, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί τότε με άδεια ταμεία και να καταστεί «αριστερή παρένθεση». - Ο Αντώνης Σαμαράς δεν αποσύρεται. Αντιθέτως έχει σήμερα εγκλωβίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη απειλώντας τον συχνά πυκνά -ευθέως ή έμμεσα- πως θα αποσύρει τη στήριξή του και θα προκαλέσει πολιτικές και εσωκομματικές εξελίξεις. Η επανειλημμένη μετάθεση της κύρωσης των διμερών εμπορικών μνημονίων με τη Βόρεια Μακεδονία είναι πράξη φόβου του Κυριάκου Μητσοτάκη, που όπως κάθε πρωθυπουργός, δεν θέλει να ζήσει τον εφιάλτη της διάσπασης της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Παράλληλα, δε, μια σειρά υπουργοί πιστοί στον πρώην πρωθυπουργό, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, παραμένουν στις θέσεις τους παρά την καταφανή τους αποτυχία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, επιχειρεί να εξευμενίσει τον Αντώνη Σαμαρά και μαζί του τους ακραίους δεξιούς του κόμματός του. Προσπαθεί να κρατηθεί στη θέση, με το να πετύχει μια ακόμα πρόσκαιρη ανακωχή, υπερβάλλοντας στις επιθέσεις του κατά του ΣΥΡΙΖΑ και δικαιώνοντας τον πρώην πρωθυπουργό της ΝΔ. - Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να χτίσει ένα φαντασιακό απαραίτητο για να τραφεί το φανατικό κοινό του. «Για τα μνημόνια δεν φταίγαμε εμείς, αλλά ο Τσίπρας» λέει στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ εκλογικό κοινό, επιχειρώντας να επανασυστήσει την κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην διακυβέρνηση. Η εμπειρία, άλλωστε, δείχνει ότι η δαιμονοποίηση του εκάστοτε αντιπάλου δεν επιτυγχάνεται με αληθή επιχειρήματα. Αντιθέτως απαιτούνται λογικοφανείς ή και καταφανώς ψευδείς αφηγήσεις του παρελθόντος.
- Ο βασικότερος λόγος για τον προκλητικό ισχυρισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη πως ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα μνημόνια, δεν αφορά το παρελθόν, ούτε την προσπάθεια να δυσφημιστεί οποιαδήποτε κυβέρνηση επιχειρήσει να συγκρουστεί με δυνάμεις και σχέσεις που αποδεικνύονται ισχυρότερες από αυτήν. Αφορά το άμεσο μέλλον, καθώς οι προοπτικές της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα είναι δυσοίωνες στην μεταπανδημική εποχή.
Αρκεί να συνυπολογίσουμε πως η κυβέρνηση επιμένει να ακολουθεί πολιτική αδιέξοδη, όχι μόνο για τα φτωχότερα νοικοκυριά και την νέα γενιά, αλλά και για την ίδια την ελληνική οικονομία. Τα δείγματα γραφής των πρώτων μηνών διακυβέρνησης Μητσοτάκη έφεραν ύφεση πριν ακόμα έρθει η πανδημία του κορωνοϊού. Ακολούθως μειώθηκε το εισόδημα των νοικοκυριών, διαλύθηκαν οι εργασιακές σχέσεις, αυξήθηκε η ανεργία, δεν στηρίχθηκαν οι εργαζόμενοι, μειώθηκε το εισόδημα των συνταξιούχων (θυμίζουμε την κατάργηση της λεγόμενης «13ης σύνταξης», ενώ δόθηκαν κουτσουρεμένα αναδρομικά). Η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 2% θα έρθει καθυστερημένα (1η Ιανουαρίου) και θα είναι εξαιρετικά μικρή (δεν καλύπτει καν τον πληθωρισμό που πιθανόν να ξεπεράσει το 4%). Οι δε τιμές, τόσο των προϊόντων, όσο και της στέγασης, διαρκώς αυξάνοντας σφίγγοντας τη θηλιά των ευάλωτων και νέων νοικοκυριών.
Η αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη και οι οικονομικές ανισότητες θα διευρυνθούν. Γι αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψάχνει ήδη να πετάξει τον «μουτζούρη», να αποδώσει τις ευθύνες για την δική του αδιέξοδη πολιτική που ευνοεί μόνο τους ισχυρούς και καταδικάζει τους φτωχούς στον απόλυτο μαρασμό. Τον ένοχο τον βρήκε και λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
πηγη: https://www.avgi.gr