12.1.2021
Η Σία Αναγνωστοπούλου στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Εξωτερικών: «Καθορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου».

Αναλυτικά η τοποθέτηση:
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Να ευχηθώ και εγώ καλή χρονιά σε όλους και σε όλες και καλή χρονιά για όλη τη χώρα. Καταρχάς, χαιρετίζω, όπως έκανε και ο Εισηγητής μας, τη συμφωνία αυτή, για την αύξηση του εθνικού εδάφους της χώρας με αυτό το νομοσχέδιο, δηλαδή την επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων στο Ιόνιο.

Θα ήθελα να αδράξω την ευκαιρία και να πω δύο πράγματα, ορμώμενη και από αυτά που είπε η κυρία Μπακογιάννη. Ας γίνει αυτή η συμφωνία ιστορικά και συμβολικά –αντί άστοχων, θα μου επιτρέψετε να πω, παραλληλισμών- ας γίνει ένα βήμα στη χώρα και μέσα στο Κοινοβούλιο. Σημαντικά θέματα της εξωτερικής πολιτικής, της εθνικής πολιτικής, που αφορούν όλους με τον ίδιο τρόπο γιατί έτσι είναι η εξωτερική πολιτική, ας γίνει αφορμή αυτό το νομοσχέδιο να βάλουμε μερικούς δημοκρατικούς κανόνες. Δηλαδή, η εξωτερική πολιτική μπορεί να γίνει πεδίο αντιπαράθεσης δημοκρατικής, κοινοβουλευτικού διαλόγου, διαλόγου γενικώς και στην κοινωνία, αλλά δεν μπορεί να γίνεται πεδίο διχασμού ανάμεσα σε εθνικούς προδότες και εθνικούς πατριώτες.

Είπε, ο Εισηγητής της ΝΔ, ότι με το νομοσχέδιο αυτό φεύγει η χώρα από την αδράνεια και ότι δεν είχε συμφωνήσει η ΝΔ, όταν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τότε δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες κ.λ.π.

Ας μη γελιόμαστε. Γι’ αυτό είπα ιστορικά και συμβολικά πρέπει να γίνει ένα νέο βήμα. Η αδράνεια - που είχε επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στην εξωτερική πολιτική, κάποιες δεκαετίες μετά την αρχή του 21ου αιώνα- έσπασε με δύο γεγονότα. Το μείζονος σημασίας, τη Συμφωνία των Πρεσπών που πάτησε στην εθνική γραμμή, την πήγε παραπέρα, αλλά έγινε ταυτόχρονα πεδίο τεράστιου διχασμού και φανατισμού και επίσης με τα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, όπως είχε προετοιμάσει η δική μας Κυβέρνηση.

Το 2019 είχε ανακοινωθεί επίσημα στην Ελληνική Βουλή η επέκταση και είχε αντιδράσει ο τότε Τομεάρχης Εξωτερικών Υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας. Η επιχειρηματολογία που είχε χρησιμοποιήσει τότε η Νέα Δημοκρατία άπτεται εντελώς αυτού που είπα ευθύς εξαρχής. Διχαστικού και φανατικού λόγου, δηλαδή ότι την εθνική πολιτική «την έχω μονομερώς εγώ και κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να την ασκήσει». Όταν, λοιπόν, το επιχείρημα ήταν όχι στην τμηματική, εκτός του ότι έπληττε το βασικό εθνικό επιχείρημα της χώρας, δημιουργούσε και την ευθεία υπόνοια ότι ένα κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση, μπορεί να λειτουργήσει προδοτικά. Αυτό σήμερα, σε αυτή τη Βουλή πρέπει να τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Η εθνική γραμμή, η οποία χαράσσεται δημοκρατικά, δεν χαράσσεται από πεφωτισμένους ηγέτες ή με συμβολικές ταυτίσεις με το παρελθόν. Αυτό έκανε η Νέα Δημοκρατία επί αυτούς τους 18 μήνες. Εγώ θα πω, αντιθέτως, ότι η Νέα Δημοκρατία, έκανε μία πολιτική βλέποντας και όχι κάνοντας. Βλέποντας και υπολογίζοντας κυρίως όταν ήταν στην Αξιωματική Αντιπολίτευση το μικροκομματικό συμφέρον, τι συμφέρει κάθε φορά την ίδια τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ, αυτή τη στιγμή, με τη δημοκρατική συναίνεση όλων των κομμάτων, για να μπορέσουμε να πάμε παραπέρα. Και το λέω αυτό πολύ περισσότερο γιατί αρχίζουν οι διερευνητικές επαφές.

Πάλι απευθύνομαι στην κυρία Μπακογιάννη. Ανασφάλεια δεν έχουμε γενικώς και αορίστως. Δεν έχουμε ανασφάλεια ως ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Ασφάλεια δημιουργείται στο λαό και στη χώρα όταν οι άξονες συζητούνται δημοκρατικά. Όταν γνωρίζουμε τη στρατηγική της κυβέρνησης, όταν έχει συζητηθεί με τα πολιτικά κόμματα. Αυτή είναι εθνική στρατηγική για να ξέρουμε πού πατάμε. Οι σκιές και τα «κάτω από το τραπέζι», χωρίς να έχουν τα πολιτικά κόμματα σχέση με το ποιες είναι οι συνομιλίες, όχι το περιεχόμενό τους, αλλά πώς ορίζεται το εθνικό συμφέρον της χώρας, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Έτσι και για τις κυρώσεις. Εάν ήταν ή δεν ήταν οι κυρώσεις στην εθνική στρατηγική της χώρας. Αυτά δημιουργούν ανασφάλεια. Δεν δημιουργεί ανασφάλεια το να εκτίθενται απόψεις, να συζητούνται απόψεις από τα κόμματα και εκεί να χαράσσεται η στρατηγική.

Κλείνω με αυτό που είπε ο Εισηγητής της ΝΔ, ο κ. Χατζηβασιλείου, ότι το 2018 δεν ήταν η ίδια κατάσταση με την Τουρκία, όπως είναι σήμερα. Υπενθυμίζοντας ότι η συζήτηση έγινε στη Βουλή και το 2019, ελάχιστους μήνες μετά, το φθινόπωρο του 2019, έγινε το παράνομο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο. 

Στην πολιτική και ειδικά στην εξωτερική πολιτική -γι’ αυτό χρειάζεται σθεναρή στρατηγική- τεράστια σημασία έχει να προβλέψει κανείς, να βλέπει με ανοιχτό το φακό σε όλη την περιοχή και όχι με κλειστό. Τα δείγματα ήταν πολύ σφοδρά από το 2018 και πύκνωναν το 2019.