Η συνεργασία ΜΕΡΑ και ΛΑΕ φαίνεται πως ευθύνεται για την υιοθέτηση μιας μάλλον αφελούς προεκλογικής ιδέας: εάν αναβιώσουμε έναν ανέξοδο ριζοσπαστισμό και επιτεθούμε λεκτικά στις τράπεζες και το ευρώ, τότε θα απευθυνθούμε στο μεγάλο ακροατήριο των οργισμένων νέων, θα στριμώξουμε πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ που συμβιβάστηκε το 2015 με τις απαιτήσεις της ευρωζώνης και με τον τρόπο αυτό θα ανεβάσουμε τα ποσοστά μας.

Πρόκειται φυσικά για μοιραίο πολιτικό λάθος, το κλασικό λάθος του αριστεριστή, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα πως εάν θέσει μαξιμαλιστικούς στόχους τότε θα είναι ευκολότερο να συσπειρώσει τις μάζες. Ο αριστερισμός, “η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού”, όπως την ονόμασε ευφυώς ο Λένιν, υιοθετώντας το σύνολο της κριτικής του Μαρξ στον ευρωπαϊκό αναρχισμό, παρακάμπτοντας την πραγματικότητα, τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και απορρίπτοντας εκ προοιμίου κάθε ιδέα πολιτικού συμβιβασμού, οδηγεί με ασφάλεια σε βαριά πολιτική ήττα εκείνων των λαϊκών στρωμάτων που πίστεψαν και υιοθέτησαν τα μαξιμαλιστικά του συνθήματα.

Ο Βαρουφάκης όμως οδηγεί λάθος και το δικό του κόμμα, καθώς αγνοεί την τρέχουσα κύρια πολιτική αντίθεση, ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη πολιτική ελίτ και το λαό, μια αντίθεση η οποία εκφράζεται σήμερα από τη σύγκρουση ανάμεσα στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και την ανάγκη κρατικού ελέγχου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, του οποίου η ασύδοτη ελευθερία οδηγεί τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία σε καταστροφή.

Το λάθος Βαρουφάκη έγκειται στο γεγονός ότι ανάγει την πολιτική ρητορική σε πολιτική πράξη. Όσες λεκτικές επιθέσεις και να κάνεις εναντίον των τραπεζών και της ελίτ των Βρυξελλών, κανένας τραπεζίτης δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του. Και το κυριότερο: δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του ο πολιτικός τους προστάτης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για να συμβεί αυτό, για μπορέσει δηλαδή να ανατραπεί ο ευνοϊκός για τους τραπεζίτες πολιτικός συσχετισμός, θα πρέπει να ηττηθεί πολιτικά η ΝΔ. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί δίχως πολιτικό συμβιβασμό, χωρίς δηλαδή μια πολιτική ενότητα των αντικυβερνητικών δυνάμεων.

Οι εκλογές δεν είναι δημοσκόπηση, ούτε δήλωση πολιτικών φρονημάτων. Είναι πολιτική πράξη. Συνιστούν επιλογή διακυβέρνησης. Δεν ερωτάται ο ψηφοφόρος σε τι Θεό πιστεύει, ερωτάται ποιον προτιμά να αναλάβει την πρωθυπουργία, για να εκτελέσει στο μέτρο του δυνατού ένα πολιτικό έργο. Εφόσον δεν βρισκόμαστε στο μέσον μιας επαναστατικής διαδικασίας και δεν είναι επί θύραις η κατάληψη της εξουσίας από τις λαϊκές επαναστατικές δυνάμεις, τότε προφανώς θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα πολλών τακτικών και στρατηγικών συμβιβασμών: η πολιτική διαδικασία δεν είναι έκφραση επιθυμιών. Ο Βαρουφάκης θα πρέπει εξάλλου να γνωρίζει τη φράση του Ανταμ Σμιθ: “Δεν απευθυνόμαστε στην φιλευσπλαχνία, αλλά στο συμφέρον”- στην πολιτική δεν μετράνε οι καλές προθέσεις. Μετράει μόνον η δυνατότητα που έχεις να δράσεις αποτελεσματικά.

Εχει δυνατότητα το ΜΕΡΑ 25 να δράσει αποτελεσματικά; Έχει, ως μια συνιστώσα ενός νικηφόρου πολιτικού συνασπισμού. Εάν δηλαδή σπεύσει, έστω και μετεκλογικά, να συνεργαστεί, ώστε να σχηματιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εάν δεν σπεύσει, τότε αντικειμενικά διευκολύνει την παραμονή της δεξιάς κυβέρνησης στην εξουσία και όλων των τραπεζιτών στις θέσεις τους με τις διαταγές πληρωμής στα χέρια τους, ετοιμοπαράδοτες στους δικαστικούς κλητήρες.

Ας ξαναγυρίσουμε στον Λένιν: “Ο αφηνιασμένος από τις φρίκες του καπιταλισμού μικροαστός είναι χαρακτηριστικό κοινωνικό φαινόμενο, όπως και ο αναρχισμός. Η αστάθεια αυτής της  άκαρπης επαναστατικότητας μετατρέπεται γρήγορα σε φαντασιοπληξία και γρήγορα προσελκύεται από το ένα ή το άλλο αστικό ρεύμα της μόδας”.

Ποια είναι η τελευταία μόδα που φαίνεται πως ενθουσιάζει τον Βαρουφάκη; Η άϋλη οικονομία, το άϋλο νόμισμα. Αυτό εξάλλου που η ίδια η ελίτ των Βρυξελλών σχεδιάζει για το άμεσο μέλλον, ώστε να ελέγξει πλήρως και για πάντα τους πολίτες, να τους πάρει το νόμισμα από τα χέρια και να το κάνει ιδεατό, μια ηλεκτρονική εικόνα. Την οποία φυσικά θα ελέγχει πλήρως η κεντρική πολιτική εξουσία.

Αυτή η ζοφερή ιδέα θα ενθουσίασε κάποιο βράδυ τον Βαρουφάκη, σκέφτηκε προφανώς πως θα μπορούσε να την συνδυάσει και με την διαγραφή των ιδιωτικών χρεών, κάλεσε και την ΛΑΕ μαζί και ενθουσιασμένοι αποφάσισαν πως αυτό θα είναι το άριστο προεκλογικό χαρτί.

Πλην όμως ξέχασε κάτι. Δεν ψάχνουμε αυτή τη στιγμή το άϋλο νόμισμα. Ψάχνουμε το μεταλλικό. Αυτό μας λείπει. Και για να το βρούμε πρέπει να αλλάξουμε τον πρωθυπουργό δηλαδή. Να βάλουμε άλλον στη θέση του. Οπότε, ο,τιδήποτε εμποδίζει την υλοποίηση αυτής  της επιθυμίας μας δεν είναι εκλογικά επιλέξιμο. Το απορρίπτουμε. Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΜΕΡΑ25, εφόσον δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Ακόμη και εάν συμφωνούσε σε όλα με τον Βαρουφάκη, δεν τον συμφέρει αυτή η επιλογή. Οδηγεί απευθείας σε νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η εκ προοιμίου λοιπόν απόρριψη από τον Βαρουφάκη οποιασδήποτε συζήτησης για μετεκλογική συνεργασία  με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο βήμα για την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογική συρρίκνωση του ΜΕΡΑ 25.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος και ιστορικός

πηγη: https://tvxs.gr