Η απλή αναλογική επιταχύνει την συζήτηση για την Προοδευτική διακυβέρνηση και συνακόλουθα την πολιτική των συμμαχιών. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν αυτή η συζήτηση θα πατήσει στο έδαφος , θα αποκτήσει σάρκα και οστά , δηλαδή προγραμματική βάση και συσχετισμούς που θα την καθιστούν ελκυστική και ταυτόχρονα ρεαλιστική.Και αυτό σε μια στιγμή όπου η Αριστερά διεθνώς σε όλες της τις εκδοχές δοκιμάζεται, δεν έχει συνέλθει από την ιστορικών διαστάσεων ήττα του 1989, δεν έχει βρεί ακόμα το θελκτικό αφήγημα που θα συνεγείρει τους πολίτες.
Επειδή όμως η ζωή δεν περιμένει και η αντεπίθεση μας από κάπου θα ξεκινήσει, έχουμε υποχρέωση να καταπιαστούμε γρήγορα με το αφήγημα μας. Το οποίο θα συγκροτείται από σχέδιο και πολιτικές συμπεριφορές που θα οικοδομήσουν από κοινού και πάλι την αναγκαία εμπιστοσύνη.
Γιατί το πρόβλημα με το οποίο κατεπειγόντως πρέπει να αναμετρηθούμε εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία είναι αυτό της έλλειψης εμπιστοσύνης από ένα τμήμα της κοινής γνώμης το οποίο πρέπει να πείσουμε με ορθό λόγο και ορθές συμπεριφορές Η έλλειψη εμπιστοσύνης συντηρεί ακόμα το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, τροφοδοτεί το παραλυτικό όλοι ίδιοι είναι, ενισχύει την αποχή από την κάλπη και την πολιτική , ενώ καθυστερεί την μετατροπή της φθοράς της ΝΔ σε ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και ευρύτερα ενός εν δυνάμει μπλοκ των προοδευτικών δυνάμεων.
Η ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού και η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας αποτελούν καταστάσεις που επενεργούν στον ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι στην ιστορική του διαμόρφωση κρατούσε πάντα αποστάσεις από τις δύο αυτές κυρίαρχες οικογένειες της Αριστεράς. Όμως ήταν πάντα μέρος του οικογενειακού άλμπουμ και στο όνομα της Αριστεράς κυβέρνησε και ως αριστερή δύναμη κρίνεται. Η αμφιβολία ως προς τις δυνατότητες της Αριστεράς να απαντήσει πειστικά στα προβλήματα της συγκυρίας αποτυπώνεται και στα εκλογικά αποτελέσματα σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και επηρεάζει και εμάς.
Έχουμε, λοιπόν, μπροστά μας ένα φιλόδοξο έργο που ξεκινάει από τον χώρο της αντιπολίτευσης όπου εκεί αρχικά αξιολογείται για να καταλήξει στην Προοδευτική διακυβέρνηση . Η μαχητική και σοβαρή προγραμματική αντιπολίτευση στην ΝΔ σήμερα δημιουργεί τους όρους για την Προοδευτική διακυβέρνηση του αύριο. Στην διάλυση των αμφιβολιών και στην ανάκτηση εμπιστοσύνης θα συμβάλει μια τριπλή διαπίστωση.
Πρώτον ότι οι συνθήκες και η συνταγή της περιόδου 2010 2015. που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση πάνω σε ένα ορμητικό κύμα, είναι ανεπανάληπτες και ότι μια νοσταλγική αναπόληση τους πολιτικά θα είναι ατελέσφορη και αποπροσανατολιστική.
Δεύτερον ότι η στροφή που έγινε το καλοκαίρι του 2015 ήταν όχι μόνο αναγκαστική αλλά και αναγκαία.
Και τρίτο και σημαντικότερο ότι επείγει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί αυτή η πορεία χωρίς ταλαντεύσεις και δισταγμούς, πατώντας πάνω στα πολλά θετικά που έφερε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αφήνοντας αποφασιστικά πίσω τα όσα αρνητικά την συνόδευαν.
Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν οικοδομήθηκε μόνο από τις επιθυμίες της ΝΔ και του φιλικού της τύπου, βρήκε πρόσφορο έδαφος σε συμπεριφορές που απέπνεαν αλαζονεία , άγνοια , ψευτομαγκιά και επιπολαιότητα. Που βρίσκονται στον αντίποδα του ύφους και του ήθους με τα οποία πορεύτηκε η Αριστερά σε χαλεπούς καιρούς και ιστορικά την χαρακτηρίζουν.
Κάθε συμπεριφορά που ανακαλεί στην μνήμη των πολιτών αυτήν την πρόσφατη αρνητική εμπειρία, επιβραδύνει βήματα που γίνονται προς την ορθή κατεύθυνση και ανατροφοδοτεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Είναι, λοιπόν, λογικό το κόμμα του οποίου ο ηγέτης κάλεσε πρώτος διεθνώς για την απελευθέρωση των πατεντών των εμβολίων , να καλεί τους πολίτες να εμβολιαστούν το ταχύτερο δυνατόν και να απομονώνει φωνές οι οποίες τροφοδοτούν την αντιεμβολιαστική ρητορική.
Θολώνει επίσης το μήνυμα μας και δυσχεραίνει την αναγκαία πολιτική συμμαχιών η φιλολογία περί «αντισυστημικού μη κανονικού κόμματος» που παραπέμπει σε κόμμα διαμαρτυρίας. Και αυτό την ώρα που με την προγραμματική μας συνδιάσκεψη επεξεργαζόμαστε με επιμονή και υπομονή ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων ικανό να συγκροτήσει μια νέα μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.
Η διαφορετικότητα του πολιτικού υποκειμένου μιας σύγχρονης Αριστεράς θα αναδειχθεί στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προβλημάτων , στην δημιουργική και αμφίδρομη σχέση με τους πολίτες και τα κινήματα τους. Εκεί στο συγκεκριμένο και εντός διαμορφωμένου πλαισίου θα αναζητηθεί ο επιθυμητός συνδυασμός και η δοσολογία ρεαλισμού και ριζοσπαστισμού . Θαυματουργές αριστερές ή δεξιές στροφές και έτοιμες δοκιμασμένες από τα παλιά συνταγές που θα μας απαλλάξουν από αυτή την κοπιαστική αναζήτηση, δεν υπάρχουν. Πρέπει εν κινήσει να φτιάξουμε το νέο μας αφήγημα.
Ο τόπος χρειάζεται ένα μεγάλο, κανονικό, σοβαρό και σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς, κορμό του προοδευτικού πόλου. Η συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας συνιστά ουσιαστική ανατρεπτική πολιτική. Τα αλλά όλα είναι λόγια που προκαλούν παραισθήσεις, αποπροσανατολίζουν από το δέον γενέσθαι και τελικά καθηλώνουν.
Η πρώτη , λοιπόν, προϋπόθεση είναι προγραμματικού χαρακτήρα και άπτεται της φυσιογνωμίας της Αριστεράς. Απευθύνεται σε κοινωνικές δυνάμεις που ενώ ταξικά δεν ανήκουν στον συντηρητικό χώρο πήγαν στην κάλπη της ΝΔ και ενώ η εμπιστοσύνη τους προς την τελευταία κλονίζεται,, διατηρούν ακόμα την δυσπιστία τους προς εμάς. Απευθύνεται και σε δυναμικά στρώματα ώστε να ανασυγκροτηθεί η συμμαχία τους με τα πληττόμενα από τις επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αλλά και της πανδημίας λαϊκά στρώματα.
Η δεύτερη προϋπόθεση για την Προοδευτική διακυβέρνηση είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα , άπτεται της πολιτικής των συμμαχιών και με δεδομένο ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Για αυτή την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία προς τις δυνάμεις της άλλης αντιπολίτευσης για την συγκρότηση προοδευτικού πόλου θα επανέλθω την άλλη Τετάρτη.
*Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. To σημερινό άρθρο είναι το δεύτερο της νέας εβδομαδιαίας στήλης του με τον τίτλο «Πυξίδα».
πηγη: https://tvxs.gr