Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 23 Μάι 2021
Η εξειδικευμένη, εγωιστική Αριστερά
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Μεταξύ των άλλων, υπάρχει και η Αριστερά της εξειδίκευσης. Ασχολείται με ένα μόνο θέμα. «Εξειδίκευση είναι να μαθαίνεις συνεχώς περισσότερα, για όλο και λιγότερα, μέχρι να γνωρίζεις τα πάντα, για το τίποτα». Εκμεταλλευόμενος το ωραίο σύνθημα - γνωμικό, θέλω να υπογραμμίσω ότι η Αριστερά της εξειδίκευσης δεν συνδέει τα πολιτικά πεδία, τους τομείς δράσης. Το εργασιακό πρόβλημα δεν συνδέεται με το ασφαλιστικό, με το υγειονομικό, με το δίκαιο, με την εκπαίδευση, τον πολιτισμό κ.λπ. Η εξωτερική πολιτική δεν συνδέεται με τη δημοκρατία, την εσωτερική πολιτική, την άμυνα, τη Δικαιοσύνη, τη χωροταξία κ.λπ. Είναι ζώνες ξεχωριστές, ανεξάρτητες «οντότητες», που δεν ενδιαφέρουν - τον εξειδικευμένο αριστερό.

 

Άραγε η Αριστερά από την ίδια την οργανωτική της δομή έχει αποσυναρμολογήσει τα πεδία ή από έλλειψη παιδείας; Προδικτατορικά και για πολλά χρόνια τα πράγματα ήταν σχεδόν αντίστροφα. Δεν είχε αναπτυχθεί το συνδικαλιστικό κίνημα, οι κλάδοι εργασίας (αλλά ούτε και η γραφειοκρατία τους), επομένως η κοινή πολιτική ύλη της Αριστεράς, που συστηνόταν από την παρανομία, τη θεσμική και κοινοβουλευτική κακοποίηση, συνέτεινε στη δημιουργία μιας ενότητας άγουρης, όχι τόσο επεξεργασμένης, αλλά με ισχυρούς κώδικες. Η απειλή, η δίωξη και ουσιαστικά η παρανομία συνέβαλλαν στη βιωματική ή έστω στην κοινή παραταξιακή βάση. Ο αριστερός διάβαζε, συγκινούνταν με το Βιετνάμ, διεκδικούσε το 15% για την Παιδεία, την απελευθέρωση από τον κατασταλτικό (και μισογυνικό) πουριτανισμό. Διάβαζε ΑΥΓΗ, Δημοκρατική Αλλαγή, αλλά και «αστικές εφημερίδες» να δει τι λέει ο «αντίπαλος».

Φυσικά, υπήρχε και ο αριστερός του βιώματος και τη οικογενειακής παράδοσης. Αυτός υπάρχει και σήμερα (φευ, ξεχασμένος ως αυτονόητος). Η πολυπρισματική (για τα μέτρα της εποχής) παιδεία τού (τότε) αριστερού, που συνέδεε το ζήτημα της προσωπικής του ελευθερίας με το ζήτημα του κράτους, το ζήτημα της οικονομίας με το ζήτημα της δημοκρατίας, κατά κάποιο τρόπο οφειλόταν και σε ένα ένστικτο άμυνας. Η σκέψη, η πληροφορία ήταν θεμελιώδεις όροι αντίστασης και χειραφέτησης. Το «πολυπρισματικό» μοντέλο άρχισε σταδιακά να δύει. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 συναντάς όλο και συχνότερα αριστερούς «ειδικοτήτων». Η «Αριστερά της εξειδίκευσης» έχει μια εσωτερική αδιαφορία για τις υπόλοιπες πολιτικές ζώνες. Νοιάζεται μόνο για τον μικρόκοσμό της. Βγάζει ειδικά ψηφίσματα, καταγγελίες, μπαίνει σε μια ζώνη σχεδόν ιδιωτική, αποκομμένη από τα πράγματα. Μόνο «κλαδικά», περιορισμένα αιτήματα, μόνο ειδικά δικαιώματα, μόνο σημειακές διεκδικήσεις, μόνο απαιτήσεις.

Ο εμπειρισμός από τον οποία κυριαρχείται η Αριστερά (αφού εγκατέλειψε ως περιττή τη θεωρητική έρευνα) συχνά εξελίσσεται στην εξειδίκευση, στη μερικότητα, στο χάσιμο της γενικής αριστερής κουλτούρας. Συγχρόνως η μονομέρεια, η θεωρησιακή φτώχεια, δεν επιτρέπουν να δεις πέρα από τη μύτη σου, να δεις το εντελώς διαφορετικό βίωμα του συντρόφου σου, του συμπολίτη σου, ως κάτι που πρέπει να κατανοήσεις και να σεβαστείς. Στο σώμα της Αριστεράς συχνά ισχύει μια ισορροπία του τρόμου. «Δεν ασχολούμαι με τα δικά σου, μην μπλέκεσαι στα δικά μου». Γιατί η μονομέρεια δεν είναι καν μονολιθικότητα. Είναι ακρωτηριασμός. Ο μονολιθικός είναι «λίγος», ο μονομερής είναι πετσοκομμένος.

Τα γράφω, γιατί συχνά βλέπω με έκπληξη να «καίγεται» το πελεκούδι στους εργασιακούς χώρους π.χ. και οι «φυλές» που περιγράφω να ασχολούνται με την κορμάρα τους. Καταστρέφονται ολόκληρες περιοχές, οικονομικά ή φυσικά, διαλύεται ο κοινωνικός ιστός, βράζουν διάσπαρτοι κοινωνικοί εμφύλιοι, αναπτύσσεται ένας άτυπος αλλά εκτεταμένος κυτταρικός φασισμός και αυτοί, αιχμάλωτοι του εγωισμού, αλληλογραφούν, σαν να μη τους αγγίζει τίποτα, σαν να συμβαίνουν σε άλλο πλανήτη τα τερατώδη στην παραγωγή, τα απίθανα στην εργασία, τα σκοτεινά στον οικονομικό σχεδιασμό, τα απαράδεκτα στην ποιότητα του δημόσιου λόγου και ήθους.
πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου