«Καταπέλτης» η αναφορά του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας για το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια - Παραβιάζει τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.


22.04.2021


«Καταπέλτης» είναι η 11σέλιδη η αναφορά του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας για το νομοσχέδιο του υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια που έχει ήδη ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων

Σύμφωνα με την αναφορά του Ε.Δ.κ.Β., το Νομοσχέδιο της κυβέρνησης «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου» παραβιάζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Στην αναφορά αυτή εξηγείται αναλυτικά γιατί το νομοσχέδιο παραβιάζει τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (το βασικότερο πρόβλημα του νομοσχεδίου είναι ότι δεν υπάρχουν καν δικαιώματα του παιδιού, αφού ταυτίζει το συμφέρον του τέκνου με τα γονεϊκά δικαιώματα), ποιες είναι οι ευρωπαϊκές και διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας σε ό,τι αφορά την προστασία των επιζωσών και μαρτύρων ενδοοικογενειακής βίας, πως παραβιάζονται όλες από την νομοθετική πρόταση, και σε τι άμεσο κίνδυνο εκτίθενται παιδιά και γυναίκες εάν ψηφιστεί τελικά το νομοσχέδιο Τσιάρα.

Όπως σημειώνεται, το Υπ. Δικαιοσύνης επέλεξε να αρνηθεί τη διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών και φορείς με αντικείμενο την στήριξη και προστασία θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ως εκ τούτου, στο Νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε
δημόσια διαβούλευση περιλαμβάνονται προβλέψεις που παραβιάζουν κατάφωρα τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν. 4531/2018), τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26, 31, 45, 48 και 56, οι οποίες συνοψίζονται παρακάτω και αναλύονται στη συνέχεια:

Το παιδί προσεγγίζεται (σε όλα σχεδόν τα άρθρα) με την οπτική μιας βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας: ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως φορέας δικαιωμάτων. Ενδεικτικά αναφέροντας, το Νομοσχέδιο: α) συγχέει το συμφέρον του παιδιού με τα γονεϊκά δικαιώματα, β) αδιαφορεί για την βούληση και την άποψη του παιδιού, γ) παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού-θύματος και του παιδιού-μάρτυρα ενδοοικογενειακής βίας και δ) παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας, αδιαφορώντας για τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει κακοποιημένα παιδιά και κακοποιημένες μητέρες.
Αγνοείται παντελώς η ενδοοικογενειακή Βία και εκτίθενται τα θύματα (παιδιά και μη κακοποιητικός γονιός-κατά πλειονότητα μητέρες) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονταν: στις πρώτες εκδοχές του Νομοσχεδίου δεν υπήρχε καμία αναφορά στην Ε.Β. και μόνο εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων, προστέθηκε συνοπτική αναφορά στο κείμενο προς διαβούλευση (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ). Από την διατύπωσή της, όμως, προκύπτει είτε άγνοια των πραγματικών συνθηκών είτε πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης να ταυτιστεί με το συνηθέστερο επιχείρημα των δραστών, ότι οι καταγγελίες Ε.Β. είναι ψευδείς, καθώς καλύπτει μόνο τα θύματα που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7- 10 έτη.
Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ενδοοικογενειακής βίας και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)/
Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).

Πηγή: www.rosa.gr