Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 10 Μάρ 2023
«Μαζί τρακάραμε»
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Στην αρχή το είπε πιο δειλά. Τώρα το αποτέλειωσε. Από την «ευθύνη όλων όσοι κυβέρνησαν» φτάσαμε λοιπόν στο «Φταίμε όλοι». Θα μπορούσε να πει «μαζί τρακάραμε». Ταιριάζει, άλλωστε, στο λαϊκίστικο ρεπερτόριό του. Φτηνό και «πιασάρικο», όπως τον έχουν πείσει οι ακριβοί του σύμβουλοι, ότι απαιτείται για τη διαχείριση της ζημιάς.

Θα ταίριαζε γάντι σε κάποιο παρηκμασμένο ξενυχτάδικο με απελπισμένους θαμώνες, που πνίγουν τη θλίψη τους σε αμφιβόλου προέλευσης αλκοόλ, κρατώντας το κεφάλι για να μην τους πέσει στο τραπέζι από το ντέρτι. Τον ρόλο αυτόν ανέλαβαν, άλλωστε, πρόθυμα και οι αληθώς συμπονούντες υπουργοί.

Αν η υπόθεση δεν αφορούσε αθώους νεκρούς, θα ήταν απλώς μια φαιδρή επανάληψη του «Μαζί τα φάγαμε». Τότε που οι χορτάτοι εγκαλούσαν την κοινωνία και οι ανθρώπινες απώλειες από την πολιτική της κοινωνικής εξαθλίωσης δεν ήταν μετρήσιμες. Όμως εδώ πρόκειται πια για απύθμενο θράσος, που φιλοδοξεί λες να μετατρέψει την οργή σε αηδία. Όχι μόνο γιατί έρχεται καθυστερημένα, μετά την κατακραυγή για την οποιαδήποτε απουσία ελάχιστης συγγνώμης στις πρώτες βιαστικά σκηνοθετημένες εμφανίσεις. Αλλά γιατί δείχνει τη δειλία ενός πολιτικού, ο οποίος φαίνεται να ονειρεύεται τη στιγμή που θα βγει πάλι χαρωπός και κουνιστός στις καφετέριες και θα περιμένει να του φωνάξουν «τι γκόμενος είσαι εσύ!».

Για αυτό και αναβάλλει τις εκλογές όσο μπορεί. Μια διαδικασία, που έτσι κι αλλιώς αποδεικνύει καθημερινά με τις πράξεις του ότι τη θεωρεί περιττή. Κυβερνήτης με κληρονομικό δικαίωμα, που δίνει εντολές στη Δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ, στην ΕΥΠ, αλλά ποτέ δεν γνωρίζει τίποτα όταν κάτι στραβώσει.

Ετσι κι αλλιώς η τετραετία Μητσοτάκη ήταν ένα χωριό του Ποτέμκιν. Μια τσαπατσούλικα βαμμένη βιτρίνα από κόντρα πλακέ, που πίσω της κρύβονται κοινωνικά συντρίμμια, με απαγορευμένη την πρόσβαση σε τηλεοπτικές κάμερες και υπάκουες γραφίδες.

Πώς να μπορέσει, όμως, ο ανέμελος ταξιδιώτης να σταματήσει να αγοράζει τσουρέκια, να χασκογελάει μπροστά στις «αυθόρμητες» εκδηλώσεις λατρείας ακόμα και σε απόμερα χωράφια, να επιδεικνύει το κορμί του σε κοσμικές παραλίες, να συναντά «τυχαία» ευτυχισμένους νέους που τον ευγνωμονούν;

Γκρίζαρε πολύ η εικόνα του λαμπερού ηγέτη που τίποτα δεν τον αγγίζει. Όσους υφισταμένους του κι αν θυσιάσει, όσο κι αν προσπαθήσει να πείσει ότι θα μπορούσε να είναι και αυτός στο τρένο, η κοινωνία ξέρει ότι το χάσμα που τη χωρίζει από αυτόν είναι αγεφύρωτο.

πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου