Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσα και να συμφωνήσω με τον υφυπουργό Παιδείας. Αν είχαμε ένα κράτος και μια κυβέρνηση που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν στέγη στους εκπαιδευτικούς που καλούνται να καλύψουν θέσεις στα τουριστικά νησιά της χώρας και στο τέλος ζητούσαν τη συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών, να το καταλάβω, μιας και σε αυτούς αναλογεί ένα μερίδιο ευθύνης. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με μια κυβέρνηση θεατή και ένα κράτος τροχονόμο, που απλώς ανοίγει δρόμο για να μεταφερθούν τα προβλήματα και τα αδιέξοδα λίγο παρακάτω, τότε ο κ. Συρίγος καλύτερα να σωπαίνει παρά να προκαλεί.

Γιατί δεν μπορεί να έχει βουίξει ο τόπος με το δράμα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που ψάχνουν τρύπα να βάλουν το κεφάλι τους και το υπουργείο Παιδείας να το παίζει «δεν σας είδα, δεν σας ξέρω, κι αν δεν πάτε να δουλέψετε κι ας κοιμόσαστε σε κάμπινγκ, εγώ θα σας κόψω από τις λίστες για τις προσλήψεις». Δεν γίνεται να μην έχεις κάνει το παραμικρό για να στηρίξεις αυτούς τους ανθρώπους που κάθε χρόνο γυρνάνε από νησί σε νησί κι από παραμεθόριο χωριό σε χωριό για να μαζέψουν κανένα μόριο, μπας και προσληφθούν και ησυχάσουν κι αυτοί, και τώρα να το παίζεις τουρίστας στο ίδιο σου το υπουργείο, παπαγαλίζοντας τις γνωστές αντικρατικές μπαρουφολογίες με τις οποίες έγιναν, δυστυχώς, κυβέρνηση.

Γιατί η σχέση τους με το κράτος αρχίζει και τελειώνει στο ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξουν οι φίλοι μας μέσω των απευθείας αναθέσεων και άμα είναι να δώσουν κάτι για εκείνο που κάποτε ξέραμε ως κοινωνικό κράτος, αρχίζουν τα «δεν με ξέρεις, δεν σε ξέρω και ας τα βρουν οι νησιώτες με τον δήμαρχό τους». Αλλά αυτούς ψηφίσατε.

πηγη: https://www.avgi.gr