Του Γ. Λακόπουλου
Στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, μεθοδολογικά, έχει δυο τρόπους για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και να πάρει κυβέρνηση. Ας τους δούμε σχηματικά:
Ο ένας είναι από πάνω. Με το χρήμα, τα ΜΜΕ, τις συμμαχίες με οικονομικά κέντρα και τις συναλλαγές με τον διεθνή παράγοντα.
Όλα μαζί διαμορφώνουν ελεγχόμενο περιβάλλον ενημέρωσης και αντίστοιχο πολιτικό κλίμα στο οποίο γιγαντώνεται τεχνητά, το κόμμα και ο αρχηγός του. Όσο ελλιπής και αν είναι η επικράτησή του δεν βασίζεται στα προσόντα του, αλλά στον πόλεμο φθοράς του αντιπάλου.
Είναι ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε για να κερδίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις αρχαιρεσίες στη ΝΔ και τις εκλογές του 2019 στη συνέχεια.
Διαμορφώθηκε γύρω του -αλλά όχι και υπό τον έλεγχο του– ένα σύστημα ισχύος που έκανε πλύση εγκεφάλου στους πολίτες και τον επέβαλε επιλογή τους στις κάλπες.
Δεν νίκησε ο ίδιος, αλλά αυτό το σύστημα, που εξασφάλισε έτσι δικαίωμα συγκυβέρνησης, όπως είναι ολοφάνερο έκτοτε.
Ο άλλος τρόπος επικράτησης του κόμματος είναι από κάτω. Η παλιά μαρξιστική ανάλυση θα έλεγε: εντοπίζει την κυρία αντίφαση, την κάνει στρατηγικό στόχο και υποτάσσει τις δευτερεύουσες αντιθέσεις στην κατάκτηση του στόχου.
Σήμερα θα το λέγαμε πιο απλά. Απευθύνεται την πλειοψηφία τη κοινωνίας, όπως τη διαμορφώνουν οι επιμέρους κοινωνικές ομάδες- εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αγρότες μικρομεσαίοι, επαγγελματίες επιστήμονες, νέοι- και εντάσσει την επίλυση των προβλημάτων τους στην επίλυση του κεντρικού πολιτικού προβλήματος, που είναι η αλλαγή κυβέρνησης.
Αυτό έκανε το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας που κέρδισε τις εκλογές, χωρίς την υποστήριξη των ΜΜΕ και με τα οικονομικά κέντρα εναντίον του.
Αν τότε ήταν σχετικά εύκολο, γιατί είχε με το μέρος του τις αντανακλαστικές αντιδράσεις της κοινωνίας μετά το σοκ των μνημονίων -στο οποίο την υπέβαλαν τα κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα,-σήμερα μπορεί να είναι… ευκολότερο!
Η πανδημία λειτουργεί εναλλακτικά ως μανδύας συγκάλυψης, δικαιολόγησης και ενίοτε νομιμοποίησης της αρχικής πολιτικής Μητσοτάκη- που δεν άλλαξε στις νέες συνθήκες.
Εκ παραλλήλου, παρεμπόδισε τις λαϊκές αντιδράσεις στην ταξική επιλογή αφαίρεσης δικαιωμάτων, στον αυταρχισμό, την φαυλότητα, την αδιαφάνεια, τη σήψη και τα σκάνδαλα.
Υπάρχει πολύς θυμός στη βάση της κοινωνίας
Από την άλλη πλευρά όμως μετέτρεψε αυτές τις αντιδράσεις σε ελατήριο υπό πίεση. Υπάρχει πολύς θυμός στη βάση της κοινωνίας, λόγω της κυβερνητικής πολιτικής, που αναμένει την πρώτη ευκαιρία για να εκδηλωθεί.
Μόλις κλείσει ο κύκλος της πανδημίας, θα αναδειχθούν οι συνθήκες εκτίναξης του ελατηρίου και απελευθέρωσης του συσσωρευμένου θυμού.
Αν αυτά τα στοιχεία εκδηλωθούν άναρχα και χωρίς την παρέμβαση μιας υγιούς πολιτικής δύναμης- που θα τα οργανώσει σε πολιτικό κίνημα αλλαγής, για οργανωμένη έξοδο από την κρίση-μπορεί να δημιουργηθεί κοινοβουλευτικό χάος- βοηθούντος και του εκλογικού συστήματος.
Συνεπώς ο Τσίπρας με το κόμμα του πρέπει να βρίσκεται μέσα σε κάθε επιμέρους στοιχείο του ελατηρίου, για να δώσει προοπτική προοδευτικής κυβέρνησης στη δύναμή που θα απελευθερώσει.
Αυτός είναι νέος τρόπος να πάρει την κυβέρνηση στις σημερινές συνθήκες. Να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα του 2015 και να αποφύγει τις δυσχέρειες του 2019.
Το σύστημα Μητσοτάκη και ο Τσίπρας
Από τους δυο διεκδικητές της νίκης στις επόμενες εκλογές, ο Μητσοτάκης θα προσέλθει με το το φορτίο της πολιτικής του που θα ισούται με αδυναμία να προβάλλει ως φορέας εξόδου από την κρίση. Είναι αυτός που τη βάθυνε.
Γι’ αυτό προσπαθεί από τώρα να δημιουργήσει όρους σύγκρισης όχι για την επόμενη μέρα των εκλογών, αλλά με αναδρομή στην προηγουμένη μέρα των… προηγουμένων εκλογών
Κατά τις δηλώσεις του, θα ζητήσει να συγκριθεί η δική του διακυβέρνηση, με τη διακυβέρνηση Τσίπρα.
Η πορεία προς τα πίσω είναι ομολογία ήττας. Δεν θέλει να αποτιμηθεί η διακυβέρνησή του σε σχέση με το μέλλον που διαμορφώνει για την κοινωνία, αλλά να οδηγηθεί η προεκλογική αντιπαράθεση σε σκηνοθετημένη σύγκρουση με όρους παρελθόντος.
Είναι η μόνη ελπίδα του, σε συνδυασμό με τις αθέμιτες μεθόδους που θα χρησιμοποιήσει το σύστημα Μητσοτάκη.
Τα ΜΜΕ θα κρύψουν ότι ο ίδιος παρέλαβε βιώσιμη οικονομία, με κολοσσιαίο απόθεμα, τη χωρά σε κανονική τροχιά στο διεθνή χώρο και κρίσιμά προβλήματα λυμένα.
Όπως θα κρύψουν και ότι ο Τσίπρας παρέλαβε τη χώρα χρεοκοπημένη, τα ταμεία άδεια και τη διεθνή κοινότητα σε ανθελληνικό παροξυσμό.
Το ίδιο σύστημα θα εστιάζει όχι στην έξοδο από τα Μνημόνια στον …Βαρουφάκη και τον Λαφαζάνη, θα ξαναμιλήσει για την κωλοτουμπα στο Δημοψήφισμα, και θα πουλήσει μπόλικο… Πολάκη. Από το κόνσεπτ του 2019 θα λείπει μονο η προδοσία της Μακεδονίας μας.
Αν ο Μητσοτάκης θα εμφανιστεί επιθετικά, γιατί δεν είναι σε θέση να αμυνθεί, από την πλευρά του ο Τσίπρας δεν πρέπει να μπει με κανένα τρόπο σε τέτοιου είδους αναμέτρηση.
Πρέπει να οδηγήσει τον αντίπαλο του σε αντιπαράθεση των δυο ανδρών μεν, αλλά για το μέλλον.
Στην πορεία προς τις κάλπες ο Μητσοτάκης πρέπει να κρίνεται και να απολογείται -απέναντι στον Τσίπρα που θα προτείνει για την επόμενη μέρα. Το παρελθόν κρίθηκε.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να εγκαταλείψει την ενασχόληση με τον εαυτό του και να εντάξει τις δυνάμεις του στα κοινωνικά μέτωπα. Όσο ισχυρός και αν εμφανισθεί πάλι από πάνω ο Μητσοτάκης -όπως και όσο αδίστακτο θα είναι το σύστημα Μητσοτάκη- τόσο πιο ισχυρός και πιο μπροστά θα βγαίνει ο Τσίπρας κινούμενος με τους από κάτω.
Σ’ αυτό το πλαίσιο τις περισσότερες πιθανότητες νίκης έχει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Γιατί η κοινωνία και το εκλογικό σώμα είναι μεγέθη μεγαλύτερα από το τηλεοπτικό κοινό.
πηγη: https://www.anoixtoparathyro.gr