Η Ελλάδα βιώνει μια δραματική κατάσταση με την έξαρση της πανδημίας και η ευθύνη γι’ αυτό βαραίνει αποκλειστικά τον κ. Μητσοτάκη.
Η δική μας θέση είναι σαφής. Η μάχη για τη ζωή απαιτεί αντίσταση στον φόβο, συμμαχία με την αλήθεια, κινητοποίηση όλων των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας και βέβαια την ευρύτερη δυνατή συνεννόηση στη βάση των πραγματικών δεδομένων και των κινδύνων.
Δώσαμε, ήδη από την άνοιξη, δείγματα γραφής γι’ αυτή μας την πρόθεση. Βάλαμε πλάτη στη μάχη κατά της πανδημίας και αμέσως μετά την άρση του lockdown καταθέσαμε προτάσεις, υποδείξαμε λάθη και αστοχίες και επισημάναμε τους κινδύνους, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τα επιστημονικά δεδομένα και τη βεβαιότητα που διατύπωναν όλοι οι ειδικοί ότι αναπόφευκτα το δεύτερο κύμα θα έρθει το φθινόπωρο.
Κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου από την αρχή του καλοκαιριού για το αλλοπρόσαλλο άνοιγμα του τουρισμού, επιμείναμε με νέες προτάσεις, επειδή ανησυχούσαμε από την προφανή ανεπάρκεια και τις παλινωδίες του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του, που διατράνωναν ότι η Ελλάδα νίκησε τον ιό. Και διεκδικούσαν τις δάφνες αυτής της «νίκης».
Το δεύτερο κύμα ήταν βέβαιο ότι θα έρθει, όμως η σημερινή κατάσταση δεν ήταν μονόδρομος. Τώρα δυστυχώς είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Με την κυβέρνηση να ομολογεί στην πράξη, με το δεύτερο lockdown, ότι απέτυχε παταγωδώς από τον Μάιο μέχρι σήμερα να προετοιμάσει τη χώρα για να ελέγξει την εξάπλωση του ιού.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει μία τελευταία ευκαιρία να συμπεριφερθεί επιτέλους με υπευθυνότητα. Να παραδεχθεί τα λάθη του και να αντιληφθεί ότι η νέα και πολύ πιο επικίνδυνη φάση της πανδημίας δεν είναι όπως η πρώτη. Δεν θα δοξαστεί κρυπτόμενος. Ούτε θα διασωθεί από τη διαρκή και φιλότιμη προσπάθεια των αδρώς επιχορηγούμενων ΜΜΕ της λίστας του κ. Πέτσα να εξωραΐζουν την πραγματικότητα και να μεταθέτουν την ευθύνη στους πολίτες.
Τώρα η οδυνηρή πραγματικότητα χτυπάει επίμονα την πόρτα κάθε νοικοκυριού ξεχωριστά. Και το κυρίαρχο συναίσθημα δεν είναι μόνο ο φόβος, αλλά και η αγανάκτηση. Η οργή για τις μεγάλες αντιφάσεις και τη διαρκή ανασφάλεια.
Μπορεί βεβαίως να επιλέξει τον θεωρητικά εύκολο δρόμο. Να κάνει σαν να μην συμβαίνει κάτι σημαντικό. Να συνεχίσει αυτάρεσκα και διχαστικά. Διχαστικά απέναντι όχι μόνο στην αντιπολίτευση, αλλά κυρίως απέναντι στους πολίτες. Ο δρόμος αυτός όμως ενέχει τον κίνδυνο πολύ σύντομα να τον οδηγήσει σε πρωτοφανές αδιέξοδο. Δυστυχώς να οδηγήσει σε αδιέξοδο και τη χώρα.
Υπάρχει και ο δρόμος της, έστω και εκ των υστέρων, μίνιμουμ συνεννόησης. Της, έστω και εκ των υστέρων, παραδοχής της εγκληματικής ολιγωρίας και των βαρύτατων λαθών. Του αδιανόητου εφησυχασμού. Ο δρόμος αυτός όμως απαιτεί σθένος, υψηλό αίσθημα εθνικής και πολιτικής ευθύνης και τη δύναμη να υπερβεί μια κατασκευασμένη εικόνα πολιτικής αυτάρκειας.
Δεν είναι εύκολο. Μπορεί όμως να διασώσει τη χώρα από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο. Κυρίως όμως μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να περιοριστούν οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και η ολική διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, η δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς στον τόπο μας, πάντοτε στις δύσκολες στιγμές με αυτή την πυξίδα πορεύτηκε. Τη σωτηρία της κοινωνίας και των ανθρώπων.
Στη βάση αυτή, και με δεδομένη την έκτακτη ανάγκη που βιώνουμε, ζήτησα προχθές από τον κ. Μητσοτάκη να συγκαλέσει το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για να συνεννοηθούμε στη βάση τριών απλών και αυτονόητων αξόνων.
Της εκπόνησης ενός σχεδίου εξάμηνης διάρκειας για την άμεση ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με μόνιμο προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή για να μην βρεθεί ξανά στα όριά του.
Της κοινής συμφωνίας όλων μας σε έναν υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, με γνώση, αξιοπιστία και εμπειρία, που δεν θα κάνει μικροπολιτική για να περισώσει το πολιτικό του κεφάλαιο την ώρα της κρίσης, αλλά θα θέσει σε εφαρμογή το έκτακτο σχέδιο το όποιο θα έχουμε συμφωνήσει.
Του παγώματος όλων των νόμων που ψήφισε ή σχεδιάζει να ψηφίσει η κυβέρνηση, οι οποίοι πλήττουν την κοινωνική συνοχή αυτές τις κρίσιμες ώρες. Όπως είναι ο πρόσφατος πτωχευτικός νόμος, που ρευστοποιεί τα σπίτια και τις περιουσίες των πολιτών, ή το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, που θα φέρει μαύρες μέρες για τον κόσμο της εργασίας.
Η μοναδική μας έγνοια αυτή τη στιγμή είναι να σωθούν ανθρώπινες ζωές και η κοινωνία. Και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συμβεί αυτό.
Αν χρειαστεί, θα βάλουμε ξανά πλάτη, εφόσον έχουμε την εγγύηση στα τρία σημεία που αποτελούν το ελάχιστο πεδίο άμεσης δράσης απέναντι στην εξάπλωση του ιού.
Σε αντίθετη περίπτωση όμως, αν ο κ. Μητσοτάκης συνεχίσει να συμπεριφέρεται με εγκληματική ανευθυνότητα, ταξική ιδιοτέλεια και αλαζονεία, τότε επιβεβαιώνει ότι η απόφαση που έχει πάρει είναι να μην διστάσει να θέσει σε κίνδυνο χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και μόνο του ενδιαφέρον είναι να επιβιώσει πολιτικά μέσω μιας γιγαντιαίας εκστρατείας επικοινωνιακής εξαπάτησης.
Στην περίπτωση αυτή όχι μόνο θα είμαστε απέναντι, αλλά θα γίνουμε οι πρωτεργάτες της κοινωνικής αντίστασης, η μαγιά της κοινωνικής δυναμικής για να τον εμποδίσουμε.
Και αυτή η στάση δεν θα είναι απλώς μια πολιτική επιλογή, αλλά το μοναδικό ηθικό και κοινωνικό μας χρέος απέναντι σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας.