Η ΕΛΛΑΔΑ και η Ρωσία είναι δύο χώρες που δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα με ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα που την καθιστά παγκοσμίους σεβαστή. Η Ρωσία είναι μεγάλη χώρα, επίσης με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό που αναγνωρίζεται διεθνώς.

Η ΕΛΛΑΔΑ είναι μικρή οικονομική και στρατιωτική δύναμη, ενώ η Ρωσία το ακριβώς αντίθετο, μια υπερδύναμη. Και οι δύο χώρες κατάφεραν να συμβιώσουν αρμονικά εδώ και αιώνες, ακόμη και σε καιρούς που είχαν διαφορετικά κοινωνικά συστήματα και συμμετείχαν σε διαφορετικούς στρατιωτικο-πολιτικούς συνασπισμούς.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ βρισκόταν πάντοτε στον αλληλοσεβασμό. Στην αμοιβαία αναγνώριση του δικαιώματος των διαφορετικών θέσεων, των διαφορετικών επιλογών και συμμαχιών αλλά και στην αναζήτηση συνεργασίας χωρίς η μία πλευρά να επιδιώκει να θίξει τις στρατηγικές επιλογές της άλλης.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ίου Ρώσου προέδρου Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία ήταν κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, την οποία η Ελλάδα ασφαλώς θα καταδίκαζε από θέση αρχών και λόγω των διεθνών συμμαχιών και δεσμεύσεών της.

ΗΤΑΝ κάτι που η Ρωσία γνώριζε και προφανώς -στη βάση των παραδοσιακών σχέσεων των δύο χωρών- δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει. Το πρόβλημα άρχισε να υπάρχει από τη στιγμή που εμφανίστηκαν υπερβολές και υπερβάσεις.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Μητσοτάκη δεν είχε κανένα λόγο να είναι η επισπεύδουσα σε ενέργειες κατά της Ρωσίας και όφειλε να μείνει στο πλαίσιο των κυρώσεων που αποφάσισαν το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Η αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία και η συζήτηση για γενικότερη εμπλοκή στον πόλεμο είναι έξω από το πλαίσιο αρχών πάνω στις οποίες βασίζονταν μέχρι τώρα οι ελληνορωσικές σχέσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ της η Ρωσία με αήθεις ανακοινώσεις προσέβαλε τον ελληνικό πολιτικό κόσμο, θεσμούς και ΜΜΕ, φτάνοντας στο σημείο να κάνει υποδείξεις ποια μέσα ενημέρωσης πρέπει να παρακολουθούν οι Ελληνες πολίτες. Ομως αν δούμε τα πράγματα σε βάθος χρόνου, τα κράτη έχουν συνέχεια. Η Ρωσία θα συνεχίσει να υπάρχει, όπως και στο παρελθόν, με ή χωρίς τον Πούτιν, οποιαδήποτε και αν είναι η κατάληξη του πολέμου.

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ είναι υποχρεωμένη να έχει διόδους και τρόπους συνεργασίας μαζί της για τον πρόσθετο λόγο ότι υπάρχουν χιλιάδες ομογενείς στην Ουκρανία που υφίστανται τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής. Μια συνετή εξωτερική πολιτική δεν γκρεμίζει ποτέ αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί αύριο και το οποίο χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να χτιστεί και να στεριώσει.