Το μείζον ζήτημα στην υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» είναι αν αυτή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να διακριβωθούν εγκλήματα φοροδιαφυγής, νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και – να μην παραλείπεται αυτό – εγκλήματα σχετικά με το πόθεν έσχες, υπόχρεοι δήλωσης του οποίου είναι όχι μόνο πολιτικοί, αλλά και δημοσιογράφοι, εκδότες, δικαστικοί κλπ. Θεωρώ ότι μπορούσε και, με αυτήν την έννοια, οι πολιτικές ευθύνες των κκ Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου είναι αυταπόδεικτες, στο βαθμό που δεν την αξιοποίησε ο καθένας.

Οι ποινικές ευθύνες είναι άλλο ζήτημα. Ως προς αυτές, και για την οικονομία της συζήτησης, θα πω μόνο αυτά:

Έγγραφο, κατά την έννοια των άρθρων 13 και 242 του Ποινικού Κώδικα είναι κάθε γραπτό που προορίζεται ή είναι πρόσφορο να αποδείξει γεγονότα που έχουν έννομες συνέπειες. Κατά ρητή διάταξη, έγγραφα θεωρούνται και τα ηλεκτρονικά υλικά και μέσα. Είναι απολύτως αδιάφορο αν το έγγραφο είναι πρωτότυπο ή δημόσιο, πόσο μάλλον αν έχει πρωτοκολληθεί ή όχι.

Συνεπώς ο κ. Παπακωνσταντίνου μπορεί να διέπραξε το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου, μόνο αν θεωρηθεί ότι το περιεχόμενο της λίστας ήταν πρόσφορο να αποδείξει γεγονότα που έχουν έννομες συνέπειες. Προφανώς αυτό δέχονται οι προτείνοντες την παραπομπή του κ. Παπακωνσταντίνου. Σ’ αυτήν την περίπτωση, απολύτως ξεκάθαρα, το νοθευμένο έγγραφο είναι το στικ που ο κ. Παπακωνσταντίνου παρέδωσε στο ΣΔΟΕ και ο κ. Διώτης μετέπειτα παρέδωσε στον κ. Βενιζέλο, όταν αυτός έγινε υπουργός Οικονομικών, εξηγώντας του ότι αυτό είναι το έγγραφο που έχει το ΣΔΟΕ και του το επιστρέφει (όπως ο ίδιος ο κ. Διώτης κατέθεσε). Το έγγραφο αυτό, μόλις πριν λίγες εβδομάδες παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο κ. Βενιζέλος, αφού το είχε, κατά σαφή ομολογία του, στην κατοχή του και μετά την λήξη των υπουργικών του καθηκόντων. Αυτό το έγγραφο συγκρίθηκε με την λίστα που ξαναζητήσαμε από την Γαλλία, αυτό το έγγραφο φέρεται να νοθεύτηκε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι ο βασικός ύποπτος για την νόθευση, αφού τα ονόματα που σβήστηκαν είναι συγγενών του, αλλά και επειδή δεν υπάρχει κάποια πειστική εξήγηση γιατί αντέγραψε σε στικ το αρχικό έγγραφο που παρέλαβε και πώς είναι δυνατόν να μην θυμάται τι έκανε το πρωτότυπο. Βέβαια, την ευκαιρία, και πιθανώς το κίνητρο, είχαν και οι επόμενοι που είχαν το στικ στην κατοχή τους.

Καταλήγοντας, αν το έγγραφο αυτό έχει νοθευτεί, από τον κ. Παπακωνσταντίνου ή άλλον, έχει οπωσδήποτε, κατ’ αδήριτη λογική και νομική αναγκαιότητα, υπεξαχθεί από τον κ. Βενιζέλο. Περαιτέρω, κακουργηματικό χαρακτήρα θα έχει το αδίκημα, αν αποδειχθεί ότι ο υπαίτιος είχε πρόθεση να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον αθέμιτο όφελος ή να βλάψει παράνομα άλλον. Δηλαδή, στην περίπτωση που αποδειχθεί, ως μεν προς την νόθευση, ότι κάποιος από τους 3 συγγενείς του κ. Παπακωνσταντίνου φοροδιέφυγε, ξέπλυνε μαύρο χρήμα ή παραβίασε διατάξεις του πόθεν έσχες, ως δε προς την υπεξαγωγή από τον κ. Βενιζέλο, ότι κάποιος από τους υπόλοιπους 2059 διέπραξε τα ίδια αδικήματα, ή ο ίδιος παρακράτησε το έγγραφο για δικούς του παράνομους σκοπούς.

Οποιαδήποτε παραπομπή του κ. Παπακωνσταντίνου για νόθευση, οδηγεί υποχρεωτικά στην παραπομπή του κ. Βενιζέλου για υπεξαγωγή, αλλιώς θα είναι νομικός σαλτιμπαγκισμός και χυδαία, χοντροκομμένη απόπειρα συγκάλυψης ευθυνών, ξεκαθαρίσματος εσωκομματικών λογαριασμών και εκβιασμού της κυβερνητικής πλειοψηφίας από τον κ. Βενιζέλο.

Καλώ τον κ. Βενιζέλο να ζητήσει ο ίδιος την εξέταση των τυχόν δικών του ποινικών ευθυνών, προκειμένου να αποδειχθεί ότι είναι αθώος, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση και τον κ. Παπακωνσταντίνου να δεσμευτεί ότι αν κριθούν παραγεγραμμένα – όπως νομίζω θα συμβεί – τα δικά του αδικήματα, θα ζητήσει ο ίδιος την σύσταση της ειδικής επιτροπής του άρθρου 86 παρ. 5 του Συντάγματος για την εξέταση της σε βάρος του κατηγορίας.

Αν δεν το κάνουν, θα είναι υπαίτιοι της περαιτέρω απαξίωσης της πολιτικής και της εξώθησης του εκλογικού σώματος σε ακραίες, αντικοινοβουλευτικές και αντιδημοκρατικές θέσεις.