Έμπλεος χαράς ο Άδωνης Γεωργιάδης παρουσίασε τα νέα κατορθώματα της σχολής του: το «άγημα Λεωνίδας». Φωτογραφήθηκε κατόπιν μετά της συζύγου του έχοντας δίπλα του κονταροφόρους και χλαμυδοφόρους. Επρόκειτο για χάπενινγκ αφιέρωμα στη «ναυμαχία της Σαλαμίνος» (δική του ορθογραφία) και τους Μηδικούς Πολέμους. «Τα παιδιά μας ενθουσιάστηκαν!».
Από την κοψιά των εραστών της περικεφαλαίας πολλοί αναρωτήθηκαν αν έχουν κάποιον ρόλο στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου όπου φωτογραφίζονται με τους τουρίστες αντί €5. Τα τσολιαδάκια, τα παλιά σουβενίρ, έχουν πέραση πλέον σε φυσικό μέγεθος και με αρχαιοελληνική εσάνς. Κάτι σαν τους Ρωμαίους και τους μονομάχους έξω από το Κολοσσαίο. Αφετέρου, η εικόνα προσφέρεται για εις βάθος ανάλυση. Δεν πρόκειται για εφεύρημα του Άδωνη, αλλά για πιστή αντιγραφή των εορτασμών για τις Ημέρες Πολεμικής Αρετής, το κιτς αποτύπωμα της χουντικής επταετίας στην Ιστορία.
Διαβάζουμε στον τόμο 9 των «Αιρετικών» περί αυτών των αρετών: «Επιχειρώντας να συνεγείρει τα πλήθη και να τα καθοδηγήσει στην “ιατρική συνταγή” της εκκαθάρισης από αλλότριες κομμουνιστικές αντιλήψεις, η χούντα διοργάνωνε ετησίως αυτές τις εκδηλώσεις από το 1968 μέχρι τον εκκωφαντικό γδούπο της πτώσης της. Σε αυτές συμπυκνώνονταν “πολιτιστικά” τα ιδεώδη του “ελληνοχριστιανικού” πολιτισμού που πρέσβευε η “επανάστασις” με κεντρικό άξονα τον στρατό, βασικό πυλώνα στήριξης του μετεμφυλιακού καθεστώτος, από τον οποίο άλλωστε προέρχονταν οι επίορκοι αξιωματικοί που στελέχωναν το καθεστώς. Οι ακροβατικές επιδείξεις στρατονόμων, οι πτώσεις αλεξιπτωτιστών από ελικόπτερα και Ντακότες, οι υπερπτήσεις μοίρας αεροσκαφών, οι Παρθενώνες από φελιζόλ, οι στρατιώτες σε ρόλο σαρισοφόρου ή Πέρση, βυζαντινού πεζού ή κομμουνιστή δολιοφθορέα ήταν το κιτς περιβάλλον μέσα στο οποίο… ακτινοβολούσε η χουντική ιδεολογία».
Ας κρατήσουμε ότι η χούντα πρόβαλε μόνο τη μάχη των Θερμοπυλών και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, όπως κάνει σήμερα ο Άδωνης διά του σχολαρχείου του που σηκώνει πολλή συζήτηση. Απέφυγε να δώσει απαντήσεις, όπως και η χούντα, για τους «μηδίσαντες» στρατηγούς, για την καθημερινή ζωή, για πολλές εορτές που σχετίζονταν με ειδωλολατρία καθώς είχε το βαρίδι του «ελληνορθοδόξου», «ελληνοχριστιανικού» (μεταξικού) πολιτισμού.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης συμπυκνώνει την Ιστορία σε μάχες του έθνους, σε ηρωικές στιγμές, σε αυτοθυσία, ζητώντας από όλους να πράξουν το ίδιο. Χάνονται από το προσκήνιο οι απλοί πολεμιστές, η κοινωνική ζωή τους, χάνεται ο Αισχύλος και ο στοχασμός του για τους «Πέρσες». Ο Άδωνης Γεωργιάδης στήνει εχθρούς, ψάχνει θυσίες και δεν ερευνά την Ιστορία. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Φτιάχνει ένα κόσμο φανατικών, μέσα από τις παιδικές ψυχές στις οποίες απευθύνεται το εν λόγω χάπενινγκ. Χουντοποιεί τα παιδιά, χωρίς να παρουσιάζει τον αρχαίο ελληνικό κόσμο στην ολότητά του κι όχι μόνο τα ηρωικά αποσπάσματα. Υποτίθεται ότι μαθαίνει αρχαία ελληνικά, αλλά απουσιάζει το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, η ψυχή τους. Εργαλειοποιεί την Ιστορία με βίντεο-εκδηλώσεις, στις οποίες καμαρώνει τη συμμετοχή των γιων του Αθανασίου-Περσέως και Αναστασίου-Αλκαίου. Κατασκευάζει Ηροδότους για να μην αγγίξει Θουκυδίδηδες.
Ιστορία δεν μαθαίνεται ούτε από τη χούντα ούτε από το τσαρλατανείο –όπως εύστοχα το έχει χαρακτηρίσει ο μεταφραστής και συγγραφέας Νίκος Σαραντάκος– που αναφέρονται στην τύχη και στη μοίρα. «Το Ελληνικόν Εθνος διεξήγαγε πάρα πολλούς πολέμους κατά την μακράν ιστορικήν του πορείαν. Τούτο οφείλεται εις το γεγονός ότι η Μοίρα το έταξεν εις την γωνίαν αυτής της γης, η οποία απετέλεσε το πλέον καίριον και το πλέον κρίσιμον σταυροδρόμι της παγκοσμίου ιστορίας. Και ως εκ τούτου αντιμετώπιζε συχνότατα κινδύνους διά την ελευθερίαν του, και ηναγκάζετο ν’ αποδύεται εις πολέμους διά την διατήρησίν της. […] Ολοι οι λαοί είχον τους ήρωάς των. Αλλά διά τους Έλληνας, ο ήρως δεν ήτο απλώς ο γενναίος και θαρραλέος άνθρωπος, ο περιφρονών τον θάνατον. Ο Έλλην ήρως, είναι άνθρωπος κατ’ εξοχήν πνευματικός, υπό την έννοιαν ότι περιφρονεί τον θάνατον και θυσιάζει την ζωήν του εν τη υπηρεσία ενός υψηλού και ευγενούς ιδεώδους: της υπερασπίσεως της ελευθερίας και της τιμής της Πατρίδος» έλεγε ο αρχηγός των ΓΕΕΘΑ και Στρατού Οδυσσεύς Αγγελής ανοίγοντας το τσίρκο των Ημερών Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων το 1968.
Ήταν ο καιρός που ο λαός έμαθε ότι το «έθνος» απειλείται από τους… Πέρσες και τους κομμουνιστές και ότι η συνέχεια των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας είναι η 21η Απριλίου 1967. Αλλάζει κάτι σήμερα με το τσίρκο του Άδωνη;
πηγη: https://www.documentonews.gr