Παραβρέθηκα σχεδόν τυχαία σε μια εκδήλωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Ρέθυμνο για την κλιματική κρίση. Βαρύθυμα πήγα, με χειρότερη διάθεση έφυγα. Είχαν έλθει να μιλήσουν για την κλιματική αλλαγή [και όχι κρίση] δύο στελέχη του κόμματος αυτού. Από θεωρία άλλο τίποτα· και μια πόζα... Χειροκροτήματα μετά την εκφώνηση των κοινοτοπιών τους από το κοινό. Σε μια-δυο δύσκολες ερωτήσεις για τα δικά τους πεπραγμένα όταν ήσαν κυβέρνηση σφύριζαν κλέφτικα. Ανάξια να αναφερθούν όσα είπαν τα δύο στελέχη. Ο ένας (Γιώργος Σταθάκης) με μπλαζέ ύφος τόνισε μόνο την ανάγκη τα αιολικά πάρκα να είναι διατεταγμένα σε πυρήνες και να μη «φυτεύονται» εική και ως έτυχεν στον ορεινό όγκο της χώρας. Εφερε σαν παράδειγμα τη Γερμανία, δεν ακούστηκαν όμως οι πιέσεις της χώρας αυτής προς τη δική μας χώρα για βίαιη έγκριση τέτοιων πάρκων σε όλη σχεδόν την επικράτεια.
Για να δείξει δε τη σφαιρική του γνώση μίλησε και για την αποανάπτυξη, ότι είχαν φέρει στην Ελλάδα τον Λατούς και άλλα γλυκανάλατα, ότι αυτή η «θεωρία» [ουσιαστικά δεν είναι θεωρία] έχει συμβάλει κατά πολύ (!) στη συζήτηση για την... ανάπτυξη. Κιχ βέβαια για τον καταναλωτισμό και την άλογη ανάπτυξη των μεγάλων επιχειρήσεων - δεν τα βάζεις εύκολα με τους επιχειρηματίες τέτοιου μεγέθους [και αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη]. Η άλλη (Ρένα Δούρου), που είχε κάνει και περιφερειάρχης, μιλούσε συνεχώς για τον εαυτό της και πόσο ωραία τα είχε κάνει όλα, ότι φώναζε τους δημάρχους να τους ενημερώσει και ότι κανένας δεν πάταγε στο γραφείο της, ότι αυτή προσπάθησε αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση και άλλα εγωιστικά και πομπώδη.
Αυτά τα στελέχη δεν δέχονται τη συγκρουσιακή μεν, εποικοδομητική δε, συνθετική ούτως ή άλλως σχέση θεσμών άμεσης και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - το μυαλό τους είναι εγκλωβισμένο στον αρχηγό. Αρχηγός (!). Εχει η Αριστερά αρχηγό; Εχει Αριστερά η Ελλάδα;
Εκτός από βαρετές και ανούσιες οι ομιλίες των στελεχών της πρωτεύουσας στην περιφέρεια είναι και ένα φιάσκο. Το ξέρουν αυτό οι πολλοί. «Οσες φορές υποτίθεται ότι μετά τις ομιλίες τους θα ακολουθήσει διάλογος, δίνονται τρία ώς πέντε λεπτά στον κάθε ομιλητή για να διατυπώσει μια ολοκληρωμένη άποψη, τη στιγμή που οι ίδιοι καταναλώνουν μία ώρα και βάλε για να αναπτύξουν το α ν α μ α σ η μ έ ν ο φαγητό που μας σερβίρουν. Αυτή η ψευδαίσθηση διαλόγου συνιστά το πλέον ισχυρό επιχείρημα ηγετικών ομάδων κάθε λογής (επομένως και της ηγετικής ομάδας του κόμματός μας) υπέρ των θεσμών έμμεσης δημοκρατίας, είτε αυτοί ονομάζονται κοινοβουλευτική δημοκρατία είτε δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» (Γιώργος Οικονόμου [Μπελατσάος], «Πρόταση για την οργάνωση και τις επιλογές ενός μαζικού κόμματος της κυβερνώσας Αριστεράς). Αυτή η πρόταση έχει αποσταλεί στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, όπως υποθέτει και ο συγγραφέας [σημειωτέον: είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ρεθύμνου], «πετάχτηκε σε κάποιον κάλαθο χωρίς αυτή η πράξη να συνιστά αδίκημα απαραίτητα».
Με τέτοια στελέχη [τέτοια μυαλά], πώς να επαναδιεκδικήσει την εξουσία η μείζων αντιπολίτευση;
πηγη: https://www.efsyn.gr