«Από το χωράφι στο ράφι, μεσολαβούν τουλάχιστον 5 εμπορικές πράξεις: η πρώτη εμπορική πράξη είναι από τον παραγωγό στο ελαιουργείο, η δεύτερη ανάμεσα στο ελαιουργείο και στον μεσάζοντα, η τρίτη από τους χονδρέμπορους στους τυποποιητές, η τέταρτη από τους τυποποιητές στο σούπερ μάρκετ και η πέμπτη από το σούπερ μάρκετ στον καταναλωτή. Συχνά υπάρχει και μια έκτη εμπορική πράξη, οι λοτζίστικς εταιρείες, οι κάβες όπως λέμε και στα ποτά. Αυτές παραλαμβάνουν μεγάλες ποσότητες εμφιαλωμένου ελαιολάδου από διάφορους τυποποιητές και το διανέμουν στα σούπερ μάρκετ, βάζοντας άλλο ένα “καπέλο” στην τιμή. Σε κάθε κρίκο της αλυσίδας, ο καθένας βάζει και το “καπελάκι” του, και έτσι καταλήγει να πωλείται το προϊόν 200% ακριβότερο από την τιμή παραγωγού».
Το παραπάνω παράδειγμα μας ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου, Μύρων Χιλετζάκης, εξηγώντας τους λόγους που το ελαιόλαδο της περσινής σοδειάς, που πωλήθηκε κατά μέσο όρο 5 ευρώ το λίτρο από τους ελαιοπαραγωγούς, έφτασε να πωλείται στα ράφια 15 ευρώ, στις αρχές του 2024. Ο αγροτοσυνδικαλιστής από την Κρήτη, που συμμετέχει ενεργά στα μπλόκα των αγροτών, εξελέγη χθες πρόεδρος του Εθνικού Τακτικού Διοικητικού Συμβουλίου Μικρών Συνεταιρισμών της ΕΘΕΑΣ (Εθνική Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών).
Με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις και τις συνεχιζόμενες ανατιμήσεις στα τρόφιμα, απευθυνθήκαμε εκ νέου σε αυτόν, με το εξής ερώτημα: Η «ψαλίδα» στις τιμές, απ’ το χωράφι στο ράφι, ισχύει και για άλλα αγροδιατροφικά προϊόντα εκτός από το ελαιόλαδο και σε ποιον βαθμό; «Θα σας φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το κατσικίσιο γάλα. Μέση τιμή παραγωγού είναι 1 ευρώ το λίτρο, στο ράφι ο καταναλωτής το αγοράζει 3,5 ευρώ. H τελική διαφορά στην τιμή είναι 250% επιπλέον. Για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα δεν είναι τόσο υψηλές οι τιμές στον παραγωγό όσο στο ράφι. Η “ψαλίδα” αυτή πρέπει να κλείσει και γι’ αυτό οφείλει να μεριμνήσει η πολιτεία», δηλώνει ο κ. Χιλετζάκης. Θεωρεί ότι, αν εφαρμοστεί σωστά το μέτρο του υπουργείου Ανάπτυξης, να πωλούνται σε «καθαρές» τιμές από τον προμηθευτή στον λιανέμπορα τα νωπά φρούτα, λαχανικά, κρέας και ψάρι, «θα ωφελήσει παραγωγούς και καταναλωτές, οι οποίοι είναι οι μόνοι χαμένοι από αυτή τη διαδικασία των “καπέλων”».
Στο ερώτημα της «Εφ.Συν.» αν τα αιτήματα των αγροτών θέτουν το ζήτημα της «ψαλίδας» στις τιμές από το χωράφι στο ράφι και πώς μπορεί να βρεθεί μια δικαιότερη λύση, μας απαντά ότι «κάποια μπλόκα το θέτουν, άλλα όχι. Πρέπει να κάτσουμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να δούμε τι θέλουμε, γιατί διαφοροποιούνται τα αιτήματα ανά περιοχή».
Πράγματι, στη λίστα που κοινοποίησε η πανελλαδική σύσκεψη των μπλόκων προς τον πρωθυπουργό περιλαμβάνεται μεν το αίτημα για «τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, ώστε να έχουμε εισόδημα για τις βιοποριστικές και καλλιεργητικές ανάγκες μας», δεν υπάρχει όμως αναφορά στους μεσάζοντες και τις τιμές καταναλωτή.
Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας και μέλος της διοίκησης της ΕΘΕΑΣ, Χρήστο Τσομπάνο, το αίτημα για δικαιότερες τιμές περιλαμβάνεται στην απαίτηση των αγροτών να λειτουργήσουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και να σταματήσουν οι ελληνοποιήσεις και οι παραποιήσεις προϊόντων φυτικής, ζωικής και μελισσοκομικής παραγωγής. «Ο,τι συμβαίνει με το κατσικίσιο γάλα, ισχύει και στο αγελαδινό. Η βιομηχανία γάλακτος το αγοράζει από τον παραγωγό στα 0,5 ευρώ το λίτρο, μετά τα έξοδα μεταποίησης, συσκευασίας κ.λπ. το πουλάει περίπου 1 ευρώ στο σούπερ μάρκετ και το σούπερ μάρκετ το πουλάει στο ράφι από 1,35 ώς και 2,25 ευρώ. Είναι μια τεράστια διαφορά». Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΚ εκφράζει την ελπίδα ότι, με την ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του ΕΦΕΤ και του ΕΛΓΟ Δήμητρα, όπως δεσμεύθηκε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, ειδικά στα γαλακτοκομικά προϊόντα, και αυτό θα έχει θετικό αντίκρισμα και στις τιμές. «Δεν μπορεί μια βιομηχανία να παίρνει 10 τόνους γάλα ημερησίως και να βγάζει στην κατανάλωση 12. Δεν μπορεί να έχει εισκόμιση αιγοπρόβειου γάλακτος για 100 τόνους φέτα και να διαθέτει στην παραγωγή 200 τόνους», μας λέει χαρακτηριστικά.
Παρόμοια στοιχεία δημοσιοποιεί η Ενωση Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδος (ΕΕΚΕ), η οποία συνδιοργανώνει, την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου, μαζί με τη ΓΣΕΕ, ημερίδα με θέμα «Η ακρίβεια στο θεό: Πώς τα κέρδη της απληστίας πολλαπλασιάζουν τις τιμές από το χωράφι στο ράφι».
Ο πρόεδρος της ΕΕΚΕ, Απόστολος Ραυτόπουλος, αναφέρει στην «Εφ.Συν.» τα εξής παραδείγματα: «Το πορτοκάλι χυμού πωλείται από τον παραγωγό 10-20 λεπτά το κιλό, ο καταναλωτής αγοράζει χυμό 2,29 ευρώ το λίτρο. Τα μήλα Στάρκιν φεύγουν από το Πήλιο 40 με 45 λεπτά το κιλό, τα αγοράζουμε στο ράφι από 1,50 ώς και πάνω από 2 ευρώ. Τα πορτοκάλια Βαλένσια, από 35 λεπτά τιμή παραγωγού, τα αγοράζουμε 1,5 ευρώ το κιλό. Ο αρακάς, από 40 λεπτά το κιλό στο χωράφι, πωλείται κατεψυγμένος στο ράφι 3,80 λεπτά τα 800 γραμμάρια. Το ρύζι φεύγει από τη Χαλάστρα 40 λεπτά και πωλείται 3 ευρώ το κιλό. Μιλάμε για αισχροκέρδεια, όχι απλά για ακρίβεια. Κάθε φορά που αλλάζει το προϊόν χέρια, αλλάζει και η τιμή και φτάνει στον καταναλωτή από 4 ως 10 φορές πάνω», καταλήγει ο κ. Ραυτόπουλος.
Αντίστοιχα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της ΕΡΤ, οι τομάτες φεύγουν από τον παραγωγό με 80 λεπτά το κιλό, πωλούνται 1,30 στη χονδρική και 2 ευρώ στο ράφι (+152,5%). Το μαρούλι, από 20 λεπτά το τεμάχιο, φτάνει στα 35 στη χονδρική, και 68 στη λιανική (240% ακριβότερα). Το μπρόκολο, από 1 ευρώ στον παραγωγό, φτάνει 2,60 στο ράφι (+160%).
από: https://www.efsyn.gr