Κωνσταντής Λαχανάς (1769 – 1842)

Ο Κωνσταντής Λαχανάς ήταν σαμιώτης καπετάνιος, από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Σάμου κατά των Τούρκων τον Απρίλιο του 1821. Μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε ως αξιωματικός της Εθνοφυλακής.

Ο Κωνσταντής Λαχανάς γεννήθηκε στο 1769 στο Βαθύ της Σάμου. Από μικρή ηλικία μπάρκαρε στα καράβια κι έγινε πλοίαρχος. Ευρισκόμενος στη Μασσαλία εντάχθηκε στο ναυτικό του Ναπολέοντα και πήρε μέρος στη ναυμαχία του Αμπουκίρ κατά των Άγγλων, την 1η Αυγούστου 1798.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ασχολήθηκε με τα δημόσια πράγματα και ως ένας από τους ηγέτες των «Καρμανιόλων» ήρθε σε έντονη αντίθεση με τους κοτζαμπάσηδες της Σάμου, γνωστούς ως «Καλικάντζαρους».

Το 1805, πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, συναντήθηκε με τον αρματολό Νικοτσάρα, τον οποίο ακολούθησε στην πορεία του προς Βορρά για να βοηθήσει τους επαναστατημένους Σέρβους. Μετά τον θάνατο του Νικοτσάρα το 1807 επέστρεψε στη Σάμο και στις 15 Φεβρουαρίου 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Γεράσιμο Σβορώνο, υποπρόξενο της Ρωσίας στο νησί.

Όταν, στις 14 Απριλίου 1821, δύο σπετσιώτικα πλοία που έφτασαν στο Βαθύ ανήγγειλαν την έναρξη της Επανάστασης, ο Λαχανάς μαζί με άλλους πατριώτες σκότωσαν συνολικά 18 τούρκους εμπόρους και διοικητικούς υπαλλήλους (17 και 18 Απριλίου). Με τον τρόπο αυτό, εξέθεσαν τους επιφυλακτικούς «Καλικάντζαρους» και τους υποχρέωσαν να συμπράξουν στον γενικό ξεσηκωμό.

Η σημαία που ύψωσε ο Λαχανάς κηρύσσοντας την Επανάσταση στο νησί ήταν κυανού χρώματος με λευκό σταυρό στο μέσο επί ανεστραμμένης ερυθράς ημισελήνου. Από τη μία πλευρά εικονίζεται μια άγκυρα κι ένα σφουγγάρι και από την άλλη μία λόγχη.

Όταν έφτασε στη Σάμο ο Λυκούργος Λογοθέτης (24 Απριλίου), τον διόρισε ως έναν από τους τέσσερις χιλιάρχους. Ο Λαχανάς μετείχε σε όλες τις μάχες, τις αποβάσεις στη Μικρά Ασία και την εκστρατεία της Χίου, πάντοτε στην πρώτη γραμμή.

Το 1832, απογοητευμένος που οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν περιέλαβαν την
πατρίδα του στο ελληνικό κράτος, εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και διορίστηκε ταγματάρχης της Εθνοφυλακής. Αργότερα, εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα κι έζησε εκεί έως τον θάνατό του, που επισυνέβη στις 19 Δεκεμβρίου 1842.

*******************************************************

Joseph Mallord William Turner – Βενετία, Η Γέφυρα των Στεναγμών. Ο Τζόζεφ Μάλορντ Ουίλιαμ Τέρνερ [14 Μαϊου 1775 – 19 Δεκεμβρίου 1851] ήταν Άγγλος ρομαντικός ζωγράφος τοπίων, του οποίου η τεχνοτροπία λέγεται ότι έθεσε τις βάσεις του Ιμπρεσιονισμού.

************************************


Γεγονότα

• 1055 Οι Σελτζούκοι Τούρκοι, υπό τον Τογρούλ, καταλαμβάνουν τη Βαγδάτη και διαλύουν το κράτος των Αβασσιδών.
• 1154 – Ο Ερρίκος Β’ στέφεται βασιλιάς της Αγγλίας στο Αββαείο του Ουέστμινστερ.
• 1490 – Η Άννα της Βρετάνης παντρεύεται με πληρεξούσιο τον Μαξιμιλιανό Α’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
• 1776 – Ο Τόμας Πέιν δημοσιεύει το πρώτο από μία σειρά κειμένων του με τίτλο Η Αμερικάνικη Κρίση.
• 1796 – Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: δύο βρετανικές φρεγάτες υπό τη διοίκηση του Οράτιου Νέλσον εμπλέκονται σε ναυμαχία με δύο ισπανικές φρεγάτες στα ανοικτά των ακτών της Καρθαγένης.

• 1843 – Ο άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς εκδίδει το διήγημα «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol).
• 1848 Πέθανε η Αγγλίδα συγγραφέας, Έμιλι Τζέιν Μπροντέ, μία από τις δύο αδελφές που έγραψαν το μυθιστόρημα «Ανεμοδαρμένα Ύψη»
• 1854 Ο αμερικανός εφευρέτης Άλεν Ουίλσον πατεντάρει την πρώτη μηχανή ραψίματος.
• 1847 Πυρκαγιά καταστρέφει ολοκληρωτικά την προσωρινή κατοικία της Δουκίσσης της Πλακεντίας στην Πειραιώς, με αποτέλεσμα να αποτεφρωθεί και το ταριχευμένο σώμα της κόρης της, Ελίζας, που η δούκισσα φύλαγε στο υπόγειο.
• 1848- Έμιλι Τζέιν Μπροντέ, αγγλίδα συγγραφέας, μία από τις δύο αδελφές που έγραψαν το μυθιστόρημα «Ανεμοδαρμένα Ύψη». (Γεν. 30/7/1818)
• 1894 - Αρχίζει η Δίκη Ντρέιφους. Ο γαλλοεβραίος αξιωματικός του πυροβολικού Άλφρεντ Ντρέιφους κατηγορείται -αδίκως όπως θα αποδειχθεί- για προδοσία. Θα τον υπερασπιστεί με το γνωστό κείμενό του υπό τον τίτλο «Κατηγορώ» ο Εμίλ Ζολά.
• 1900 Υπογράφεται εμπορική συμφωνία της Ελλάδας με τη Ρουμανία. Είναι το πρώτο ρήγμα στη βαλκανική απομόνωση της χώρας, μετά την ήττα του 1897.
• 1900 Στη Γαλλία, η Βουλή ψηφίζει αμνηστία για όλους τους ενεχόμενους στη σκανδαλώδη δίκη του στρατού, γνωστή ως Υπόθεση Ντρέιφους.
• 1901 Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης καταδικάζει κάθε μετάφραση του Ευαγγελίου, αν δεν προέρχεται από την Εκκλησία
• 1906 Γεννήθηκε ο πρόεδρος της ΕΣΣΔ, Λεονίντ Μπρέζνιεφ
• 1909 Ιδρύεται στη Γερμανία η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπορούσια Ντόρτμουντ.
• 1910 Γεννιέται ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζαν Ζενέ.
• 1910 Η αμερικανική εταιρία «America Viscose Company» λανσάρει το τεχνητό μετάξι με το όνομα «Ρεγιόν».
• 1911 Γεννήθηκε (π.η.) ο Νικηφόρος Βρεττάκος, Ελληνας ποιητής. (Θαν. 4/8/1991)
• 1910 Γεννήθηκε ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζαν Ζενέ.
• 1913 – Επιδημία τύφου εμφανίζεται στην Αθήνα, λόγω μόλυνσης του νερού στο δημοτικό υδραγωγείο. Τα θύματα υπερβαίνουν τα 300.
• 1915 Γεννήθηκε η γαλλίδα τραγουδίστρια, Εντίθ Πιαφ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Εντίθ Τζιοβάνα Γκασιόν, το “σπουργιτάκι” του γαλλικού τραγουδιού
• 1915 Πέθανε ο Γερμανός νευρολόγος, Αλόις Αλτσχάιμερ, που έδωσε το όνομά του στη γνωστή νόσο
• 1916 – Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: στο δυτικό μέτωπο, ο γαλλικός στρατός νικά τον γερμανικό στρατό στη Μάχη του Βερντέν.
• 1920 – Ο Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας επιστρέφει στον θρόνο του μετά τον θάνατο του γιου τουΑλεξάνδρου και το δημοψήφισμα της 5ης Δεκεμβρίου.
• 1923 Ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄και η βασίλισσα Ελισάβετ αναχωρούν από τον Πειραιά για την Κωστάντζα της Ρουμανίας κατόπιν υποδείξεως της κυβέρνησης Στυλιανού Γονατά, ο οποίος του πρότεινε να φύγει από την Ελλάδα μέχρι να αποφασιστεί η τύχη του πολιτεύματος. Είχε προηγηθεί πιεστικό διάβημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Ορίζεται Αντιβασιλέας ο Παύλος Κουντουριώτης.
• 1924 – Πωλείται στο Λονδίνο το τελευταίο μοντέλο της θρυλικής Rolls-Royce Silver Ghost
• 1924 - Μισέλ Τουρνιέ, γάλλος συγγραφέας. (Θαν. 18/1/2016)
• 1929 Η Βρετανία θεσπίζει ημερήσιο ωράριο εργασίας 7,5 ωρών για τους ανθρακωρύχους.

• 1929- Μπομπ Μπρουκμέγερ (1929 – 2011) . Αμερικανός τρομπονίστας, πιανίστας, ενορχηστρωτής και συνθέτης, από τους κορυφαίους τρομπονίστες και ενορχηστρωτές στην ιστορία της τζαζ. Ανήκε στο κλίμα της Cool Jazz και της West Coast Jazz, του μουσικού ιδιώματος που ανέπτυξαν οι λευκοί τζαζίστες της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, ως αντίδραση στο «θερμό» bebop των αφροαμερικανών συναδέλφων τους.

  Ο Ρόμπερτ Μπρουκμέγερ (Bob Brookmeyer) γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1929 στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της γενέτειράς του και βραβεύτηκε για ένα χορωδιακό του έργο. Η κλασική μουσική παιδεία που έλαβε θα τον βοηθήσει στη μετέπειτα καριέρα του ως ενορχηστρωτή. Στην τζαζ στράφηκε ακούγοντας την ορχήστρα του Κάουντ Μπέιζι, η οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της δεκαετίας του '30 είχε την έδρα της στο Κάνσας Σίτι.

  Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του στις αρχές της δεκαετίας του '50, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και συμμετέχει ως πιανίστας σε χορευτικές ορχήστρες, ενώ περιστασιακά συνεργάζεται με σπουδαίους τζαζίστες, όπως οι Κόλμαν Χόκινς, Μπεν Γουέμπστερ και Τσαρλς Μίνγκους. Από το 1953 θα αφιερωθεί στο τρομπόνι με βαλβίδες, συνεργαζόμενος με τοn σαξοφωνίστα Σταν Γκετζ, έχοντας στο μεταξύ εγκατασταθεί στο Λος Άντζελες.

  Ο Μπρουκμέγερ θα γίνει γνωστός ως μέλος του περίφημου κουαρτέτου του σαξοφωνίστα Τζέρι Μάλιγκαν (1954-1957) και του ασυνήθιστου τρίο του κλαρινετίστα Τζίμι Τζιούφρι (1957-1958). Θα ξανασυνεργαστεί με τον Τζέρι Μάλιγκαν στην Concert Jazz Band, ως ενορχηστρωτής και ευκαιριακά ως τρομπονίστας και πιανίστας.

  Από το 1961 έως το 1966 συνεργάζεται με τον τρομπετίστα Κλαρκ Τέρι και από το 1965 έως το 1967 με την μπάντα του τρομπετίστα Θαντ Τζόουνς και του ντράμερ Μελ Λιούις. Ανενεργός μουσικά στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '70, λόγω αλκολισμού, θα συνεργαστεί με κάποιες προωθημένες ενορχηστρώσεις του στα τέλη της δεκαετίας με την μπάντα του ντράμερ Μελ Λιούις. Την ίδια περίοδο, το ντουέτο με τον κιθαρίστα Τζίμι Χολ θα γνωρίσει την κριτική αποδοχή.

  Έπειτα από μία μακρά περίοδο παραμονής στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του '80, επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου συνεχίζει να συνθέτει, να ηχογραφεί και να διδάσκει τζαζ στο Ωδείο της Νέας Αγγλίας στη Βοστώνη. Το 2006 θα είναι υποψήφιος για Βραβείο Γκράμι με τον δίσκο Spirit Music. Τον Σεπτέμβριο του 2011 κυκλοφορεί ο τελευταίος εν ζωή δίσκος του με τίτλο Standards.

  Ο Μπομπ Μπρουμέγιερ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 2011, τρεις ημέρες προτού συμπληρώσει τα 82 χρόνια της ζωής του κι ενώ η μουσική δραστηριότητά του παρέμενε αμείωτη. Στην εξηντάχρονη καριέρα του, ηχογράφησε πάνω από τριάντα προσωπικούς δίσκους, ενώ συμμετείχε σε δεκάδες άλλους ως μουσικός ή ενορχηστρωτής.
• 1941 Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ιάπωνες αποβιβάζονται στο Χονγκ Κονγκ και συγκρούονται με τους Βρετανούς.
• 1946 – Έναρξη του πρώτου πολέμου της Ινδοκίνας που οδήγησε στον πόλεμο του Βιετνάμ.

• 1948 – Τίθεται σε εφαρμογή από τις κυβερνητικές δυνάμεις το σχέδιο «Περιστερά» για την εκκαθάριση της Πελοποννήσου από τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού» (ΔΣΕ). Στην εκστρατεία παίρνουν μέρος 45.000 άνδρες του στρατού, υπό τον στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο.
• 1950 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, τοποθετεί το στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ Ανώτατο Διοικητή του ΝΑΤΟ.
• 1956 Δημοσιεύεται στην «Αυγή» απόφαση της ΔΕ της ΕΔΑ πως ο Μ. Γλέζος αντικαθιστά τον Β. Εφραιμίδη στη διεύθυνση της εφημερίδας.
• 1960 – Η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας ανακοινώνει ότι δέχεται κατ’ αρχάς να αναλάβει μέρος του προγράμματος της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα και την Τουρκία.
• 1961 – Υπογράφεται η σύμβαση μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και της γαλλικής εταιρίας Σεν Γκομπέν για την ίδρυση νέας εταιρίας χημικών προϊόντων και λιπασμάτων.
• 1962 – Την επιστροφή στην Ελλάδα της Καρυάτιδας του Ερεχθείου, η οποία βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο, ζητούν με επιστολή τους στους Times του Λονδίνου Βρετανοί πολιτικοί και συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Φράνσις Νόελ Μπέικερ και ο Λόρενς Ντάρελ.
• 1962 – Γίνεται δεκτή από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή η παραίτηση του υπουργού Προνοίας Ανδρέα Στράτου, ο οποίος επικαλείται τον αποκλεισμό του από τις συνεδριάσεις για τον προϋπολογισμό του υπουργείου του. Ο πρωθυπουργός δέχεται σε ακρόαση και τον κεντρώο βουλευτή Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες από την πλευρά του Σοφοκλή Βενιζέλου να εξομαλυνθούν οι σχέσεις της Ένωσης Κέντρου με τα ανάκτορα και τις ένοπλες δυνάμεις.
• 1963 – Αρνητικά απαντά η Αλβανία σε ελληνική πρόταση μέσω του υπουργού Εξωτερικών Σοφοκλή Βενιζέλου για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την Ελλάδα, με αντάλλαγμα την παραχώρηση καθεστώτος αυτονομίας στη Β
• 1963 Η Ζανζιβάρη (Τανζανία) αποκτά την ανεξαρτησία της από τη Μ. Βρετανία.
• 1964 Η υποστηριζόμενη από τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό νοτιοβιετναμέζικη χούντα διαλύει την Εθνοσυνέλευση και συλλαμβάνει πολλά από τα μέλη της.

• 1965 – Ο στρατηγός Σαρλ Ντε Γκολ επανεκλέγεται στο αξίωμα του προέδρου της Γαλλίας. Αντίπαλός του, ο μετέπειτα σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν.
• 1969 – Επικυρώνεται τελικά από τη Γερουσία (ΗΠΑ), με ψήφους 79 υπέρ και 4 κατά, ο διορισμός του Χένρι Τάσκα ως πρεσβευτή των Η.Π.Α. στην Ελλάδα.
• 1971 Αίρεται ο στρατιωτικός νόμος από την 1η Ιανουαρίου 1972, εκτός των περιοχών Αττικής, Πειραιά και Θεσσαλονίκης.
• 1971 Κάνει πρεμιέρα η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι».
• 1972 Μετά την πιο μακρόχρονη αποστολή στη Σελήνη, το διαστημόπλοιο «Aπόλλων 17» προσθαλασσώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι η τελευταία αμερικανική αποστολή στο φεγγάρι.
• 1978 Πέθανε ο δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Κώστας Πρετεντέρης

• 1980 – Τα πολυκαταστήματα «Μινιόν» και «Κατράντζος» καταστρέφονται από εκρήξεις βομβών, σε οργανωμένη επιχείρηση δολιοφθοράς.
• 1982 Η ιταλική κυβέρνηση κατηγορεί επισήμως τη Βουλγαρία για ανάμειξη στην απόπειρα δολοφονίας του Πάπα από τον Τούρκο Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, αλλά και την απαγωγή από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» του Αμερικανού στρατηγού Τζέιμς Ντόζιερ.
• 1982 πεθαίνει ο Αρθουρ Ρουμπινστάιν. Πολωνός πιανίστας, ένας από τους καλύτερους της εποχής του
• 1983 – Το αυθεντικό Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA, το κύπελλο Ζυλ Ριμέ γίνεται αντικείμενο κλοπής μέσα από την έδρα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας, στο Ρίο ντε Τζανέιρο
• 1983 Ο Αραφάτ εγκαταλείπει την Τύρο, έσχατο οχυρό του στο Λίβανο. Πέντε επιβατικά ελληνικά πλοία, με τη σημαία του ΟΗΕ, αρχίζουν τη μεταφορά των 4.000 μαχητών της PLO από το Λίβανο στην Τυνησία, στην Αλγερία, στο Σουδάν και τη Νότια Υεμένη.
• 1984 – Υπογράφεται συμφωνία ανάμεσα στη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ντενγκ Ξιάο Πινγκ, για την ενσωμάτωση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, από την 1η Ιουλίου 1997
• 1986 – Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ απελευθερώνει τον Αντρέϊ Ζαχάροφ και τη σύζυγό του από την εξορία στο Γκόρκι

• 1986- Ζαν Ζενέ (1910 – 1986) . Ο Ζαν Ζενέ (Jean Genet) από εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου και απόβλητος της κοινωνίας μετεξελίχθηκε σ’ έναν από τους κορυφαίους γάλλους συγγραφείς του 20ού αιώνα με παγκόσμια αναγνώριση. Ως μυθιστοριογράφος μεταμόρφωσε την ερωτική και συχνά άσεμνη θεματολογία του σε ανώτερη μορφή τέχνης και ως δραματουργός αναδείχτηκε σε ηγετική φυσιογνωμία του πρωτοποριακού θεάτρου, ιδιαίτερα του Θεάτρου του Παραλόγου.

  Ο Ζαν Ζενέ γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1910 στο Παρίσι. Νόθο παιδί που εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του Γκαμπριέλ Ζενέ, μεγάλωσε σε μία οικογένεια αγροτών. Πιάστηκε να κλέβει σε ηλικία δέκα ετών, πέρασε ένα μέρος της εφηβείας του στο διαβόητο αναμορφωτήριο του Μετρέ, όπου βίωσε πολλά που περιέγραψε αργότερα στο μυθιστόρημα του «Το θαύμα του ρόδου» («Miracle de la rose», 1946). «Το ημερολόγιο ενός κλέφτη»

  Το επίσης αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του «Το ημερολόγιο ενός κλέφτη» («Journal du voleur», 1949), που τον έκανε γνωστό, μας δίνει μια πλήρη και ασυγκράτητη περιγραφή της ζωής του ως αλήτης, πορτοφολάς και αρσενοκοίτης στη Βαρκελώνη, την Αμβέρσα και διάφορες άλλες πόλεις τη δεκαετία του ‘30.

  Ο Ζενέ ξεκίνησε να γράφει το 1942, ενώ ήταν φυλακισμένος για κλοπή στο Φρεν και δημιούργησε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με τίτλο «Η Παναγιά των λουλουδιών» («Notre-Dame des Fleurs», 1943), όπου απεικονίζει έντονα τον προπολεμικό υπόκοσμο της Μονμάρτης των τραμπούκων, των μαστροπών και των διεστραμμένων.

  Το ταλέντο του προσέλκυσε αρχικά την προσοχή του Ζαν Κοκτώ και αργότερα του Ζαν-Πολ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μποβουάρ. Όταν ο Ζενέ το 1948 καταδικάστηκε για κλοπή για δέκατη φορά το 1948 και κινδύνευε με ισόβια, μία ομάδα γνωστών συγγραφέων απευθύνθηκε εκ μέρους του στον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Βενσάν Οριόλ, ο οποίος ανταποκρίθηκε και του χορήγησε «χάρη προκαταβολικά».

  Η επιρροή του Σαρτρ

  Αφού έγραψε άλλα δύο μυθιστορήματα – «Κηδείες» («Pompes funèbres», 1947) και «Καυγάς της Βρέστης» («Querelle de Brest», 1947), το οποίο μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ το 1982 με τίτλο «Ο Καυγατζής» – άρχισε να πειραματίζεται με τη δραματική τέχνη. Οι πρώιμες προσπάθειές του, με τη συμπαγή, νεοκλασική, μονόπρακτη δομή τους, αποκαλύπτουν την ισχυρή επιρροή του Σαρτρ.

  Ηγετική μορφή στο Θέατρο του Παραλόγου

  Το έργο του «Υψηλή επίβλεψη» («Haute Surveillance», 1949) συνεχίζει τα θέματα του από τον κόσμο της φυλακής, αλλά με το προγένεστερο «Οι Δούλες» («Les Bonnes», 1947), είχε αρχίσει να διερευνά τα περίπλοκα προβλήματα ταυτότητας που σύντομα θα απασχολούσαν και άλλους πρωτοποριακούς δραματουργούς, όπως ο Σάμουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο. Με αυτό το έργο ο Ζενέ καθιερώθηκε ως μία ηγετική μορφή στο Θέατρο του Παραλόγου.

  Τα επόμενα έργα του «Το Μπαλκόνι» («Le Balcon», 1956), «Οι Νέγροι» («Les Nègres», 1958) και «Το Παραβάν» («Les Paravents», 1961), είναι μεγάλης κλίμακας, στιλιζαρισμένα δράματα με εξπρεσιονιστικό τρόπο, σχεδιασμένα να σοκάρουν και να εμπλέκουν το κοινό αποκαλύπτοντας την υποκρισία και τη συνενοχή του.

  Αυτό το «Θέατρο του Μίσους» επιχειρεί να αποσπάσει τη μέγιστη δραματική δύναμη από μία κοινωνική ή πολιτική κατάσταση, χωρίς απαραίτητα να υποστηρίζει τις πολιτικές κοινοτοπίες είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς.

  «Ο Άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας»

  Ο Ζενέ, επαναστάτης και αναρχικός του πιο ακραίου είδους, απέρριπτε σχεδόν όλες τις μορφές κοινωνικής πειθαρχίας ή πολιτικής δέσμευσης. Η πιο βαθυστόχαστη και διεισδυτική μαρτυρία για τον άνθρωπο και το έργο του παραμένει η μελέτη του Ζαν Πολ Σαρτρ «Ο Άγιος Ζενέ, κωμωδός και μάρτυρας» («Saint Genet, comédien et martyr»), που εκδόθηκε το 1952.

  Ο Ζαν Ζενέ πέθανε στο Παρίσι στις 15 Απριλίου 1986, σε ηλικία 75 ετών. Έπασχε από καρκίνο του λάρυγγα.
• 1990 Ορκίζεται στο Δημαρχείο της Αθήνας ο νέος δήμαρχος Αντώνης Τρίτσης και το νέο Δημοτικό Συμβούλιο.
• 1993 Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος εκλέγεται νέος πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, με 600 ψήφους, έναντι 526 του Αλέκου Αλαβάνου.
• 1996 Πέθανε ο Ιταλός ηθοποιός, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι

• 1997 – Κάνει πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες η ταινία του Τζέιμς Κάμερον «Τιτανικός», που είναι η πρώτη σε εισπράξεις στην ιστορία του κινηματογράφου.
• 1997  Ο βραζιλιάνος παίκτης της Ίντερ Ρονάλντο κατακτά τη Χρυσή Μπάλα, το έπαθλο που απονέμεται από το γαλλικό περιοδικό France Football στον καλύτερο ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην Ευρώπη.
• 1997 Στην περιοχή της Πιερίας, συνεχίζονται οι προσπάθειες ανεύρεσης του ουκρανικού αεροσκάφους «Γιάκοβλεφ», με τη συμμετοχή 6.000 στρατιωτών, εκατοντάδων εθελοντών, 30 ελικοπτέρων και αεροσκαφών.
• 2001 Σφοδρές συγκρούσεις ξεσπούν σε μια σειρά πόλεις της Αργεντινής, η οποία δοκιμάζεται από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
• 2001 – Καταγράφεται στη Μογγολία η υψηλότερη βαρομετρική πίεση στα χρονικά (1085.6 hPa)

• 2003 Πέθανε ο γλύπτης, Κώστας Βαλσάμης (Πιο γνωστό έργο του το γλυπτό «Η Μάνα της κατοχής», που κοσμεί την είσοδο του Α’ Νεκροταφείου)
• 2007 Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακηρύσσεται από το περιοδικό TIME «Πρόσωπο της Χρονιάς».
• 2008 Η παλαιστινιακή οργάνωση «Χαμάς» ανακοινώνει τον τερματισμό της εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας και κατηγορεί το Ισραήλ για μη σεβασμό της κατάπαυσης των εχθροπραξιών
• 2016 – Δολοφονείται στην Άγκυρα, ο Αντρέι Καρλόφ, πρεσβευτής της Ρωσίας από έναν τούρκο αστυνομικό ο οποίος υποστήριξε πως η ενέργεια αυτή αποτελούσε εκδίκηση για την τραγωδία στο Χαλέπι (βλ.Συριακός εμφύλιος πόλεμος).
• 2016 – Φορτηγό παρασέρνει 12 ανθρώπους που σκοτώθηκαν και άλλοι 50 τραυματίστηκαν στην Χριστουγεννιάτικη αγορά, στο Βερολίνο. Η ανάληψη ευθύνης έγινε από το Ισλαμικό Κράτος.
• 2019: Επιστήμονες ανακαλύπτουν ένα δάσος απολιθωμάτων ηλικίας 386 εκατομμυρίων ετών σε λατομείο ψαμμίτη στο Κάιρο της Νέας Υόρκης, καθιστώντας το το αρχαιότερο γνωστό δάσος απολιθωμάτων στον κόσμο.

Γεννήσεις

• 1343 – Γουλιέλμος Α΄, μάργραβος του Μάισσεν
• 1498 – Ανδρέας Οσίανδρος, Γερμανός θεολόγος
• 1594 – Γουσταύος Β΄ Αδόλφος, βασιλιάς της Σουηδίας
• 1683 – Φίλιππος Ε΄, βασιλιάς της Ισπανίας
• 1778 – Μαρία Θηρεσία, βασίλισσα της Γαλλίας
• 1814 – Μαρία Αντωνία των Δύο Σικελιών, μεγάλη δούκισσα της Τοσκάνης
• 1852 – Άλμπερτ Αβραάμ Μάικελσον, Πρώσος φυσικός
• 1875 – Μιλέβα Μάριτς, Σέρβα φυσικός
• 1902 – Ραλφ Ρίτσαρντσον, Άγγλος ηθοποιός
• 1906 – Λεονίντ Μπρέζνιεφ, Σοβιετικός πολιτικός
• 1910 – Ζαν Ζενέ, Γάλλος συγγραφέας
• 1915 – Εντίθ Πιάφ, Γαλλίδα τραγουδίστρια
• 1924 – Μισέλ Τουρνιέ, Γάλλος συγγραφέας
• 1925 – Ραμπάχ Μπιτάτ, Αλγερινός πολιτικός
• 1925 – Ρόμπερτ Σέρμαν, Αμερικανός τραγουδοποιός
• 1934 – Πρατίμπχα Πατίλ, Ινδή πολιτικός
• 1941 – Λι Μιουνγκ-μπακ, Νοτιοκορεάτης πολιτικός
• 1943 – Τζίμι Μακέι, Αυστραλός ποδοσφαιριστής
• 1944 – Άλβιν Λι, Άγγλος τραγουδιστής και κιθαρίστας (Ten Years After)
• 1947 – Τζίμι Μπέην, Σκωτσέζος μπασίστας (Rainbow)
• 1949 – Κλόντια Κολμπ, Αμερικανίδα κολυμβήτρια
• 1956 – Νίκος Λιάκος, ποδοσφαιριστής
• 1956 – Γενς Φινκ-Γένσεν, Δανός συγγραφέας, φωτογράφος και συνθέτης
• 1963 – Τιλ Σβάιγκερ, Γερμανός ηθοποιός
• 1964 – Άρβιντας Σαμπόνις, Λιθουανός καλαθοσφαιριστής
• 1969 – Αζίζα Μουσταφά Ζαντέ, Αζέρα τραγουδοποιός
• 1969 – Ρίτσαρντ Χάμοντ, Άγγλος δημοσιογράφος
• 1972 – Αλίσα Μιλάνο, Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια
• 1974 – Γιασμίλα Ζμπάνιτς, Βόσνια σκηνοθέτις
• 1975 – Μάκης Μπελεβώνης, ποδοσφαιριστής
• 1977 – Ιρίνα Βορόνινα, Ρωσίδα ηθοποιός και μοντέλο
• 1977 – Ελίζα, Ιταλίδα τραγουδίστρια
• 1980 – Τζέικ Τζίλενχαλ, Αμερικανός ηθοποιός
• 1982 – Τέρο Πιτκαμάκι, Φινλανδός ακοντιστής
• 1983 – Νεκτάριος Αλεξάνδρου, Κύπριος ποδοσφαιριστής
• 1986 – Ράιαν Μπάμπελ, Ολλανδός ποδοσφαιριστής
• 1986 – Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, ποδοσφαιριστής
• 1987 – Καρίμ Μπενζεμά, Γάλλος ποδοσφαιριστής
• 1988 – Αλέξις Σάντσες, Χιλιανός ποδοσφαιριστής

Θάνατοι

• 401 – Πάπας Αναστάσιος Α΄
• 1111 – Αλ-Γκαζαλί, Πέρσης φιλόσοφος
• 1325 – Αγνή της Γαλλίας, δούκισσα της Βουργουνδίας
• 1370 – Πάπας Ουρβανός Ε΄
• 1494 – Ματτέο Μπογιάρντο, Ιταλός ποιητής
• 1741 – Βίτους Μπέρινγκ, Δανός εξερευνητής
• 1848 – Έμιλι Μπροντέ, Αγγλίδα συγγραφέας
• 1851 – Ουίλιαμ Τέρνερ, Άγγλος ζωγράφος
• 1915 – Αλοΐσιος Άλτσχάιμερ, Γερμανός ψυχίατρος και νευροπαθολόγος
• 1929 – Μπλάιντ Λέμον Τζέφερσον, Αμερικανός τραγουδοποιός
• 1933 – Μανούσος Κούνδουρος, πολιτικός
• 1941 – Νικόλαος Μάμας, ευεργέτης
• 1946 – Πολ Λανζεβέν, Γάλλος φυσικός
• 1953 – Ρόμπερτ Άντριους Μίλικαν, Αμερικανός φυσικός
• 1984 – Ιωάννης Βλαμίδης, πολιτικός
• 1986 – Μπάμπης Κλάρας, δημοσιογράφος και συγγραφέας
• 1996 – Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ιταλός ηθοποιός
• 2015 – Σαμίρ Κουντάρ, Λιβανέζος μέλος της Χεζμπολάχ
• 2015 – Τζίμι Χιλ, Άγγλος ποδοσφαιριστής και προπονητής
• 2021– Ορφέας Ζάχος ηθοποιός.