Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 16 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

 

 Ανατολή Ήλιου: 07:37 – Δύση Ήλιου: 17:32

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο επικυρώνει την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία, που θα δημιουργήσει τη Μεγάλη Βρετανία.

Μελαγχολική Σερενάτα

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι - Λέοπολντ Άουερ

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι - Λέοπολντ Άουερ

Μουσική σύνθεση για βιολί και ορχήστρα του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι· το πρώτο έργο για βιολί του σπουδαίου ρώσου συνθέτη, που σύμφωνα με την κριτική αποτελεί προάγγελο του «Κοντσέρτου για βιολί και ορχήστρα», τρία χρόνια αργότερα.

Γράφτηκε το Φεβρουάριο του 1875, σε μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο του συνθέτη, για τον Ούγγρο βιολονίστα Λέοπολντ Άουερ, την τέχνη του οποίου εκτιμούσε ιδιαίτερα ο Τσαϊκόφσκι. Οι δυο τους είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά τον προηγούμενο μήνα στο σπίτι του πιανίστα Νικολάι Ρουμπινστάιν στη Μόσχα.

Το έργο μπορεί να γράφτηκε και να αφιερώθηκε στον Άουερ, αλλά δεν ήταν αυτός που το πρωτόπαιξε. Η τιμή ανήκε στον βιολονίστα Άντολφ Μπρότσκι, σε συναυλία που δόθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1876 στη Μόσχα. Ο Άουερ το έπαιξε δέκα μήνες αργότερα, στις 6 Νοεμβρίου, στην Αγία Πετρούπολη, όπου δίδασκε στο τοπικό ωδείο.

Η «Μελαγχολική Σερενάτα» διαπνέεται από πλούσια λυρική διάθεση, που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της κατάθλιψης. Το τραγούδι του βιολιού είναι θλιμμένο και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την ορχήστρα εξαιρετικά καταθλιπτική. Την ίδια, πάντως, περίοδο συνέθεσε τρεις αξιόλογες συλλογές τραγουδιών, σε ποιήματα μεγάλων ποιητών, τα οποία φέρουν και αυτά τη σφραγίδα της ίδιας μελαγχολικής διάθεσης.

Τρία χρόνια αργότερα, ο Τσαϊκόφσκι έγραψε το «Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα», το οποίο σκόπευε να αφιερώσει στον Άουερ. Όμως, η κριτική που άσκησε ο Ούγγρος βιολονίστας στο έργο και η άρνησή του να το ερμηνεύσει, εκνεύρισε τον Τσαϊκόφσκι, που απέσυρε την αφιέρωση στον Άουερ και από τη «Μελαγχολική Σερενάτα».

Η «Μελαγχολική Σερενάτα» διαρκεί γύρω στα δέκα λεπτά και υπάρχει και στην εκδοχή για βιολί και πιάνο.

Αρχίζει η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ.
Δύο ελληνικές αμαξοστοιχίες συγκρούονται στο Δοξαρά Λάρισας, με αποτέλεσμα 19 άνθρωποι να σκοτωθούν και 44 να τραυματιστούν.
Αρχίζει η δεύτερη μεγαλύτερη απεργία του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, που θα διαρκέσει έως τις 25 Φεβρουαρίου. Γνωστή ως απεργία των 39 ημερών, αφορά το ωράριο και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τελικά, η ΟΤΟΕ θα επιβάλλει τις απόψεις της.
Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 12 μηνών.
Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καταδικάζει τον... Γέροντα Παστίτσιο, κατά κόσμον Φίλιππο Λοΐζο, σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή, για εξύβριση θρησκεύματος κατ' εξακολούθηση και συγκεκριμένα του μοναχού Παΐσιου.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Θαν. 4/4/1931)

Φρανκ Ζαμπόνι
1901 – 1988

Αμερικανός εφευρέτης του παγοστρωτήρα (ice resurfacer) και επιχειρηματίας. Το όνομα Ζαμπόνι είναι τόσο οικείο στους βορειομερικανούς, όσο η ονομασία Μπικ στους Έλληνες.

Ο Φρανκ Τζόζεφ Ζαμπόνι τζούνιορ (Frank Joseph Zamboni, Jr) γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1901 στην πόλη Γιουρίκα (Εύρηκα) της Γιούτα. Παιδί Ιταλών μεταναστών, έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Ποκατέλο του Άινταχο, όπου ο πατέρας του είχε αποκτήσει μια φάρμα και σε ηλικία 19 ετών μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου ο μεγάλος του αδελφός Τζορτζ διατηρούσε κατάστημα επισκευής αυτοκινήτων.

Μετά τις εμπορικές σπουδές του στο Σικάγο, επέστρεψε στο Λος Άντζελες και το 1922 συνεταιρίστηκε με τον νεαρό αδελφό του Λόρενς, ανοίγοντας ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στο Παραμάουντ της Νότιας Καλιφόρνιας. Το 1923 νυμφεύθηκε και από τον γάμο του απέκτησε τρία παιδιά. Το 1927 επέκτεινε την επιχειρηματική του δραστηριότητα, με τη δημιουργία ενός εργοστασίου παρασκευής πάγου. Μετά την εμφάνιση των ηλεκτρικών ψυγείων και διαβλέποντας ότι αυτή η επιχειρηματική του δραστηριότητα δεν έχει μέλλον, πούλησε το εργοστάσιο πάγου το 1939 και άνοιξε ένα παγοδρόμιο στην ίδια περιοχή, μαζί με τα δύο αδέλφια του κι ένα εξάδελφό του.

Οι δουλειές πήγαιναν καλά και τον επόμενο χρόνο το παγοδρόμιο επεκτάθηκε. Ονομάστηκε «Iceland Skating Rink» και μπορούσε να φιλοξενήσει έως 800 παγοδρόμους. Η αντικατάσταση του φθαρμένου πάγου ήταν μια καθημερινή χρονοβόρα δουλειά. Ένα τρακτέρ έσερνε ένα στρωτήρα και τρεις έως τέσσερεις εργάτες αφαιρούσαν τον χαλασμένο πάγο και στη συνέχεια γέμιζαν την επιφάνεια με νερό για να δημιουργήσουν ένα νέο στρώμα πάγου. Η διαδικασία αυτή διαρκούσε γύρω στα 90 λεπτά.

Για να μειώσει το κόστος, ο Ζαμπόνι κατοχύρωσε το 1949 την εφεύρεση του παγοστρωτήρα (Ice Resurfacer), ενός ειδικά κατασκευασμένου οχήματος, με ένα οδηγό, που μπορούσε να εκτελέσει την ίδια εργασία σε μόλις 10 λεπτά. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την εταιρεία Frank J. Zamboni & Co., που ανέλαβε την εκμετάλλευση της εφεύρεσής του. Με τα χρόνια το όνομα Ζαμπόνι έγινε συνώνυμο των οχημάτων αυτής της κατηγορίας.

Ο Φρανκ Ζαμπόνι πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1988, χτυπημένος από καρκίνο των πνευμόνων. Οι συμπατριώτες του δεν τον ξέχασαν και τον τίμησαν μεταθανάτια. Το 2006 εισήλθε στο Πάνθεον των Παγοδρομιών (World Figure Skating Hall Of  Fame) και το 2009 στο Πάνθεον του Χόκεϊ επί Πάγου (US Hockey Hall of Fame), ενώ ένα γυμνάσιο του Παραμάουντ φέρει το όνομά του (Frank J. Zamboni School).

Έρικ Λίντελ, σκωτσέζος αθλητής του στίβου, χρυσός ολυμπιονίκης στο Παρίσι το 1924. Το επίτευγμά του στα 400 μέτρα αποτέλεσε το κύριο θέμα της ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς». Πέθανε αιχμάλωτος σε γιαπωνέζικο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. (Θαν. 21/2/1945)

Νταϊάν Φόσεϊ
1932 – 1985

Αμερικανίδα ζωολόγος, που αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη και την υπεράσπιση του υπό εξαφάνιση ορεινού γορίλα (gorilla gorilla beringei) κι έπεσε θύμα της αφοσίωσής της για το ζώο αυτό. Έγινε παγκόσμια γνωστή μετά θάνατον, μέσα από την ταινία του Μάικλ Άπτεντ «Gorillas in the Mist» («Γορίλες στην Ομίχλη»), που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο της.

Η Νταϊάν Φόσεϊ (Dian Fossey) γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο στις 16 Ιανουαρίου του 1932, καρπός του έρωτα ενός ασφαλιστή για ένα μοντέλο. Οι γονείς της χώρισαν, όταν η Νταϊάν ήταν έξι χρονών. Η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε έναν επιχειρηματία, ο οποίος όχι μόνο την αποξένωσε από τον πατέρας της, αλλά της συμπεριφερόταν αυταρχικά έως απάνθρωπα. Παλεύοντας με τις ανασφάλειες της, η νεαρή Νταϊάν στράφηκε προς τα ζώα για να βρει αποδοχή.

Όταν τελείωσε το γυμνάσιο, ο πατριός της επέμενε να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων. Αυτή αντέδρασε και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κτηνιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνιας. Τα βρήκε, όμως, δύσκολα με τα βασικά μαθήματα της φυσικής και της χημείας και  αποφάσισε να στραφεί σε σπουδές εργοθεραπείας, τις οποίες ολοκλήρωσε το 1954. Στη συνέχεια άρχισε να εξασκεί το επάγγελμα της εργοθεραπεύτριας στο Νοσοκομείο του Λιούισβιλ στο Κεντάκι, ενώ τις ελεύθερες ώρες της ασχολείτο με τη μεγάλη της αγάπη, τα ζώα, στη φάρμα μιας φιλικής της οικογένειας.

Το 1963 ζήτησε άδεια από τη δουλειά της για να επισκεφθεί την Αφρική και το 1966 υπέβαλε την οριστική της παραίτηση. Αφού εξασφάλισε χρηματοδότηση, βρέθηκε και πάλι στην Αφρική και συγκεκριμένα στο Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό) για να μελετήσει τον ορεινό γορίλα, ένα είδος που βρισκόταν υπό εξαφάνιση, εξαιτίας της καταστροφής του βιότοπού του και της αιχμαλωσίας του για ζωολογικούς κήπους, τσίρκα, καθώς και για ιατρικά ή άλλα ιδρύματα.

Η Φόσεϊ κέρδισε την εμπιστοσύνη των γοριλών, όχι όμως και των ανθρώπων. Συνελήφθη στο Ζαΐρ, δραπέτευσε στην Ουγκάντα και μετακινήθηκε στη Ρουάντα, για να συνεχίσει το ερευνητικό της έργο. Με τις τεχνικές που ανέπτυξε, ιδιαίτερα με τη μίμηση της συμπεριφοράς του γορίλα. έγινε αποδεκτή από αυτούς. Κατέρριψε τους μύθους, που ήθελαν τον γορίλα ένα βίαιο ζώο και υποστήριξε στις μελέτες της την ειρηνική του φύση και τις ισχυρές οικογενειακές σχέσεις, που δημιουργεί.

Από το 1970 έως 1974 έζησε στην Αγγλία, όπου υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αφρική για να συνεχίσει τις έρευνές της. Όταν ένας από τους αγαπημένους της γορίλες, ο Digit, βρέθηκε σκοτωμένος, η Φόσεϊ κήρυξε καμπάνια ενάντια στους λαθροθήρες. Το 1980, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διδάξει στο φημισμένο πανεπιστήμιο Κορνέλ. Το 1983 εξέδωσε το βιβλίο της «Gorillas in the Mist» («Γορίλλες στην Ομίχλη»), στο οποίο συνδυάζει την επιστημονική έρευνα και την προσωπική της ιστορία.

Η Φόσεϊ, όμως, προτιμούσε τους γορίλες από τους ανθρώπους και σύντομα επέστρεψε στην Αφρική για να συνεχίσει της έρευνές της για τον ορεινό γορίλα και την καμπάνια κατά της λαθροθηρίας τους. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1985 το πτώμα της βρέθηκε κοντά στο ερευνητικό της κέντρο στο βουνό Βιρούνγκα της Ρουάντα. Μέχρι σήμερα το έγκλημα δεν έχει διαλευκανθεί, αλλά πιστεύεται ότι έπεσε θύμα των λαθροκυνηγών που τόσο πολέμησε. Στον τάφο της υπάρχει το επίγραμμα «No one loved gorillas more».

Το 1988 ο σκηνοθέτης Μάικλ Άπτεντ γύρισε την ταινία «Gorillas in the Mist» («Γορίλες στην Ομίχλη»), με θέμα τη ζωή της Νταϊάν Φόσεϊ, την οποία υποδύθηκε η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ. Η ταινία γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και ήταν υποψήφια για 5 Όσκαρ.

Όλγα Γεροβασίλη, ελληνίδα πολιτικός (ΣΥΡΙΖΑ).

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Φραντζέσκο Μοροζίνι, βενετός ναύαρχος και Δόγης, που βομβάρδισε την Ακρόπολη το 1687 και κατέστρεψε τον Παρθενώνα. (Γεν. 26/2/1619)
Ρωξάνδρα Στούρτζα, κυρία επί των τιμών της τσαρίνας Ελισάβετ. Υπήρξε ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Ιωάννη Καποδίστρια. (Γεν. 12/10/1786)

Παναγιώτης Πουλίτσας
1881 – 1968

Ανώτατος δικαστικός λειτουργός, ακαδημαϊκός και πρωθυπουργός της Ελλάδας για 14 ημέρες (4-18 Απριλίου 1946).

Ο Παναγιώτης Πουλίτσας γεννήθηκε στο Γεράκι Λακωνίας το 1881. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αναγορεύτηκε διδάκτωρ Νομικής το 1901. Αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στη Σπάρτη επί πενταετία (1902-1907), διορίστηκε κατόπιν διαγωνισμού δικαστής (1907), υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης σε διάφορες επαρχιακές πόλεις.

Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στα Πανεπιστήμια Μονάχου και Βερολίνου (1911-1914) και κατόπιν υπηρέτησε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μετά την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου στο Αργυρόκαστρο (1915) ως Πρόεδρος Πρωτοδικών και στη συνέχεια στα Ιωάννινα. Το 1920 προήχθη σε Εφέτη και ανέλαβε τη διεύθυνση του Πρωτοδικείου Αθηνών. Το 1922 αποχώρησε από το δικαστικό σώμα και έως το 1932 δικηγόρησε στην Αθήνα.

Το 1932 επανήλθε στο δικαστικό σώμα ως σύμβουλος Επικρατείας και το 1943 διορίστηκε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε έως το 1951. Ως αντιπρόεδρος του δικαστηρίου μειοψήφισε στην απόφαση 97/1942 του Συμβουλίου Επικρατείας (πλειοψηφία 6 έναντι 5), η οποία χαρακτήρισε ως «de facto κυβέρνηση με πλήρεις νομοθετικές αρμοδιότητες» την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Η κυβέρνηση Πουλίτσα

Η σύντομη πολιτική του διαδρομή ξεκίνησε στις 4 Απριλίου 1946, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, επικεφαλής μιας κυβέρνησης ευρύτερου συνασπισμού, με σκοπό τη λύση της εκκρεμότητας του πολιτειακού. Η κυβέρνηση Πουλίτσα, πρώτη μετά την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου, άντεξε μόνο δύο εβδομάδες (4-18 Απριλίου), εξαιτίας των διαφωνιών στους κόλπους της για τον πολιτικό χειρισμό του χρόνου του σχετικού δημοψηφίσματος. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με τον «Ελληνικό Συναγερμό» του Αλέξανδρου Παπάγου.

Ο Παναγιώτης Πουλίτσας ανέπτυξε σημαντική επιστημονική και κοινωνική δραστηριότητα. Εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1947 κι έγινε πρόεδρός της το 1957. Υπήρξε πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσάκεια και Τοσίτσεια Σχολεία), της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, της  Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών, της Χριστιανικής Κοινωνικής Ενώσεως και του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου (Νοσοκομείο Άγιος Σάββας). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του φιλολογικού συνδέσμου Παρνασσός και της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει κυρίως νομικές μελέτες, με σημαντικότερη το βιβλίο του Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας (1946), που επαινέθηκε από τον σπουδαίο Έλληνα αστικολόγο Γεώργιο Μπαλή. Στην εργογραφία του περιλαμβάνονται τα συγγράμματα:

  • Σύνοψις του κώδικος της επισκοπής Δρυϊνουπόλεως και Αργυροκάστρου
  • Επιγραφαί και ενθυμήσεις εκ της Βορείου Ἠπείρου
  • Ιστορία του αραβικού και ιουδαϊκού δικαίου, του J. Κohlen (μετάφραση,1915)
  • L’influence de l’institution du Conseil d’Etat française sur le Conseil d’Etat hellenique (1949).
  • Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (εκ των επιμελητών της έκδοσης, 1962-1968)
  • Γεράνθιον-Γεράκιον (1926)

Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος, την ακεραιότητα και την αυστηρή  αντικειμενικότητά του.

Ο Παναγιώτης Πουλίτσας πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1968. Η κηδεία του έγινε στις 11 το πρωί της 17ης Ιανουαρίου στο μητροπολιτικό ναό στην Αθήνα με δημόσια δαπάνη.

  • Εγγονός του από την πλευρά της μητέρας του είναι ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, εκδότης και βετεράνος πλέι-μπόι Τάκης Θεοδωρακόπουλος, γνωστός στο αγγλόφωνο κοινό ως Taki.
  • Μικρανεψιός του είναι ο τέως υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Ρέππας.
Δημήτρης Χορν, έλληνας ηθοποιός. (Γεν. 9/3/1921)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου