Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 24 Μάρ 2018
Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 06:20 – Δύση Ήλιου: 18:41

 

Σαν Σήμερα...

  Θεόφιλος, έλληνας λαϊκός ζωγράφος. (Γεν. ?)

 

Θεόφιλος
1868 – 1934


Ο Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ) είναι ο πιο γνωστός έλληνας λαϊκός ζωγράφος. Γεννήθηκε μεταξύ 1868 και 1871 στη Βαρειά Μυτιλήνης. Ήταν το μεγαλύτερο από τα οκτώ παιδιά του Γαβριήλ και της Πηνελόπης Χατζημιχαήλ. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και η μητέρα του κόρη αγιογράφου.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, λόγω της ισχνής του κράσης, αλλά και της αριστεροχειρίας του. Ο αριστερόχειρας εκείνη την εποχή εθεωρείτο μειονεκτικό άτομο και προκαλούσε αρνητικά σχόλια στον περίγυρό του. Οι γονείς, αλλά και οι δάσκαλοί του προσπάθησαν με καταπιεστικό και συχνά βίαιο τρόπο να του αλλάξουν χέρι γραφής και να τον κάνουν δεξιόχειρα. Ο μικρός Θεόφιλος κλείστηκε στον κόσμο του και βρήκε αποκούμπι στη ζωγραφική.

Πολύ νέος, ακόμη, δραπετεύει από τη Μυτιλήνη και φεύγει για τη Σμύρνη, την πόλη με τους χιλιάδες Έλληνες, που είναι το οικονομικό κέντρο της Μικράς Ασίας. Δουλεύει θυροφύλακας στο ελληνικό προξενείο και παράλληλα ζωγραφίζει. Στη Σμύρνη, ο Θεόφιλος θα διαμορφώσει την εικαστική του γλώσσα και το βασικό του θεματολόγιο, από τον κόσμο της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της νεώτερης Ελλάδας. Τότε κάνει τη ζωγραφική επάγγελμά του.

Με το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 φεύγει για την Ελλάδα, με την πρόθεση να καταταγεί εθελοντής. Πριν προλάβει να γνωρίσει τα πεδία των μαχών, ο πόλεμος τερματίζεται. Αποφασίζει να μείνει στον Βόλο, πλούσιο αγροτικό και βιομηχανικό κέντρο στις αρχές του 20ου αιώνα. Ζει μέσα στη φτώχεια και ζωγραφίζει για ψίχουλα στους τοίχους μαγαζιών του Βόλου και του Πηλίου. Παράλληλα, διασκεδάζει τους κατοίκους και γίνεται αντικείμενο αστεϊσμών με το παράξενο φέρσιμο, αλλά και τις φορεσιές του. Από νέος ακόμη, ο Θεόφιλος υιοθετεί τη φουστανέλα ως καθημερινό ένδυμα, ενώ τις Απόκριες του αρέσει να ντύνεται Μέγας Αλέξανδρος, με στολή δικής του επινοήσεως.

Τα οικονομικά του καλυτερεύουν κάπως, όταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας της Μαγνησίας, ο Γιάννης Κοντός, του αναθέτει το 1912 την τοιχογράφηση του σπιτιού του στην Ανακασιά. Ο Θεόφιλος ζωγραφίζει σκηνές από την Επανάσταση του '21, αρχαίους θεούς και τοπία. Σήμερα, η οικία Κοντού είναι το Μουσείο Θεόφιλου στον Βόλο.

Το 1927, μη μπορώντας να αντέξει ένα χοντρό αστείο που έγινε εις βάρος του, εγκαταλείπει τον Βόλο και επιστρέφει στη γενέτειρά του Μυτιλήνη. Λέγεται ότι κάποιος, για να διασκεδάσει τους θαμώνες ενός καφενείου, έριξε τον Θεόφιλο από μια σκάλα, όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.

Εν τω μεταξύ, ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος μιλά με ενθουσιασμό για το έργο του Θεόφιλου στον μυτιληνιό Στρατή Ελευθεριάδη σημαίνοντα τεχνοκριτικό στο Παρίσι με το γαλλικό όνομα Τεριάν. Ο Ελευθεριάδης είναι ο άνθρωπος που επιβάλλει τον Θεόφιλο και θα τον κάνει γνωστό, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Του αγοράζει χρώματα, πινέλα και πανιά και αναθέτει στον πατέρα του να του στέλνει στο Παρίσι όσα έργα ζωγραφίζει. Τότε παρατηρείται και μία στροφή στη θεματολογία του Θεόφιλου. Τα ιστορικά και ηρωικά θέματα δίνουν τη θέση τους στα πιο οικεία, τα καθημερινά, τα κοντινά.

Μόλις άρχισε να του χαμογελά η τύχη, ο Θεόφιλος βρέθηκε νεκρός στο άθλιο καμαράκι του, στις 24 Μαρτίου 1934. Η νεκροψία έδειξε ανακοπή καρδιάς.

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1935 δημοσιεύεται συνέντευξη του /biographies/697Τεριάντ στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα», στην οποία χαρακτηρίζει τον Θόφιλο «μεγάλο έλληνα ζωγράφο». Ένα χρόνο αργότερα οργανώνεται έκθεσή του στο Παρίσι. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Λε Κορμπιζιέ γράφει σε άρθρο του για τον Θεόφιλο «...Είναι ζωγράφος γεννημένος από το ελληνικό τοπίο. Μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία….». Ο Γιώργος Σεφέρης και ο Γιάννης Τσαρούχης εκφράζονται εγκωμιαστικά για την τέχνη του.

Στις 3 Ιουνίου 1961 ο Θεόφιλος περνά τις πύλες του Λούβρου για μία μεγάλη αναδρομική έκθεση. Σήμερα, έργα του υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλά μουσεία (Βαρειάς στη Μυτιλήνη και Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στην Αθήνα), καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Οι Ντρέδες -οι Αρβανίτες της Άνω Μεσσηνίας- ξεσηκώνονται κατά των Τούρκων, με αρχηγό τον Γιαννάκη Μέλλιο.

Βραδεμβούργια Κοντσέρτα

Από τις κορυφαίες στιγμές της μουσικής μπαρόκ είναι τα έξι κοντσέρτα του σπουδαίου Γερμανού συνθέτη Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750), με αριθμό καταλόγου από 1046 έως 1051 (BWV 1046-1051), γνωστά και ως Βραδεμβούργια Κονσέρτα. Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου, γραμμένος από τον Μπαχ στα γαλλικά, είναι Six Concerts à plusieurs instruments (Έξι Κοντσέρτα για πολλά έργα).

Ο τίτλος «Brandenburgische Konzerte» (Βραδεμβούργια Κοντσέρτα), που τελικά επικράτησε, δόθηκε πολύ αργότερα από τον Γερμανό μουσικολόγο και βιογράφο του Μπαχ, Φιλιπ Σπίτα (1841-1894), από την αφιέρωση που υπήρχε στις παρτιτούρες του έργου, προς τον Χριστιανό Λουδοβίκο, μαρκήσιο του Βρανδεμβούργου, με ημερομηνία 24 Μαρτίου 1721: «Έξι κοντσέρτα για πολλά όργανα, αφιερωμένα στη Βασιλική Του Υψηλότητα, κύριο Κρίστιαν Λούντβιχ, γραμμένα από τον ταπεινότατο και ευπειθέστατο υπηρέτη Του, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ».

Τα έξι κοντσέρτα συνοδευόταν από επιστολή του συνθέτη στα γαλλικά και αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στο ιστορικό της σύνθεσης του:

Κύριε

Πριν από μερικά χρόνια είχα την ευτυχία να με δεχθεί και να μ’ ακούσει η Βασιλική Σας Υψηλότητα. Σύμφωνα με τις εντολές που μου έδωσε τότε, παίρνοντας υπόψη Της τις μικρές δυνατότητες με τις οποίες με είχε προικίσει ο Θεός στη μουσική, είχε την καλοσύνη να μου παραγγείλει να Της στείλω μερικές συνθέσεις μου...

Εκτελώντας τις υψηλές Της εντολές πήρα το θάρρος να υποβάλω στη Βασιλική Σας υψηλότητα τα ακόλουθα κοντσέρτα γραμμένα για πολλά όργανα, παρακαλώντας Τη να μη με κρίνει αυστηρά για τις ατέλειές τους, με το λεπτό και υψηλό γούστο, που όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι διαθέτει στον τομέα της μουσικής, αλλά να τις κρίνει ευμενώς…

Ο Χριστιανός Λουδοβίκος (1677-1734) ήταν ένας ισχυρός παράγοντας στο κράτος της Πρωσίας και μάλιστα είχε συγγένεια από την πλευρά της δεύτερης γυναίκας του με τη δυναστεία των Γκλίξμπουργκ που κυβέρνησε την Ελλάδα (1862-1967). Ο Μπαχ επεδίωξε την εύνοιά του, όμως, τα έργα ήταν απαιτητικά και ο μαρκήσιος δεν μπορούσε να διαθέσει τον αναγκαίο αριθμό μουσικών για την ερμηνεία τους. Έτσι, αναγκάστηκε να απορρίψει την προσφορά του συνθέτη και να τοποθετήσει τις παρτιτούρες στη βιβλιοθήκη του. Πολύ αργότερα, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε η αξία του Μπαχ από τον Φέλιξ Μέντελσον, τα έξι αυτά έργα αποτέλεσαν μία ενότητα υπό τον τίτλο Βραδεμβούργια Κοντσέρτα.

Τα έξι αυτά κοντσέρτα είναι πολύ διαφορετικά από τα προηγούμενα του Μπαχ, πλησιάζουν πολύ την ιταλική νοοτροπία στο είδος και διακρίνονται για τον ζωηρό και χαρούμενο χαρακτήρα τους. Η σολιστική τους γραφή είναι εξαιρετικά απαιτητική και φέρνει τα όργανα στα όρια των δυνατοτήτων τους. Ο Μπαχ κρατάει μία εξαιρετική ηχητική ισορροπία ανάμεσα στα κοντσέρτα: τρία από αυτά είναι ορχηστρικά σε χαρακτήρα, ενώ τα υπόλοιπα έχουν έντονα χαρακτηριστικά μουσικής δωματίου.

Τα Βραδεμβούργια Κοντσέρτα αποτελούνται από τα εξής επί μέρους έργα:

  • Κοντσέρτο αρ. 1 σε φα μείζονα, BWV 1046, για 2 κόρνα, 3 όμποε, φαγκότο, βιολίνο πίκολο, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. (χωρίς ένδειξη)
2. Αντάτζιο
3. Αλέγκρο
4. Μενουέτο – Τρίο 1 – Μενουέτο ντα κάπο – Πολάκα – Μενουέτο ντα κάπο – Τρίο 2 – Μενουέτο ντα κάπο

  • Κοντσέρτο αρ. 2 σε Φα μείζονα, BWV 1047, για τρομπέτα, βιολί, φλογέρα, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. (χωρίς ένδειξη)
2. Αντάντε
3. Αλέγκρο Ασάι

  • Κοντσέρτο αρ. 3 σε σολ μείζονα, BWV 1048, για 3 βιολιά, 3 βιολιά, 3 τσέλα και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. (χωρίς ένδειξη)
2. Αντάτζιο
3. Αλέγκρο

  • Κοντσέρτο αρ. 4 σε σολ μείζονα, BWV 1049, για βιολί, φλογέρα, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. Αλέγκρο
2. Αντάντε
3. Πρέστο

  • Κοντσέρτο αρ. 5 σε Ρε μείζονα, BWV 1050, για άρπα, βιολί, φλάουτο, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. Αλέγκρο
2. Αφετουόζο
3. Αλέγκρο

  • Κοντσέρτο αρ. 6, σε Σι ύφεση μείζονα, BWV 1051, για 2 βιόλες, τσέλο, 2 βιόλες ντα γκάμπα, βιολόνε και μπάσο κοντίνουο.
    Τα μέρη:

1. (Χωρίς ένδειξη)
2. Αντάτζιο μα νον τάντο
3. Αλέγκρο

Ο γερμανός γιατρός Ρόμπερτ Κοχ ανακαλύπτει το βάκιλο της φυματίωσης. Για τη σημαντική αυτή ιατρική ανακάλυψη, που έσωσε και σώζει μυριάδες ζωές, η 24η Μαρτίου χαρακτηρίζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης.
Στο Μόντε Κάρλο διοργανώνεται Ολυμπιάδα γυναικών, σε διαμαρτυρία για την εμμονή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να μην δέχεται γυναίκες αθλήτριες.

Σουίτα για Τζαζ Ορχήστρα Αρ. 1

Ανάλαφρη σύνθεση του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, από τα δημοφιλέστερα έργα του σημαντικού Ρώσου συνθέτη. Είναι γνωστή και ως «Τζαζ Σουίτα αρ. 1».

Γράφτηκε στις αρχές του 1934, όταν η Σοβιετική Ένωση της εποχής του Στάλιν ερχόταν σε επαφή με την αμερικανική τζαζ, μέσα από πολλά εμπόδια. Ο Σοστακόβιτς ενδιαφέρθηκε για το είδος και θέλησε να το αναβαθμίσει από τη μουσική για «καφέ», που πίστευε ότι βρισκόταν η σοβιετική τζαζ.

Το έργο αποτελείται από τρία μέρη:

  • Βαλς
  • Πόλκα
  • Φοξτροτ

Είναι γραμμένο για 3 σαξόφωνα (σοπράνο, άλτο και τενόρο), 2 τρομπέτες, τρομπόνι, γούντμπλοκ, ταμπούρο, πιατίνια, γκλόκενσπιλ, ξυλόφωνο, μπάντζο, χαβανέζικη κιθάρα, πιάνο, βιολί και κοντραμπάσο. Διαρκεί γύρω στα 8 λεπτά και η πρεμιέρα του δόθηκε στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) στις 24 Μαρτίου 1934.

Ο Παναθηναϊκός εξέρχεται ισόπαλος της Έβερτον με 0-0 και σε συνδυασμό με το 1-1 του Λίβερπουλ, προκρίνεται στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (νυν Τσάμπιονς Λιγκ). Η ενδεκάδα του θριάμβου: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Αθανασόπουλος, Καψής, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Φυλακούρης, Δομάζος, Γραμμός, Αντωνιάδης.
Αεροσκάφος κάργκο των σουδανικών αερογραμμών προσκρούει στον Υμηττό από λάθος του πιλότου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι επτά επιβαίνοντες.
Το ΝΑΤΟ εξαπολύει βομβαρδισμούς εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, επειδή η τελευταία αρνείται να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Οι αεροπορικές επιδρομές θα διαρκέσουν τρεις μήνες, έως ότου οι δυνάμεις της Γιουγκοσλαβίας αποσυρθούν από την περιοχή. Είναι η πρώτη επίθεση στην ιστορία της Συμμαχίας κατά κυρίαρχου κράτους.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Τόμι Χίλφιγκερ, αμερικανός σχεδιαστής μόδας.
Γιάνης Βαρουφάκης, έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός.
Ελένη Πετρουλάκη, ελληνίδα γυμνάστρια.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
 Ιούλιος Βερν, γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. («Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα») (Γεν. 8/2/1828)

Ιούλιος Βερν
1828 – 1905

Γάλλος συγγραφέας, ο παραμυθάς και οραματιστής που εισήγαγε στη λογοτεχνία το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Μυθιστορήματα, όπως «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα», «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «Από τη Γη στη Σελήνη», «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» και η «Μυστηριώδης Νήσος», αποτελούν προσφιλή αναγνώσματα. Ήρωες, όπως ο Φιλέας Φογκ και ο Κάπτεν Νέμο. εξάπτουν τη φαντασία μικρών και μεγάλων.

Ο Ιούλιος Βερν (Jules Verne) γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ, παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας στις ακτές του Ατλαντικού. Η γενέθλια πόλη του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Βερν, όταν στα μικράτα του παρατηρούσε με τις ώρες τα καράβια να περνούν από τον ποταμό Λουάρ και να ξανοίγονται στο πέλαγος. Το 1848 αφήνει τη Ναντ και μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάζει νομικά. Γρήγορα «τα φορτώνει στον κόκκορα» και δοκιμάζει να γράψει, παράλληλα με την απασχόληση του στο Χρηματιστήριο του Παρισιού για τα προς το ζην.

Η γνωριμία του με τον εκδότη Πιερ-Ζιλ Ετζέλ θα τον στρέψει ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία, «τη μόνη πηγή για την αληθινή ευτυχία», όπως έλεγε. Το 1863 υποβάλλει την παραίτησή του από το Χρηματιστήριο. Ο Ετζέλ ήξερε πώς να πλασάρει το συγγραφικό ταλέντο του Βερν στην αγορά. Πρώτα κυκλοφορούσε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, μετά σε ολοκληρωμένη μορφή και τέλος σε πολυτελή χρυσοκόκκινη συσκευασία.

Η τεχνολογική έκρηξη του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προμήθευσε στον Βερν το απαραίτητο υλικό για πολλά από τα έργα του. Στα μυθιστορήματά του μιλά για υποβρύχια, ιπτάμενες μηχανές, ουρανοξύστες, για την κατάκτηση της Σελήνης, εμπνέοντας σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Η ικανότητά του να συνδυάζει την πραγματικότητα με τον μύθο και να τοποθετεί την ιστορία του σε εξωτικά μέρη, εκτόξευσαν τη φήμη του από πολύ νωρίς. Σήμερα, ο Ιούλιος Βερν θεωρείται από τους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς όλων των εποχών.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αμιένη της Βόρειας Γαλλίας, γενέτειρας της γυναίκας του Ονορέν. Το 1886 ο Ιούλιος Βερν βίωσε δύο τραγωδίες: τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από πυροβολισμό του παρανοϊκού ανιψιού του Γκαστόν κι έχασε τον αγαπημένο του εκδότη, που έφυγε από τη ζωή. Έξι χρόνια μετά, ο καταρράκτης που τον ταλαιπωρούσε, μείωσε κατά πολύ την όρασή του και στις 24 Μαρτίου 1905 άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, υποφέροντας από διαβήτη και παράλυση. Ο Ιούλιος Βερν είχε ένα γιο, τον Μισέλ, ο οποίος επιμελήθηκε τα ημιτελή του μυθιστορήματα και συνέβαλε στη διάδοση του έργου του.

Βασική Εργογραφία στα Ελληνικά

  • Ταξίδι στο Κέντρο της Γης
  • Από τη Γη στη Σελήνη
  • Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες
  • 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα
  • Ροβήρος ο Κατακτητής
  • Μιχαήλ Στρογκώφ
  • Η μυστηριώδης Νήσος
  • Οι πειρατές του Αιγαίου
  • Ο Δεκαπενταετής Πλοίαρχος
  • Καίσαρ Κασκαμπέλ

Θεόδωρος Αρεταίος
1829 – 1893

Επιφανής έλληνας χειρουργός, καθηγητής της Ιατρικής, συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων περί χειρουργικής και ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1829 στο Ναύπλιο από πατέρα καταγόμενο εκ Σμύρνης. Σπούδασε με στερήσεις ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1853.

Αφού εργάσθηκε επί τριετία σε χειρουργικές κλινικές του Βερολίνου, της Βιέννης και των Παρισίων επανήλθε στην Αθήνα το 1856 και διορίσθηκε γιατρός στη νεοϊδρυθείσα Αστυκλινική. Τότε άλλαξε το επώνυμό του από Κωνσταντινίδης σε Αρεταίος, ως φόρο τιμής στον ονομαστό Καππαδόκη γιατρό του δευτέρου μ.Χ. αιώνα.

Το 1863 ξεκίνησε η πανεπιστημιακή του καριέρα ως υφηγητής της Εγχειρητικής και της Επιδεσμολογίας. Το 1864 προήχθη σε έκτακτο καθηγητή της Χειρουργικής και το 1870 σε τακτικό. Διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1873-1874) και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1879-1880).

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τις επιστημονικές πραγματείες «Η χειρουργία παρ’ Έλλησιν», «Ανάλεκτα χειρουργικά», «Περί των προόδων της χειρουργίας», «Η ηλεκτροκαυστική εφηρμοσμένη εις χειρουργικάς εγχειρήσεις», «Περί της ισχαίμου αγωγής» κ.α. Από το 1860 έως το 1861 εξέδιδε την ιατρική εφημερίδα «Ασκληπιός».

Εκτός του σεβασμού και της εκτίμησης, με την οποία τον περιέβαλε ο επιστημονικός κόσμος και το κοινό για για τη χειρουργική του ικανότητα, ο Θεόδωρος Αρεταίος ήταν αγαπητός και λατρευόταν από τους φοιτητές του για τη μειλιχιότητα και το ακριβοδίκαιο του χαρακτήρα του. Πέθανε στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου 1893, σε ηλικία 63 ετών.

Ο Θεόδωρος Αρεταίος με τη σύζυγό του Ελένη, κληροδότησαν μεγάλη περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να ιδρυθεί χειρουργική και γυναικολογική κλινική. Το 1894 τέθηκαν τα θεμέλια και το 1898 πρωτολειτούργησε το «Αρεταίειο» νοσοκομείο επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του ελληνικού κράτους.

 

Ευθύμιος Κεχαγιάς
1819 – 1885

Έλληνας τραπεζίτης και πολιτικός. Εξελέγη κατ’ επανάληψη βουλευτής Παρνασσίδας (1853-1881), ενώ διετέλεσε δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής (1865 - 1866) και τρεις φορές Υπουργός Οικονομικών (1863-1867). Παρότι δεν διέθετε πανεπιστημιακή μόρφωση, εξελέγη από τους μετόχους της υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας το 1861.

Ο Ευθύμιος Κεχαγιάς γεννήθηκε το 1819 στη Σεγδίτσα Παρνασσίδας (σημερινό Προσήλιο Φωκίδας). Από μικρός έμεινε ορφανός και στάλθηκε από τον θείο και κηδεμόνα του Αναγνώστη Κεχαγιά να μαθητεύσει στην πρώτη ελληνική σχολή που ίδρυσε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας στην Αίγινα. Η σχολή αργότερα μετονομάστηκε σε Α’ Γυμνάσιο και μεταφέρθηκε στην Αθήνα.

Αρχικά εργάστηκε στο χώρο του εμπορίου και στη συνέχεια προσελήφθη ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα επί διοικήσεως Γεωργίου Σταύρου. Εργατικότατος και ικανότατος υπάλληλος, στάλθηκε από την Εθνική το 1851 αρχικά στο Παρίσι και κατόπιν στο Λονδίνο, προκειμένου να μελετήσει το τραπεζικό σύστημα των χωρών αυτών. Με αυτή την ευκαιρία, μαζί με τα τραπεζικά μελέτησε και τις νέες ιδέες περί δημοσιονομικών θεμάτων.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εξελίχθηκε ταχύτατα στην ιεραρχία της τράπεζας και όταν αυτή συγκρούστηκε με την κυβέρνηση Κριεζή (25 Οκτωβρίου 1853), λόγω παρεμβάσεων στη διοίκησή της, ο Κεχαγιάς αποφάσισε να πολιτευτεί για να εκπροσωπεί την Εθνική και τα συμφέροντά της στη Βουλή.

Εξελέγη κατ’ επανάληψη βουλευτής Παρνασσίδας μεταξύ των ετών 1853- 1881. Κατά την πρώτη βουλευτική θητεία του εκλέχθηκε πρώτος γραμματέας της Βουλής, καθώς και αντιπρόεδρος (1855-1856) επί προεδρίας Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Εκλέχθηκε εκ νέου αντιπρόεδρος κατά τη Β’ εν Αθήναις Εθνοσυνέλευση (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1863) επί προεδρίας Ζηνόβιου Βάλβη.

Λόγω των οικονομικών του γνώσεων, της στάσης του υπέρ της ελευθερίας του εμπορίου και της σύγχρονης οργάνωσης της οικονομίας, διατέλεσε υπουργός Οικονομικών τρεις φορές. Η πρώτη ήταν ολιγοήμερη, από τις 8 έως τις 11 Φεβρουάριου 1863 στην κυβέρνηση Δημήτριου Βούλγαρη. Η δεύτερη ήταν μεγαλύτερη, από τις 2 Ιουλίου 1863 έως τις 25 Οκτωβρίου 1863, στην κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου. Η τρίτη φορά ήταν και η πιο παραγωγική, από τις 18 Δεκεμβρίου 1866 έως τις 20 Δεκεμβρίου 1867. Τα δημόσια οικονομικά, επί των ημερών του, διέγραψαν πορεία άνθησης και συνέχισαν να βελτιώνονται τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα ρυθμίσεων και αποφάσεων που ελήφθησαν επί των ημερών του.

Πρόεδρος της Βουλής εκλέχθηκε δύο φορές. Την πρώτη, στη συνεδρίαση της 8ης Ιουλίου 1865, κατά την πρώτη περίοδο, αφού επικράτησε του συνυποψήφιου του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη με ψήφους 96 έναντι 31. Τη δεύτερη φορά εκλέχθηκε στην έκτακτη σύνοδο της ίδιας περιόδου, στις 10 Ιανουαρίου 1866 και διατήρησε το αξίωμα του έως τις 14 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου.

Από το 1861 ήταν υποδιοικητής της Εθνικής Τραπέζης, τα συμφέροντα της οποίας εξακολουθούσε να προωθεί με ζήλο. Το 1868 ανανεώθηκε η θητεία του στη θέση του υποδιοικητή, κάτι που συνέχισε να γίνεται επί επτά χρόνια. Χαρακτηριστικό της αφοσίωσής του στο ίδρυμα αποτελεί το γεγονός ότι ο θάνατος τον βρήκε εργαζόμενο στο γραφείο του, στις 24 Μαρτίου 1885.

Επαμεινώνδας Γονατάς
1924 – 2006

Συγγραφέας και μεταφραστής, με ξεχωριστή θέση στα ελληνικά γράμματα. Ένας αυθεντικός δημιουργός, τελείως ιδιαίτερος, που άφησε πίσω του μόνο έξι μικρά βιβλία με αφηγήματα και λίγες μεταφράσεις. Την έλλειψη χρόνου, λόγω της δικηγορικής του ιδιότητας, χρησιμοποιούσε o ίδιος για να εξηγήσει τα τόσο μικρά σε έκταση κείμενά του, όπως και το άγχος του για τη λευκή σελίδα.

Ο Επαμεινώνδας Γονατάς γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1924 στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή του ήταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Υπήρξε συμμαθητής με τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη, σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την δικηγορία.

Εμφανίστηκε στα γράμματα σε ηλικία 21 ετών με τον «Ταξιδιώτη» (1945), συνεργάστηκε με τον ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα στο περιοδικό «Πρώτη Ύλη» (1959-1964), έγραψε την «Κρύπτη» (1959), το «Βάραθρο» (1963), τις «Αγελάδες» (1963), τον «Φιλόξενο Καρδινάλιο» (1986) και την «Προετοιμασία» (1991).

Έπειτα από ένα διάλειμμα 15 χρόνων έγραψε τη συλλογή με αφηγήματα «Τρεις δεκάρες», που βρίσκεται στο τυπογραφείο και θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Στιγμή», όπως άλλωστε και όλα τα έργα του. Το 1994 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για την «Επιλογή από τα Voces» του Αντόνιο Πόρτσια.

Ο Ε. Χ. Γονατάς καλλιέργησε μια γραφή λακωνική και υπαινικτική, που ξεκινούσε από βιωμένες καταστάσεις, αλλά υπερέβαινε το ατομικό, για να συνδυάσει τον στοχασμό με το όνειρο, το καθημερινό με το ανοίκειο, το λογικό με το παράλογο, την πρόζα με την ποίηση. Επέλεξε την αφάνεια, επειδή δεν τον ενδιέφερε η δημοσιότητα, αλλά η επικοινωνία.

Πέθανε στις 24 Μαρτίου 2006, σε ηλικία 82 ετών.

Γιόχαν Κρόιφ, ολλανδός ποδοσφαιριστής. (Γεν. 25/4/1947)

πηγη: www.sansimera.gr

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου