Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 19 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:36 – Δύση Ήλιου: 17:35

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Γίνεται η πρώτη αναφορά για χρήση επιστολής - βόμβας. Ο δανός ιστορικός Μπόλε Λούξντορφ γράφει στο ημερολόγιό του για κάποιον συνταγματάρχη Πόουλσεν, ο οποίος δέχθηκε ένα πακέτο στο σπίτι του και όταν το άνοιξε αυτό εξερράγη και τον τραυμάτισε.
Θορυβώδη συλλαλητήρια διοργανώνονται στην Πάτρα και στο Βόλο για την αύξηση της τιμής του ψωμιού στα 80 λεπτά.
Το υποβρύχιο «Πρωτεύς», με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μιχαήλ Χατζηκωνσταντίνου, βυθίζει στην Αδριατική το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία».
Ναυτική τραγωδία σημειώνεται στο νότιο Ευβοϊκό, που θα μείνει στην ιστορία ως ο ελληνικός Τιτανικός. Το ατμόπλοιο «Χειμάρρα», με 544 επιβάτες, που εκτελεί το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Πειραιάς, βυθίζεται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο τουλάχιστον 400 άτομα. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες είναι 36 πολιτικοί κρατούμενοι και 200 χωροφύλακες.
Ανακοινώνεται ότι 8.000 έλληνες εργάτες της Δυτικής Γερμανίας έχουν ήδη απολυθεί, λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, ενώ η Βόννη παραδέχεται πως κινδυνεύουν με απόλυση άλλοι 70.000 από τους 194.000 που εργάζονται στα δυτικογερμανικά εργοστάσια.
O Νίκος Μαγγίτσης είναι ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στο Νότιο Πόλο. Μαζί με δύο Αμερικανούς διήνυσαν απόσταση 250 χιλιομέτρων, με θερμοκρασία που έφτανε τους -50 βαθμούς Κελσίου, και ύψωσε στο νοτιότερο σημείο του πλανήτη τις σημαίες της Ελλάδος και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.

Πρόποση στον Πόε

Στις 19 Ιανουαρίου 1809 γεννήθηκε ο αμερικανός ποιητής και συγγραφέας Έντγκαρ Άλαν Πόε, πρωτοπόρος των ιστοριών μυστηρίου και του ψυχολογικού θρίλερ. Έφυγε από τη ζωή στις 7 Οκτωβρίου 1849, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει διευκρινισθεί η αιτία θανάτου του, και τάφηκε στο κοιμητήριο της Βαλτιμόρης.

Από το 1949, οπότε συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατό του, συμβαίνει ένα ασυνήθιστο γεγονός κάθε χρόνο την επέτειο των γενεθλίων του. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας μυστηριώδης ξένος ντυμένος στα μαύρα και με καλυμμένο το πρόσωπό του, επισκέπτεται τον τάφο του Πόε στο κοιμητήριο της Βαλτιμόρης. Ανοίγει ένα μπουκάλι κονιάκ, κάνει μία πρόποση στο πνεύμα του συγγραφέα, πίνει το μισό και το υπόλοιπο μαζί με τρία τριαντάφυλλα τα εναποθέτει στο μνήμα του.

Παρά τα τόσα χρόνια αδιάκοπης εμφάνισης του ξένου, κανείς δεν γνωρίζει το όνομά του, αφού οι δεκάδες περίεργοι, που παρακολουθούν από απόσταση το δρώμενο, φροντίζουν να μην διαταράξουν τη μυσταγωγία. Όλοι τον αποκαλούν Poe Toaster (Αυτός που εγείρει πρόποση στον Πόε). Πάντως, από το 1998 διαπίστωσαν μία αλλαγή. Ο πρώτος διδάξας φαίνεται ότι αποσύρθηκε ή πέθανε και κάποιος άλλος θαυμαστής του Πόε κρατά ζωντανό το έθιμο.

Ένα ζήτημα που απασχολεί τους ενδιαφερομένους είναι η επιλογή του ποτού από τον άγνωστο ξένο. Γιατί κονιάκ και όχι ουίσκι ή κρασί; Το μουσείο Πόε, που κλήθηκε να δώσει τα φώτα του, δήλωσε αδυναμία. «Δεν μπορέσαμε να το διαλευκάνουμε. Ξαναδιαβάσαμε όλο του το έργο, κάθε γραπτό του, ακόμη και την προσωπική του αλληλογραφία και δεν βρήκαμε πουθενά αναφορές στο κονιάκ, παρά μόνο στο κρασί» ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του Μουσείου. Το ζήτημα με τα τριαντάφυλλα δεν τους προβλημάτισε ιδιαίτερα.

Στο ίδιο κοιμητήριο βρίσκονται οι τάφοι της γυναίκας και της μητέρας του Πόε.

Τζάνις Τζόπλιν
1943 – 1970

Αμερικανίδα τραγουδίστρια της ροκ μουσικής. Προικισμένη με μία συγκλονιστική φωνή, απέδιδε με την ίδια θέρμη τον δυναμισμό του ροκ και την απελπισία των μπλουζ.

H Τζάνις Λιν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin) γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1943 στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας, στους κόλπους μιας χριστιανικής οικογένειας. Από νεαρή ηλικία έδειξε τις επαναστατικές της διαθέσεις, επηρεασμένη από τη γενιά των μπιτ. Αν και ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική, γρήγορα άλλαξε κατεύθυνση και ασχολήθηκε με τη μουσική, επηρεασμένη από τις μεγάλες ηρωίδες των μπλουζ. Είδωλά της υπήρξαν οι Λεντμπέλι, Ότις Ρέντινγκ και κυρίως η Μπέσι Σμιθ και η Οντέτα Χολμς, από τις οποίες εμπνεύστηκε το ακατέργαστο, πηγαίο φωνητικό της στιλ, που τόσο διέφερε από τις φολκ ερμηνείες συγχρόνων της τραγουδιστριών, όπως της Τζόαν Μπαέζ και της Τζούντι Κόλινς.

Το 1962 κι ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο του Όστεν εγκατέλειψε τις σπουδές της και εγκαταστάθηκε στο ελευθεριακό περιβάλλον του Σαν Φρανσίσκο, αποφασισμένη να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Ύστερα από αρκετές περιπλανήσεις και συνεργασίες, βρήκε το ιδανικό συνοδευτικό γκρουπ στους «Big Brother And The Holding Company», το αυτοσχεδιαστικό μπλουζ ύφος των οποίων ταίριαξε απόλυτα με τη φωνητική τεχνική της.

Έπειτα από μία θριαμβική εμφάνιση στο φεστιβάλ του Μόντερεϊ (17 Ιουνίου 1967) κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Big Brother and the Holding Company», με μεγαλύτερη επιτυχία τη διασκευή ενός παραδοσιακού αμερικανικού τραγουδιού, του «Down on Me». Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το «Cheap Thrills», μία αποθέωση της ψυχεδελικής σόουλ, που περιλαμβάνει δύο κλασικά τραγούδια της («Piece Of My Heart», «Summertime» και «Ball And Chain»).

Ωστόσο, διάφορες δυσκολίες οδήγησαν την Τζάνις στην απόφαση να αφήσει το γκρουπ το Νοέμβριο του 1968 και να συνεχίσει με τους «Kozmic Blues Band», στις τάξεις των οποίων υπήρχαν σπουδαία ονόματα του λευκού μπλουζ, όπως του Μάικ Μπλούμφιλντ και του ελληνοαμερικανού Νικ Γκραβενίτις (πρώην μέλη των «Electric Flag»). Μαζί τους εμφανίστηκε στο φεστιβάλ του Γούντστοκ (16 Αυγούστου 1969) και ηχογράφησε το άλμπουμ «I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!» (1969), που περιείχε τις επιτυχίες «Try (Just A Little Bit Harder)», «Kozmic Blues» και «To Love Somebody».

Δυστυχώς, η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ όλο και μεγάλωνε. Αναγκάστηκε να αφήσει το γκρουπ για να υποβληθεί σε θεραπεία. Λίγο μετά την επιστροφή της κι ενώ είχαν προχωρήσει οι ηχογραφήσεις για το πρώτο άλμπουμ της με τη νέα μπάντα «Full Tilt Boogie Band», η Τζάνις Τζόπλιν βρέθηκε νεκρή στις 4 Οκτωβρίου 1970 από υπερβολική δόση ηρωίνης σε δωμάτιο ξενοδοχείου του Χόλιγουντ.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε, τελικά, μετά το θάνατό της, με τον τίτλο «Pearl» και για πολλούς ήταν η καλύτερη δουλειά της. Ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές του ήταν τρεις συνθέσεις του Τζέρι Ραγκαβόι («My Baby», «Cry Baby», «Get It While You Can») και μία του Κρις Κριστόφερσον («Me And Bobby McGee»).

Σχετικά

  • Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση της λίστας με τους 100 σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών (2004) και στη θέση 28 της λίστας με τους 100 σπουδαιότερους τραγουδιστές όλων των εποχών (2008).
  • Τραγούδια αφιερωμένα στην Τζάνις Τζόπλιν έγραψαν ή ερμήνευσαν ο Λέοναρντ Κοέν («Chelsea Hotel #2»), ο Τζέρι Γκαρσία («Birdsong»), η Τζόαν Μπαέζ («In the Quiet Morning», «Children of the Eighties»), οι The Mamas & the Papas («Pearl») και ο Κάντρι Τζο ΜακΝτόναλντ («Janis»).
  • Η ταινία του Μαρκ Ράιντελ «Το τριαντάφυλλο» («The Rose») με πρωταγωνίστρια την Μπέτι Μίντλερ βασίζεται χαλαρά στη ζωή της Τζάνις Τζόπλιν.
Έλενα Ναθαναήλ, ελληνίδα ηθοποιός. (Θαν. 4/3/2008)
Βίκυ Κουλιανού, ελληνίδα ηθοποιός και μοντέλο.
Δήμητρα Ματσούκα, ελληνίδα ηθοποιός.

Θάνατοι

 


Ευάγγελος Κουσουλάκος
1861 – 1903

Δημοσιογράφος, σατιρικός ποιητής και εκδότης.

Ο Ευάγγελος Κουσουλάκος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1861. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από τα φοιτητικά του χρόνια αφιερώθηκε στη δημοσιογραφία.

Πρωτοεμφανίστηκε από τις στήλες της σατιρικής εφημερίδας του Εμμανουήλ Ροΐδη Ασμοδαίος και συνέχισε στις εφημερίδες Άστυ και Χρόνος, γράφοντας σατιρικά σχόλια και ποιήματα με το ψευδώνυμο Πελαργός. Διετέλεσε ανταποκριτής της εφημερίδας Νεολόγος της Κωνσταντινούπολης, διευθυντής του Εθνικού Τυπογραφείου και των γραφείων της Βουλής.

Στις 22 Αυγούστου 1893 εξέδωσε το Σκριπ, ένα σατιρικό έντυπο, το οποίο από το 1895 μετεξελίχθηκε σε καθημερινή πολιτική εφημερίδα, την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το Σκριπ ήταν μία από τις πιο αξιόλογες εφημερίδες εκείνης της περιόδου και συνέβαλε σημαντικά στην αναβάθμιση της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ο τίτλος της εφημερίδας προέρχεται από τις προσωρινές αποδείξεις (scrip) που δίδονταν σε όσους ενεγράφοντο σ' ένα επαχθές δάνειο που είχε συνάψει η Κυβέρνηση Σωτηρόπουλου το 1893, προκειμένου η χώρα μας να αποφύγει τη χρεωκοπία. Πάντως, ως υπότιτλος στο πρώτο φύλλο του Σκριπ αναγράφεται ελαφρώς παραλλαγμένο το γνωστό ρωμαϊκό ρητό “Scrip...ta manent” (“Τα γραπτά μένουν”). Το Σκριπ έπαψε να εκδίδεται το 1929.

Το 1896, το Σκριπ από εσφαλμένη πληροφόρηση έγραψε για τη διάλυση των αρραβώνων του Ρώσου αρχιδούκα Γεωργίου Μιχαήλοβιτς με την Ελληνίδα πριγκίπισσα Μαρία. Ο Κουσουλάκος σύρθηκε σε δίκη στο Κακουργιοδικείο Λαμίας, με την κατηγορία της εξύβρισης του βασιλιά Γεωργίου Α', αλλά αθωώθηκε.

Ο πρόωρος θάνατος του Ευάγγελου Κουσουλάκου στις 19 Ιανουαρίου 1903, ύστερα από μακρά και επώδυνο ασθένεια, στέρησε από την ελληνική δημοσιογραφία “έναν  επίλεκτο εργάτη του καλάμου”, όπως έγραψε στη νεκρολογία της η εφημερίδα Εμπρός, η μεγάλη αντίπαλος του Σκριπ στον χώρο του ημερήσιου τύπου εκείνη την εποχή. Ολόκληρο το έργο του Κουσουλάκου, σατιρικά ποιήματα και επιγράμματα, βρίσκεται διάσπαρτο σε εφημερίδες και σε διάφορα ημερολόγια.


μ.Χ.
Μπαρτολομέ Μίτρε, αργεντίνος πολιτικός, ελληνικής καταγωγής (Μητρόπουλος το ελληνικό του όνομα), πρόεδρος της Αργεντινής από το 1862 έως το 1868. (Γεν. 26/6/1821)
Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, ελληνίδα ηθοποιός, που μεσουράνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. (Γεν. 1865)
Χέντι Λαμάρ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Χέντβικ Κίσλερ, αυστριακής καταγωγής αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου. (Γεν. 9/11/1913)
Μπαρτολομέ Μίτρε, αργεντίνος πολιτικός, ελληνικής καταγωγής (Μητρόπουλος το ελληνικό του όνομα), πρόεδρος της Αργεντινής από το 1862 έως το 1868. (Γεν. 26/6/1821)
Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, ελληνίδα ηθοποιός, που μεσουράνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. (Γεν. 1865)

Γιαν Πάλατς
1948 – 1969

Τσέχος φοιτητής, σύμβολο της αντίστασης κατά των σοβιετικών εισβολέων στην Τσεχοσλοβακία το 1968.

Ο Γιαν Πάλατς (Jan Palach) γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1948 στο Βσέτατι και το 1966 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Κάρλοβι για να σπουδάσει Φιλοσοφία. Τον Αύγουστο του 1969 βίωσε και αυτός, όπως και εκατομμύρια συμπατριώτες του, την κατάλυση της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας του από τα τανκς του Κόκκινου Στρατού. Η Μόσχα δεν ανεχόταν το πείραμα ανανέωσης του κομμουνισμού (σύζευξη του υπαρκτού σοσιαλισμού με τη δημοκρατία), που επιχειρούσε ο γραμματέας του κόμματος Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ. Είχαν περάσει 15 μήνες κάτω από τη σοβιετική μπότα και ο νεαρός Πάλατς σκέφτηκε μια πράξη απελπισίας για να ταρακουνήσει τις συνειδήσεις των συμπατριωτών του.

Το απόγευμα της Πέμπτης 16ης Ιανουαρίου 1969 περιλούστηκε με βενζίνη στην κεντρική πλατεία της Πράγας Βεντσεσλάς και αυτοπυρπολήθηκε, παρά τις προσπάθειες των περαστικών να τον σώσουν. Στην τσάντα του βρέθηκε ένα σημείωμα, γραμμένο σε μαθητικό τετράδιο, που έγραφε: «Επειδή οι λαοί μας βρίσκονται στα πρόθυρα της απελπισίας, αποφασίσαμε να διαμαρτυρηθούμε για να ξυπνήσουμε τη λαϊκή συνείδηση. Η ομάδα μας αποτελείται από εθελοντές, πρόθυμους να πυρποληθούν για τον κοινό σκοπό. Επειδή μου έτυχε να τραβήξω τον αριθμό 1, έγραψα εγώ την πρώτη επιστολή κι έγινα ο πρώτος ανθρώπινος δαυλός. Απαιτούμε την κατάργηση της λογοκρισίας και την απαγόρευση της «Ζπράβι» (της εφημερίδας των σοβιετικών δυνάμεων κατοχής). Αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά μας εντός πέντε ημερών, στις 21 Ιανουαρίου 1969, κι αν ο λαός μας δεν παράσχει επαρκή υποστήριξη στα αιτήματά μας με κήρυξη γενικής απεργίας, θα ανάψει ο δεύτερος δαυλός». Υπογραφή: «Ο δαυλός Νο 1».

Οι φίλοι του, οι καθηγητές του, οι γονείς του τον περιέγραψαν ως νέο επιμελή, με αίσθηση του χιούμορ και αρκετή δόση ειρωνείας. Οι σοβιετικές αρχές και οι υποτακτικοί τους επεχείρησαν να τον παρουσιάσουν ως ψυχοπαθή και τοξικομανή. Ο Πάλατς πέθανε στις 19 Ιανουαρίου 1969 σε νοσοκομείο της Πράγας από καθολικά εγκαύματα τρίτου βαθμού.

Στις 25 Ιανουαρίου έγινε η κηδεία του με πάνδημο τρόπο. Τον επικήδειο εξεφώνησε ο πρύτανης της Φιλοσοφικής Σχολής, που τόνισε: «Η Τσεχοσλοβακία θα μπορεί να θεωρείται δημοκρατική χώρα μόνο όταν δεν θα χρειάζονται τέτοιου είδους θυσίες...». Στην πρόσοψη του Πανεπιστημίου οι συμφοιτητές του είχαν αναρτήσει ένα τεράστιο πανό με την περίφημη φράση του Μπρεχτ: «Δυστυχισμένος ο λαός που δεν έχει ήρωες, κι ακόμη πιο δυστυχισμένος αυτός που χρειάζεται ήρωες».

Το παράδειγμα του Γιαν Πάλατς το ακολούθησαν και άλλοι νέοι. Τουλάχιστον επτά αυτοπυρπολήθηκαν στην Τσεχοσλοβακία, αλλά η θυσία τους έμεινε σχεδόν άγνωστη, καθώς η λογοκρισία λειτούργησε πιο αποτελεσματικά σε σχέση με την περίπτωση του Πάλατς, που ακόμη και πεθαμένος ενοχλούσε το κομμουνιστικό καθεστώς και τον νέο ηγέτη του Γκουστάβ Χούζακ. Στις 25 Οκτωβρίου 1973, η μυστική αστυνομία ξέθαψε τα οστά του, τα αποτέφρωσε και έστειλε την τέφρα στη μητέρα του.

Λίγους μήνες μετά τη θυσία του, ο εξόριστος τσέχος αστρονόμος Λούμπος Κόχουτεκ έδωσε το όνομα του Πάλατς σε ένα αστεροειδή που ανακάλυψε (1834 Palach). Μετά τη «Βελούδινη Επανάσταση» (1989), ο Πάλατς τιμήθηκε δεόντως από τη δημοκρατική Τσεχοσλοβακία με ανέγερση μνημείου στον τόπο της θυσίας και την ονοματοδοσία μιας κεντρικής πλατείας της Πράγας.

Το βρετανικό ροκ τον θυμήθηκε χρόνια αργότερα: Ο μπασίστας των Stranglers Ζαν Ζακ Μπαρνέλ τον μνημονεύει στο τραγούδι του «Euromess (1979), ενώ οι Kasabian του αφιέρωσαν το μουσικό βίντεο του τραγουδιού τους «Club Foot» (2004).

Λεονίντ Καντόροβιτς
1912 – 1986

Σοβιετικός μαθηματικός και οικονομολόγος, ρωσοεβραϊκής καταγωγής. Υπήρξε ο μοναδικός σοβιετικός οικονομολόγος που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Οικονομικών.

Ο Λεονίντ Βιτάλιεβιτς Καντόροβιτς γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1912 (3 Ιανουαρίου με το Ιουλιανό Ημερολόγιο) στην Αγία Πετρούπολη, όπου ο πατέρας Βιτάλι Καντόροβιτς εξασκούσε το επάγγελμα του ιατρού. Σε ηλικία 14 ετών γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ (όπως είχε μετονομαστεί η Αγία Πετρούπολη επί εποχής κομμουνισμού) και στα 18 του απέκτησε πτυχίο μαθηματικών. Το 1934, σε ηλικία 22 ετών, εξελέγη τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ.

Το 1939 του ανατέθηκε από τη σοβιετική κυβέρνηση η βελτιστοποίηση της παραγωγής ενός κρατικού εργοστασίου κατασκευής κόντρα-πλακέ. Ο Καντόροβιτς εισήγαγε στην κρατικά σχεδιασμένη σοβιετική οικονομία, τον γραμμικό σχεδιασμό και την έννοια της αποτελεσματικότητας, επαναφέροντας μια μορφή κέρδους, Στόχος του ήταν η αναζήτηση του βέλτιστου σχεδιασμού. Ήταν η εποχή κατά την οποία μερικοί οικονομολόγοι (Πολάνι, Λάνγκε, Καντόροβιτς κ.ά.), έβλεπαν τα αδιέξοδα που προέκυπταν από το πρόβλημα του διοικητικού καθορισμού των τιμών, σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία και προσπαθούσαν να προτείνουν λύσεις. Ο Καντόροβιτς ανέπτυξε τις θεωρίες του στα βιβλία Μαθηματικές μέθοδοι Οργάνωσης και σχεδιασμού και Βέλτιστες χρήσεις των οικονομικών πόρων. Για το έργο του τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν το 1949.

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τα ναζιστικά στρατεύματα (8 Σεπτεμβρίου 1941 - 27 Ιανουαρίου 1944), ο Καντόροβιτς ήταν υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου «Δρόμου της Ζωής», της μοναδικής διόδου διαφυγής των πολιορκουμένων μέσα από την παγωμένη λίμνη Λαντόγκα. Υπολόγισε τη βέλτιστη απόσταση που έπρεπε να διανύσουν τα αυτοκίνητα που μετέφεραν βοήθεια στους πολιορκημένους, λαμβανομένων υπόψη της πυκνότητας του πάγου και της θερμοκρασίας του αέρα. Ο ίδιος δεν δίστασε να κάνει πολλές φορές αυτή τη διαδρομή για να επαληθεύσει τις μετρήσεις του, διακινδυνεύοντας συχνά τη ζωή του, αφού ο «Δρόμος της Ζωής» ήταν απολύτως εκτεθειμένος στα πυρά των γερμανικών αεροπλάνων. Για τη συνεισφορά του κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ τιμήθηκε με πολλά βραβεία.

Το 1958 έγινε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ και το 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Από το 1971 άρχισε να διδάσκει στο νεοσύστατο Ινστιτούτο Διαχείρισης της Εθνικής Οικονομίας, το οποίο είχε ιδρυθεί με πρωτοβουλία του σοβιετικού πρωθυπουργού Αλεξέι Κοσίγκιν (1904-1980) για να προετοιμάζει με ό,τι πιο σύγχρονο στις μεθόδους του μάνατζμεντ τους μελλοντικούς διευθυντές των κρατικών επιχειρήσεων. Η διεθνής καταξίωση για τον Καντόροβιτς ήλθε το1975, όταν μοιράστηκε το Νόμπελ Οικονομικών με τον ολλανδοαμερικανό οικονομολόγο Τζόλινγκ Κούπμανς (1910-1985) «για τη συμβολή τους στη θεωρία της βέλτιστης κατανομής των πόρων».

Ο Λεονίντ Καντόροβιτς πέθανε στη Μόσχα στις 7 Απριλίου 1986, σε ηλικία 74 ετών.

Χέντι Λαμάρ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Χέντβικ Κίσλερ, αυστριακής καταγωγής αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου. (Γεν. 9/11/1913)

Γουίλσον Πίκετ
1941 – 2006

Από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της σόουλ μουσικής, o Γουίλσον Πίκετ (Wilson Pickett) γεννήθηκε στην αγροτική περιοχή Πράτβιλ της Αλαμπάμα στις 18 Μαρτίου 1941 και ήταν ο μικρότερος από τα 11 παιδιά της οικογένειας. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν σε παιδική ηλικία, στην τοπική εκκλησία των Βαπτιστών.

Όντας έφηβος και μην αντέχοντας τη μητέρα του που τον κακομεταχειριζόταν, έφυγε μαζί με τον πατέρα του για το Ντιτρόιτ, όπου το 1959 σημειώνει την πρώτη του εμπορική επιτυχία, μετέχοντας στο συγκρότημα rhythm & blues Falcons.

Η πρώτη του μεγάλη προσωπική επιτυχία του ήρθε το 1965 με το τραγούδι In the Midnight Hour, που έγινε ύμνος της σόουλ, ένα τραγούδι που ακούγεται μέχρι σήμερα. Την επόμενη χρονιά ακολούθησε μία ακόμη επιτυχία, το Mustang Sally.

Έκτοτε ο Πίκετ δεν σημείωσε άλλη τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία, αλλά ηχογραφούσε δίσκους και έκανε καλλιτεχνικές περιοδείες έως το 2005. Το όνομά του περιελήφθη στο Hall of Fame του rock and roll το 1999, και το 2004 οι δύο μεγάλες του επιτυχίες In the Midnight Hour και Mustang Sally εντάχθηκαν στον κατάλογο του μουσικού περιοδικού Rolling Stones με τα «500 σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών».

Ο Γουίλσον Πίκετ πέθανε στις 19 Ιανουαρίου 2006, σε ηλικία 64 χρόνων, από ανακοπή καρδιάς, εξαιτίας των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου