Αν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Τουρκία ο Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ είναι πολύ πιθανόν να τερματίσουν την εικοσάχρονη παραμονή τους στην εξουσία. Εύλογα τίθεται το ερώτημα, με την παρούσα πόλωση και την εκτροπή από τη δημοκρατική κανονικότητα που ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, πώς θα αντιδράσει ο Ερντογάν.
Η πρώτη επιλογή είναι η φυγή προς τα εμπρός, η πρόκληση ή στην καλύτερη η αξιοποίηση μιας απρόβλεπτης σήμερα κρίσης εντός ή εκτός συνόρων που θα δικαιολογεί έκτακτα μέτρα τα οποία θα διευκολύνουν την αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Η δεύτερη επιλογή είναι η παρασκηνιακή διαπραγμάτευση με την αντιπολίτευση ώστε να υπάρξουν εγγυήσεις ότι σε περίπτωση ήττας ο Ερντογάν δεν θα γίνει στόχος μιας ομοβροντίας δικαστικών διώξεων. Η τρίτη επιλογή είναι να περιμένει την ήττα του και στη συνέχεια να παρακολουθήσει το ξήλωμα του καθεστώτος που διαμόρφωσε τα τελευταία επτά χρόνια.
Εξυπακούεται ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι το πρώτο στην περίπτωση που δεν ανατραπεί το προβάδισμα της αντιπολίτευσης στις δημοσκοπήσεις.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι αν μια προσπάθεια ελεγχόμενης εκτροπής από την προεκλογική κανονικότητα θα οδηγήσει για ακόμη μια φορά σε εσωτερική ένταση που θα διαχυθεί εκτός συνόρων.
Οι δύο προηγούμενες αλλαγές φρουράς στην εξουσία έγιναν υπό προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν σήμερα. Η ήττα του Ινονού στις εκλογές του 1950 που έφερε τον Μεντερές στην εξουσία οδήγησε σε μια ομαλή εναλλαγή καθώς ο στρατός και το βαθύ κράτος κρατήθηκαν στο απυρόβλητο των ανατροπών που υλοποίησε η νέα κυβέρνηση.
Η νίκη του Ερντογάν τον Νοέμβριο του 2002 ήταν διαχειρίσιμη γιατί το καθεστώς που προέκυψε από το πραξικόπημα του Εβρέν το 1980 όχι μόνο διατήρησε αλλά ενίσχυσε τα στεγανά του κεμαλικού βαθέος κράτους. Σήμερα μια εναλλαγή στην εξουσία στην Τουρκία είναι αδιανόητη με παράλληλη ύπαρξη ενός κράτους Ερντογάν-ΑΚΡ.
Με τις Ενοπλες Δυνάμεις πολυδιασπασμένες, με τις ομάδες ένοπλης πολιτοφυλακής που σχηματίστηκαν μετά το 2016 και το αποτυχημένο πραξικόπημα, δίπλα στην αδιανόητη ήττα προστίθεται η αδύνατη ομαλή αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση της χώρας.
Στις 14/5 η Τουρκία δεν θα εκλέξει μόνο πρόεδρο Δημοκρατίας και Βουλή. Επί της ουσίας στον βαθμό που θα υπάρχει η δυνατότητα οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν καθεστώς στο οποίο δεν είναι δεδομένο αν θα υπάρχουν εγγυήσεις για τον ηττημένο των εκλογών. Ο ανατολικός μας γείτονας έχει αρχίσει να πλέει σε αχαρτογράφητα νερά.
πηγη: https://www.efsyn.gr