Στην ομιλία του στο 48ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, είπε μεταξύ άλλων: «Σ’ έναν κόσμο γερασμένο, που γεννά τέρατα και έχει να επιδείξει μόνο εφιαλτικές εικόνες, η νέα γενιά με το ΚΚΕ μπορεί να παλέψει και να δημιουργήσει το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό. Τον σοσιαλισμό… Να ξεμπερδέψουμε με τη φρίκη του καπιταλισμού, ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τον σοσιαλισμό… Μόνο το ΚΚΕ έχει σύγχρονο επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία. Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση για τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία όλων των καταπιεσμένων, ενάντια στα μονοπώλια και το σύστημά τους, με στόχο την ανατροπή τους». Πολύς κόσμος συνέρρευσε στο 48ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Η ηγεσία του κόμματος και οι διοργανωτές δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους για την τόσο μεγάλη συμμετοχή. Ηταν όλοι και όλες μέλη και ψηφοφόροι του ΚΚΕ; Οχι. Ηταν όμως οι περισσότεροι.

Τέτοιες μαζικές συγκεντρώσεις κανένα άλλο ελληνικό κόμμα δεν μπορεί να κάνει στην παρούσα φάση. Εχει το ΚΚΕ μια πλούσια παράδοση στην οργάνωση συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων. Τα μπλοκ του κόμματος στις πορείες και στις διαδηλώσεις είναι τα πιο πολυπληθή, τα πιο συμπαγή, τα πιο πειθαρχημένα. Οι πορείες του ΠΑΜΕ στις περιόδους κινητοποιήσεων των συνδικάτων είναι οι μεγαλύτερες και οι πιο δυναμικές. Στις καλές εποχές για το κόμμα η επιρροή του στα συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ισχυρή. Είχε υπολογίσιμη εκπροσώπηση σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, εξέλεγε δικούς του δημάρχους σε πολλές λαϊκές και πολυάνθρωπες συνοικίες της Αττικής, μερικοί εκ των οποίων άφησαν σημαντικό έργο και οι πολίτες αυτών των περιοχών τούς επικαλούνται με θετική διάθεση και στη σύγκριση που κάνουν με τους τωρινούς τοπικούς άρχοντες διαπιστώνουν τη σαφή υπεροχή των κομμουνιστών δημάρχων.

Ομως ούτε τότε κατάφερε το ΚΚΕ να κερδίσει πόντους στον εκλογικό στίβο, ούτε πολύ περισσότερο σήμερα το καταφέρνει. Τότε κινούνταν γύρω στο 10%, τώρα έχει καθηλωθεί στο 5%, από το οποίο δυσκολεύεται να ξεκολλήσει, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με την ανάλυσή του, η συγκυρία είναι ευνοϊκή για ένα αντισυστημικό κόμμα. Γιατί συμβαίνει αυτό, ενώ, όπως επισημαίνει ο γραμματέας του κόμματος, ο καπιταλισμός είναι μια φρίκη από την οποία πρέπει να ξεμπερδεύουμε; Γιατί η αστική τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν εργάζονται συστηματικά με τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς για να τρομοκρατήσουν τις μάζες, να τις παραπλανήσουν και να τις υποχρεώσουν να δεχτούν τη βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση και ματαιοπονεί όποιος πιστεύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός; Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν κι αν κρίνουμε από την μακροημέρευση του συστήματος, την κάνουν καλά. Οπως λέει και ένας βιτριολικός αφορισμός, «σήμερα οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι πιο πιθανό να καταστραφεί ο πλανήτης παρά ο καπιταλισμός».

Μήπως φταίει ο κόσμος που δεν έχει αντιληφθεί ότι μόνο το ΚΚΕ, όπως λέει ο γραμματέας του, έχει σύγχρονο και επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας; Γιατί εμπιστεύεται το ΚΚΕ για τα μικρά, αλλά όχι για τα μεγάλα; Το θεωρεί ένα κόμμα εξαιρετικά χρήσιμο, που μπορεί να αντισταθεί σθεναρά στις υπερβολές και στις εξαλλοσύνες του καπιταλισμού-καζίνο, που μπορεί να αγωνιστεί για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, που θα κάνει τα πάντα για να μην περάσουν μέτρα που ευνοούν το κεφάλαιο και πλήττουν τις υποτελείς τάξεις, αλλά δεν είναι σε θέση να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας γιατί πορεύεται μόνο του, δεν θέλει συνεργασίες έστω σε τακτικό επίπεδο, γιατί είναι εγκλωβισμένο στη λογική της μακράς αναμονής μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και να έχει προετοιμαστεί καταλλήλως ο υποκειμενικός παράγοντας (δηλαδή το κόμμα); Μήπως γιατί το μοντέλο που έχει στο μυαλό του, και το οποίο υπόσχεται ότι θα επιχειρήσει να εφαρμόσει αν οι συσχετισμοί το επιτρέψουν, δεν είναι ελκυστικό;

Αν η απάντηση στη φρίκη του καπιταλισμού είναι ο σοσιαλισμός, προκύπτει το ερώτημα: «ποιος σοσιαλισμός;» Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός (δυσφήμηση του σοσιαλιστικού ιδεώδους σύμφωνα με πολλούς αριστερούς) δοκιμάστηκε στην πράξη και κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Τι έχει μείνει απ’ αυτόν; Το φάντασμα ενός χρεοκοπημένου ονείρου, κάποια κομμουνιστικά κόμματα που όμως δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις χώρες τους και η Κούβα. Ελπίζω να μην εντάσσουν ορισμένοι στη συγκεκριμένη κατηγορία και το προσωποπαγές καθεστώς της Βόρειας Κορέας. Επίσης πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει στην ημερήσια πολιτική διάταξη το αίτημα του σοσιαλισμού όπως τον αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ.

Στην Ευρώπη τα κομμουνιστικά κόμματα που ακόμη επιβιώνουν με γλίσχρα ποσοστά μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στη Λατινική Αμερική τα αριστερά εκλογικά μέτωπα που κερδίζουν εκλογές μπορεί να έχουν στο εσωτερικό τους κομμουνιστικές συνιστώσες, αυτές όμως δεν δίνουν τον τόνο στο στρατηγικό πεδίο. Κάτι λοιπόν γίνεται λάθος. Εκτός αν δεχτούμε ότι είναι στραβός ο γιαλός.

Ανάγωγα 

Εκείνοι που πανηγύριζαν και υπόσχονταν βροντώδεις αποκαλύψεις όταν ανασύρθηκε από το αρχείο ο φάκελος Θάνου-Βγενόπουλου τώρα που ξαναμπήκε στο αρχείο τι έχουν να πουν; Μούγκα στη στρούγκα.

πηγη: https://www.efsyn.gr