Τα τελευταία στοιχεία του Copernicus δείχνουν ότι η περασμένη Παρασκευή 17 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη μέρα που οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ανέβηκαν 2 βαθμούς πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα θερμοκρασίας. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένδειξη πως η θερμοκρασία της Γης ανέβηκε, για λίγο, πάνω από το ανώτατο, κρίσιμο όριο που έχει θέσει η επιστημονική κοινότητα σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Η είδηση, όπως ήταν αναμενόμενο, πέρασε στα ψιλά, καθώς οι μόνες θερμοκρασίες με τις οποίες έχουμε επιλέξει να ασχολούμαστε είναι αυτές που καταγράφουν τα πολιτικά και εσωκομματικά θερμόμετρα.

Πέραν της πολιτικής ρευστότητας των ημερών, η αλήθεια είναι ότι στο παρασκήνιο της επικαιρότητας κάτι πολύ μεγάλο και συνάμα τρομακτικό διακυβεύεται, καθώς όχι μόνο ο μικρόκοσμός μας, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης βαδίζουν ολοταχώς προς καταστάσεις όπου οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης θα είναι δύσκολο -σε ορισμένες περιπτώσεις αδύνατο- να αναστραφούν. Οι επιστήμονες προειδοποιούν πως τα εφιαλτικά σενάρια για τα οποία προειδοποιούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες τείνουν να επαληθευτούν, με καταστροφικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για τον πλανήτη και τα οικοσυστήματά του. Όσοι τρέφουν ακόμα ελπίδες πως κάτι θετικό πρόκειται να βγει από την προσεχή Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για το Κλίμα, την COP28, το πιο πιθανό είναι να απογοητευτούν, μιας και με την ανάθεση του προβλήματος σε κυβερνήσεις δέσμιες των οικονομικών συμφερόντων, που οδηγούν τον πλανήτη στην καταστροφή, λύση δεν πρόκειται να βρεθεί.

Ακόμα πιο απογοητευτική, όμως, είναι η στάση των ίδιων των πολιτών που εμφανίζονται πεισματικά δέσμιοι ενός καταναλωτικού μοντέλου που οδηγεί στην καταστροφή, αρνούμενοι να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών και αντιμετωπίζοντας την κλιματική κατάρρευση είτε ως ανέκδοτο είτε ως ακόμη μια θεωρία συνωμοσίας ή ως παραλλαγή του Don’t look up.