Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 24 Μάι 2020
Πλέον, δεν έχουμε την πολυτέλεια της άγνοιας
Κλίκ για μεγέθυνση

Κατά καιρούς ακούγεται μια κριτική επωδός που σχετίζεται με την καθιέρωση διαφόρων Παγκόσμιων Ημερών: αφορά το πολύ λίγο, για μία μόνη στιγμή. Μια κριτική που ταιριάζει και στην Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας. Το ίδιο όπως και... ο αντίλογός της. Ότι δηλαδή, έστω κι έτσι, η Ημέρα, που ο ΟΗΕ καθιέρωσε το 1993, αποτελεί αφορμή ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης των πολιτών

 

Κατά καιρούς ακούγεται μια κριτική επωδός που σχετίζεται με την καθιέρωση διαφόρων Παγκόσμιων Ημερών: αφορά το πολύ λίγο, για μία μόνη στιγμή. Μια κριτική που ταιριάζει και στην Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας. Το ίδιο όπως και... ο αντίλογός της. Ότι δηλαδή, έστω κι έτσι, η Ημέρα, που ο ΟΗΕ καθιέρωσε το 1993, αποτελεί αφορμή ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης των πολιτών. Φέτος γύρω από το σύνθημα «οι λύσεις μας είναι στη φύση», ενώ τα συνθήματα των τελευταίων ετών -από τις προκλήσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη, την κλιματική αλλαγή, ώς τους κρίκους που συνδέουν τη βιοποικιλότητα με την Υγεία και την τροφή- συνιστούν έναν σαφή Οδικό Χάρτη των δράσεων για την προστασία της ζωής στη Γη. Γιατί αυτό σημαίνει «βιοποικιλότητα». Και σε αυτό το μέτωπο, τα νέα δεν είναι καλά. Οι επιστήμονες εδώ και καιρό κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε ώτα μη ακουόντων: η απώλεια της βιοποικιλότητας κτυπάει κόκκινο.

Ολόκληρα οικοσυστήματα βρίσκονται στο στόχαστρο τη στρεβλής, νεοφιλελεύθερης «κοπής», ανάπτυξης, που εξαντλεί τους φυσικούς πόρους, αποδυναμώνει τη βιοποικιλότητα, εξαφανίζοντας ψάρια, μέλισσες και γόνιμα εδάφη. Υπονομεύοντας σήμερα το αύριο των παιδιών μας. Και αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι «ήλθε η ώρα» να αναλάβουμε δραστικές πρωτοβουλίες, αλλάζοντας το παραγωγικό και καταναλωτικό μας πρότυπο, βάζοντας στο επίκεντρο την προστασία του περιβάλλοντος και λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική κρίση, η απώλεια της βιοποικιλότητας στην ξηρά θα μπορούσε να μας κοστίσει, μέχρι το 2050, το 7% του ΑΕΠ. Όμως ήδη η ανθρωπότητα και κάθε χώρα χωριστά βιώνουν, για παράδειγμα, τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι συχνότερα, εντονότερα και έχουν όλο και υψηλότερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, που είναι αναντικατάστατες, και σε περιουσίες, που όλο και δυσκολότερα αποκαθίστανται (ενίοτε και ποτέ). Οι εικόνες «αποκάλυψης», τύπου Νέας Ορλεάνης, γίνονται συχνότερες και αφορμές για ριζικές οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, στη βάση του «Δόγματος του σοκ», βαθαίνοντας τις ανισότητες, κάνοντας τους λίγους πλουσιότερους, και τους πολλούς φτωχότερους.

Πλέον, βρισκόμαστε στα πρώτα κεφάλαια μιας νέας εποχής, εκείνης των περιβαλλοντικών εγκλημάτων. Των πολλαπλών εκείνων εγκλημάτων σε βάρος της φύσης, τα οποία κινητοποιούν, για παράδειγμα, τους νέους όλου του κόσμου, που ζητούν να αλλάξουμε επιτέλους το σύστημα και όχι το κλίμα. Που ζητούν να μείνει ο πλανήτης μας βιώσιμος γιατί δεν υπάρχει... εναλλακτικός. Γιατί η απώλεια της βιοποικιλότητας, η ισοπέδωση των οικοσυστημάτων, μέσα από υπερεκμετάλλευση και τσιμεντοποίηση, συνεπάγεται απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Αυτά τα ζητήματα βρέθηκαν στο επίκεντρο της πρώτης διαδικτυακής εκδήλωσης,αφιερωμένης στην Παγκόσμια Μέρα Βιοποικιλότητας, που διοργάνωσε, την Τετάρτη, ο iSyriza σχετικά με την «επόμενη μέρα» του αντιπεριβαλλοντικού νόμου Χατζηδάκη. Ενός νόμου που βάζει, όχι απλώς λιθαράκι, αλλά τσιμεντόπλακα στην προστασία του περιβάλλοντος. Μαζί με σπουδαίους ανθρώπους από τον ακαδημαϊκό, τον επιμελητηριακό, τον οικολογικό χώρο, τους τομείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού, θέσαμε τα πρώτα σημεία της νέας πράσινης στρατηγικής που χρειάζεται ο τόπος, στον αντίποδα εκτρωμάτων τύπου νόμου Χατζηδάκη, που αφήνει τις προστατευόμενες περιοχές Natura στο έλεος των συμφερόντων. Αναδείξαμε ανάγκες και προτάσεις στη βάση των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ και της νέας Πράσινης Συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς. Είναι όμως μονόδρομος. Θα τον διαβούμε όλοι και όλες μαζί. Γιατί πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια της άγνοιας αλλά την υποχρέωση της δράσης. Για τη βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Το μόνο μέλλον που οφείλουμε στις νέες γενιές.

* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας

πηγή: Η Αυγή

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου