Δεν χρειαζόταν η ρωσική εισβολή για να αποφανθεί η ανθρωπότητα ότι οι πόλεμοι είναι παράλογοι και καταστροφικοί. Αλλά αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα με το φράγμα κοντά στη Χερσώνα αναδεικνύει πλέον κάτι πολύ βαθύτερο. Ότι στις μέρες μας οι πόλεμοι μπορούν να οδηγήσουν κομμάτια του πλανήτη σε μη αναστρέψιμες βλάβες. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές είναι η μία και πιο γνωστή όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την καταστροφή του περιβάλλοντος, τη μόλυνση των εδαφών, την εξόντωση χιλιάδων ζώων.
Πιθανώς να μην μάθουμε ποτέ «με τη βούλα» ποιος ήταν ο φυσικός αυτουργός του εγκλήματος, όπως συνέβη άλλωστε στο παρελθόν και με την ανατίναξη του αγωγού Nordstream. Το σίγουρο και επιβεβαιωμένο είναι πάντως ότι στο παρελθόν οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν επιχειρήσει να χτυπήσουν το φράγμα και μάλιστα με δυτικούς πυραύλους.
Οι νατοϊκοί, που αφορίζουν τον πόλεμο και την ίδια στιγμή καμαρώνουν για την παροχή όπλων μεγαλύτερης ακρίβειας, ισχύος και βεληνεκούς στους Ουκρανούς, δεν θα μπορούσαν φυσικά ποτέ να αντέξουν την αποκάλυψη ότι δικά τους πυρομαχικά πλημμύρισαν εκατομμύρια τετραγωνικά γης και κατέστρεψαν τις ζωές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Συνεπώς μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε.
Την ώρα που ξένοι εφοπλιστές και μεσάζοντες συνεχίζουν να γελοιοποιούν το δήθεν εμπάργκο απέναντι στη Ρωσία και οι έμποροι όπλων να τρίβουν τα χέρια τους, έχοντας κυριολεκτικά ξεπουλήσει, οι ισχυροί του πλανήτη συνεχίζουν το ρεσιτάλ υποκρισίας. Σαν να σου φωνάζουν στη μούρη: «Έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόλαση».
Ουκρανία, Καναδάς, Φουκουσίμα
Δεν είναι μόνο η Ουκρανία. Μπορεί να ακούγεται κινδυνολογικός ο όρος «κόλαση». Όμως πόσο παραδεισένιο μπορεί να είναι πια να ζεις σε μία από τις πιο ακριβές γειτονιές του πλανήτη, στη Νέα Υόρκη, σκεπασμένος από ένα φονικό σύννεφο καπνού που έρχεται από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, από τον Βόρειο Καναδά. Εκατομμύρια δέντρα καίγονται για εβδομάδες ολόκληρες, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Από τη Βραζιλία ακούμε ότι ο Πρόεδρος Λούλα μάλλον δεν θα καταφέρει να περιορίσει, όπως έλεγε, την αποψίλωση του Αμαζονίου.
Δεν είναι μόνο αυτά. Όποιος είδε την πρόσφατη ιαπωνική σειρά του Netflix «The Days» δεν μπορεί να μην τρόμαξε κατανοώντας ότι μετά το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα από τύχη και μόνο δεν ερημοποιήθηκε η μισή Ιαπωνία, μαζί της και το Τόκιο. Στα έγκατα της γης ακόμα σιγοβράζει μια βόμβα λιωμένου ραδιενεργού υλικού, που ισοδυναμεί με το δεκαπλάσιο του Τσέρνομπιλ. Αλλά στην Ε.Ε. μάχονται για να καταχωριστεί στην «ταξινομία», που εξασφαλίζει επιδοτήσεις και ευνοϊκά δάνεια, η ατομική ενέργεια ως ασφαλής και βιώσιμη. Και αναζητούν τρόπους για να βαφτίσουν «εγκληματίες» όσους ακτιβιστές υπερβαίνουν με τη δράση τους τη «θεσμικά κατοχυρωμένη οικολογική ευαισθησία».
Κατά τα άλλα, την εβδομάδα που πέρασε γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος με εκστρατείες συλλογής πλαστικών, οι οποίες συνεχίστηκαν επειδή «στο καπάκι» τιμήθηκε και η Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών. Στις 17 Ιουνίου έρχεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας. Παραφράζοντας την παλιά ρήση, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με εορτασμούς τέτοιων Παγκόσμιων Ημερών.
πηγη: https://www.avgi.gr