Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 08 Δεκ 2019
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Κλίκ για μεγέθυνση
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Ο υγρότοπος της Χρυσής Ακτής στην Πάρο. Ακόμη και αυτή την εποχή οι μόνιμες κατασκευές είναι εμφανείς

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 08.12.2019, 12:00

 

 
 
Μια χαρακτηριστική απόπειρα εκφοβισμού και φίμωσης πολίτη στην Πάρο λόγω ανάρτησής του στο FB για το περιβάλλον ● Στην Πάρο, όπως και σ' ολόκληρη την Ελλάδα, εκλείπει σχεδόν εξ ολοκλήρου ο προληπτικός έλεγχος και οι εποπτικοί μηχανισμοί σπανίως μπορούν να επέμβουν αποτελεσματικά εκ των υστέρων. Η παρανομία γίνεται έτσι νόμιμη, μόνιμη και ενίοτε ιδιαίτερα εύθικτη.

«Η σχέση του δημόσιου και του ιδιωτικού σε μια κοινωνία αντικατοπτρίζει τον βαθμό ακμής ή παρακμής. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι στις κοινωνίες που ακμάζουν υπάρχει ανεπτυγμένη η συλλογικότητα και αποτυπώνεται η κυριαρχία του δημοσίου στο ιδιωτικό, ενώ σε κοινωνίες που βρίσκονται σε κρίση, η ανάπτυξη των ιδιωτικών συμφερόντων επισκιάζει το δημόσιο και ο δημόσιος χώρος επιδέχεται πιέσεις» (Σαρηγιάννης Γ., 2002).

Το δόγμα του εκφοβισμού, της τρομοκράτησης και της μηδενικής ανοχής έναντι οιουδήποτε αντιδρά στην υποβάθμιση της ζωής του έχει πολλές εκφάνσεις. Λαμβάνει τη μορφή της ανοιχτής καταστολής, όπως αυτή εκδηλώνεται στα Εξάρχεια, προβαίνει σε συλλήψεις διαδηλωτών με την κατηγορία τέλεσης κακουργηματικών πράξεων, γίνεται καταδίκη συλληφθέντων για ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία στις Σκουριές, εξοντωτικό οικονομικό πρόστιμο για ένα πανό, δικαστική δίωξη για τους αντιτιθέμενους στους πλειστηριασμούς, ακόμη και αγωγή και απαίτηση για εξωφρενική αποζημίωση σε αυτόν που τόλμησε να υποδείξει την περιβαλλοντική υποβάθμιση μιας περιοχής.

Η μήνυση

Το μήνυμα είναι σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις: Κάθε πράξη, σκέψη, διαμαρτυρία, αντίδραση κοστίζει ακριβά. Εξάλλου η αγορά έχει πάντα δίκιο, οι ρυθμίσεις κάνουν κακό και οι νόμοι είναι αποδεκτοί μόνο όταν συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση των κερδών των ιδιωτικών συμφερόντων.

Η ιστορία που ακολουθεί αποτυπώνει ανάγλυφα την απόπειρα φίμωσης μέσω της προσφιλούς μεθόδου των μηνύσεων για συκοφαντική δυσφήμηση ενός ανθρώπου που υπέδειξε μια κατ' εξακολούθηση παρανομία σε μία από τις πλέον τουριστικές περιοχές της Πάρου.

Στην Πάρο υπάρχει μια παραλία που χαρακτηρίζεται ως η ομορφότερη και μεγαλύτερη του νησιού. Περιγράφεται επίσης ως παράδεισος γι' αυτούς που λατρεύουν τη θάλασσα και τα θαλάσσια σπορ.

Η συγκεκριμένη παραλία, ακριβώς λόγω του ιδιαίτερου φυσικού κάλλους της, έλαβε την ονομασία «Χρυσή Ακτή» και εκεί συρρέει πλήθος επισκεπτών που έχουν τη δυνατότητα για πολυτελείς διακοπές κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Εκεί βρίσκεται και ένας υγρότοπος. Είναι πλέον το υπόλειμμα ενός πολύ μεγαλύτερου υγρότοπου που συστηματικά επιχωματώθηκε και στο τέλος δομήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του.

Η ακτή των επωνύμων

Σε αυτή την ακτή λοιπόν, που πολιτικοί και διάφοροι «επώνυμοι» αγαπούν να επισκέπτονται, η έννοια του κοινόχρηστου και δημόσιου αγαθού της ακτής έχει ούτε λίγο-ούτε πολύ εξοβελιστεί, δηλαδή περίπου ό,τι συμβαίνει σε όλο τον παράκτιο χώρο της επικράτειας με την απόθεση ομπρελών και τραπεζοκαθισμάτων από τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Επικερδής δραστηριότητα σε κάθε περίπτωση, που γίνεται επικερδέστερη αν τοποθετήσεις παράνομα και καντίνα με μια δόση φολκλόρ.

Το σχέδιο είναι απλό: Κατασκευάζεις μια αυθαίρετη πέργκολα, τοποθετείς από κάτω ένα φορτηγάκι και γεννήτριες, γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου τον νόμο, πουλάς αναψυκτικά, καφέδες, μπίρες κτλ και η δραστηριότητα καθίσταται επικερδέστερη.

Η υπόθεση δε αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν αποδεικνύεται ότι όλο αυτό το εξαίσιο σκηνικό έχει στηθεί από το ίδιο το ξενοδοχείο. Και γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα όταν γίνεται γνωστό πως εδώ και καιρό κάτοικοι, ο δήμος -κάτω από την πίεση των κατοίκων και μάλιστα όχι των ντόπιων- και άλλοι φορείς βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση με την εν λόγω επιχείρηση η οποία ωστόσο συνεχίζει απτόητη τις δημιουργικές της δραστηριότητες.

Και αυτό γιατί, όπως είναι γνωστό, στην Ελλάδα, όπου εκλείπει σχεδόν εξ ολοκλήρου ο προληπτικός έλεγχος, οι εποπτικοί μηχανισμοί σπανίως μπορούν να επέμβουν αποτελεσματικά εκ των υστέρων. Και η παρανομία γίνεται νόμιμη, μόνιμη και ενίοτε ιδιαίτερα εύθικτη, όπως θα δούμε ακολούθως.

Το σαράι του Καραγκιόζη...

Τον περασμένο Ιούνιο ο Θ.Κ., ο οποίος διαμένει για μεγάλο διάστημα του χρόνου στην Πάρο, απηυδισμένος από το θέαμα στην παραλία της Αγκάλης Χρυσής Ακτής, αναρτά στο ιστολόγιο που διατηρεί σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ο Δήμος Πάρου δημοσίευση, θέτοντας δύο ερωτήματα προς τους αρμοδίους του δήμου προκειμένου να ελεγχθεί το σύννομο ή μη της τοποθέτησης της ακαλαίσθητης κατασκευής μαζί με το μετασκευασμένο όχημα που τη συνόδευε εν είδει καντίνας. Παράλληλα, θέτει και το ζήτημα της ανεξέλεγκτης κατάληψης της παραλίας με ομπρέλες από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Η επίμαχη ανάρτηση ανέφερε:

«“Το Σαράι του Καραγκιόζη” ξαναστήθηκε. Η Αγκάλη Χρυσής Ακτής θα μπορεί να κάνει και φέτος παραστάσεις καραγκιόζη!! Φαίνεται ότι οι περσινές παρεμβάσεις του Εισαγγελέα, του Δήμου, της Αστυνομίας κτλ δεν απέδωσαν κι έτσι η αυθαιρεσία συνεχίζεται. Στο αίσχος αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε και την ανεξέλεγκτη τοποθέτηση σε πλήθος και θέση (μήκος, πλάτος, απόσταση από το κύμα) των ομπρελών από όλους που έχουν(;) πάρει άδεια, οπότε όλα για την κονόμα. Ποιος κάνει έλεγχο και ποιος επιβάλλει τον νόμο τελικά;»

Κάτω από την ανάρτηση ακολουθεί ομοβροντία σχολίων.

«Ψάξτε το γιατί ακούγεται ότι φέτος έβγαλαν και άδεια!...», «Οντως έχουν φάει όλη τη παραλία...Και οι άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα για ξαπλώστρες πρέπει να κάθονται στα βράχια...σαν τους παρακατιανούς...», «Τι είναι αυτό καλέ; πέρυσι δεν ήταν εκεί σωστά;;», «Και πέρυσι ήταν και του χρόνου θα είναι». «Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει αν κρίνω και από το χάλι με τις καρέκλες το πρωί στην παραλία και τα παρκαρίσματα στο λιμάνι. Για τα παρκαρίσματα στον περιφερειακό δεν το συζητώ. Οταν δεν υπάρχει “τιμωρία” για κανέναν τι το συζητάμε; κάθε χρόνο και χειρότερα μέχρι να έρθει η κατρακύλα», «Το λιμενικό πρέπει να προβεί σε καταγγελίες. Η σύσταση είναι να γίνονται επιτηρήσεις πριν συμβεί το κακό...Πληρώνει κάποιος ένα πρόστιμο που μπορεί να το έχει συνυπολογίσει στις τιμές και όλα εντάξει».

«Τα πρόστιμα είναι αστεία» συμπληρώνει κάποιος. «Ακριβώς, οπότε πληρώνουν ένα προστιματάκι και ξεμπερδεύουν. Και αυτό δεν αφορά μόνο στις παραλίες αλλά και στις παράνομες καταπατήσεις και ιδιωτικοποιήσεις κοινοχρήστων χώρων με μόνιμες κλειστές κατασκευές».

Μια χρήστης δε του μέσου κοινωνικής δικτύωσης επιχειρεί να δει το θέμα με κοινωνική ευαισθησία: «Αφήστε τον άνθρωπο να βγάλει μεροκάματο. Ελεος, αυτό σας πείραξε; και όχι ότι ανεχόμαστε τόσα χρόνια να καταπατούν τα δικαιώματά μας και να μας κλέβει το ίδιο το κράτος; Μας ενοχλεί ο συμπολίτης μας που παλεύει για την επιβίωση;»

Για να λάβει την απάντηση: «Δεν πρόκειται για μεροκαματιάρη. Η πέργκολα έχει τοποθετηθεί από επιχειρηματία που του ανήκει ένα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία του νησιού»!

Εναν μήνα μετά και ενώ ήδη έχουν εμπλακεί στην υπόθεση η δημοτική αρχή Πάρου, το Λιμενικό, η Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου, το αστυνομικό τμήμα, ο «μεροκαματιάρης» επιχειρηματίας του πολυτελούς ξενοδοχείου καταθέτει αγωγή κατά του προσώπου που ανάρτησε το σχόλιο απαιτώντας ανερυθρίαστα αποζημίωση ύψους 250.000 ευρώ με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης!

Στην αγωγή που κοινοποιήθηκε σημειώνεται πώς ο εναγόμενος, «όντας αδικαιολογήτως εριστικός και εμπαθής έναντι της επιχείρησης, προέβη σε εκφράσεις εν γνώσει του προσβλητικές και συγκεκριμένα κάνοντας λόγο για την προαναφερθείσα κατασκευή και χωρίς να έχει προηγουμένως διερευνήσει την αδιαμφισβήτητη νομιμότητά της, εξαπέλυσε φραστική επίθεση εναντίον της εταιρείας χαρακτηρίζοντας όσα έχουν τοποθετηθεί από την τελευταία κατόπιν αδείας αρμόδιας αρχής ως “το σαράι του Καραγκιόζη” καθώς και ότι “οι αυθαιρεσίες συνεχίζονται”».

Με την αγωγή, αφού γίνεται επίκληση του μισού αστικού και ποινικού κώδικα, προστίθεται πως «λόγω της κοινωνικής εμβέλειας της ιστοσελίδας στην οποία δημοσιεύτηκε η προσβλητική είδηση το θέμα έλαβε μεγάλη έκταση άμεσα... και κοινοποιήθηκε και από άλλους χρήστες με αποτέλεσμα η ανάρτηση να αναπαράγεται έως και σήμερα ανεξέλεγκτα...».

Ο ενάγων παραδέχεται την ύπαρξη της κατασκευής και κατά το προηγούμενο έτος σημειώνοντας πως προσέφυγε στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων Ν. Αιγαίου κατά προστίμου που του είχε κοινοποιηθεί από την Υπηρεσία Δόμησης Δ. Νάξου «μετά από καταγγελίες “ευαίσθητων” την περυσινή τουριστική περίοδο», επιτυγχάνοντας την ακύρωση του προστίμου!

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια

Ο εναγόμενος απαντά μέσω του δικηγόρου του Α. Τάτση προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Σύρου τα εξής: «Στην ανάρτηση δεν έγινε καμία αναφορά στην ενάγουσα εταιρεία. Η δημοσίευση απευθύνεται κυρίως στα όργανα του Δήμου προκειμένου να ελεγχθεί το σύννομο ή μη της κατασκευής μαζί με το μετασκευασμένο όχημα.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το ζήτημα της εγκατάστασης παραπηγμάτων στην παραλία δεν ήταν καινοφανές, ούτε αφορούσε το επίμαχο αλλά ήδη και κατά τα παρελθόντα έτη έχει αποτελέσει αντικείμενο κριτικής από τους πολίτες της Πάρου αλλά και απασχόλησε τα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας...ήδη από τα έτη 2007 και 2008 εγώ και άλλοι κάτοικοι είχαμε κάνει σχετικές αναφορές στον Δήμο και την Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων».

Προστίθεται επίσης πως πριν από έναν χρόνο το Δημοτικό Συμβούλιο Πάρου αποφάσισε την υποβολή μηνυτήριας αναφοράς ενώ τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους από έγγραφο της Υπηρεσίας Δόμησης Δ. Νάξου προκύπτει ότι συντάχθηκε έκθεση αυτοψίας από την τεχνική υπηρεσία του δήμου η οποία βεβαιώνει την ύπαρξη αυθαίρετης κατασκευής.

Και το κερασάκι στην τούρτα έρχεται από το Λιμεναρχείο Πάρου, το οποίο κατά την αυτοψία που διενήργησε τον περασμένο Οκτώβριο διαπίστωσε ότι «η κατασκευή (σ.σ. η πέργκολα, όχι το φορτηγάκι, το οποίο είχε απομακρυνθεί) βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο τμήμα της εντός της ζώνης παραλίας και ενός μικρότερου εντός της ζώνης του παλαιού αιγιαλού το οποίο εκμισθώθηκε από την ΕΤΑΔ», επιβάλλοντας πρόστιμο 1.500 ευρώ.

Επεσε στα μαλακά; Βεβαίως καθώς, όπως σημειώνεται στην έκθεση αυτοψίας, «η εν λόγω κατασκευή έχει απομακρυνθεί...και επειδή βάσει του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου σε περίπτωση πλήρους αποκατάστασης της γενόμενης μεταβολής προβλέπεται κατώτατο διοικητικό πρόστιμο και εφόσον ο υπαίτιος δεν είναι υπότροπος...».

Κανένας λόγος ανησυχίας. Και την επόμενη καλοκαιρινή σεζόν το σαράι του Καραγκιόζη εκεί θα βρίσκεται...

Ο υγρότοπος που τσιμεντοποιήσαμε

Ο υγρότοπος στη Χρυσή Ακτή προστατεύεται από το ΓΠΣ Πάρου. Προστατεύεται κυρίως και από το Προεδρικό Διάταγμα περί των μικρών νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας. Επίσης βρίσκεται εντός περιοχής χαρακτηρισμένης ως Τοπίου Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους. Εχει καμία σημασία αυτό; Ποια η σημασία των υγρότοπων;

Οπως σημειώνει η WWF: «Οι υγρότοποι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της νησιωτικής φύσης, ανέκαθεν είχαν μέγιστη σημασία για τη γεωγραφική συνέχεια, την ποικιλία και τη συντήρηση της ζωής στα ελληνικά νησιά και παρόλο που αποτελούν ένα δίκτυο οικοσυστημάτων τεράστιας σημασίας, παρέμεναν άγνωστοι και δέχονται έντονες πιέσεις υποβάθμισης. Είναι λυπηρό ότι ακόμα και σήμερα, πολλοί υγρότοποι τσιμεντοποιούνται, οικοπεδοποιούνται ή αποξηραίνονται με τεχνητά μέσα με τη δικαιολογία ότι είναι “ενοχλητικοί”, πράξεις που συντελούν στην εκούσια εξαφάνιση του πόσιμου νερού του νησιού, στην αφάνιση πολλών φυτών και ζώων και στην απομάκρυνση (ακόμα και κατακραυγή) μεγάλης μερίδας τουριστών φυσιολατρικής προσέγγισης».

Ειδικότερα για τον υγρότοπο της Χρυσής Ακτής, η περιβαλλοντική οργάνωση αναφέρει πως «δέχεται σημαντικές πιέσεις και οχλήσεις κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Η κοιλότητα καταλάμβανε στο παρελθόν μεγαλύτερο τμήμα προς τα βορειοανατολικά που όμως επιχωματώθηκε και οικοδομήθηκε, ενώ ενδιάμεσα κατασκευάστηκε ο κύριος δρόμος πρόσβασης στην παραλία. Μια ακόμη πολύ σημαντική αλλοίωση είναι η μετατροπή της υγρής κοιλότητας σε χώρο στάθμευσης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες...Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στην παραλία (ιστιοσανίδα, ξαπλώστρες, ομπρέλες, μηχανικός καθαρισμός) αποτελούν τις κύριες αιτίες υποβάθμισης του υγρότοπου».

Ποια είναι επίσης η σημαντική συμβολή του υγρότοπου; Η σταθεροποίηση της ακτογραμμής.

Δικαίωμα του καθενός

Η προστασία του περιβάλλοντος συνιστά επίσης συνταγματική επιταγή. Οπως σωστά επισημαίνει ο δικηγόρος του εναγόμενου Α. Τάτσης: «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους», το οποίο οφείλει «να λαμβάνει ιδιαίτερα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για τη διαφύλαξή του».

Επί της ουσίας, σημειώνει ο κ. Τάτσης, «το άρθρο 24 του Συντάγματος καθιερώνει τόσο ατομικό όσο και κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα στο περιβάλλον. Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε από τη διατύπωση της διάταξης μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 όπου αναφέρεται ρητά ότι η προστασία του περιβάλλοντος, εκτός από υποχρέωση του κράτους, αποτελεί και δικαίωμα του καθενός».

Επιπρόσθετα, η Διεθνής Σύμβαση του Ααρχους, που έχει τεθεί σε ισχύ στη χώρα μας από το 2001, κατοχυρώνει τρία δικαιώματα στον Ελληνα πολίτη για τα θέματα του περιβάλλοντος: Το δικαίωμα στην περιβαλλοντική πληροφόρηση, το δικαίωμα να συμμετέχει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για το περιβάλλον του τόπου του, καθώς και το δικαίωμα της νομικής διεκδίκησης σε ό,τι αφορά περιβαλλοντικά δικαιώματά του.

Μάλιστα ο ορισμός της περιβαλλοντικής πληροφορίας σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση είναι ευρύτατος και περιλαμβάνει πληροφορίες για κάθε συστατικό του περιβάλλοντος, όπως τον αέρα, το νερό, το χώμα, την τροφή, καθώς και τις πληροφορίες για όλες τις δραστηριότητες και τα προγράμματα που επιδρούν επί των συστατικών στοιχείων του περιβάλλοντος. Το ίδιο ισχύει και για τις πληροφορίες για τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία που μπορεί να έχει η κατάσταση του περιβάλλοντος και των στοιχείων του.

Εν ονόματι του νόμου

Οι επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης οφείλουν να παρέμβουν

Για τους μικρούς νησιωτικούς υγρότοπους, όπως αυτός της Χρυσής Ακτής στην Πάρο, δεν χωρούν θεωρίες περί στάθμισης μεταξύ περιβάλλοντος και οικονομικής ανάπτυξης. Ο νόμος είναι σαφής και αυστηρός. Σαφής είναι και η νομολογία των ανώτατων δικαστηρίων. Το δικαίωμα στο περιβάλλον υπερισχύει.

Το Προεδρικό Διάταγμα 229/2012 σε συνδυασμό με την σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ τ. Β’ 1636/2017) εντάσσει τους υγρότοπους όπως αυτόν της Χρυσής Ακτής στο πλαίσιο της αυξημένης προστασίας, στα όρια των οποίων απαγορεύεται ρητά ακόμα και η απλή χρήση του αιγιαλού. Δηλαδή στα όριά τους απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε δραστηριότητα όπως μπαρ, ομπρέλες ή ξαπλώστρες.

Τα 21 στρέμματα του παραπάνω υγρότοπου χαρτογραφήθηκαν και καταχωρίστηκαν με τρόπο σαφή στη σελ. 3.213 του Προεδρικού Διατάγματος, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης, παρανόησης ή και άγνοιας ότι εντός των ορίων τους απαγορεύονται ρητά η δόμηση και η ανέγερση μόνιμης ή προσωρινής κατασκευής εφόσον αυτή δεν σχετίζεται με τη διατήρηση του υγρότοπου ή δεν επιβάλλεται για λόγους εθνικής άμυνας.

Συνεπώς, ξαπλώστρες και υπαίθρια μπαράκια δεν έκαναν την εμφάνισή τους για λόγους εθνικής άμυνας αλλά για την επιδίωξη οικονομικής ωφέλειας, κάτω από τη μύτη των ελεγκτικών αρχών: δήμου, Λιμενικού και Αστυνομίας. Εύλογα οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν και ζήτησαν την αποξήλωσή τους. Η ζημιά όμως έγινε. Και ας έχει αποφασίσει το ΣτΕ συναφώς ότι τέτοιου είδους δραστηριότητες συρρικνώνουν ανεπίτρεπτα τους μικρούς υγρότοπους και παραβιάζουν τον νόμο.

Αραγε οι ποινές φυλάκισης έως δύο έτη και το χρηματικό πρόστιμο έως 60.000 ευρώ επιβλήθηκαν στους υπευθύνους των επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται τον χώρο;

Ο δήμος παραστάθηκε, όπως ο νόμος ορίζει, ως πολιτικώς ενάγων για την προσβολή του περιβάλλοντος που συντελείται κάθε χρόνο στην περιοχή; Αξίωσε αστική αποζημίωση;

Κατήγγειλε την παραβίαση στις αρμόδιες αρχές για να επιβληθούν διοικητικά πρόστιμα, που δύνανται να φτάσουν έως και τα 2.000.000 ευρώ για τη συντελούμενη υποβάθμιση;

Ανακλήθηκαν οι άδειες λειτουργίας των επιχειρήσεων που παραβιάζουν τον νόμο;

Δεδομένου ότι τα πρόστιμα που επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν δημόσιο έσοδο, εισπράττονται κατά τις διαδικασίες του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων και αποδίδονται στους ΟΤΑ στα γεωγραφικά όρια των οποίων συντελέστηκε η παραβίαση, η δημοτική αρχή ενήργησε ή παρέλειψε να δράσει ώστε να εισπράξει ένα σημαντικό έσοδο για τα ταμεία του δήμου;

Ας σημειώσουμε ότι στην Πάρο υπάρχουν άλλοι 9 υγρότοποι που βρίσκονται περίπου στην ίδια κατάσταση με αυτόν της Χρυσής Ακτής. Κορυφαίο παράδειγμα είναι η Σάντα Μαρία.

Οι αρμόδιοι επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης, και όχι μόνο, οφείλουν να παρέμβουν.

Να καταγράψουν τις τελούμενες παράνομες ενέργειες, να αποτιμήσουν το κόστος για το περιβάλλον και τον δημοσιονομικό αντίκτυπο από την ατιμωρησία τέτοιου είδους ενεργειών και να αποδώσουν τις ευθύνες σε όσους ανέχθηκαν ή παρέλειψαν να ελέγξουν έγκαιρα και σοβαρά τις παραβιάσεις.

Το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει ότι το περιβάλλον προστατεύεται από το κράτος και είναι δικαίωμα του καθενός. Η διάταξη αυτή δεν είναι μια απλή ευχή.

Δήμος, Περιφέρεια, Ελεγκτικές Αρχές έχουν υποχρέωση να λαμβάνουν θετικά μέτρα προστασίας στη βάση της αειφορίας.

Διαφορετικά, να λογοδοτήσουν για την ευθεία παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων για την περιβαλλοντική καταστροφή εις βάρος των μελλοντικών γενεών.

https://www.efsyn.gr/nisides/222235_siga-min-klapso-siga-mi-fobitho

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου