Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 04 Ιούν 2013

 

 

Και έως του αιώνος το μνημόσυνο αυτού εις ευλογίαν (Α’ Μακκαβ.β.β7)

Συνήλθομεν σήμερον 30 Μαΐου 2013 Άγιε Ηγούμενε, Κύριε Δήμαρχε, Αξιοτ. κυρίες και κύριοι, ευλαβείς προσκυνητές στην Ι. Μονή της Αγίας Λαύρας τελούντες το Ιερόν μνημόσυνον του αοιδήμου Μητροπολίτου Π. Πατρών Γερμανού Εθνεγέρτη της επαναστάσεως 1821 αναφέροντες την προσφορά των προς την Πατρίδα υπηρεσιών του.

Ως γνωστόν το 2006 ο σύλλογος των εν Πειραιά Καλαβρυτινών τοποθέτησε έναντι του ιστορικού Ναού της Μονής τον μεγαλοπρεπή Ανδριάντα του που στο διηνεκές θα εμπνέει και θα συγκινεί και θα διδάσκει τους ευλαβείς προσκυνητές το χρέος και την αγάπη προς την πατρίδα και την εκκλησία. Καθιέρωσε δε 30 Μαΐου ημέρα κοιμήσεώς του να τελεί το μνημόσυνόν του κάθε χρόνο ο Σύλλογος που και σήμερον παρίσταται ο πρόεδρος κ. Αθανάσιος Χρονόπουλος μετά μελών του Συλλόγου. Σας ευχαριστώ κ. Πρόεδρε που προτείνατε την ταπεινότητά μου ως ομιλητή του μνημόσυνου με την ευλογία του Σεβασμ. Αμβρoσίου και του Ηγουμένου.

Μωραΐτης ο Π. Π. Γερμανός εγεννήθη την 25 Μαρτίου 1771 στην Ιστορική Δημητσάνα από πτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς, το σπινθηροβόλο πνεύμα του εφάνη από την παιδική ηλικία. Αλώνιζαν οι γονείς του και ο γιος του εκοιμάτο πιο πέρα κάτω από ένα δένδρο , αντελήφθη ότι ένα τρομερό φίδι ανεριχάτο στο σώμα του κι αστραπιαίος με το αριστερό του χέρι έπιασε το φίδι από το λαιμό και το κρατούσε σφικτά βγάζοντας κλάματα, σπεύδει ο στοργικός του πατέρας κα με ψαλίδι έκοψε το λαιμό του φιδιού κι εσώθη.

Αφού τελείωσε τη σχολή της Δημητσάνας μετέβη δια ανώτερες σπουδές στο Ναύπλιο, Ύδρα κι έφθασε στη Σμύρνη όπου τότε Μητροπολίτης ήτο ο Γρηγόριος ο Ε’ μετέπειτα Πατριάρχης που απαγχόνισαν οι Τούρκοι. Απ’ τη Δημητσάνα κι αυτός καταγόμενος. Προστάτευε το Γερμανό τον έκανε Διάκονο κι όταν αργότερα έγινε Πατριάρχης τον πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη κι εφαίνετο ότι θα ανεδείχθη μεγάλος ποιμήν της Εκκλησίας. Το 1807 25 Μαρτίου, τι σύμπτωσης, τον χειροτονεί Επίσκοπο και Μητροπολίτη Π. Πατρών και τον Μάιο του ιδίου έτους φθάνει στην Πάτρα όπου τον υπεδέχθησαν με μεγάλο σεβασμό και τιμάς. Εκεί φάνηκαν οι αρετές του και τα προσόντα της προσωπικότητάς του ως άξιος ποιμενάρχης και στοργικός πατήρ του ποιμνίου του.

Το 1818 γίνεται μύστης της Φιλικής Εταιρείας που του ανέθεσε να είναι εκπρόσωπος της σε όλη την Πελοπόννησο όπου ηργάσθη υποδειγματικώς δια προετοιμασία της Επαναστάσεως. Ήτο Αρχιερέας με κύρος , σεβάσμιος και αγαπητός από όλους τους Πελοποννησίους Αρχιερείς, τους Άρχοντας και προεστούς. Ο Πουκεβίλ Ιατρός Γάλλος πρόξενος στην Πάτρα και φιλέλλην περιγράφει την προσωπικότητά του και το πνεύμα του, γράφει «Οι ομιλίες του Γερμανού ήσαν πειστικότατοι κι εφαίνοντο θεόπνευσται, η φαντασία του ζωηρά και η πίστης του ακράδαντος.

Αρχάς του 1821 έλαβε μέρος στην συνέλευση της Βοστίτσας 26-30 Ιαν. ομού με Παπαφλέσσα κλπ. Άρχοντας της Αχαΐας όπου απεφάσισαν κύρηξη της Επαναστάσεως 25 Μαρτίου ή 23 Απριλίου ή 21 Μαΐου συνδυάζοντας τη με Θρησκευτική Εορτή αφού πρωτίστως προετοιμασθή το υπόδουλο γένος.. Ομοφώνως ως δε εδήλωσαν αν η Διοίκηση πληροφορηθεί τα τεκταινόμενα και τους καλέσει στην Τρίπολη να μην πάνε αλλά να προχωρήσουν στην κήρυξη της Επαναστάσεως. Το αποτέλεσμα οι Τούρκοι τα έμαθαν κι κάλεσαν όλους τους προεστούς και προύχοντας της Πελοποννήσου στην Τρίπολη κι επήγαν όλοι, πριν των Καλαβρυτινών.

Ο Γερμανός έφτασε στην Αγ. Λαύρα, ηρνήθη την πρόσκληση του Καϊμακάμη της Τριπολιτσάς, αλλά ο Διοικητής Καλαβρύτων Αρναούτογλου έλαβε τελεσίγραφο να συλλάβει και δέσμιους να οδηγήσει στην Τρίπολη το Γερμανό και όλους τους Άρχοντας και προεστούς και ενώ οδηγούντο κρατούμενοι στο δρόμο προς την Κλειτορία, ο Γερμανός έλαβε γράμμα από φίλο του της Τριπολιτσάς (σκηνοθετημένος ο μαντατοφόρος) που το διάβασε εις επήκοον της φρουράς έλεγε το γράμμα: Δέσποτα να μη παραστείτε στην Τρίπολη διότι την άλλη μέρα θα σας φονεύσουν, οπότε λέγει ο Γερμανός δε θα πάμε στην Τρίπολη, ο δε Τούρκος αξιωματικός επεμβαίνει όχι εγώ θα εκτελέσω την Δ/γήν θα πάμε και θα φροντίσω για σας. –

Προχωρούν κι έφθασαν στο χάνι Αθανασίου Νταφαλιά εκεί που σήμερα είναι η Κ. Κλειτορία. Τους υπεδέχθην όλους στο χάνι του με ευχαρίστηση και τους φιλοξένησε με πλούσια φαγητά, είχε κι ωραίο κρασάκι και όταν ήλθε η ώρα για ύπνο είπε στους Τούρκους: σεις θα πάτε όλοι μαζί στην Καλύβα 100 μέτρα μακριά από τη δική του, για να πείτε και τα δικά σας. Στη δική μου Καλύβα θα μείνουν οι Έλληνες Άρχοντες και προεστοί. Το δέχτηκαν οι Τούρκοι πεισθέντες υπό του Νταφαλιά και ευχαριστημένοι από την περιποίηση αφού είχαν πιει και λίγο κρασάκι παραπάνω. Αφού έμειναν στην Καλύβα του Νταφαλιά ο Γερμανός και οι λοιποί άρχοντες κρατούμενοι, ο Νταφαλιάς μυημένος από καιρό στη Φιλική Εταιρεία τους κάλεσε και με τρεμάμενη φωνή τους λέγει:

«Πού πάτε Πανιερώτατε, που πάτε άρχοντές μου, αμέσως φθάνοντας στην Τρίπολη θα σας φονεύσουν, ο Χριστιανουπόλεως το λέγει. Εγώ όμως το σκέφτηκα πολύ, έφτιαξα πρόγραμμα για να σωθείτε εσείς και να σωθεί η πατρίδα. Όταν τα μεσάνυχτα οι Τούρκοι φρουροί θα είναι στον πρώτο ύπνο θα κατεβείτε από τον καταράχτη στο κατώγι, θα πάρει ο καθένας το άλογό του.. Τα έχω ταΐσει κι έχω καλύψει με προβιά τα πόδια τους να μην ακούγονται τα πέταλα και θα προχωρήσετε δια το Καρνέσι κι από εκεί στην Αγία Λαύρα για την Επανάσταση»

Έτσι κι έγινε, όταν δεν την επομένη ξύπνησαν οι Τούρκοι αναζητώντας εξοργισμένοι τους κρατουμένους τους, ο Νταφαλιάς τους έπεισε ότι ξύπνησαν πρωί και προχωρούν με τη δροσούλα για Τρίπολη, θα τους φτάσετε κι έφυγαν, καθ’ οδόν μυημένοι Κλειτόριοι που τους συνάντησαν οι Τούρκοι εις ερώτησιν τους βεβαίωναν ότι οι Προεστοί προχωρούν για Τρίπολη μπροστά. Φθάνοντας στην Τριπολιτσά διαπίστωσαν ότι οι κρατούμενοι δραπέτευσαν τη νύχτα. Ο Αθαν. Νταφαλιάς έξυπνος Ραγιάς έσωσε την Πατρίδα, έσωσε το Γερμανό και τους άρχοντας, αν πήγαιναν στην Τριπολιτσά Επανάστασης δε θα εγίνετο. Τον Αθανάσιο Νταφαλιά τον τίμησε η Ελεύθερη Πατρίδα έστω με μια προτομή ως ήρωα που με αρετή και τόλμη έσωσε το γένος;

Από το Καρνέσι οι άρχοντες μέσω της γενέτειράς μου Ντούνισας έφθασαν στην Τρικοκιά στο βουνό της Αγίας Λαύρας και ο Φωτήλας με τη βροντερή φωνή του άρχισε το τραγούδι << ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στη σκλαβιά μονάχοι σαν λιοντάρια στους βράχους στα βουνά, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή>>, ήλθαν στην Αγία Λαύρα όπου πυρετωδώς προετοίμασαν την Επανάσταση, 18 Μαρτίου ελήφθη η απόφασης, 19 Μαρτίου έστειλαν το μήνυμα στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τους Μεσηνίους με το συνθηματικό Κώδικα της Φιλικής Εταιρείας και στις 20 προς 21 στην ολονυκτία διάβασε εντός της Μονής τη διακήρυξη κηρύξεως της Επαναστάσεως. Κατά το έτος 1988 ο μακαριστός Θάνος Τσαπάρας εκδότης της Εφημερίδος <<Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ>>, έφερε για πρώτη φορά στο φώς ένα μοναδικό και ακαταμάχητο ιστορικό έγγραφο, την <<ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ>>, η οποία δημοσιεύθηκε την 6ην Ιουνίου 1821 στην Εφημερίδα <<LE CONSTITUTIONNEL>>, όστις επιθυμεί θα την λάβει στο τέλος.

Και την 21 Μαρτίου κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο όρκισε τους οπλαρχηγούς και αγωνιστές με σημαία το παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης τον όρκο «Ελευθερία ή Θάνατος» και προέτρεψε ο Γερμανός τους Καλαβρυτινούς «σπάστε τα δεσμά των Καλαβρύτων και πρώτη ελεύθερη πόλις 21 Μαρτίου τα Καλάβρυτα και με το Ζαΐμη ο Γερμανός ολοταχώς μέσω Νεζερών στην Πάτρα διά απελευθέρωση της πόλεως. Έλαβε μέρος και στη μάχη της Ακράτας, της Τριπολιτσάς, έφθασε στη Ρούμελη έως και την Ήπειρο. Αλλά και στον πολιτικό τομέα διέπρεψε. Η εθνοσυνέλευσης τον εξέλεξε εκπρόσωπο της δια την Ευρώπη δια συμπαράσταση αλλά και δια βοήθεια στον αγώνα. Έφθασε και στον Πάπα της Ρώμης ο οποίος δεν τον εδέχθη. Επανελθών στην Πατρίδα βρήκε τους αγωνιστές διηρημένους εις φατρίας – αντιμαχόμενοι οι Στρατιωτικοί με τους Πολιτικούς και ηγωνίσθη να τους συμφιλιώσει. Δεν το κατόρθωσε κι έπεσε στη δυσμένεια των Στρατιωτικών κι απεσύρθη διαμένον στην I. Μονή Χρυσοποδαρίτισας στα Νεζερά όπου μια πρωία 50 στρατιωτικοί τον συνέλαβαν, τον ελήστευσαν, του πήραν όλα τα πράγματά του και κρατούμενο τον οδήγησαν εν όρεσι και σπηλαίας και ταις οπές της γης από την Μονή στη Βλασιά στον αυχένα του Ερυμάνθου έφθασαν στο Δροβολοβό Αροανίας. Τον φυλάκισαν σε μια σπηλιά φρουρούμενο 15 ημέρες και μετά μέσω Καμενιάνων, Τριποτάμων Δίβρης τον παρέδωσαν στο Στρατηγό Γκούμα στη Γαστούνη ο οποίος τον άφησε ελεύθερο. Στα Καλάβρυτα ήλθε πάλιν ο Π. Π. Γερμανός περί τις 10 Μαΐου 1826 μετά το ολοκαύτωμα της Αγίας Λαύρας και των Καλαβρύτων υπό του Ιμπραήμ 4 και 5 Μαΐου 1826 να δώσει θάρρος κι ελπίδα στους Καλαβρυτινούς (υπάρχει πίνακας ελαιογραφία στο Μουσείο Εμμανουήλ Μπενάκη Αθηνών << ο Π. Πατρών Γερμανός στα χαλάσματα των Καλαβρύτων>> ), κι έφθασε στο Ναύπλιο όπου 30 Μαΐου 1826 ενώ εμαίνετο η Επανάστασης, εκοιμήθη ετών 55 κι εκηδεύθη Ιεροπρεπώς και μεγαλοπρεπώς στο Ναύπλιο και δεν αξιώθη να δει ελεύθερη την πατρίδα.

Τοιούτος υπήρξε αγαπητοί μου ο αοίδημος Μητροπολίτης Π. Π. Γερμανός. Υπήρξε ο ποιμήν ο Καλός που την ψυχή του έθεσε υπέρ των προβάτων. Ας είναι αιωνία του η μνήμη και όλων των αγωνιστών και μαρτυρησάντων υπέρ της Πίστεώς μας και Ελευθερίας της Πατρίδος μας

 

Σας ευχαριστώ !!!

Η ομιλία του Αιδεσιμολογιωτάτου Γεωργίου Μπίρμπα Αρχιερατικού Επιτρόπου Καλαβρύτων στο μνημόσυνο

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου