Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 13 Νοέ 2013
Ο  ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ  ΤΗΣ  ΗΜΕΡΑΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΚΡΑΤΑΣ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΕΘΝΙΚΗ  ΕΠΕΤΕΙΟ  ΤΟΥ  « ΟΧΙ » ΣΤΟΝ  ΑΓΙΟ  ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ  ΑΚΡΑΤΑΣ.
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

 

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.

Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το Όχι –το σωστό – εις όλην τη ζωή του.

( Che fece … il gran rifiuto ) Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

 

Αιδεσιμότατε , Κυρίες και Κύριοι , Νέες και Νέοι ,

Δεν γνωρίζω πολλούς λαούς , που να έχουν εξυψώσει σε επέτειο το φρόνημα Άρνησης , τόσο της ατομικής συνείδησης κάθε ανθρώπου , όσο και της συλλογικής συνείδησης ενός έθνους απέναντι στο σκοτάδι της σκλαβιάς και του θανάτου. Γιατί αυτό που «γιορτάζουμε» από το 1940 και μετά κάθε Οκτώβριο δεν είναι μόνον η ιστορική μνήμη ενός επώδυνου και μαρτυρικού πολεμικού αγώνα για την ελευθερία , αλλά πρώτιστα και κύρια τιμάμε τη μεγάλη ώρα του μικρού – αντιήρωα ανθρώπου καθώς και του μικρού – αντιήρωα λαού να βιώσει με μάρτυρα την Ιστορία ως όρκο τιμής το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι της ηθικής του ύπαρξης . Και βέβαια αυτό το ηθικό ΟΧΙ δεν εκφράζεται μόνον ως λέξη που αρθρώνουν κάποια χείλη , παρά εκδηλώνεται ως καθημερινή στάση ζωής που αναβλύζει από το « αίμα » της αγνής – αθώας ψυχής και του καθαρού νου .

Εθνική επέτειος σημαίνει εθνική συνείδηση . Αν δεχτούμε τη ρήση του Σολωμού πως εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό , τότε κάθε εθνική επέτειος οφείλει να είναι απότιση φόρου τιμής στη μνήμη της αλήθειας , στη μη λήθη , στη μη λησμονιά όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα και τη λευτεριά μας . Λένε πως ο άνθρωπος δεν πεθαίνει με το τέλος του σώματος . Πεθαίνει μόνον όταν τον λησμονούν , όταν η αλήθεια της ζωής του σκεπαστεί απ’ το σκοτάδι της λήθης … Αυτό ακριβώς τιμάμε σε κάθε εθνική μας επέτειο . Την αλήθεια των ηρώων νεκρών μας . Μπορεί επιδερμικά να φαντάζει πως την « παράσταση » την κλέβουν οι φανφάρες και τα κύμβαλα , πλην όμως στην ουσία κάθε εθνικής μας επετείου κρύβεται η τραγική φιγούρα όλων των ηρώων που προχωρούν στα σκοτεινά .

Οι ψυχές των ηρώων εγείρονται απ’ το παγωμένο μάρμαρο των προτομών , απ’ το σκοτάδι των μουσείων, παρελαύνουν κι αυτές στο φως της αλήθειας κι ο παλμός τους σμίγει με το ρυθμό της φιλαρμονικής και με το βήμα του μαθητόκοσμου . Η ενός λεπτού σιγή γίνεται χιλιάδες στιγμές νοερής εθνικής διδαχής και μαρτυρίας . Τότε ζωντανεύει μέσα απ’ τις σελίδες του Τάσου Γεωργαντόπουλου και ο εθνομάρτυρας Χρήστος Χωμενίδης : « Οι πρωινοί διαβάτες της 9ης Μαΐου 1944 απολιθώνονται μπροστά στο φρικιαστικό θέαμα . Δέκα λεβεντόκορμοι πατριώτες , ανάμεσά τους ο Χρήστος Χωμενίδης και ο Τάκης Πετρίδης , είναι κρεμασμένοι στα δέντρα της πλατείας στα « Ψηλά Αλώνια » της Πάτρας . Μια παραλοϊσμένη γυναικεία μορφή σπαράζει στα πόδια του Χρήστου Χωμενίδη . Είναι η γυναίκα του Κλυτώ . Απελπισμένη μηχανεύεται τρόπο να βρεθεί νεκρή δίπλα του . Φιλικά χέρια την προστατεύουν στην πρώτη ώρα της σκληρής δοκιμασίας .

 

 

Ο τραγικός επίλογος θα γραφτεί λίγες ημέρες αργότερα στο πατρικό σπίτι του Χρήστου , στην Ακράτα . Ένα μαγιάτικο πρωινό η Κλυτώ ξέφυγε από την επίβλεψη των χαροκαμένων συγγενών της και βρέθηκε κρεμασμένη σε μιαν ανθισμένη λεμονιά του κήπου . Ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη μεταθανάτια τιμή στη μνήμη του αντιστασιακού μάρτυρα και συντρόφου της . » Η εθνική επέτειος είναι ώρα της δικής μας κατάθεσης ψυχής . Οι ήρωες έκαμαν το χρέος τους . Δικό μας εθνικό καθήκον είναι όχι μόνον να μην τους λησμονούμε αλλά να μην ξεχνάμε πως το εθνικό χρέος μονάχα μας ενώνει και ιεραρχείται πάντοτε πρώτο και πάνω από το ατομικό μας συμφέρον .

 

Κι αν τώρα μας φαίνεται σκυμμένο το κεφάλι του Έλληνα κι αν μας φαίνεται βουβή η κραυγή της σιωπής του , είναι γιατί σύντομα μυαλό και σιωπή θα γίνουν έκρηξη οργής και δικαιοσύνης . Μιλώ σημαίνει ομιλώ με το μυαλό ! Ομού , μαζί και μαζικά σαν μια ομάδα , η Ελλάδα και ο Έλληνας θα μιλήσουν με το μυαλό και θα πληρώσουν το χρέος τους προς τη ζωή και προς την Ιστορία ν’ απελευθερώσουν την κοινωνική τους ψυχή από την κατοχή της υποτέλειας κι από την τυραννία της εξάρτησης .

 

ΟΥΧ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ ιδέες – δόγματα και ανθρώπους – δεσπότες. Αυτός είναι κατά τον Έλληνα φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη ο ορισμός της ελληνικότητας . Και πράγματι , στην ιστορική τους διαδρομή οι Έλληνες ως λαός και ως έθνος ουδέποτε προσκύνησαν τυράννους και απολυταρχικά – κατακτητικά δόγματα . Το ΟΧΙ στο φασισμό και στο ναζισμό είναι ίδιον και ταυτόσημο με το αδούλωτο φρόνημα του Έλληνα . Αρκεί να μην ξεχνάμε τα εγκληματικά και ολέθρια λάθη του παρελθόντος , γιατί η λήθη και η απραξία θα τα ξαναφέρουν μπροστά μας ως επανάληψη παρωδίας και τραγικής φάρσας . Η ιστορία μάς διδάσκει ότι η ουσία του φασισμού - και πολύ περισσότερο του νεοναζισμού - είναι η απάτη του λαού . Αν δεν αναζητήσουμε εσωτερικά και δεν εκριζώσουμε τα πραγματικά αίτια και τη ρίζα του κακού , που φωλιάζει μέσα μας , αν δεν συγκρουσθούμε πνευματικά με το θεριό της βαρβαρότητας που εισχώρησε στην ψυχή μας , στο ένστικτό μας και άλωσε την ψευδή και ανάπηρη « λογική » μας , τότε το ύπουλο τέρας θα ανατροφοδοτείται από το ίδιο του το πύον και θα μολύνει εξ ολοκλήρου το πολιτικό και κοινωνικό μας σώμα . Ο πολύμοχθος αγώνας κατά του φασιστικού και ναζιστικού κτήνους επαφίεται στον πατριωτισμό και στην υπευθυνότητα των Ελλήνων πολιτών , είναι πάντως κατ’ εξοχήν πνευματικό και βιωματικό έργο ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Είναι αγωγή διαγωγής.

Η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι τα πνευματικά μας όπλα , που θα μας θωρακίσουν από την άλωση της συνείδησης και από την κοινωνική μας αλλοτρίωση .

Ποτέ ξανά αυγό φιδιού , που γεννά τον φασισμό . Ποτέ ξανά το τέρας του ναζισμού. Ποτέ ξανά το δηλητήριο του νεοναζισμού . Ποτέ πια η φρίκη του πολέμου. Ποτέ ξανά η θηριωδία του εμφυλίου σπαραγμού των Ελλήνων .

Μέσα από τα βάθη της ψυχής δεν έχω προσφορότερο τρόπο έκφρασης τιμής και σεβασμού προς τους αγωνιστές του έπους του 40 από την κατάθεση λίγων ποιητικών μου στοχασμών , όπως πηγάζουν από τα μηνύματα και διδάγματα που μας κληροδότησαν οι ήρωες και μάρτυρες του ΟΧΙ .

 

 

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ! « Ποτέ πια πόλεμος » , ικέτευες του ρόγχου σου την ώρα ,

αντάρτισσά μου μνήμη προδομένη.

Και να , τα χημικά θερίζουν στον αέρα

θύελλες – στάχυα στο νεκρό της γης χωράφι

της ίδιας μας μητέρας Φύσης.

« Ποτέ ξανά » , θρηνολογούσες χαροκαμμένη Ελληνίδα μάνα ,

ποτέ ξανά κομμένο αδελφικό κεφάλι

σε ατιμασμένα δέντρα κρεμασμένο.

Και να , διχαστικά το αδελφικό το μίσος

τη λογική την πετσοκόβει.

Κρέμεται στα περίπτερα του αίσχους

πρώτη φιλάργυρη σελίδα ,

των τυμβωρύχων κερδοσκόπων η πραμάτεια .

« Ποτέ πια φασισμός », κραύγαζαν καθώς ψυχορραγούσαν

του Διομήδη Κομνηνού τα μάτια .

Και να , το δηλητήριο του φιδιού τρυπάει

και της βουλής του σώματος τις φλέβες .

Ξερνάει χολή από τεράτων στόμα ,

ξεχύνεται μες στης ψυχής το ξεραμένο μας αλώνι

και τα διάκενα αγρύπνιας περονιάζει

φαιά περιουσία του θανάτου .

« Ποτέ ξανά » ναζισμός , εκλιπαρούσες του Μπρεχτ ωραία μου Εβραία,

με πυρωμένο σφράγισμα στο δέρμα

του ανθρωποφάγου κτήνους τη μανία .

Και να , στρατόπεδα δαιμόνων προγυμνάζουν

τις αγκυλώσεις απαιδεύτων και αφρόνων .

Άνους και άπνους σφαγιάζεται η ζωή και αναισθήτως

θάπτεται πρόωρα από τον φυσικό της τάφο ,

πέρα απ’ αυτόν και έξωθέν του .

Ποτέ πια κατοχή . Ποτέ ξανά πείνα ,

έτρεμες καθώς λιμοκτονούσες , πιστέ της γειτονιάς μας σκύλε .

Και να , γερμανικά λυκόσκυλα γαυγίζουν

στης φτωχικής μας τράπεζας τον επιούσιο άρτο

και λυσσασμένα ορμάνε μόλις μυρίσουν

πεσμένα στην τρεμάμενη ψυχή μας λίγα ψιχία λευτεριάς ,

που τα φυλάμε αντίσταση και φυλαχτό

την πείνα μας να μην ξεχνάμε ,

τα σωριασμένα πτώματα να μην ξεχνάμε ,

που έχουμε θάψει στης ιστορίας μας τον λάκκο .

Ποτέ ξανά , νεοναζισμός , αντιλαλούσες προχθές ακόμη ,

τύμβε νεκρών από διχόνοιας μίσος .

Ποτέ ξανά με λίγες ψήφους άμυλο ν’ αλέθονται

στου νεοναζισμού τον μύλο οι ατροφικές , απέλπιδες ψυχές

των ρημαγμένων , των μοιραίων .

Φτάνει πια , φανατισμένε απαίδευτε ,

να σημαδεύεις μια πατάτα , σα να’ ναι η ίδια του Καποδίστρια καρδιά

να τη δολοφονείς στην αγορά της εξαθλίωσης

με σκουριασμένα εθνόσημα πυρά .

Φτάνει πια , τυφλέ και ξεροκέφαλε υβριστή .

Το δηλητήριο του μυαλού δεν το διαλύουν χειροπέδες …

Αντίδοτο μοναδικό μιας τέτοιας ύβρης στο τραγικό μας δράμα

της κάθαρσης η δράση , ικέτιδα μπρος στη θυμέλη της ζωής ,

μάς εξαγνίζει! ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ! Κουμπούρας Παναγιώτης – Ακράτα 28 – 10 - 2013

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου