Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 10 Δεκ 2013
Ελληνίδες  γυναίκες της Αντίστασης  του Εμφυλίου και της Ξενιτιάς
Κλίκ για μεγέθυνση

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ πηγαίνω στην πατρίδα. Την Ελλάδα δεν θα την αφήσουν να χρεοκοπήσει, γιατί έχει παρελθόν. Έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως, όσοι ζουν στις πόλεις, αντιμετωπίζουν προβλήματα περισσότερα σε σχέση με εκείνους που ζουν στην επαρχία. Εγώ αγαπώ τη χώρα μου, δεν αγαπώ το κράτος και αυτούς που το εκπροσωπούν, δηλώνει ο Νίκος Βουρνάζος σε συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Δ. Μαθέα στην «Ελευθεροτυπία» το καλοκαίρι του 2013.

«Μοιράζω τον εαυτό μου μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας. Λέω θα παραμείνω 50% Έλληνας και 50% Αυστραλός. Ως μεγαλύτερος αδερφός 8μελούς οικογένειας, σήκωσα πολύ μεγάλες ευθύνες. Όμως κατάφερα να τους φέρω εδώ. Οι Αυστραλοί είναι τίμιοι και φιλικοί άνθρωποι, μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους και να συνεργαστείς σε επίπεδο επιχειρηματικό. Έχω εμπιστοσύνη σους γνήσιους Αυστραλούς. Μας έδωσαν ευκαιρίες να ορθοποδήσουμε, να δημιουργήσουμε και να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή. Δεν είναι ρατσιστές, ούτε τους κυριεύει η ξενοφοβία. Μ’ έχουν και τους έχω αγλαλιάσει».

Τα σχέδιά μου για το μέλλον είναι να δημιουργήσω μαζί με άλλους ένα γηροκομείο στο χωριό μου., όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήδη έχω έρθει σε επαφή με δυο-τρεςις ανθρώπους και πιστεύω ότι θα τα καταφέουμε».

Ο Συγγραφέας Δημήτρης Παλαιολογόπουλος στον πρόλογο της τρίτης έκδοσης Γ΄ Μάρτιος 2013 εκδόσεις «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ», σημειώνει μεταξύ άλλων:

Παίρνοντας στα χέρια μου το καινούργιο πόνημα του Νίκου Βουρνάζου, ξαναήρθε στη μνήμη μου η συμπαθητική μορφή του θαλερού συμπατριώτη, που παρόλον ότι προσεγγίζει την ενάτη δεκαετία της ζωής του. τα πνευματικά του Δημιουργήματα είναι πλημμυρισμένα από νεανικό σφρίγος και ανεπιτήδευτη σοφία.

Το θέμα που πραγματεύεται σε τούτο το βιβλίο, νομίζω πως έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Αναφέρεται στην Ελληνίδα γυναίκα κατά τα «Πέτρινα Χρόνια».

Τα Πέτρινα Χρόνια ο Ν. Β. τα εντοπίζει σε δύο Περίπου δεκαετίες του αιώνα Που μας πέρασε. Πρόκειται για την κρίσιμη δεκαετία του 1940-1950. δηλαδή της ξένης κατοχής, της αντίστασης του λαού μας κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών, αλλά και του εμφύλιου πολέμου στα αμέσως επόμενα χρόνια. Ήταν η δεκαετία που η Ελλάδα και οι Έλληνες πέρασαν μια από τις πιο κρίσιμες δοκιμασίες της ιστορίας τους. Αλλά και η επόμενη δεκαετία δεν ήταν λιγότερο δύσκολη, γιατί παρόλο που ο εμφύλιος είχε τελειώσει, η χώρα βρέθηκε βουτηγμένη στο πένθος, γεμάτη από ερείπια.

Και στις δύο αυτές περιόδους οι Ελληνίδες γυναίκες δώσανε σκληρούς αγώνες. ισάξιες με τους άντρες, για να μην πούμε πως τους ξεπέρασαν κάποιες φορές.

Κατά την περίοδο της ξένης κατοχή ς. εντάχθηκαν στις αντιστασιακές οργανώσεις και απ’ όλα τα μετερίζια πάλεψαν τον ξένο κατακτητή. Βοήθεια και περίθαλψη στους καταδιωγμένους, συγκέντρωση πληροφοριών με διάφορους τρόπους, συμμετοχή σε συλλαλητήρια και σαμποτάζ, ακόμη και σε μάχες με το όπλο στο χέρι, να μερικές από τις πατριωτικές τους πράξεις. Και φυσικά πλήρωσαν ακριβά το τίμημα στα ναζιστικά στρατόπεδα. στις φυλακές, στα εκτελεστικά αποσπάσματα... Η «πληρωμή» μάλιστα συνεχίστηκε και μετά το διώξιμο του κατακτητή, από τις ανάλγητες μεταπολεμικές κυβερνήσεις και τις παρακρατικές συμμορίες με φυλακίσεις, διαπομπεύσεις, βιασμούς. φόνους... Αυτά στάθηκαν άλλωστε και τα αίτια του εμφύλιου, όπου και εκεί οι Ελληνίδες ς γυναίκες πολέμησαν δίπλα στους άντρες, σαν άντρες.

Ο συγγραφέας δεν αφήνει απαρατήρητη καμιά πτυχή εκείνης της μαύρης εποχής. Ακόμα και για τις γυναίκες που είχαν μαντρωθεί σε στρατόπεδα σαν αντάρτισσες αναφέρεται, όπου οι διάφοροι «επιτήδειοι βρήκανε ευκαιρίες να τις εκμεταλλευτούν ποικιλόμορφα.

Οι μαρτυρικές περιπέτειες των Ελληνίδων γυναικών συνεχίζονταν και κατά την επόμενη δεκαετία. όχι μονάχα για όσες παρέμειναν μέσα στη χώρα -αλλά και για όσες αναγκάστηκαν να πάρουν τους δρόμους της ξενιτιάς. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Σ. Β. για τα καράβια που πήγαιναν γεμάτα «νύφες». για να συναντήσουν τους μελλοντικούς τους συζύγους στην Αυστραλία! Αλήθεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη δοκιμασία για μια γυναίκα από το να ξεκινάει πηγαίνοντας στο άγνωστο. με μοναδικό στοιχείο μια φωτογραφία (κάποιες και χωρίς αυτήν), για να συναντήσει τον άγνωστο άντρα. που μαζί του θα περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή της...

Μέσα σ όλα τ άλλα ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφέρει και τις δικές του αγαπημένες γυναίκες ξεκινώντας από τη μάνα του.

Αξιόλογο είναι και το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου που αναφέρεται στις Ελληνίδες της ξενιτιάς που διαπρέπουν στα γράμματα και τις επιστήμες. Αλήθεια είναι μια έκπληξη ο μεγάλος αριθμός τους, αλλά και το αξιόλογο έργο τους.

Σύντομο Βιογραφικό.

Νίκος Βουρνάζος. Γεννήθηκε του 1924 στο Χρυσάνθιο Αιγιαλείας και από το 1955 ζει και εργάζεται στην Αυστραλία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Χορεύοντας μόνος» το 2003, «Αν οι νεκροί είχαν φωνή» το 2007, «Δυτική Κορινθία –Κατοχή – Αντίσταση – Εμφύλιος» το 2008, « Οι ξεριζωμένοι. Μετανάστες που κτίζουν ξένες πατρίδες» το 2010, και το τελευταίο « Η Γυναίκα στα πέτρινα χρόνια» το 2011, και ακολούθησαν ακόμα δυο εκδόσεις το 2012 και το 2013. Β. Α.

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου