Την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016 στο κατάμεστο αμφιθέατρο « ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ » του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων έγινε η απονομή βραβείων στον 34ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών στα επτά είδη του Λόγου ( Ποίηση – Διήγημα – Νουβέλα – Δοκίμιο – Μυθιστόρημα – Παραμύθι – Θέατρο ) .

Το Α΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης απονεμήθηκε από τον Πρόεδρο της Π.Ε.Λ. Τάσο Λέρτα , ποιητή και σκηνοθέτη , στον Παναγιώτη Κουμπούρα , Φιλόλογο – ποιητή και Διευθυντή του Λυκείου Ακράτας , για το ποίημά του

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ , το οποίο κλείνοντας την εκδήλωση μέσα σε κλίμα συγκίνησης απήγγειλε ο βραβευμένος ποιητής Παναγιώτης Κουμπούρας , που συμπλήρωσε με αυτό το βραβείο τις 12 έως τώρα βραβεύσεις στην Ποίηση .

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ

α΄ Γη

Στης άγιας γης τα χώματα δακρύζουν τα ξεφτέρια ,

βαστάει ο πατέρας θυμιατό κι η μάνα το βαγγέλιο .

Και μια ψυχή μικρού παιδιού , ανάλαφρη κι αιθέρια

με ξεραμένα όνειρα και παγωμένο γέλιο

φεύγει , πετάει στους ουρανούς και πάει να βρει τ’ αστέρια .

β΄ Νερό

Το αγιασμένο σου νερό , ασέβεια το μολύνει .

Πώς φαρμακώθης θάλασσα με τόσο ανθρώπων πόνο ;

Πώς στένεψαν οι ορίζοντες και της ζωής η κρήνη

αίμα ξεβράζει και χολή από ανόσιο φόνο ;

Άμοιρο προσφυγόπουλο , υγρή αγκαλιά σε κλείνει .

γ΄ Αέρας

Καθάριε αέρα μου , αγνέ , ανάσα και πνοή μου ,

βραχνάς στοιχειώθης πνιγηρός , κόμπος στα σωθικά μου ,

στους πέντε ανέμους σκόρπισες τ’ αδύναμο σκαρί μου .

Ήρθαν φουρτούνες δολερές , μάτια μου παιδικά μου ,

της τρικυμίας τα πανιά σάβανο στο κορμί μου .

δ΄ Φωτιά

Κι εσύ φωτιά μου θεϊκή , των αντιθέτων μείγμα ,

ψυχρή καρδιά μου πέτρινη , πώς μού ’ καψες τα στήθεια ;

Λειώσαν του Ικάρου τα φτερά , της αδικίας στίγμα ,

και στο αμόνι της φθοράς θρύμματα η αλήθεια .

Ρίχνουν τα βρέφη στην πυρά . Φως με σκοτάδι . Ρήγμα …

ε΄ Πνεύμα

Πνεύμα , αιώνιο , αθάνατο , ποια παρακμή σε δέρνει ;

Φαιδρή μωρία πλάνεψε τις παρυφές της σκέψης .

Το Τίποτα έγινε θεσμός . Κανείς δεν καταφέρνει

σε κρύο τάφο Ηθικής νέα ζωή να θρέψεις .

Άστραφτε η κόψη σου , σπαθί . Τώρα , κεφάλια παίρνει …

στ΄ Ελλάδα

Πατρίδα Ελλάδα μου , πληγή του Προμηθέα δεσμώτη ,

τα όρνια τρων τα σπλάχνα σου κι εσύ δεμένη μένεις .

Στο έσχατο είσαι το σκαλί . Θ’ ανέβεις πάλι πρώτη

όταν από τα πάθια σου αρχίσεις να μαθαίνεις .

Σαν είν’ οι ρίζες σου γερές δε θα πεθάνει η Νιότη !

Παναγιώτη Κουμπούρα

Α΄ Πανελληνιο Βραβείο Π.Ε.Λ.

Αθήνα 24 Ιανουαρίου 2016