Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 22 Νοέ 2019
«Η ψυχολογική δομή του φασισμού»: Georges Bataille
Κλίκ για μεγέθυνση

11:46 | 22.11.2019

 

 

Ψυχολογία του φασισμού και το δικαίωμα στα δικαιώματα: Δύο νέα βιβλία από τις «Εκδόσεις του 21ου»

«Το δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα» των DeGooyer, Hunt, Maxwell και Moyn σε μετάφραση Βαγγέλη Πούλιου και επίμετρο της Ειρήνης Αβραμοπούλου, καθώς και «Η ψυχολογική δομή του φασισμού» του Georges Bataille σε μετάφραση Κώστα Γκούνη κυκλοφορούν από τις «Εκδόσεις του 21ου»

 
«Η ψυχολογική δομή του φασισμού»: Georges Bataille

Μετάφραση - Επίμετρο: Κώστας Γκούνης

Η διάγνωση του φασισμού ως ισχυρού ψυχολογικού και πολιτισμικού φαινομένου από τον Μπατάιγ αντανακλά την πρόθεσή του να συνδυάσει τη μαρξιστική ανάλυση της καπιταλιστικής κοινωνίας με την κατανόηση των συναισθηματικών και συμβολικών διαστάσεων της συλλογικής εμπειρίας. Η «Ψυχολογική δομή του φασισμού» είναι από τα πρώτα κείμενα που εξετάζουν την απήχηση και την αποτελεσματικότητα της φασιστικής έλξης, με αφετηρία πρόσφατες για την εποχή του συγγραφέα ψυχολογικές, ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις. Οι λιβιδινικές σχέσεις της μάζας με τον ηγέτη και η αμφισημία του ταμπού, οι δυνάμεις έλξης και αποστροφής που περιβάλλουν το ιερό, οι «ανορθολογικές» πρακτικές οργιαστικής σπατάλης στις «κοινωνίες του δώρου» –όπως μελετήθηκαν από τον Φρόυντ, τον Ντυρκέμ και τον Μαρσέλ Μως, αντίστοιχα– αποτελούν καθοριστικές ιδέες που κατευθύνουν την ανάλυση του Μπατάιγ για τον φασισμό. Στόχος του Μπατάιγ είναι να υπερβεί τον οικονομισμό της διαδεδομένης τότε μαρξιστικής ανάλυσης και να αναδείξει τη σημασί «ανορθολογικών» παραμέτρων οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία του φασισμού, αντί να αξιοποιηθούν από το επαναστατικό εργατικό κίνημα.

Ο Ζωρζ Μπατάιγ (1897-1962) υπήρξε μία από τις πολύ σημαντικές μορφές των γαλλικών γραμμάτων. Η σκέψη του επηρεάστηκε από τον Χέγκελ, τον Μαρξ, τον Νίτσε, τον Φρόυντ, τον Μαρσέλ Μως και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ. Υπήρξε συνιδρυτής, με τον Ροζέ Καγιουά και τον Μισέλ Λεϊρίς, του Collège de Sociologie (1937-1939), μιας κολεκτίβας με στόχο τη μελέτη της «ιερής κοινωνιολογίας». Συμμετείχε στην έκδοση των περιοδικών Documents (1929-1930), La Critique Sociale (1931-1934), Minotaure (1933-1939) και Acéphale (1936-1939). Το 1946 ίδρυσε το περιοδικό Critique, που συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι τις μέρες μας.

ISBN 978-618-5118-46-4

«Το δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα»: Stephanie DeGooyer, Alastair Hunt, Lida Maxwell, Samuel Moyn

Επίλογος: Astra Taylor Επίμετρο: Ειρήνη Αβραμοπούλου Μετάφραση: Βαγγέλης Πούλιος,

Πριν από εξήντα χρόνια η Hannah Arendt, εξόριστη Εβραία πλέον μετά τη στέρηση της γερμανικής της πολιτειότητας, διαπίστωσε ότι προτού μπορέσουν οι άνθρωποι να απολαύσουν οποιοδήποτε «αναπαλλοτρίωτο» ανθρώπινο δικαίωμα –προτού μπορέσει να υπάρξει οποιοδήποτε δικαίωμα στην εκπαίδευση, την εργασία, την ψήφο κ.ο.κ.– θα πρέπει πρώτα να υπάρχει κάτι που το ονόμασε «δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα». Η ιδέα της δεν συγκέντρωσε τότε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά στην εποχή μας, μια εποχή μαζικών απελάσεων, ταξιδιωτικών απαγορεύσεων σε μουσουλμάνους πολίτες, προσφυγικών κρίσεων και μεταεθνικών πολέμων, η φράση έχει γίνει το επίκεντρο ενός σημαντικού και ζωηρού διαλόγου. Εδώ, πέντε κορυφαίοι στοχαστές και στοχάστριες από διάφορα επιστημονικά πεδία –την ιστορία, το δίκαιο, τις πολιτικές επιστήμες και τις λογοτεχνικές σπουδές– εξετάζουν κριτικά το θεμέλιο των δικαιωμάτων και το νόημα της ριζοσπαστικής δημοκρατικής πολιτικής σήμερα.

«Η Hannah Arendt αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον της σύγχρονης σκέψης αρνούμενη την ορθοδοξία και αψηφώντας τους κανόνες και τους περιορισμούς της πολιτικής θεωρίας. Το Δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα συνεχίζει αυτή την παράδοση, παίρνοντας μία από τις πιο ανατρεπτικές ιδέες της –το “δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα”– και δίνοντας βήμα για την ανάλυση καθενός από τα συστατικά στοιχεία της σε διαφορετικό/ή συγγραφέα. Το αποτέλεσμα είναι η θαυμάσια αποδόμηση μιας περίπλοκης έννοιας και ένας υπέροχος νέος τρόπος να γράφουμε θεωρία. Ιδιοσυγκρασιακό και ταυτόχρονα πληροφοριακό, προσωπικό και ταυτόχρονα απρόσωπο, το Δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα ασκεί μια έλξη που είναι σχεδόν τόσο ακαταμάχητη όσο και τα γραπτά της ίδιας της Arendt.» Corey Robin, καθηγητής πολιτικών επιστημών

Η Stephanie DeGooyer είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Willamette University. Ο Alastair Hunt είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Portland State University. Η Lida Maxwell είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Trinity College. Ο Samuel Moyn είναι καθηγητής Δικαίου και Ιστορίας στο Yale University. Η Astra Taylor είναι συγγραφέας, δημιουργός ντοκιμαντέρ και ακτιβίστρια. Η Ειρήνη Αβραμοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

ISBN 978-618-5118-48-8


 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου