Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 08 Απρ 2022
Τα Θεία Πάθη αλλά και τα Πάθη της Εθνικής Αντίστασης
Κλίκ για μεγέθυνση






08.04.2022, 14:45



Στην αποψινή συναυλία που δίνει η σπουδαία πιανίστα Δανάη Καρά, στο πλαίσιο του κύκλου «Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής» της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ επιλέγει έργα Μπαχ, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι και Αλέκου Ξένου, στοχεύοντας στον κατανυκτικό στοχασμό απέναντι όχι μόνο στο θείο αλλά και στις ελληνικές ιστορικές μνήμες.

Αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες με σπουδαία δραστηριότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εργα του πιανιστικού ρεπερτορίου -δημοφιλή αλλά και λιγότερο γνωστά- που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργών, από τον Μπαχ, τον Σοπέν και τον Λιστ μέχρι τον Μπάρτοκ, τον Μεσιάν, τον Ξένο και τον Θεοδωράκη. Κατάνυξη, δημιουργική παρόρμηση, στοχασμοί, θρησκευτικό συναίσθημα, κοινωνικές αποχρώσεις.

Οι «Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής» και το «Φεστιβάλ Πιάνου» της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφουν σε ένα ενιαίο πρόγραμμα με τέσσερα πιανιστικά ρεσιτάλ (σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης, επιμέλεια Χαράλαμπου Αγγελόπουλου). Η πρεμιέρα δόθηκε χθες με την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου, απόψε συνεχίζει η Δανάη Καρά κι ακολουθούν ο Βασίλης Βαρβαρέσος (9/4 με Μπαχ, Σοπέν, Λιστ, Ομπούχοφ, Μεσιάν) και ο Γιώργος Φράγκος (10/4 με Λιστ, Μεσιάν).

Στη δική της αποψινή συναυλία (20.30) η Δανάη Καρά αποτυπώνει ηχητικά τον κατανυκτικό στοχασμό απέναντι όχι μόνο στο θείο αλλά και στις ελληνικές ιστορικές μνήμες. Τα δύο έργα του Μπαχ εισάγουν στο κλίμα της ενατένισης, ενώ ακολουθούν τέσσερα ελληνικά έργα που δεν απολαμβάνουμε συχνά συναυλιακά. «Ξεκίνησα με την ιδέα ενός τρίπτυχου με τις εξής ενότητες: κατανυκτικός στοχασμός για τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με συνθέσεις του Μπαχ, κατανυκτικός στοχασμός για τα Πάθη της Ελληνικής Αντίστασης με συνθέσεις Ξένου & Θεοδωράκη και κατανυκτικός στοχασμός για τα Πάθη της Ρωμιοσύνης με τη “Ρυθμολογία” του Χατζιδάκι», μας λέει η Δανάη Κάρα σχετικά με τον τρόπο που έφτιαξε το πρόγραμμα της βραδιάς της.

Γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη το 1953, η πιανίστα, με καλλιτεχνική πορεία 50 χρόνων, αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών και ολοκλήρωσε ανώτερο κύκλο σπουδών στη Σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης.

«Τα ελληνικά έργα που θα ακουστούν στο δεύτερο μέρος είναι η Σονάτα για πιάνο σε πρώτη εκτέλεση του Αλέκου Ξένου, της οποίας προηγείται εισαγωγικά το “Τραγούδι του Αρη” (γραμμένο για τον Βελουχιώτη), που αποδίδω αυτοσχεδιαστικά σε μορφή Χορικού (Chorale), και ακολουθεί η Σονατίνα για πιάνο του Μίκη Θεοδωράκη», εξηγεί. «Οι δύο συνθέτες, διαφορετικών γενεών, υπήρξαν αγωνιστές με έργο που ταυτίζεται με την αγωνιστικότητα όπως τη βίωσαν. Ο Ξένος με δράση και ιστορία στην Εθνική Αντίσταση και ο Μίκης Θεοδωράκης μέχρι τα νεότερα χρόνια της αντίστασης κατά της χούντας υπέστησαν αμέτρητες διώξεις καθεστωτικές. Το έργο τους είναι σαν μια μαρτυρία για την ελληνική ιστορία και όπως κάθε αληθινό έργο τέχνης, αποτελεί μέρος της τράπεζας μνήμης της Ιστορίας».

 Και η «Ρυθμολογία» του Μάνου Χατζιδάκι;

Το έργο αυτό που συνέθεσε στη Νέα Υόρκη το 1970-71 αντλεί υλικό από τη Μικρασιάτικη Σχολή του Ρεμπέτικου. Αυτός ο θησαυρός πληροφοριών για το χασάπικο, το ζεϊμπέκικο, για τη συναρπαστική δύναμη της μελωδίας που προδίδει τη βυζαντινή της ρίζα αποτελούν φωνές που ξυπνούν μέσα μας μνήμες. Η επιβλητική εκφραστικότητα των μελωδιών και ρυθμών κωδικοποιεί κατά κάποιον τρόπο όλους τους καημούς της Ρωμιοσύνης.

 Γιατί άραγε δεν τα ακούμε συχνά;

Θρυμματισμένες μνήμες, πολύ οικείες, πολύ αγαπημένες και που μας πονάνε πολύ επίσης. Νομίζω ότι, αν δεν ακούγονται συχνά τα έργα αυτά, μάλλον αυτό λέει κάτι για μας τους ίδιους και όχι για τα σημαντικά αυτά έργα.

 Γενικά η προπασχαλινή περίοδος τι συναισθήματα σας προκαλεί;

Οι πασχαλινές μνήμες μου έχουν μια γλυκύτητα που αδυνατώ να περιγράψω με λέξεις. Κάτι σαν να παραδίδεις την ψυχή και τον νου σου σε κάτι βαθύτερο από τον εαυτό σου. Το Πάσχα είναι και πέρασμα, μετάβαση από το Πάθος στη Λύτρωση. Για μας τους Ελληνες παραδοσιακά η προπασχαλινή περίοδος είναι πολύ ιδιαίτερη όπου αναμιγνύονται συναισθήματα φυσιολατρίας και θρησκευτικού στοχασμού. Πίσω από το αίσθημα γαλήνης κυριαρχεί το «Θείο Δράμα», ο αρχέγονος σπαραγμός. Το πάθος. Το μοιρολόι. Από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη έως το Θείο Δράμα. Από τον εμφύλιο σπαραγμό έως την τραγωδία του ξεριζωμού - ή ορθότερα των ξεριζωμών.

 Οι μνήμες του Εμφυλίου και η οπτική αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο για την Ελλάδα πώς συνδέονται με την κατάνυξη και το θρησκευτικό συναίσθημα της περιόδου;

Στην πολιτισμική συλλογική μνήμη για τα Πάθη του Θείου Δράματος ή τα Πάθη του Γένους -μη παραβλέποντας και το ατομικό μερίδιο του καθενός στις δοκιμασίες και τα πάθη που επιβάλλει και η καθημερινότητα της ζωής- συνυφαίνονται όλα αυτά τα συναισθήματα θεληματικής συμμετοχής στο Πάθος και μαζί στην προσμονή της Λυτρωτικής Ανάστασης.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου