Σε έναν ογκώδη τόμο σχεδόν χιλίων σελίδων (Η ύβρις της ανισότητας μέσα από την παγκόσμια ιστορία, Εντός, 2020), ο Γιάννης Λομβαρδάς, έχοντας ήδη στο ενεργητικό του ένα τεράστιο επιστημονικό συγγραφικό έργο στον ιδιαίτερο επαγγελματικό του τομέα (Οδοντιατρική), μάς παραδίδει μια συνοπτική Ιστορία της Ανθρωπότητας, ξεκινώντας από από την προϊστορία και τις απαρχές της Iστορίας και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Από τον τίτλο ακόμα αντιλαμβάνεται κανείς ότι τον συγγραφέα απασχολεί η οικονομική και κοινωνική ανισότητα, την οποία προσφυώς χαρακτηρίζει ύβριν. Οχι προς τους θεούς αλλά προς το ίδιο το ανθρώπινο είδος ως τμήμα της φύσης.

«Η οικονομική ανισότητα και γενικά τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης βαρβαρότητας δεν είναι γραμμένα στον γενετικό μας κώδικα με τη μορφή κάποιων ιδιαίτερων γονιδίων», αποφαίνεται από τον πρόλογο ήδη ο Λομβαρδάς, «αποκαλύπτοντας» το δικό του ερευνητικό εργαλείο που είναι ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός.

Ετσι, η Ιστορία «ξεκλειδώνεται» με μια ολιστική προσέγγιση του ανθρώπου και ταυτόχρονα με την επιβεβλημένη αλληλουχία και αλληλεξάρτηση των γεγονότων, που έχουν ως στέρεα ερμηνευτική τους βάση την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τις σχέσεις παραγωγής όπως διαμορφώνονται στο διάβα των αιώνων. Στην ελληνική τουλάχιστον γλώσσα δεν νομίζουμε ότι υπάρχει αντίστοιχο εγχειρίδιο.

Το βιβλίο, που ξεκινά από την προϊστορία, αναπτύσσεται σε δεκαοκτώ κεφάλαια.

Ο συγγραφέας φαίνεται πως είναι βαθύς γνώστης των αρχών της βιολογίας, γι’ αυτό και κάνει κατ’ αρχάς αναφορά στον Δαρβίνο και την ανακάλυψη του DNA, αμφισβητώντας την ατομικιστική φύση του ανθρώπου. Οι ανθρωπίδες έγιναν άνθρωποι, όχι μόνον όταν απέκτησαν όρθια στάση, δίποδη βάδιση και χρήση των άνω άκρων, αλλά «από τη στιγμή που άρχισαν να ζουν και να υφίστανται τις επιδράσεις της ανθρώπινης κοινωνίας, τις επιδράσεις των σχέσεων τους με τους άλλους ανθρώπους». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι εξελίχτηκαν όταν άρχισαν να συνεργάζονται. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ