ΔΥΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΕ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΛΑΙΝΩ 2015

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ, ΤΕΧΝΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΚΕΛΑΙΝΩ»

του ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ «ΖΑΛΩΝΗ», «Ξάστερον» πραγματοποίησε την τελετή απονομής των βραβείων του ετήσιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2015 με θέμα: Μάνα στους δύσκολους καιρούς, απανεμιά….. την 1η Νοεμβρίου 2015, Κυριακή πρωί

στο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ “Μελίνα Μερκούρη” στο ΙΛΙΟΝ

Το Α΄Πανελλήνιο βραβείο απονεμήθηκε στον φιλόλογο – ποιητή και Διευθυντή του Λυκείου Ακράτας Παναγιώτη Κουμπούρα για το ποίημά του με ψευδώνυμο Κλέοβις :

Μάνα , η γήινη Παναγιά !

Το Β΄Πανελλήνιο βραβείο απονεμήθηκε στον Αιγιώτη ποιητή Αθανάσιο Τρίψα για το ποίημά του με ψευδώνυμο Κριτίας : Αναζήτηση

Ο τιμώμενος Παναγιώτης Κουμπούρας παραλαμβάνοντας το βραβείο είπε :

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά ένα Α΄ Πανελλήνιο βραβείο από το Κελαινώ και την κυρία Παναγιώτα Ζαλώνη . Και όταν το θέμα είναι η Μάνα , τότε η τιμή και η χαρά γίνεται και μεγάλη ευθύνη για το δράμα της Μάνας που βιώνει ο σημερινός κόσμος μας . Εάν μπορούσα με το ποίημά μου να απαλύνω έστω ένα από τα αμέτρητα δάκρυα ψυχής της πονεμένης – σταυρωμένης μάνας κάθε άμοιρου προσφυγόπουλου , που σκοτώνει κάθε ώρα και στιγμή η αναλγησία των ισχυρών της γης , τότε η ευθύνη θα γινόταν και δικαίωση . Σε αυτή την πονεμένη Μάνα αφιερώνω και το βραβείο και το ποίημα :

Μάνα ,

η γήινη Παναγιά !

(Διπλό σονέτο)

Παιδί μου , άπτερο πουλί , πόσα φιλιά ν’ απλώσω

στο άρμα των ονείρων σου ; Στης γης το μονοπάτι

πόσες του κόσμου μας πληγές μ’ αγάπη να επουλώσω ,

να σε φυλάξω απ’ τα δεινά κι απ’ το κακό το μάτι ;

Μανούλα μου , το γέλιο σου για με αξίζει τόσο

όσο το βάθεμα του νου , της θάλασσας τα πλάτη.

Στο αγριοκαίρι απανεμιά και κάθε που ματώσω

μια ευχή σου χίλια γιατρικά , ιώδιο , όχι αλάτι.

Παιδί και Μάνα , μια αγκαλιά ζεστή στο ξεροβόρι ,

δεν τους λυγάν τα γόνατα κι ας τους χτυπά το κύμα ,

ορθοί διαβαίνουν της ζωής το δύσβατο ανηφόρι.

Μάνα μου , στέργεις δίπλα μου από το πρώτο βήμα ,

άγρυπνη ως και στον ύπνο μου , των οραμάτων μούσα ,

γήινη , κι όμως Παναγιά κι εσύ , βρεφοκρατούσα !

Παιδί μου , σπλάχνο μου μικρό , είσαι για μένα ό,τι

μεγάλο κρύβει ο ουρανός στου ήλιου τις αχτίδες.

Κι αν το άστρο σου είναι λιγοστό και δε φωτάει τα σκότη ,

σχώρα με για τα λάθη μου κι όπου λειψή με είδες.

Μανούλα μου , η χάρις σου μου έθρεψε τη νιότη.

Με δάκρυ – γάλα πότισες του σπόρου τις ελπίδες

προτού τις κάψει ο κεραυνός. Εσύ , η έγνοια η πρώτη ,

που μες στο καταχείμωνο τίκτεις Αλκυονίδες.

Παιδί και Μάνα , η αγαθή και τέλεια αρμονία ,

δοξολογία « ωσαννά » , της γέννας θαύμα μέγα ,

που κάθε πόνου το αχ και το ωχ το υψώνει σ’ ευλογία.

Εσύ , με ωθείς , της αρετής το Άλφα και το Ωμέγα.

Απέραντε ωκεανέ , έλα , γαλήνη φέρε …

Κάθε μου αίνος και ωδή : Μάνα μου , Χαίρε. Ώ , Χαίρε !

Κλέοβις

Πάνος Κουμπούρας

Α΄ Πανελλήνιο Βραβείο Κελαινώ 2015