Άνοιξε τις πύλες της η Δημοτική Πινακοθήκη Ακράτας για την αναδρομική έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Λάγκα «Φωτίζοντας τις Σκιές» και εγκαινιάστηκε στις 4 Απριλίου από τους φιλότεχνους της περιοχής που γέμισαν τους χώρους της Δημοτικής Πινακοθήκης. Η έκθεση με περισσότερα από 38 έργα (λάδια, ακρυλικά, κραγιόνια, αυγοτέμπερες, μολύβια) θα διαρκέσει τρεις μήνες, έως τις 31 Ιουνίου2015, με ώρες λειτουργίας, Σάββατο και Κυριακή από 7:30 έως 9:30μμ. Ανοικτή θα παραμείνει επίσης καθ’ όλην την περίοδο των εορτών του Πάσχα.

Εκ μέρους της Επιτροπής Στήριξης της Πινακοθήκης ο κ. Ν. Κωνσταντινόπουλος, κήρυξε την έναρξη της έκθεσης, εξαίροντας τη δημιουργική ανησυχία του ζωγράφου Δ. Λάγκα, επισημαίνοντας ότι η δημοτική Πινακοθήκη ανοίγει για πρώτη φορά τέτοια εποχή. Ενημέρωσε επίσης ότι η Πινακοθήκη θα ανοίξει την 1η Ιουλίου φιλοξενώντας νέες εκθέσεις, ενώ για το χειμώνα προανήγγειλε την παρουσίαση στοιχείων από το ιστορικό αρχείο του τόπου.

Στη συνέχεια, για τον εικαστικό λόγο του Δ. Λάγκα ο Φιλόλογος – ποιητής

Διευθυντής Λυκείου Ακράτας Παναγιώτης Κουμπούρας ανέφερε μεταξύ άλλων:

Φίλες και φίλοι ,

Θεωρώ τιμή μου και μεγάλη μου χαρά , απόψε εδώ σ’ αυτόν τον φιλόξενο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης Ακράτας , όπου η αξιαγάπητη Ζωή Ψαρρού έχει καταθέσει την ψυχή της και το όραμά της για τη λειτουργία του , να παρουσιάζω έναν θαυμαστό ζωγράφο και σήμερα να έχουμε όλοι μας την τύχη να θαυμάσουμε τα έργα ζωγραφικής αυτού του καλλιτέχνη , ο οποίος ενώ δρα επί 12 χρόνια τόσο κοντά μας , δίπλα μας , ταυτόχρονα δρα σιωπηλά και αθέατα μέσα από τον μοναχισμό της δημιουργικής του έμπνευσης , ώστε σχετικά αργά νομίζω να τον ανακαλύψουμε ως τοπική κοινωνία και να προβάλλουμε τώρα σε κοινή θέαση τα εξαιρετικά , όπως θα δούμε , έργα ζωγραφικής του . Ο λόγος , βέβαια , για τον καλλιτέχνη ζωγράφο Δημήτρη Λάγκα , τον φίλο , τον συνάδελφο εκπαιδευτικό επί 12 χρόνια στο Λύκειο Ακράτας , τον συνεργάτη σκιτσογράφο – γελοιογράφο στην ίδια εφημερίδα , την τοπική ΣΤΥΞ , τον συνεργάτη σκηνογράφο στην κωμωδία του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες που ανέβασε το 2005 η Αναγέννηση , αλλά κυρίως απόψε παρουσιάζω τον Δημήτρη Λάγκα ως θαυμαστής του ταλέντου του στην τέχνη της ζωγραφικής και ιδιαίτερα της αγιογραφίας με την οποία τα δύο τελευταία χρόνια ασχολείται με τελετουργική μυσταγωγία .

Περιδιαβάζοντας το σύντομο βιογραφικό του Δημήτρη , δεν μπορεί να μην σταθούμε στον τόπο καταγωγής του , το Πολυκάστανο Κοζάνης , καθώς και στον τόπο αποφοίτησής του από το εξατάξιο Γυμνάσιο , το Τσοτύλι Κοζάνης . Ως καταγόμενος από την Κόνιτσα Ιωαννίνων και γνωρίζοντας τι σημαίνει φυσικό περιβάλλον στις βουνοκορφές του Γράμμου , έχω να παρατηρήσω ότι σίγουρα και στην περίπτωση του Δημήτρη Λάγκα το χάρισμα της καλλιτεχνικής ευαισθησίας και έμπνευσης πέρα από έμφυτο εμφυσήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα του και από αυτή την επαφή του με το φυσικό περιβάλλον . Όταν ζεις μια ανάσα και μια ανάταση κάτω από τη θεότητα του ουρανού και του σύμπαντος είναι φυσικό να αντιφεγγίσει μέσα στην ψυχή σου η σκοτεινιά του αχανούς διαστήματος , ούτως ώστε να αποπειραθείς αργότερα κι εσύ ως ένας μικρός διάττοντας δημιουργός της τέχνης να φωτίζεις τις σκιές του απείρου με τα έργα σου .

Φωτίζοντας τις σκιές , είναι ο τίτλος που εύγλωττα έδωσε ο Δημήτρης σ’ αυτή την έκθεση ζωγραφικής του . Και πράγματι , ο Δημήτρης Λάγκας είτε σκίτσο γελοιογραφικής σάτιρας επιχειρεί , είτε σκηνογραφικά επιμελείται , είτε ζωγραφίζοντας σκιαγραφεί , σε κάθε περίπτωση φωτίζει τις σκιές γύρω μας και μέσα μας με τη δύναμη του λόγου , της σκέψης δηλαδή , της φιλοσοφικής απορίας . Ομιλούν τα έργα του Δημήτρη , συνομιλούν οι πίνακές του , επικοινωνούν με τον παρατηρητή τους μέσα από έναν πολυδιάστατο , πολύπλευρο και πολύπτυχο εσωτερικό μονόλογο , μας κάνουν συνοδοιπόρους και συνταξιδευτές κοινωνούς του φωτός της δικής μας ψυχής , καθώς τροχοδρομώντας μέσα στο σκοτάδι φωτίζονται οι σκιές μέσα από το απορείν και το θαυμάζειν της ζωγραφικής του τέχνης . Τον γνωρίζω πολύ καλά ως συνάδελφο τόσα χρόνια στο ίδιο γραφείο και μπορώ να βεβαιώσω το πόσο μελετά προτού ζωγραφίσει έναν πίνακα και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό με τις αγιογραφίες του. Εξετάζει με κάθε λεπτομέρεια την κληρονομημένη γνώση από τους μεγάλους ζωγράφους , μελετά τεχνοτροπίες και γνωρίσματα εικαστικών σχολών και όλα αυτά όχι για να μιμηθεί ή να αντιγράψει , αλλά μοναδικός ζήλος και πάθος του είναι η συνέχεια εξέλιξης της τέχνης του , στην οποία εξέλιξη ο ίδιος βάζει πάντα τη δική του πινελιά , τη δική του οπτική και προοπτική προόδου .

Αυτός είναι ο εικαστικός Λόγος του Δημήτρη Λάγκα . Αξιοθαύμαστος , γιατί ενώ είναι εύληπτα ερμηνεύσιμος και προσπελάσιμος από τη ματιά του μέσου παρατηρητή , την ίδια στιγμή είναι και ελκυστικά πολυσήμαντος . Γι αυτό και δηλώνω θαυμαστής της ζωγραφικής του . Για την διαρκή απορία που προξενεί η παρατήρηση κάθε έργου του . Την δεκάτη φορά που θα παρατηρήσεις έναν πίνακά του και ενώ από την αρχή έχεις επικεντρώσει τη σκέψη σου σε ένα κεντρικό θέμα , η δυναμική της πολυσημίας του θα ξεφυτρώσει στον συλλογισμό σου άλλα δέκα εξίσου κεντρικά σημεία . Εικαστικός Λόγος , λοιπόν , που τέρπει και μαγεύει ταυτόχρονα και την ψυχή και τη συνείδηση.

Και ένα τελευταίο σχόλιο για τον καλλιτέχνη Δημήτρη , με αφορμή και την ιδιότητά του του κριτικού εκθέσεων ζωγραφικής . Θέλω να άρω μία παρεξηγημένη αντίληψη που υπάρχει για τη σχέση και επίδραση ενός καλλιτέχνη με τις σπουδές περί την τέχνη του .

Λένε πολλοί ότι ο φιλόλογος μπορεί ευκολότερα να γίνει λογοτέχνης ή ο κριτικός ζωγραφικής να γίνει καλύτερος ζωγράφος . Ισχύει το αντίστροφο και μόνον . Καμία σχέση δεν έχει η λογοτεχνική ή η εικαστική έκφραση με σπουδές και με κριτική γνώση για το αντίστοιχο θέμα . Απλούστατα , εάν συμβαίνει ο καλός ζωγράφος να επιτύχει με προσωπικό του μόχθο και την κατάκτηση της κριτικής σπουδής και γνώσης πάνω στην τέχνη του , τότε έχει ως επιπλέον και την αρωγή της βελτίωσής του , καθ’όσον μπορεί ο ίδιος ως υποκείμενο να γίνεται ταυτόχρονα και πομπός και δέκτης , και δημιουργός , δηλαδή , και κριτής του εαυτού του .

Το χαρακτηριστικό αυτό το έχει ο Δημήτρης Λάγκας και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που αναδεικνύει τη σημερινή εγκαινίαση της έκθεσης ζωγραφικής του σε πολύτιμη για όλους μας και απόλαυση και διδασκαλία . Οι μαθητές των σχολείων , οι εκπαιδευτικοί , οι πολίτες κάθε ηλικίας , όλοι οι πολίτες και όχι μόνον οι φερώνυμοι ως θιασώτες της τέχνης , έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την παρατήρηση των έργων του .

Φίλε Δημήτρη , από καρδιάς Καλή επιτυχία . Καλοτάξιδη να είναι αυτή η αναδρομική σου έκθεση ζωγραφικής στη Δημοτική Πινακοθήκη Ακράτας . Σ’ ευχαριστούμε γιατί μας βοηθάς ΦΩΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ σ’ αυτούς τους χαλεπούς και σκοτεινούς καιρούς να φωτίσουμε με απορία και θαυμασμό τροχοδρομώντας μέσα στο σκοτάδι και την ψυχή μας και τη σκέψη μας . Σ’ ευχαριστούμε.

Ακολούθως ο Δ. Λάγκας μίλησε για τα έργα του.

Ζωγραφίζω από μικρό παιδί έχοντας πάντα στο μυαλό μου το ίδιο δίλημμα. Οι σκιές είναι που δημιουργούν τις μορφές, καθώς εισχωρούν μέσα στο φως ή το φως καθώς εισχωρεί μέσα στο σκοτάδι;

Πέρασαν πολλά χρόνια αμφιταλάντευσης ανάμεσα σ΄ αυτές τις δύο εκδοχές. Χρόνια μαθητείας, χρόνια μελέτης, χρόνια δημιουργίας.

Σε όλη αυτή την πορεία μου κανένας δάσκαλος ή ζωγράφος δεν μπόρεσε να μου δώσει ικανοποιητική απάντηση. Όχι ότι οι απαντήσεις τους δεν ήταν σωστές. Απλά, απαντήσεις της μορφής ότι το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός ή ότι η ευθύγραμμη διάδοση του φωτός είναι αυτή που δημιουργεί τις σκιές δεν γινόταν αποδεκτές, γιατί δεν έφταναν να εξηγήσουν την δημιουργία και την ύπαρξη των μορφών του κόσμου που αντιλαμβανόμουν ,του κόσμου που ζωγράφιζα.

Εν τω μεταξύ το φως και οι σκιές άλλαζαν πάνω στα έργα μου. Από τις απαλές χρωματικές μορφές με τα ασαφή περιγράμματα, τις μορφές που ελάχιστα ξεχώριζαν από το περιβάλλον, άρχισαν να εμφανίζονται πιο συμπαγείς δομές και πιο έντονες σκιές, σε μεταφυσικούς ή σουρεαλιστικούς κόσμους, σε κόσμους ανύπαρκτους, σε κόσμους που τους δημιουργούσε η ζωγραφική φωτοσκίαση.

Κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι η απλή απόδοση της καθημερινότητας έκρυβε μέσα της μεγαλύτερο μυστήριο από τους κατασκευασμένους από τη νόηση και το συναίσθημα κόσμους. Τότε άρχισα να ζωγραφίζω ρεαλιστικά. Το δίλημμα όμως ήταν πάντα εκεί. Κρυμμένο πίσω από το φως και τις σκιές που δημιουργούσαν τα χρώματα που άπλωνα στους πίνακές μου.

Η αποδεκτή απάντηση άρχισε να σχηματίζεται σιγά -σιγά στο μυαλό μου όταν αντιλήφτηκα ένα άλλο φως. Αυτό της συνείδησής μας. Είναι ένα φως το οποίο προέρχεται από έναν κρυφό εσωτερικό προβολέα που η συνείδησή μας τον περιστρέφει μία προς τον εξωτερικό κόσμο και μία προς τα σκοτεινά μας βάθη. Αυτό το φως είναι που εισχωρεί μέσα στις εξωτερικές και εσωτερικές σκιές, φέρνοντας στην επιφάνεια της συνείδησής μας τον κόσμο τον οποίο μπορεί να φωτίσει. Τον κόσμο που φώτιζε αυτό το φως έχω ζωγραφίσει.

Η αναδρομική αυτή έκθεση δείχνει την εξέλιξη της αντίληψής μου για τον κόσμο. Τελευταία έργα μου οι αγιογραφίες. Φωτίζονται από ένα άλλο φως. Ένα φως που σχηματίζει τις μορφές γιατί από άκτιστο γίνεται κτιστό.

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα. Σάββατο των ανθρώπων που έχουν φύγει από κοντά μας με πίστη στην προσδοκία της Ανάστασης. Τα φώτα, τα χρώματα, οι μυρωδιές και οι ήχοι της άνοιξης, που μπαίνουν από τα ανοιχτά παράθυρα και φτάνουν στις αισθήσεις μας, είναι μια επιβεβαίωση της Ανάστασης.

Καλό Πάσχα σε όλους και σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε.

Επεξηγηματικό κείμενο του τίτλου:«Φωτίζοντας τις σκιές»

Φωτεινό μετέωρο η ψυχή μας. Βολίδα, που πορεύεται, σα μικροσκοπικός διάττοντας, μέσα στη σκοτεινιά του αχανούς διαστήματος. Ταξιδεύοντας εκεί, στη μέση του τίποτα, παρατηρεί με απορία τα ακατανόητα φάσματα τα οποία δημιουργούνται γύρω από την τροχιά της, τα φάσματα που υλοποιεί η εσωτερική της λάμψη, μια λάμψη που κυλάει το ίδιο μονόδρομα με το χρόνο, φωτίζοντας τις σκιές και δημιουργώντας σημεία, γραμμές, επίπεδα, όγκους, αποστάσεις, χρώματα.

Μέσα από την απορία και το θαυμασμό που βιώνουμε, συμμετέχοντας σ΄ αυτή την προαποφασισμένη τροχιά της φθοράς, γεννιέται και η ανάγκη να στερεώσουμε υλικά όλες αυτές τις μορφές που αντιληφθήκαμε στις κομβικές εκείνες στιγμές που η συνείδησή μας, γινόταν πιο πλούσια, φωτίζοντας, με το δικό της τρόπο, τις σκιές. Με λέξεις, ήχους και χρώματα στέλνουμε σινιάλα στους συνοδοιπόρους μας, θέλοντας να τους κοινωνήσουμε με τον κόσμο που δημιούργησε, καθώς τροχοδρομούσε μέσα στο σκοτάδι, το φως της ψυχής μας.

Δημήτρης Λάγκας βιογραφικό ζωγραφικής

Γεννήθηκε στο Πολυκάστανο της Κοζάνηςτο 1955. Το 1973 αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο Τσοτυλίου Κοζάνης και κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων φοίτησε στο Χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Παράλληλα με τις πανεπιστημιακές σπουδές παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του Πατρινού ζωγράφου Σπύρου Σώκαρη. Το ίδιο χρονικό διάστημα ήταν συντονιστής της εικαστική ς ομάδας του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου του Δήμου Πατρέων, σκηνογράφος των Θεατρικών και μουσικών του εκδηλώσεων και έγραφε κριτικές για τις εκθέσεις ζωγραφικής που γινόταν στην πόλη, στην πατρινή εφημερίδα «Αλλαγή».

Έχει παρουσιάσει έργα του σε εκθέσεις που είχαν διοργανωθεί από τη Νομαρχία Κορινθίας, το Δήμο Συκιωνίων, το Ίδρυμα Κορινθιακών Μελετών κ.α. Από το 2003 διαμένει μόνιμα στην Ακράτα, εργάζεται στο Λύκειο της Ακράτας και είναι σκιτσογράφος της εφημερίδας « Στύξ» της Αιγιάλειας. Από το 2014 ασχολείται και με την παραδοσιακή μορφή της Βυζαντινή ς Αγιογραφίας.

Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.