Στην πρώτη φωτογραφία των αγωνιστών του ΔΣΕ στο Πήλιο, που δημοσίευσε ο ιστότοπος μας(http://tsak-giorgis.blogspot.com), το σωστό επώνυμο των μαχητών Θόδωρου και Σταύρου είναι Κασίδης (και όχι "Κασίμης", που εκ παραδρομής γράφει η λεζάντα. Προφανώς η λεζάντα γράφτηκε λάθος σε κάποιο βιβλίο, από το οποίο αντλήθηκε εδώ ως αρχειακό υλικό ).
Ο Σταύρος Κασίδης ήταν ο γνωστός θρυλικός μαχητής Σταυραετός του μεγάλου αυτού επαναστατικού απελευθερωτικού αγώνα στο Πήλιο, ένας από τους πιο ξακουστούς αντάρτες της Μαγνησίας, που έπεσε μαχόμενος στην περιοχή της Δράκειας το Μάη του 1949.
Ο αδερφός του, ο Θόδωρος Κασίδης, που κατάφερε τελικά να διασωθεί, πέρασε στην πολιτική προσφυγιά με τη θρυλική πορεία των 92 ημερών, το καλοκαίρι του 1950, με την ηρωική εκείνη ομάδα των τελευταίων μαχητών του Πηλίου, με επικεφαλής το Γιώργη Τρικαλινό, γύρισε πίσω τη δεκαετία του '80, εγκαταστάθηκε κι έζησε στο Βόλο, στην ίδια γειτονιά με τον υποφαινόμενο. Έφυγε από κοντά μας για πάντα πριν από λίγα χρόνια, το 2013, αγωνιστής του λαϊκού κινήματος μέχρι και την ύστατη πνοή.
Στους κομμουνιστές και επαναστάτες δημοκράτες της περιοχής μας, το όνομα Κασίδης θα παραμένει πάντοτε ένας άσβεστος θρύλος του αγώνα. Ο Σταυραετός ήταν ο καλύτερος ελεύθερος σκοπευτής του ΔΣΕ στο Πήλιο, ο φόβος κι ο τρόμος των σιδερόφραχτων αμερικανόδουλων μοναρχοφασιστών. Το ίδιο αητός λεβέντης ήταν κι ο αδερφός του και όλη η αντάρτικη μονάδα τους που δίκαια ονομάστηκαν Σταυραετοί του Πηλίου.
Στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 23 του Μάη 2013 διαβάζουμε:
Ο Θ. Κασίδης ως την μέρα που πέθανε σε ηλικία 87 ετών, κράτησε ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ, είπε, μιλώντας στην κηδεία του ο Γιώργος Λούμας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.
Αναφερόμενος στην αγωνιστική πορεία του, σημείωσε ότι, ΕΠΟΝίτης την περίοδο της Κατοχής, είναι από τους πρώτους που συγκροτούν την ομάδα καταδιωκομένων στο Πήλιο που μετεξελίσσεται σε ομάδα Ελευθεροσκοπευτών στο πλαίσιο της 123 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Μετά το θάνατο του αδερφού του, του θρυλικού «Σταυραετού», αναλαμβάνει την αρχηγία της ομάδας, που αναπτύσσει σημαντικότατη δραστηριότητα στην περιοχή, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες, αποτελεί το φόβο και τρόμο των παρακρατικών και του αστικού κράτους, που όσες προσπάθειες κι αν κάνουν δεν καταφέρνουν να την εξαρθρώσουν. Παραμένει στο Πήλιο μέχρι τον Ιούνη του '50, οπότε και παίρνει εντολή και με πορεία 92 ημερών, ανάμεσα στις εχθρικές γραμμές, περνάει στις σοσιαλιστικές χώρες.
Με τον επαναπατρισμό του, μετά από 30 χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς, συνεχίζει την πολιτική του δραστηριότητα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη του Κόμματος. Τη δεκαετία του '90 με την προσπάθεια του οπορτουνισμού να διαλύσει το ΚΚΕ, σηκώνει ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού, πιστός και αταλάντευτος στους σκοπούς του Κόμματος.
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου 2020 | 12:58 π.μ.
πηγη:http://tsak-giorgis.blogspot.com