(Σωστό. Γι' αυτό το κύριο καθήκον συνίσταται στην πάλη ενάντια στους μικροαστούς εκείνους ηγέτες, τους λεγόμενους σοσιαλδημοκράτες ...που αποκοιμίζουν τις μάζες, καλλιεργώντας σε αυτές την εμπιστοσύνη προς την αστική τάξη).

Το ζήτημα δεν βρίσκεται στο πόσο γρήγορα θα βαδίσουμε, αλλά προς τα πού να βαδίσουμε.

Το ζήτημα δεν βρίσκεται στο αν οι εργάτες είναι προετοιμασμένοι, αλλά στο πώς και για ποιο σκοπό να τους προετοιμάσουμε»

Απόσπασμα από χειρόγραφες σημειώσεις του Λένιν τις κρίσιμες μέρες του Απρίλη 1917.

«Το κυριότερο πράγμα που δεν καταλαβαίνουν οι σοσιαλιστές και που φανερώνει πως θεωρητικά είναι κοντόφθαλμοι, πως είναι αιχμάλωτοι των αστικών προκαταλήψεων και πως πρόδωσαν πολιτικά το προλεταριάτο, είναι τούτο, ότι στην καπιταλιστική κοινωνία, όταν η ταξική πάλη, που βρίσκεται στη βάση της κοινωνίας αυτής, οξύνεται κάπως σοβαρά, δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε το ενδιάμεσο, παρά τούτο μόνο: Είτε δικτατορία της αστικής τάξης, είτε δικτατορία του προλεταριάτου. Κάθε ονειροπόλημα για κάποια τρίτη λύση είναι αντιδραστικό θρηνολόγημα μικροαστού. Αυτό το μαρτυρεί και η πείρα της υπερεκατόχρονης εξέλιξης της αστικής δημοκρατίας και του εργατικού κινήματος όλων των προηγμένων χωρών, και ιδιαίτερα η πείρα της τελευταίας πενταετίας»

Στο Ιδρυτικό Συνέδριο της ΚΔ, και στις «Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου», που εισηγήθηκε ο Β. Ι. Λένιν.