Ο Ιωάννης Πασαλίδης (25 Οκτωβρίου 1885 – 15 Μαρτίου 1968) ήταν ιατρός γυναικολόγος και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Σάντα της Τραπεζούντας του Πόντου και οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες. Σπούδασε ιατρική στην Οδησσό και την Μόσχα. Εγκαταστάθηκε στο Σοχούμ απ’ όπου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα στο αγώνα της δημιουργίας ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας. Με την ανεξαρτησία της Γεωργίας εκλέχθηκε, το 1918, στο Κοινοβούλιο αυτής, που τότε ήταν ανεξάρτητη της Ρωσίας. Ήταν μάλιστα ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης βουλευτής της Γεωργίας.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης στην ελληνική Βουλή. Την περιφέρεια αυτή εκπροσώπησε ως μέλος και πρόεδρος της ΕΔΑ στις εκλογές του 1951, 1956, 1958, 1961 και 1964. Επίσης ο Πασαλίδης υπήρξε ιδρυτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, ενός από τους σχηματισμούς του προσχώρησαν στο ΕΑΜ. Το 1945 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης εκείνης. Την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών συνελήφθη και του επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός.
Το 1951 ιδρύεται η ΕΔΑ από συνασπισμό κομμάτων (και του δικού του) και ο Ιωάννης Πασαλίδης ορίζεται ομόφωνα ο πρώτος πρόεδρός της. Οι άοκνες προσπάθειές του για τη «συγκρότηση μιας δημοκρατικής Αριστεράς, που θα διασφαλίσει με τους αγώνες της και στη χώρα μας γαλήνη και λευτεριά», είχαν τελεσφορήσει. Ως πρόεδρος της ΕΔΑ και ως βουλευτής θα πρωταγωνιστήσει μέχρι το 1967.
Απεβίωσε το 1968 στη Θεσσαλονίκη.