Λίστα αντικειμένων
Στο βίντεο που παραθέτουμε παρακολουθούμε τις αναμνήσεις του Μανώλη Γλέζου, όπως τις παρουσίασε μιλώντας στην τηλεόραση του Μέγκα για ένα συγκλονιστικό περιστατικό που συνέβη σαν σήμερα τον Δεκέμβρη του 1944.
Όπως έλεγε ο πρώην ευρωβουλευτής του Σύριζα, ενώ κρατούσε το φιτίλι για να ανατινάξει το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στο Σύνταγμα, σταμάτησε όταν έμαθε ότι μέσα ήταν ο Τσόρτσιλ.
Για το συγκεκριμένο γεγονός και αν ήταν σωστή η τελική απόφαση να αναβληθεί η ανατίναξη του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, μια επιχείρηση του σχεδιάστηκε και οργανώθηκε, με απόλυτη μυστικότητα, από το ΚΚΕ στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, δηλαδή στο Π.Γ. της Κ.Ε. του κόμματος, έχουν γραφεί πάρα πολλά και αρκετές φορές διαμετρικά αντίθετα.
Για την συμμετοχή του Μ. Γλέζου σ' αυτή την επιχείρηση πρώτη φορά ακούσαμε. Από όσα σχετικά κείμενα έχουμε διαβάσει πουθενά δεν έχουμε συναντήσει σχετική αναφορά.
>
Εδώ να προσθέσουμε απόσπασμα από σχετικό κείμενο που έχει ο ιστορικός Γιώργος Πετρόπουλος.
... Ο Βασίλης Μπαρτζώτας (Φάνης), μέλος τότε τού Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ και γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ), έχοντας πλήρη γνώση του θέματος, σε μαρτυρία του αναφέρει:
«Δυνάμεις του ΕΛΑΣ Αθήνας, πλαισιωμένες από στελέχη της ΚΟΑ με επικεφαλής στον σ. Σπύρο Καλοδίκη, έκαναν μια άλλη τολμηρή και ηρωική επιχείρηση. Εχοντας στα χέρια τους το γενικό σχεδιάγραμμα των υπονόμων της Αθήνας, έπειτα από πορεία 12 ωρών μέσα στα βρόμικα νερά των οχετών, με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους, κατόρθωσαν να κουβαλήσουν κάτω από την πλατεία Συντάγματος, ακριβώς στο ξενοδοχείο της “Μεγάλης Βρεταννίας”, όπου ήταν η έδρα της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, του “Κράτους Παπανδρέου”, περίπου έναν τόνο εκρηκτικής ύλης, τροτύλης, και με ηλεκτρικό σύρμα συνέδεσαν την τροτύλη με ειδικό ηλεκτρικό μηχάνημα ανατίναξης, που βρισκόταν στη δική μας περιοχή.
Ο σ. Καλοδίκης ανέφερε σε μένα, τη μέρα των Χριστουγέννων (25 Δεκέμβρη 1944), για την επιχείρηση αυτή, με τη δήλωση ότι είναι έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα το άντρο της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Αγγλων. Εγώ ανέφερα στο Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ που θα 'δινε και την τελική έγκριση.
Το Π.Γ. της Κ.Ε., έχοντας υπόψη τον ερχομό του Τσόρτσιλ και τις διαπραγματεύσεις μαζί του, μας είπε να περιμένουμε μερικές μέρες».
Η μαρτυρία του Ν. Κυριακίδη
Τη μαρτυρία του Βασ. Μπαρτζώτα επιβεβαιώνει πλήρως και ο Νίκος Κυριακίδης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ στη δικτατορία και τη μεταπολίτευση, ο οποίος πήρε μέρος στην επιχείρηση των υπονόμων στα Δεκεμβριανά.
Σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 21/1/2001, ο Νίκος Κυριακίδης δίνει τα εξής στοιχεία. Ο ΕΛΑΣ είχε πάρει από τον Δήμο Αθηναίων τους χάρτες των υπονόμων της Αθήνας, τους οποίους μελέτησε ειδική ομάδα ΕΛΑΣιτών.
Στη συνέχεια δύο ΕΛΑΣίτες, ένας μηχανικός ειδικευμένος στους υπονόμους του Βελγίου κι' ένας υπολοχαγός ειδικευμένος στα εκρηκτικά, κατέστρωσαν το σχέδιο της επιχείρησης.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1944 μια ομάδα από 150 ΕΛΑΣίτες (άλλες πηγές κάνουν λόγο για 80) ξεκίνησε την επιχείρηση από υπονόμους του Μεταξουργείου με στόχο, μέσω αυτών, να φτάσει στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία».
Λόγω όμως δυσκολιών η επιχείρηση από το Μεταξουργείο εγκαταλείφθηκε και ξανάρχισε από τους υπονόμους της Λένορμαν για να ολοκληρωθεί, μετά από 12 έως 15 ώρες, με απόλυτη επιτυχία.
Το ξενοδοχείο είχε παγιδευτεί. Η πυροδότηση του εκρηκτικού υλικού θα γινόταν με ηλεκτρική εκκένωση και για τον λόγο αυτόν υπήρχε αυτοκίνητο με ηλεκτρογεννήτρια.
Γράφει ο Νίκος Κυριακίδης: «Το αυτοκίνητο με την ηλεκτρογεννήτρια θα έδινε την κατάλληλη στιγμή τον σπινθήρα στα εκρηκτικά που ήταν τοποθετημένα στα θεμέλια και κάτω από τα υπόγεια της “Μεγάλης Βρεταννίας”. Ερχεται όμως ξαφνικά ο Σπύρος Καλοδίκης, β” γραμματέας της ΚΟΑ, με μοτοσικλέτα (δολοφονήθηκε τον Νοέμβρη του 1947 από όργανα της Ασφάλειας στη Λάρισα) και σε έξαλλη κατάσταση φώναξε στους άνδρες που χειρίζονταν τη γεννήτρια:
“Σταματήστε, σβήστε τη γεννήτρια αμέσως. Σταματήστε! Η ανατίναξη δεν θα γίνει. Ηρθε ο Τσόρτσιλ στη «Μεγάλη Βρετανία». Σταματήστε!…”.
Ολοι όσοι βρεθήκαμε εκεί και πήραμε μέρος στην επιχείρηση, βρεγμένοι ώς το κόκαλο από τα νερά των υπονόμων, αισθανθήκαμε αγανάκτηση για τη ματαίωση αυτής της ανατίναξης».
Σκέψεις και συμπεράσματα
Απ’ όσα προαναφέραμε και από το σύνολο των ιστορικών στοιχείων που υπάρχουν μπορούμε να υποστηρίξουμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η επιχείρηση υπονόμευσης του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία» σχεδιάστηκε και οργανώθηκε, με απόλυτη μυστικότητα, από το ΚΚΕ στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, δηλαδή στο Π.Γ. της Κ.Ε. του κόμματος.
Ανατέθηκε στον Σπ. Καλοδίκη, μέλος της Κ.Ε. και β’ γραμματέα της ΚΟΑ, άνθρωπο δηλαδή της απολύτου εμπιστοσύνης της κομματικής ηγεσίας, ενώ τον έλεγχο είχε ο Βασ. Μπαρτζώτας.
Η επιχείρηση δεν εκτελέστηκε την ώρα που είχε προβλεφθεί λόγω του ερχομού του Τσόρτσιλ στην Αθήνα. Και ματαιώθηκε οριστικά επειδή στη συνέχεια αποκαλύφθηκε.
Τίθεται όμως ένα καίριο ερώτημα: Αν δεν είχε αποκαλυφθεί, θα πραγματοποιούνταν κάποια στιγμή; Ο γράφων πολύ αμφιβάλλει γι’ αυτό για τους παρακάτω λόγους: Ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει και, ανεξαρτήτως του τι συνέβαινε στην Αθήνα με τα Δεκεμβριανά, η Αγγλία ήταν βασική δύναμη της αντιχιτλερικής συμμαχίας.
Το ΚΚΕ, που είχε διευθύνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ, τον Δεκέμβρη, με πολύ συντηρητικό τρόπο, προσέχοντας πάντα να μη δημιουργήσει προβλήματα στην αντιχιτλερική συμμαχία της Αγγλίας με την ΕΣΣΔ, φαίνεται μάλλον απίθανο να αποφάσιζε ποτέ την εκτέλεση της βρετανικής στρατιωτικής ηγεσίας στην Ελλάδα. Γιατί αυτό θα σήμαινε η εκτέλεση της επιχείρησης.
Επιπλέον, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» εκείνη την περίοδο έμενε και ο συνταγματάρχης Γκριγκόρι Ποπόφ, επικεφαλής της σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα. Μοιάζει απίθανο το ΚΚΕ να μη γνώριζε αυτό το γεγονός. Και αν το γνώριζε -που είναι και το πιο πιθανό- μοιάζει αδιανόητο να έδινε εντολή εκτέλεσης μιας επιχείρησης που θα έθετε, έστω, σε κίνδυνο τη ζωή ενός Σοβιετικού αξιωματούχου, αυτού του επιπέδου, στη χώρα μας.
Αλλά τότε γιατί υπονομεύτηκε το ξενοδοχείο; Μάλλον για να αξιοποιηθεί η υπονόμευσή του, εφόσον χρειαζόταν, ως μέσο πίεσης -για απόσπαση κάποιων ανταλλαγμάτων- απέναντι στους Αγγλους. Αλλη λογική εξήγηση δεν υπάρχει.
Σχετικό κείμενο του "Ριζοσπάστη"
Μια προσωπική μαρτυρία για τον αφάνταστο ηρωισμό των μαχητών του ΕΛΑΣ Αθήνας. στις επιχειρήσεις ενάντια στους Αγγλους κατακτητές, το Δεκέμβρη του '44
Τότε το Κόμμα αποφάσισε την ανατίναξη του ξενοδοχείου της Μ. Βρετανίας, έδρα της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Αγγλων κατακτητών.
Να τι γράφει ο Β. Μπαρτζώτας (Φάνης), γραμματέας της ΚΟΑ την περίοδο εκείνη:
«Δυνάμεις του ΕΛΑΣ Αθήνας πλαισιωμένες από στελέχη της ΚΟΑ με επικεφαλής στον σ. Σπύρο Καλοδίκη, έκαναν μια άλλη τολμηρή και ηρωική επιχείρηση. Εχοντας στα χέρια τους το γενικό σχεδιάγραμμα των υπονόμων της Αθήνας, έπειτα από πορεία 12 ωρών μέσα στα βρώμικα νερά των οχετών, με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους, κατόρθωσαν να κουβαλήσουν κάτω από την πλατεία Συντάγματος, ακριβώς στο ξενοδοχείο της "Μεγάλης Βρετανίας", όπου ήταν η έδρα της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, του "Κράτους Παπανδρέου", περίπου έναν τόνο εκρηκτικής ύλης, τροτύλης και με ηλεκτρικό σύρμα συνέδεσαν την τροτύλη με ειδικό ηλεκτρικό μηχάνημα ανατίναξης, που βρίσκονταν στη δική μας περιοχή. Ο σ. Καλοδίκης ανέφερε σε μένα, τη μέρα των Χριστουγέννων (25 Δεκέμβρη 1944), για την επιχείρηση αυτή, με τη δήλωση ότι είναι έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα το άντρο της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Αγγλων. Εγώ ανέφερα στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που θα 'δινε και την τελική έγκριση. Το ΠΓ της ΚΕ έχοντας υπόψη τον ερχομό του Τσόρτσιλ και τις διαπραγματεύσεις μαζί του, μας είπε να περιμένουμε μερικές μέρες».
Η προετοιμασία της επιχείρησης αυτής είχε αρχίσει. Προηγούμενα είχαν παρθεί από το Δήμο της Αθήνας οι σχετικοί χάρτες των υπονόμων της Αθήνας. Μελετήθηκαν από ειδικούς συντρόφους.
Ο ένας σύντροφος μηχανικός, ειδικευμένος στους υπονόμους του Βελγίου και ο άλλος υπολοχαγός Μηχανικού, ειδικευμένος στα εκρηκτικά, δυστυχώς δε θυμάμαι τα ονόματά τους, κατάστρωσαν τα σχέδια για την είσοδό μας στους υπονόμους της Αθήνας και καθόρισαν το σημείο των υπονόμων από όπου θα μπούμε. Εγιναν από τους ειδικούς οι σχετικές προετοιμασίες μέσα στους υπονόμους, αφού οι υπόνομοι δεν ήσαν σε ευθεία γραμμή. Αλλού ήταν ανήφορος και αλλού κατήφορος, οπότε χρειάστηκε να τοποθετηθούν σκάλες κλπ. Ολα είχαν ετοιμαστεί.
Στις 22/12/1944, τελικά, αν θυμάμαι καλά, αποφασίστηκε να μπούμε μέσα στον υπόνομο 150 περίπου άνδρες του ΕΛΑΣ και άλλα στελέχη του Κόμματος, με στόχο και κατεύθυνση το ξενοδοχείο της "Μεγάλης Βρετανίας", μεταφέροντας από τον υπόνομο που δέχεται τα βρόχινα νερά και τις βρωμιές της τότε Αθήνας, έναν τόνο περίπου εκρηκτικής ύλης, τροτύλης. Η επιχείρηση ξεκίνησε από το Μεταξουργείο.
Ο υπόνομος δεν ήταν αυτός που δέχεται τις ακαθαρσίες, αλλά τα βρόχινα νερά και η κάθοδος έγινε με σιδερένια και όχι ξύλινη σκάλα. Η ατμόσφαιρα μέσα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Μύριζε υγρασία και μούχλα. Και τα νερά, στα σημεία που ήταν φαρδύς ο υπόνομος, μας φτάνανε ως τα γόνατα, ενώ όπου στένευε φτάνανε ως το στήθος, χώρια τα τεράστια ποντίκια...
Η επιχείρηση από το Μεταξουργείο δεν προχώρησε. Είχαμε την απώλεια του μέλους του Γραφείου της Αχτίδας που σκοτώθηκε από αγγλικό βλήμα. Είδαν κάποια μικρή μάζωξη στο σπίτι που βρισκόμασταν και μας έριξαν. Η καθοδήγηση της Αχτίδας κατόπιν τούτου αποφάσισε να σταματήσει η επιχείρηση και φυσικά να γίνει σε άλλο σημείο.
Πράγματι η επιχείρηση έγινε στη Λένορμαν πολύ πιο μακριά από το Μεταξουργείο. Μπήκαν όλοι οι άνδρες στον υπόνομο με προσοχή κατά ομάδες τοποθέτησαν την εκρηκτική ύλη και επέστρεψαν ύστερα από αρκετές ώρες.
Αφού τέλειωσε αυτή η φάση έδωσε εντολή το Γραφείο της Αχτίδας και συγκεκριμένα ο Γραμματέας της Αχτίδας Μπάμπης Γρηγοριάδης, είχαμε δουλέψει μαζί από το 1943 που ήταν γραμματέας της 6ης Αχτίδας, να μπούμε 5 σύντροφοι, για να κάνουμε τον τελευταίο έλεγχο των καλωδίων.
Σημειώνω τις δυσκολίες που συναντήσαμε από την είσοδο του υπονόμου μέχρι το τέρμα και το σημειώνω αυτό γιατί τις έζησα ο ίδιος. Φυσικά, οι δυσκολίες, που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες ομάδες που κουβαλούσαν το φορτίο της εκρηκτικής ύλης στην πλάτη τους, ήταν πολύ μεγαλύτερες και οι κίνδυνοι πολύ περισσότεροι.
Οπως αναφέρω πιο πάνω ο υπόνομος δεν ήταν ευθύς είχε λακκούβες μικρές και μεγάλες που γλίστραγες και έμπαινες μέσα στο νερό και σε ορισμένα σημεία πάνω από τη μέση μέχρι και στο στήθος. Οι δρόμοι δεν ήταν σε ευθεία γραμμή, το επίπεδο του δρόμου άλλαζε μέχρι που δημιουργούσε μικρούς καταρράχτες και ανεβαίναμε σε σκάλες που το πρώτο συνεργείο είχε τοποθετήσει. Θυμάμαι πως κάτω από την Ερμού ήταν μία δίοδος πολύ μικρή και στενή. Αρκεί να σημειώσω πως την περάσαμε με την κοιλιά, μπουσουλώντας στο νερό. Και σε άλλα σημεία περνούσαμε σκυμμένοι, ήταν πολύ δύσκολη η διαδρομή.
Κίνδυνοι υπήρχαν πολλοί. Εκτός αυτών που ανέφερα ήταν και οι κίνδυνοι που προέρχονταν από τα φρεάτια των δρόμων που μέσω αυτών έμπαιναν τα νερά στον υπόνομο.
Ακούγαμε τα βήματα των περαστικών και φυσικά και τις περιπολίες των Αγγλων στρατιωτών. Αυτό το γεγονός υποχρέωνε όλους τους συντρόφους που βρίσκονταν μέσα στον υπόνομο να είναι πολύ προσεκτικοί. Οι βρωμιές και αναθυμιάσεις μας έφερναν βήχα, φτέρνισμα που μας ανάγκαζαν να προσέχουμε για να μη μας αντιληφθούν. Δε βγάζαμε κουβέντα, η συνεννόηση γινόταν με χειρονομίες.
Τελικά παρ' όλες αυτές τις δυσκολίες επιστρέψαμε στη βάση μας. Η επιχείρηση τέλειωσε και πέτυχε αφού ξεπέρασε σε χρόνο περίπου 12-15 ώρες και τελικά περιμέναμε το σύνθημα για να μπει σε ενέργεια η ηλεκτρογεννήτρια.
Το αυτοκίνητο με την ηλεκτρογεννήτρια θα έδινε στην κατάλληλη στιγμή τον σπινθήρα στα εκρηκτικά που ήταν τοποθετημένα στα θεμέλια και κάτω από τα υπόγεια της "Μεγάλης Βρετανίας". Ερχεται όμως ξαφνικά ο Σπύρος Καλοδίκης Β` Γραμματέας της ΚΟΑ με μοτοσικλέτα, (δολοφονήθηκε το Νοέμβρη του 1947 από όργανα της Ασφάλειας στη Λάρισα) και σε έξαλλη κατάσταση φώναξε τους άνδρες που χειριζόταν τη γεννήτρια.
"Σταματήστε - Σβήστε τη γεννήτρια αμέσως. Σταματήστε! Η ανατίναξη δε θα γίνει. Ηρθε ο Τσόρτσιλ στη "Μεγάλη Βρετανία". Σταματήστε!...".
Ολοι, όσοι βρεθήκαμε εκεί και πήραμε μέρος στην επιχείρηση, βρεγμένοι ως το κόκαλο από τα νερά των υπονόμων, αισθανθήκαμε αγανάκτηση για τη ματαίωση αυτής της ανατίναξης».
Ο δημοσιογράφος κ. Παπαχελάς σε εκπομπή του σε τηλεοπτικό σταθμό μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε και στην «επιχείρηση των υπονόμων».
Δε γνωρίζω αν αυτοί που παραβρέθηκαν σ' αυτή την εκπομπή είχαν πάρει μέρος σ' αυτή την επιχείρηση. Εγώ δε θυμάμαι, μπορεί να κάνω λάθος ή μπορεί να έμαθαν ή άκουσαν από άλλους τα της επιχείρησης αυτής.
Εγώ πήρα μέρος σ' αυτή την επιχείρηση και μάλιστα, όπως σημειώνω παραπάνω, συμμετείχα στο τελευταίο συνεργείο, που κάναμε τον έλεγχο των καλωδίων και δίνω στοιχεία για τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετώπισε όλη η δύναμη των συντρόφων που πήρε μέρος μέχρι και τον ερχομό του συντρόφου Καλοδίκη.
Ηταν πράγματι μια τολμηρή και ηρωική πράξη. Φυσικά δεν ήταν η μοναδική.
Και άλλες πολλές ηρωικές πράξεις έγιναν στην πορεία των λαϊκών αγώνων με μπροστάρη το ΚΚΕ. Το Κόμμα μας στη μακραίωνη πορεία του πάνω από 82 συνεχή χρόνια έχει να παρουσιάσει πληθώρα τέτοιων μικρότερων ή και μεγαλύτερων ηρωικών πράξεων.
Ανέδειξε χιλιάδες ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για το Κόμμα, το λαό, το πιστεύω τους.
Το ΚΚΕ, κόμμα νέου τύπου, ηρωικό αταλάντευτο, ήταν μπροστάρης των αγώνων του λαού για μια Ελλάδα σοσιαλιστική. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όμως πως άλλο είναι η ηρωική πράξη όσο μεγάλη και αν είναι κι άλλο είναι ο άνθρωπος κομμουνιστής, ο αγωνιστής, ο ήρωας.
Η ηρωική πράξη είναι ένα γεγονός που γίνεται από ένα δυο συντρόφους ή ακόμα ομάδα συντρόφων. Αυτή η ενέργεια είναι αξιέπαινη αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, είναι μια πράξη ηρωική ασφαλώς που συμβάλλει στην ανάταση του κινήματος στην ανάπτυξη των αγώνων και σαν τέτοια πρέπει να την εκτιμούμε.
Ομως, ο τίτλος ήρωας δεν κρίνεται μόνο από τη συγκεκριμένη ηρωική πράξη κρίνεται και από την όλη αγωνιστική συνέχειά του, τη μετέπειτα στάση του, τη συνέπειά του στο πιστεύω του και, πολύ περισσότερο, εκτιμάται ιστορικά μετά το θάνατό του.
Ενδεικτικά αναφέρω ήρωες, για να δείξω τη σημασία της παραπάνω προϋπόθεσης, Σουκατζίδης, Τατάκης, Μπελογιάννης, Πλουμπίδης, Σαμπατάκος, οι τρεις ΕΠΟΝίτες στο Βύρωνα. Μακρύς είναι ο κατάλογος τέτοιων ηρώων. Ομως υπάρχουν και ηρωικές πράξεις που ίσως να μην τις θυμόμαστε, ίσως δεν έγιναν γνωστοί οι σύντροφοι που συνέβαλαν σ' αυτές τις πολύ τολμηρές πράξεις.
Ποιος θυμάται το φωτεινό σήμα ΕΑΜ στην Ακρόπολη και τους συντρόφους που το έστησαν:
Ποιος θυμάται την κατάληψη του κρατικού ραδιοφωνικού σταθμού, κάπου στο Ζάππειο, το 1942 και την ολιγόλεπτη εκπομπή για το ΕΑΜ;
Τέτοιες ηρωικές πράξεις έγιναν πολλές. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα που σε όλη του την πορεία πάλεψε και παλεύει κάτω από δυσκολότατες συνθήκες, νόμιμες, παράνομες, ημιπαράνομες. Εδωσε και δίνει ηρωικούς αγώνες, ανέδειξε χιλιάδες ήρωες.
Καταλήγοντας θέλω να πω ότι ο κομμουνιστής και μετά από μια ή περισσότερες ηρωικές πράξεις, συνεχίζει να παλεύει με συνέπεια και ευθύνη για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Δεν περιαυτολογεί, ούτε καυχιέται, κομπορρημονεί για το έργο του. Υποτάσσει το εγώ στο συνολικό συμφέρον, στο συμφέρον του αγώνα, συνεχίζει να συνεισφέρει όσο ζει, για να δικαιώσει την εκτίμηση που έχουν οι άλλοι γι' αυτόν και κατά κύριο λόγο το Κόμμα. Τότε και μόνον τότε δικαιωματικά θα δοθεί ο τίτλος του ήρωα, σ' αυτούς τους αγωνιστές.
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2021 | 12:30 μ.μ.
πηγη: http://tsak-giorgis.blogspot.com