Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 25 Οκτ 2020
Δημοσθένης Λιγδόπουλος
Κλίκ για μεγέθυνση

Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος υπήρξε ένας από τους πιονιέρους του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και σε νεαρή ηλικία ανέλαβε υψηλά καθήκοντα στο ΣΕΚΕ, τον πρόδρομο του ΚΚΕ.

Ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1898 (υπάρχει και η εκδοχή της Κέρκυρας το 1894). Καταγόταν από μικροαστική οικογένεια και ζούσε με την χήρα μητέρα του και τις δύο αδελφές του στην Πλάκα.

Φοιτητής της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1916 ίδρυσε μαζί με τους συμφοιτητές του Σπύρο Κομιώτη και Φραγκίσκο Τζουλάτη την «Σοσιαλιστική Νεολαία». Η οργάνωση, σύμφωνα με το καταστατικό της, είχε τους εξής σκοπούς: « α) Να υποδείξη τας αρχάς του διεθνούς σοσιαλισμού, β) να διοργανώση και εκπαιδεύση τα μέλη της με μαθήματα σοσιαλιστικά, εγκυκλοπαιδικά, φιλολογικά, καλλιτεχνικά, επίσης να βοηθήση την σωματικήν ανάπτυξιν των νέων με γυμναστικάς ασκήσεις, εκδρομάς, παιδιάς κ.λπ., προς τον σκοπόν να δημιουργηθή νεολαία υγιής το σώμα και το πνεύμα και ικανή ν' αναλάβη τον σοσιαλιστικόν αγώνα, γ) να διαδώση σοσιαλιστικάς και συνδικαλιστικάς ιδέας μεταξύ των εργατών και δ) να εργασθή δραστηριώτατα κατά του αλκοολισμού που αποκτηνώνει την εργατικήν τάξιν».

Η πολιτική του δραστηριότητα θα μπει στο στόχαστρο των αρχών και θα καταδικαστεί μαζί με άλλους συναγωνιστές του σε φυλάκιση 4 ετών από το Στρατοδικείο Αθηνών, επειδή εξέδωσε ένα φυλλάδιο με το κείμενο του ρώσου αναρχικού Πιοτρ Κροπότκιν «Προς τους Νέους». Θα παραμείνει φυλακισμένος στο Ρέθυμνο για δύο χρόνια και θα αποφυλακιστεί με χάρη, ύστερα από διεθνή κινητοποίηση.

Τον Νοέμβριο του 1918, ένα μήνα μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Ρωσία, συμμετείχε ενεργά στο ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), το οποίο έγινε στον Πειραιά. Εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υπεύθυνος του κομματικού οργάνου «Εργατικός Αγών».

Το 1919, ο Λιγδόπουλος, που ανήκε στην αριστερή πτέρυγα του νέου κόμματος, ήταν ένας από τους βασικούς οργανωτές τού Α' Εθνικού Συμβουλίου (διευρυμένης Κεντρικής Επιτροπής) του ΣΕΚΕ. Κατά τη σύνοδό του, τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης του ΣΕΚΕ από τη Β' Διεθνή (Σοσιαλιστική) και στην προσχώρησή του στη Γ Διεθνή (Κομμουνιστική), που είχε ιδρύσει ο Λένιν.

Η δεξιά πτέρυγα του κόμματος τον ανάγκασε να παραιτηθεί από την Κεντρική Επιτροπή (μαζί με τον Δημητράτο κ.ά.), επανήλθε όμως με απόφαση του Β' Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο επικύρωσε την προηγούμενη απόφαση προσχώρησης. Οι απόψεις της αριστερής πτέρυγας επικράτησαν στο 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (5-12 Απριλίου 1920), που συνήλθε στην Αθήνα. Το συνέδριο μεταξύ άλλων τάχθηκε υπέρ του λενινιστικού προσανατολισμού του κόμματος, την προσχώρησή του στην κομμουνιστική Γ Διεθνή και την μετονομασία του σε Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας-Κομμουνιστικό (ΣΕΚΕ-Κ).

Το καλοκαίρι του 1920, ο Λιγδόπουλος, λόγω της σχετικής γλωσσομάθειάς του, ορίστηκε αντιπρόσωπος του ΣΕΚΕ-Κ στο 2ο Διεθνές Συνέδριο της Γ' Διεθνούς στη Μόσχα, στην διάρκεια του οποίου ο Λένιν παρουσίασε τους «21 όρους» για την εισδοχή νέων κομμάτων στη Διεθνή. Τους όρους αυτούς ο αποδέχθηκε το ΣΕΚΕ-Κ και το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ).

Την εποχή του συνεδρίου μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ρωσία με αποτέλεσμα η επιστροφή του νεαρού κομμουνιστή στην Ελλάδα να είναι περιπετειώδης και τελικά μοιραία για την ζωή του. Ο Λιγδόπουλος επιβιβάστηκε σε ένα μοτόρι (ιστιοφόρο με βενζινοκινητήρα), μαζί με έναν δραστήριο ελληνορώσο κομμουνιστή, τον Ωρίωνα Αλεξάκη, και αφού διέσχιζαν τη Μαύρη Θάλασσα θα αποβιβάζονταν σε βουλγαρική ακτή και στην συνέχεια δια ξηράς θα έρχονταν στην Ελλάδα. Όμως κατά την διάρκεια του πλου, ο πλοίαρχος και το πλήρωμα τους λήστεψαν και στην συνέχεια τους σκότωσαν. Το τραγικό περιστατικό συνέβη το τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου (21 ή 25 ή 28, σύμφωνα με διάφορες πηγές) του 1920.

Η δολοφονία του Δημοσθένη Λιγδόπουλου έγινε γνωστή μήνες αργότερα, με πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 21 Ιανουαρίου 1921. Οι σχετικές πληροφορίες που δημοσίευσε το δημοσιογρφικό όργανο του ΣΕΚΕ-Κ (είχε αντικαταστήσει τον «Εργατικό Αγώνα»), προέρχονταν από την Κωνσταντινούπολη και έκαναν λόγο ότι οι δράστες ήταν Τουρκολαζοί λαθρέμποροι.

Την επομένη ο «Ριζοσπάστης» είχε περισσότερες λεπτομέρειες,ενώ δεν παρέλειψε να επιτεθεί στους «πεπολιτισμένους ληστές» της Αντάντ, που είχαν επιβάλλει αποκλεισμό στην «πρώτη Σοβιετικής Δημοκρατίας του κόσμου».

«Το αποτρόπαιον έγκλημα των ληστών εγνώσθη αργότερον εξ ομολογίας του μηχανικού του μοτέρ προς Ρώσους ναυτικούς της Μαύρης θαλάσσης. Τοιουτοτρόπως εγνώσθη το γεγονός εις την Ρωσίαν και εις το Κόμμα μας.

Αι συνθήκαι υπό τας οποίας έπεσεν ο νεαρός και γενναίος αγωνιστής του Κόμματός μας δε μειώνουν την ευθύνην των πεπολιτισμένων ληστών οι οποίοι εμποδίζουν την κανονικήν επικοινωνίαν των προλεταριακών κομμάτων των διαφόρων χωρών με την έδραν της Κομμουνιστικής Διεθνούς και την χώραν της πρώτης Σοβιετικής Δημοκρατίας του κόσμου.

Οι πεπολιτισμένοι λησταί της συνηνωμένης κεφαλαιοκρατικής και ιμπεριαλιστικής αντιδράσεως και οι εν Ελλάδι πράκτορές των, οι οποίοι μετήλθον παν μέσον, κατά το παρελθόν έτος διά να εμποδίσουν τον σύντροφον Λιγδόπουλον να φθάση διά διά κανονικών διαβατηρίων εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν, είναι οι πραγματικοί αυτουργοί του στυγερού εγκλήματος της Μαύρης Θαλάσσης. κανονικών διαβατηρίων εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν, είναι οι πραγματικοί αυτουργοί του στυγερού εγκλήματος της Μαύρης Θαλάσσης».


 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου