Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 04 Δεκ 2019
Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Του Β. Αντωνίου

 

 

Η μεγάλη διαδήλωση που αιματοκυλίστηκε

Η απόφαση να απαγορευτεί η διαδήλωση του ΕΑΜ πάρθηκε τη νύχτα της 2 προς 3.12.1944. Ως δικαιολογητικό χρησιμοποιήθηκε το γεγονός ότι στις 3.12.1944 θα έδινε ο Λίπερ διάλεξη στον «Παρνασσό» και εκεί. Θα είχαν συγκεντρωθεί πολλοί επίσημοι. Έτσι, ο Γ. Παπανδρέου ρώτησε τον Εβερτ (αρχηγό της αστυνομίας) αν θα μπορούσε να πειστεί το ΕΑΜ να αναβάλει το συλλαλητήριο.

Ο Έβερτ απάντησε:Οχι. Και τότε πάρθηκε η απόφαση για απαγόρευση.

Το ΕΑΜ κατήγγειλε ως αυθαίρετη την απόφαση αυτή. Η κυβέρνηση συγκέντρωσε όλη τη δύναμη της αστυνομίας στους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα για να εμποδίσει τους διαδηλωτές να φτάσουν στην πλατεία.

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1944

Για το τι συνέβη εκείνη τη μοιραία ημέρα, η περισσότερο αντικειμενική περιγραφή -και αυτό το παραδέχονται όλοι - είναι εκείνη του Βρετανού αντισυνταγματάρχη Μπάιφορντ-Τζόουνς (Byfort Jones) που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του The Greek Trilogy, Λονδίνο 1945, έκδ. Hutchinson abd Co. . Είναι αυτόπτης μάρτυρας και από πολύ επίκαιρη θέση. Παραθέτουμε έτσι ολόκληρο το απόσπασμα όπως το έχει δώσει μεταφρασμένο ο Γιάννης Ανδρικόπουλος.

Ή διαδήλωση πλησίαζε: άνδρες, γυναίκες και παιδιά... Δεν υπήρχε τίποτε σκυθρωπό ή απειλητικό. Μερικοί άνδρες κραύγαζαν με φανατισμό προς την κατεύθυνση του αστυνομικού τμήματος και του ξενοδοχείου, αλλά υπήρχε αρκετή ευθυμία και μεταξύ των διαδηλωτών και αυτών που ήταν στα πεζοδρόμια ανταλλάσσονταν πολλά αστεία. Την προσοχή μου απέσπασε κάτι που έμοιαζε με διαταγή, στα ελληνικά, και που ερχόταν από το μπαλκόνι, πάνω μου. Η κεφαλή της διαδηλώσεως ήταν τώρα σε απόσταση τριάντα γυαρδών. Ο Σ. Μπάρμπερ, του Γιουνάιτεντ Πρες, μου είπε αργότερα ότι ήταν διαταγή ν’ ανοιχτεί πυρ. Την επόμενη στιγμή οι αξιωματικοί της αστυνομίας άρχιζαν να οπλίζουν τα όπλα τους, όχι από κοινού όπως ένα πειθαρχημένο σώμα, αλλά διστακτικά, ο ένας μετά τον άλλον, σαν μερικοί από αυτούς να ήταν απρόθυμοι να υπακούσουν...


Αυτό που ακολούθησε ήταν τόσο φανταστικά εξωπραγματικό, που θα έλεγα ότι βλέπω κινηματογραφική ταινία. Το απόσπασμα των αστυνομικών άδειασε τα όπλα του στη διαδήλωση. Είχα ακούσει ατέλειωτες ιστορίες για μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων από Γερμανούς. Τις πίστευα και δεν τις πίστευα. Είχα δει ανθρώπους που γνώριζα και αγαπούσα πολύ να πεθαίνουν στο πλευρό μου στο πεδίο της μάχης, αλλά αυτά δεν με είχαν προπαρασκευάσει για τούτο που είδα να γίνεται σ’ αυτόν τον πλατύ, ηλιόλουστο δρόμο με τις δεντροστοιχίες, σε βάρος ανθρώπων που αστειεύονταν και γελούσαν... ενώ οι γλυκοί ήχοι από τις καμπάνες κρέμονταν ακόμη στον ήσυχο κυριακάτικο αέρα. Στην αρχή νόμισα ότι η αστυνομία χρησιμοποιούσε άσφαιρα η ότι χτυπούσαν στον αέρα. Πολλοί άνθρωποι σκέφτηκαν το ίδιο. Αλλά το κακό είχε γίνει. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που πριν από λίγα λεπτά φώναζαν περπατούσαν, γελούσαν γεμάτοι τολμηρό πνεύμα, κυματίζοντας τις σημαίες τους και τις σημαίες μας, έπεσαν στο έδαφος, ενώ από τα κεφάλια και τα σώματά τους έσταζε αίμα στο δρόμο ή στις σημαίες που έφεραν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου αυτή τη σκηνή... Η κακότητα που είχαν σπείρει οι Γερμανοί, αποκαλυπτόταν σε μια αλλόκοτα εξωπραγματική παντομίμα θανάτου, κάνοντας τα κόκκαλά μου να ριγούν...

Το πυρ, πάντα από την αστυνομία, συνεχίστηκε πάνω από μισή ώρα και οι οπαδοί του ΕΑΜ παρέμεναν στο έδαφος... Όταν τελείωσε, πάνω από εκατό διαδηλωτές και των δύο φύλων και όλων των ηλικιών έκειντο νεκροί ή τραυματίες. Η διαδήλωση τότε παραφρόνησε. Χιλιάδες λαού βρυχόταν απειλές και προκλήσεις προς την αστυνομία. Ήταν η πιο άσχημη στιγμή που είχα δει στη ζωή μου. «Θα τρέξουν τώρα προς το αστυνομικό τμήμα», είπε κάποιος δίπλα μου. Βρετανικά τανκς είχαν ήδη φτάσει και καταλάμβαναν θέσεις γύρω από το κτίριο, σχηματίζοντας ένα σιδερένιο προστατευτικό κλοιό γύρω από το αστυνομικό τμήμα. Οι διαδηλωτές έμειναν εκεί κραυγάζοντας και φωνάζοντας, σχίζοντας τα πουκάμισά τους και ξεφωνίζοντας: «Πυροβολήστε, δειλοί, μισθοφόροι του Παπανδρέου». Περιμέναμε κάθε στιγμή ότι το ΕΑΜ θα χρησιμοποιούσε όπλα. Στη σκεπή των αρχηγείων του ΚΚΕ, στην πλατεία, υπήρχε μια φωλιά πολυβόλου και θα μπορούσε να έχει ξεκαθαρίσει την περιοχή του αστυνομικού τμήματος με καταστροφικό πυρ. Αλλά το ΕΑΜ περιορίστηκε στο να καταριέται και να απειλεί. Δεν νομίζω ότι υπήρχε άνθρωπος στη διαδήλωση που ήταν οπλισμένος. Ήταν τέτοια η οργή του πλήθους, ώστε αν υπήρχε πρόθεση για σύρραξη, ο εμφύλιος πόλεμος θα είχε αρχίσει εκείνη τη στιγμή.
 
 
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου