Ενα από τα πλέον συζητημένα ζητήματα - ερωτήματα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μας είναι ποιοι ήθελαν και για ποιον σκοπό (και πώς) μεθόδευσαν τη σύγκρουση που άρχισε στις 3 του Δεκέμβρη 1944 στην Αθήνα.
Μπορεί το σχετικό κεφάλαιο να μην υπάρχει καν στα σχολικά βιβλία και να μην απασχολεί, ωστόσο παραμένει στο επιστημονικό/ιστορικό προσκήνιο.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας αναθεώρησης της ιστορίας εκείνης της τραγικής περιόδου, όπως αυτή εκδηλώνεται -σε «ακαδημαϊκό» επίπεδο και όχι μόνο- μέσα από την τάση/σχολή με κύριους εκφραστές τους πανεπιστημιακούς και δημοσιολογούντες Στάθη Καλύβα (Yale Νέας Υόρκης), Νίκο Μαραντζίδη (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και τον Βρετανό ιστορικό και δημοσιογράφο Μαρκ Μαζάουερ.
Από τον Λίβανο στην Καζέρτα:
Η προετοιμασία της ήττας
Για την εν γένει εργαλειακή χρησιμοποίηση του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος από τη δεξιά παράταξη παρατίθεται και η ακόλουθη διαπίστωση/επισήμανση του αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιστορίας Πολυμέρη Βόγλη: «Τα τελευταία χρόνια από αρθρογράφους και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ έχει υπάρξει μια σαφέστατη αναδίπλωση σε μια δεξιά αφήγηση του παρελθόντος. Η αρχή έγινε με την προσπάθεια αποκατάστασης των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Κατοχή ως θυμάτων του ΕΛΑΣ, για να ακολουθήσει η αναβάπτιση του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά σε μεγάλο ηγέτη, η υποβάθμιση των επιπτώσεων που είχε για τη χώρα η δικτατορία των συνταγματαρχών, ενώ κυριακάτικες εφημερίδες διανέμουν DVDs με την απολογία του αρχιπραξικοπηματία Γιώργου Παπαδόπουλου και πονήματα για τα “εγκλήματα των κομμουνιστών”»..
Ας δούμε όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2021 | 4:00 μ.μ.
πηγη: http://tsak-giorgis.blogspot.com