Το άγριο άλογο της Εξουσίας

‘‘ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ’’, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ότι η Βουλή, συνεκδοχικά οι Βουλευτές, είναι το νομοθετικό Σώμα. Αυτοί, οι άνδρες (και οι γυναίκες δεδομένης της ισοτιμίας) πάλι υποτίθεται, ως προερχόμενοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, εκφράζουν το μέσο όρο της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των ψηφοφόρων, που τους εμπιστεύτηκαν τη διαχείριση των λεγόμενων «Κοινών πραγμάτων» όλων δηλ. των περιπτώσεων και προβλημάτων των εντολοδόχων τους, δηλ των πολιτών, του λαού κατά την προσφιλή έκφραση του δημοκοπικού λαϊκισμού, θα πρέπει κατά τεκμήριο να διαθέτουν το ελάχιστο από τον κοινό νου, ώστε να είναι παραγωγικοί και χρήσιμοι.

Αν οι αιτιάσεις και οι μαχητικές διαμαρτυρίες των θιγομένων πολιτών από τα αψυχολόγητα και εξοντωτικά μέτρα που λαμβάνονται από δυο-τρεις υπουργούς, πολύ δε περισσότερο από εξωκοινοβουλευτικούς που δεν έχουν το τεκμήριο της επιλογής τους από το εκλογικό Σώμα, εισακούονταν και με καλή προαίρεση η «εξουσία» νομοθετούσε με βάση τη φωνή του λαού και νόμοι καλύτεροι θα υπήρχαν και εφαρμόσιμοι θα ήταν και αποδεκτοί από την κοινωνία των πολιτών. Δεν μπορεί να είναι παράλογοι, οι πολίτες που πάσχουν και καλούνται να «βγάζουν τα κάστανα από τα κάρβουνα», όταν μικρόνοες εισηγητές νομοθετημάτων επιχειρούν να επιβάλουν ασήκωτες φορολογίες κι ας πεθάνει η μισή Ελλάδα.

Ποιο είναι το αντικειμενικό δεδομένο ότι οι υπουργήσιμοι αυλικοί της Εξουσίας διαθέτουν το «αλάθητο» και οι υπόλοιποι είναι μικρόνοες και πρέπει να καταστούν και υποτακτικοί εν ονόματι του νόμου;! Από τα εμφανή τρωτά της δημοκρατίας ως μορφής πολιτεύματος, η οποία κατά την εφαρμογή της είναι διάτρητη, από αθεράπευτες ατέλειες, αφού και αν υπάρξει και κάποιος με λίγο σωστότερο μυαλό, πρώτα θα σκεφτεί την επανεκλογή του και δεύτερα το συμφέρον των πολλών. Αυτή η ισοπεδωτική ισχύς της ψήφου και η δημαγωγία που τη διαστρέφει, είναι το κριτήριο της ανάδειξης των μαυρογιαλούρηδων στις μεγάλες καρέκλες. Αρκούν τα τέσσερα χρόνια (θεωρητικής τετραετίας) να καταστρέψουν τη χώρα για τις επόμενες δεκαετίες!

Το πέζο, το ειδικό βάρος των υποψηφίων είναι ελλιποβαρές σε σχέση με το κύρος του αξιώματος που επενδύονται μετά την διαδικασία ανάδειξής τους. Από το σύνολο των 300 (αφού λιγότεροι δεν συναθροίζουν ούτε ενός κοκόρου γνώση) οι πλέον «επαγγελματίες» αρπάζουν τα παραγωγικότερα υπουργεία και οι υπόλοιποι εγκρίνουν αποφάσεις και νομοθετήματα, επειδή μέσω του ρουσφετιού, πολλά παραβλέπονται και έτσι εξυπηρετείται το κοινό πολιτικό συμφέρον, όλων των πολιτευομένων. Η πολιτική και οι πολιτικοί αντίστοιχα είναι σε σχέση αναντιστοιχίας και γι αυτό δεν παράγεται έργο επωφελές για το κράτος και εθνωφελές, αν πάμε πάρα πέρα. Από τη διοίκηση, γενικότερα, εκτός από την εφαρμογή των νόμων, λείπουν και δυο στοιχεία, τα οποία, ενδεχομένως να έκαναν τον πολίτη καλύτερο. Είναι ο ανύπαρκτος έπαινος και η τιμωρία. Είναι άγριο το άλογο της Εξουσίας και θέλει έμπειρο καβαλάρη να το ελέγχει. Γι αυτό – κατά την παροιμία – τον ατζαμή τον ξεφορτώνεται εύκολα, τον ρίχνει κάτω, από την πλάτη του. Κι εκείνο τρέχει στα χωράφια αφηνιασμένο!...

Μια ακόμη, μεγάλη, νηστεία

ΔΙΑΓΟΥΜΕ ΤΟ σαραντάημερο, με νηστεία και προσευχή από του αγίου Φιλίππου, εν όψει των Χριστουγέννων. Η νηστεία είναι μέτρο εξαγνισμού, πειθαρχίας των αισθήσεων, υγείας και πνευματικής συγκέντρωσης. Όταν το σώμα ευφραίνεται με βουλιμιαίες απολαύσεις, δεν αισθάνεται την ανάγκη της πνευματικής περισυλλογής, του στοχασμού, της, κατά κάποιο τρόπο, φιλοσοφικής θεώρησης των πραγμάτων στο παρόν και στο μέλλον.

Οι αρχαίοι είχαν αποφανθεί για πολλά πράγματα και κυρίως τους ενδιέφερε η ουσία των ανθρωπίνων ενεργειών. Παχεία γαστήρ, λεπτόν ου τίκτει νόον, δίδασκαν. Πώς να έχει λεπτές, εξευγενισμένες σκέψεις, ένα καλοθρεμμένο σώμα, ένα γομάρι, που κινείται μεταξύ υπνηλίας και ζωικής αδράνειας; Οι κοιλαράδες δε συμβαίνει να είναι και πνευματικά ανήσυχοι ή δημιουργικοί. Ο άνθρωπος σκέπτεται, στοχάζεται και ποιεί.

Ο ευφραινόμενος μέσα στην ευημερία του δεν έχει, συνήθως ερεθίσματα, πέρα από ένα διαρκώς γεμάτο πιάτο. Οι Ρωμαίοι έμειναν στην ιστορία με τα λουκούλλεια γεύματά τους, τις εορταστικές παννυχίδες, τη μέθη και τον έκλυτο βίο τους. Όλ’ αυτά συνετέλεσαν στην πτώση της κοινωνίας τους και στην αποδιοργάνωση της αυτοκρατορίας. Σημεία παρακμής για όλους τους ανθρώπους, όταν πέφτουν σε τέτοιες παγιδεύσεις.

Η λιτότητα είναι μια από τις αρετές των αρχαίων και ένα δίδαγμα υγείας του σώματος και άσκησης του πνεύματος. Η επάρκεια του ελαχίστου, άλλη ασκητική εντολή και αντίδοτο κατά της πλεονεξίας. Το πλέον του αναγκαίου, ισοδυναμεί με το περιττό. Αυτό το πλεόνασμα, αρκεί να θεραπεύσει τα ελλείμματα και να επιφέρει την ισορροπία στη ζωή, ανάμεσα στους χαρισματικούς και τους πένητες. Υπάρχουν πένητες που είναι πνευματικά χαρισματικοί και ευημερούντες οι οποίοι είναι πενέστεροι των πενήτων.

Νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή

από τις γευστικές απολαύσεις

Η ΝΗΣΤΕΙΑ, επιβαλλόμενη από θρησκευτική αντίληψη, η στέρηση κάποιων εκ των αγαθών διατροφής, στοχεύει στην πνευματικότητα του μέτρου, στην πειθαρχία των αισθήσεων, οι οποίες αμφισβητείται ότι δόθηκαν ως παγίδα για την επιλογή των αφοσιωμένων, με υστεροβουλία τον παράδεισο. Στο πλυντήριο των συνειδήσεων, εκείνο που μετράει είναι η εκούσια αποδοχή των κανόνων. Όταν ουν νηστεύετε μη γίνεσθε όπως οι υποκριτές...Η υποκριτική συγκατάθεση είναι χαμένη προσπάθεια. Δεν τη θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο άνθρωπος που καταπιέζεται.

Η νηστεία έχει την ανταμοιβή της αλλά και το δυσανάλογο κόστος της. Δεν επιτρέπεται να τρώμε γάλα ή αβγά αλλά πανάκριβους αστακούς ή άλλα μαλάκια της θάλασσας, ελεύθερα. Νηστεία δεν είναι το γεμάτο στομάχι με ξηρούς καρπούς ή άλλες επινοήσεις της γαστριμαργίας, αλλά περιορισμός, στο ελάχιστο δυνατόν, τροφών σε βαθμό να συντηρείται η υγεία του σώματος και να τροφοδοτείται η συναίσθηση της πειθαρχίας εναντίον των γευστικών απολαύσεων. Δόθηκε η απόλαυση και η ροπή προς την ηδυπάθεια, ενώ ταυτόχρονα χρονομετρούνται οι αντιδράσεις αποχής από τέτοιες μικροχαρές. Φαίνεται πως τα πάντα «εξαγοράζονται» με την αντίστοιχη θυσία αποχής από αυτά.

Αν όσα νηστεύεις, πλην τα επιθυμείς είναι σα να ακυρώνεις την προσπάθεια να συμμορφωθείς σε ένα δεδομένο, που συμβαίνει να αποδέχεσαι αλλά αμφισβητείς το αποτέλεσμα. Πάντως, οι καθιερωμένες νηστείες στη διάρκεια του έτους, πέρα από την ηθική τους σκοπιμότητα, αναμφίβολα ωφελούν το σώμα, να αποβάλει τοξίνες και διάφορα δηλητήρια από το μεταβολισμό των τροφών. Εδώ το όφελος είναι άμεσο.

Οι χοντράδες στη « γλώσσα των...θεών!»

Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ είναι έμφυτη ιδιότητα, δε μοστράρεται σαν εμπόρευμα που επιθυμούμε να καταναλωθεί. Καλαισθησία στο λόγο δεν είναι, οι αταίριαστες, οι ασυνήθιστες, οι ηχηρές λέξεις. Οι άγαρμπες εκφράσεις και τα ατυχή σχήματα λόγου. Πιο πολύ δεν ταιριάζουν στην ποίηση.

Στα παλαιότερα σχολικά προγράμματα, σε ό,τι αφορούσε τη γλώσσα, οι οδηγίες ήταν, να ασκηθούν οι μαθητές στο « κομψώς και καλλιεπώς εκφράζεσθαι». Κατά την εφαρμογή αυτής της οδηγίας έγιναν αυθαίρετες ερμηνείες και κυριάρχησε για πολλά χρόνια ένας ποιητικός ρομαντισμός, μια κατάχρηση καλολογικών στοιχείων και συγκινησιακών εκφράσεων (που επιβράβευαν οι διδάσκοντες την ελληνική γλώσσα) και παραβλεπόταν η ουσία ή έμπαιναν πολλές υπερβολές σε βαθμό που να μην είναι πρόσφορο στο μέσο όρο των μαθητών να επινοήσουν τέτοια εκφραστικά στολίδια, ώστε να βαθμολογηθούν με υψηλούς συντελεστές. Έκλεβαν την παράσταση τα κορίτσια, όντα σε περίοδο εφηβείας και ονείρων, διακρίνονταν από τον εν εξάρσει συναισθηματισμό τους και πολλοί μαθητές είχαν το άγχος της έκθεσης ιδεών και παρ’ ότι είχαν δυνατότητες έμεναν πίσω στη βαθμολογία.

Δε μας είναι γνωστό ποιες είναι οι οδηγίες για την επεξεργασία της ύλης του προγράμματος, υποθέτουμε όμως ότι σήμερα οι αναλύσεις σε γλωσσικό μάθημα στοχεύουν στην επιχειρηματολογία και στη σαφήνεια των νοημάτων, στον ορθολογισμό, χωρίς να παραγνωρίζονται και τα καλολογικά στοιχεία που ομορφαίνουν το λόγο, γραπτό κυρίως και προφορικό ύστερα. Δύσκολα τότε, δυσκολότερα και σήμερα που η γλώσσα μας πάσχει από πολλά : από κατάλληλα πρότυπα, από αδέξιους να τη διδάξουν και από την εισβολή ξένων στοιχείων (κυρίως αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών) και από μια ρηχότητα στη διατύπωση της σκέψης. Δεν ενοχλεί, σήμερα, η ασυνταξία, η κακογραφία, η έλλειψη γούστου και προσπάθειας, η απεραντολογία και η ασάφεια.

Δεν μπορείς να μιλάς όπως ...μασάς και να γράφεις ακατανόητα και αντιαισθητικά. Ναι, κάποιες λαϊκές εκφράσεις ή λέξεις, μπορεί να εντυπωσιάζουν σε ένα κείμενο ή σε μια ...έμπνευση, αλλά δεν αφομοιώνoνται έτσι...απλάνιστες και αταίριαστες προς το σύνολο του κειμένου ή του ποιήματος. Βέβαια η εξήγηση υπάρχει. Η αδεξιότητα ή η κακογουστιά είναι ο μέσα κόσμος εκείνου που γράφει, αλλά μια κριτική απαξίωση, ίσως συνετίσει όσους κακοποιούν τη γλώσσα. Καθένας είναι, ό,τι έχει βιωθεί, ό,τι παράγει, ό,τι ονειρεύεται και κάποτε ό,τι παραληρεί. Όταν εκθέτεις τις ιδέες σου (ο όρος έκθεση ιδεών είναι ακριβής) με όρους χοντροκοπιάς, ακατέργαστους και αδόκιμους, μην περιμένεις χειροκροτήματα.

Γλωσσικά

Ι

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΝΑ μην είχαμε και τον ορθογραφικό οδηγό στα προγράμματα των κομπιούτερς! Δε θα διαβαζόσαντε μερικά τοπικά φύλλα! Αλλά...δημοσιογράφους θα είχαμε. Και ας αφήσουμε τα συντακτικά σφάλματα. Ούτε ο ορθογραφικός οδηγός μπόρεσε να προστατέψει το συντάκτη – σχολιαστή μιας είδησης που μπέρδεψε, προφανώς τα ηνία με τα...ίμια, κάνοντας κατάχρηση του «ι». Για γκέμια μιλούσε ο συνομιλητής που έδινε συνέντευξη και φανταζόμαστε την απογοήτευσή του όταν θα διάβασε, πώς γράφτηκαν τα λεγόμενά του. Κάτι τέτοια και άλλα, στέλνουν τη γλώσσα στα αζήτητα αλλά και δείχνουν πόσο επιπόλαιο είναι να παίζουν τα παιδιά με τα σπίρτα. Ας το έγραφαν απλά και όχι περί....διαγραμμάτου!!!

Ι Ι

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ η δημοτική, αφ’ ότου καθιερώθηκε, βρήκε πολλούς, πάμπολλους οπαδούς, η καθαρεύουσα κρατήθηκε στην αξιοπρέπειά της και στην αυστηρότητα των κανόνων της. Πώς θα μπορούσε ένας δημοτικιστής να αποδώσει την εφαρμογή ενός φαρμάκου που ψεκάζεται, ας πούμε, μέσα στη μύτη, αντικαθιστώντας το ακριβολόγημα της καθαρεύουσας: «πιέσατε μέσα στο ρινικό σωλήνα και εισπνεύσατε την εξάχνωση του φαρμάκου.» Εκείνη την εξάχνωση πώς θα μπορούσαν να την αποδώσουν; Αλλά και στις διαγνώσεις τους οι παλιοί ιατροί και από τους σύγχρονους οι έχοντες λάβει ελληνικήν παιδείαν, εκφράζονται έτσι ώστε να ακριβολογούν και να διατυπώνουν δι ολίγων πολλά, το «μήκιστον εν βραχυτάτω.» Έπρεπε να φτάσει η γλώσσα μας και σ’ αυτό το κατάντημα για να κατανοηθεί το επικίνδυνο της απλούστευσή της;

Περί ΟΤΕ και Ιντερνέτ

ΚΑΙ ΠΩΣ να ξεπεράσουμε το φτωχό 13%, που χρησιμοποιεί την Πληροφορική, τη λειτουργία του Internet, όταν για μια σύνδεση, στην περιοχή ευθύνης του ΟΤΕ Αιγίου, χρειάστηκε να «σκοτωθούν» πελάτης και υπηρεσιακοί αρμόδιοι και να μείνει χωρίς τηλέφωνο μια βδομάδα και πάνω, ο άτυχος συνδρομητής που για να μη μπλέξει με τις διάφορες εταιρείες που έχουν μισθώσει ένα ποσοστό των γραμμών του, είδε κι έπαθε να συνεννοηθεί με παλιούς και έμπειρους αρμόδιους του ΟΤΕ; Κι όμως πανηγυρίζουμε που βάλαμε το διαδίκτυο στα σχολεία, ενώ η περιφέρεια στερείται εγκαταστάσεων για να ικανοποιεί τις αιτήσεις πολιτών. Κάποτε άλλοτε για να σου δώσουν μια γραμμή ΟΤΕ δηλ. ένα τηλέφωνο έπρεπε να προσκομίσεις ιατρικές γνωματεύσεις ότι το έχεις απόλυτη ανάγκη, ότι είσαι καρδιοπαθής, μόνος κι έρημος ή και ετοιμοθάνατος.

Τα ίδια θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε και σήμερα που διάφορες εταιρείες, μας παρενοχλούν μεσημέρια και βράδια και όταν κοιμόμαστε να μας υπενθυμίσουν ότι πουλάνε υπηρεσίες τηλεφωνίας πολύ φθηνότερα κι ας έχουν ενοικιάσει συχνότητες από τον ΟΤΕ, ο οποίος είναι τόσο δυσκίνητος, σα να θέλει να διώξει τον κόσμο που επιμένει να τον εμπιστεύεται ; Το σαμάρι χτυπάμε, μήπως και φτάσει τούτο το απλό σημείωμα κάπου ψηλά και αρμοδιότερα, ώστε να αλλάξει ο βηματισμός του Οργανισμού, επί το επιχειρηματικότερο.