Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 11 Φεβ 2013

Γράμματα από το Αίγιο

 

Του Ανδρέα Φλογερά

Εκδότη Δημοσιογράφου

 

Καλορίζικη η νέα Πρόεδρος του δημ. Συμβουλίου

 

Οι πρόσφατες δημαιρεσίες, ανέδειξαν γυναίκα στο αξίωμα του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Η πρώτη γυναίκα που θα προεδρεύει πλειονοψηφίας ανδρών και δη ιατρών, οι οποίοι κοντεύουν να ξεπεράσουν τους δικηγόρους στις αιρετές θέσεις. Η Μαρία Τσουκαλά λοιπόν η πρώτη γυναίκα και νέα πρόεδρος στον Καλλικρατικό δήμο Αιγιαλείας. Καταξιωμένη ιατρός (πνευμονολόγος και πολύ παραπέρα από την ειδικότητα), επικεφαλής του υγειονομικού του τοπικού ΕΟΠΥ (πρώην ΙΚΑ), μέχρι της εκλογής της στην προεδρία του δημοτικού συμβουλίου Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, δημοτική σύμβουλος κατ’ επανάληψη, ευχόμαστε τα αξιώματα που λαμβάνει να μη στερήσουν την επιστήμη της από μια ικανότατη ιατρό, όπως άλλωστε είναι διαπιστωμένο.

Αν προεκλογικά ενέδιδε και σε κάποιες κομματικές πιέσεις, ασφαλώς θα ήταν και δήμαρχος. Αλλά και το αξίωμα του Προέδρου ουδόλως υπολείπεται αυτό, του δημάρχου, αφού εκ του κανονισμού, ο δήμαρχος, είναι μεν εισηγητής των θεμάτων, πλην δεσμεύεται να ενεργεί και ως εκτελεστής των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Κακώς του τα φορτώνουμε όλα! Έχοντας δε την πλειονοψηφία των συναδέλφων της δεδομένη, θα μπορεί να εισάγει σοβαρά θέματα προς εξέταση και να παίρνει επωφελείς για την πόλη αποφάσεις. Ως ειδική,δε, πνευμονολόγος, θα έχει την ευχέρεια να «κόβει το βήχα» όποιων πολιτεύονται αντιδεοντολογικά προς τους δημοτικούς στόχους. Το γεγονός της εκλογής της σχολιάστηκε με ικανοποίηση από τους συμπολίτες, τους οποίους οφείλει και να δικαιώσει στη διετία που θα ασκήσει τα νέα της καθήκοντα..

 

 

 

 

Πρόταση να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος

Ου λήψεις το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω. Μια από τις εντολές του Δεκαλόγου, γνωστή από το σχολικό μάθημα των θρησκευτικών. Μην πιάνεις το όνομα του Θεού στο στόμα σου για μικροπράγματα . Στα δικαστήρια, κατά την ανάληψη υπηρεσίας στο δημόσιο, στην ορκωμοσία των βουλευτών μετά κάθε εκλογή, ο θρησκευτικός όρκος δέσμευε τη συνείδηση του ορκιζόμενου ότι θα πει την αλήθεια ή ότι θα επιτελέσει τα καθήκοντα του με αρετή και αμεροληψία.. Στη διαδικασία των δικαστηρίων, τον όρκο εκφωνεί, συνήθως η Έδρα και ο πολίτης «παλαμίζει» επί του ιερού ευαγγελίου αποδεχόμενος εκείνα που δεν...είπε.

Η ψευδορκία, πάλι, επισείει ποινή, επειδή η διερεύνηση της αλήθειας στηρίζεται σε ομολογίες και οι συνέπειες της απόφασης που εκδίδεται βάσει μαρτυριών, μπορεί να είναι δίκαιη έως άδικη. Την αξία της μαρτυρίας εν δικαστηρίω έχει «κωδικοποιήσει» η λαϊκή αντίληψη με τη ρήση « δυο μαρτυράνε, έναν κρεμάνε».Πολιτικά πρόσωπα και δημόσιοι υπάλληλοι, κατά την άσκηση των καθηκόντων των, το μόνο που δε θυμούνται, συνήθως, είναι ο όρκος που έδωσαν και επομένως δεν εμποδίζονται να παρανομούν σε όλη τη διαδικασία των υποθέσεων που χειρίζονται.

Το καθεστώς αυτό ήλθε να αναμορφώσει ένας θαρραλέος Επίσκοπος, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, ο οποίος ζήτησε την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου και την αντικατάστασή του με τη διαβεβαίωση στο λόγο τιμής του και στη συνείδησή του, καθενός, ότι θα συμπεριφερθεί έντιμα, αλλιώς θα είναι αυτοδικαίως άτιμος, εάν παραβεί τους κοινωνικούς και ηθικούς κανόνες. Θα είναι επίορκος της υποσχέσεως που δημοσίως έδωσε. Στις ορκωμοσίες βουλευτών, έχει παρατηρηθεί, βουλευτές μουσουλμάνοι να ορκίζονται χωριστά (στο Κοράνι), άθρησκοι να μη συμμετέχουν, άλλοι να μην ασπάζονται τον Τίμιο Σταυρό και υπάλληλοι να σύρονται στα δικαστήρια για παράβαση καθήκοντος που εμπεριέχεται και η επιορκία τους. Αντί λοιπόν να κοροϊδευόμαστε και να ρεζιλεύονται τα πάντα, κυρίως τα όσια και τα ιερά, προτιμότερη μια όποια άλλη δέσμευση εκτός της επικλήσεως του Θεού. Και στα αρχαία κείμενα βλέπουμε ότι ορκίζονταν στο Δία. Μα Δη, ήταν ο αποτελεσματικότερος όρκος τους. Την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου είχε ζητήσει και ο συμπατριώτης μας, ποιητής Γιάννης Κουτσοχέρας, ως βουλευτής το 1980 (Πρακτικά Βουλής 25.5.1980).

Είναι βλασφημία η κατάχρηση της επικλήσεως του Θεού. Μην κατεβάζουμε τα υπέργεια στο πεζοδρόμιο. Αλλά αν φταίει ο όρκος, αυτός καθαυτός, η εκτόνωση του θυμικού με τις ακατάσχετες βλαστήμιες όλων των θείων στην καθημερινότητά μας, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Υπάρχει νόμος, όπου κάθε πιστός πολίτης δύναται να μηνύσει τον βλάσφημο επειδή του προσβάλλει τα θρησκευτικά του ιδεώδη. Αλλά τέτοιες δίκες έχουν ατονήσει. Γίναμε αδιάφοροι ακόμη και όταν προσβάλλονται ύψιστες ιδεολογίες μας ως Ελλήνων πολιτών. Γι αυτές όμως δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα.. Η πολιτική έχει δικά της κριτήρια για την εφαρμογή της. Ας μη μπλέκουμε άλλο τα θέματα..

 

 

 

Δυσεύρετη η αλήθεια στα πολιτικά

Η αλήθεια είναι το μέγα ζητούμενο σε όλες τις εποχές της κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας της ανθρωπότητας. Δύσκολη υπόθεση όταν διερευνάται το αίτιο του ψεύδους, της απάτης, της κομπίνας, της εξαπάτησης, του δόλου σε δημόσιες και ιδιωτικές υποθέσεις και κυρίως σε πολιτικά ζητήματα και ιδίως εκείνα που αφορούν στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Παρακολουθούμε αυτό τον καιρό τα όσα έρχονται στο φως, δια μέσου της δημοσιότητας, αναφορικά με τον αθέμιτο πλουτισμό μερικών προσώπων σε βάρος των εθνικών πόρων και σε βαθμό να λιμοκτονεί ολόκληρη η χώρα και τα οικονομικά σκάνδαλα να διαδέχονται το ένα το άλλο, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι, εξαιτίας της αδίστακτης φορολόγησης των περιουσιών τους, προσφεύγουν στα λαϊκά συσσίτια να επιβιώσουν.

Η αλήθεια είναι συνώνυμο του θεσμού της δικαιοσύνης. Είναι ένα δίδυμο που η μία πλευρά επηρεάζει, στηρίζεται στην άλλη. Βλέπουμε τι γίνεται στο Κοινοβούλιο αυτό τον καιρό. Στήνονται κάλπες κατά ενόχων ή υποθετικών ενόχων για διασπάθιση δημόσιου χρήματος και οι διαδικασίες στοχεύουν να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης , να παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη και να αποδειχθεί η αλήθεια.. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις αναζήτησης της αλήθειας και απόδοσης δικαιοσύνης, σηκώνεται πολλή σκόνη, κουρνιαχτός και η θέαση των γεγονότων δεν είναι καθαρή. Με εξεταστικές επιτροπές και με ειδικά δικαστήρια που ακολουθούν, απλά χαλαρώνει η ένταση στο λαό, στο όνομα του οποίου οι πάντες γίνονται κριτές και εξ ονόματος όλων στήνονται αγχόνες να κρεμαστούν οι επίορκοι και οι υπεύθυνοι. Στο τέλος χάνεται ο προσανατολισμός και η ουσία. Όταν στο παρελθόν έληξε το Ειδικό Δικαστήριο και ρωτήθηκε ο αρχηγός του τότε ΣΥΝ Νικ. Κωνσταντόπουλος να σχολιάσει το αποτέλεσμα, είπε μια μεγάλη αλήθεια, ότι δηλ. το μόνο που δεν αποδείχθηκε ήταν η ΑΛΗΘΕΙΑ. Έτσι όπως ανακατεύονται τα πράγματα, η αλήθεια, αντί να αναδειχθεί, γίνεται πιο δυσδιάκριτη ή καλύτερα αναπόδεικτη.

 

 

Την αλήθεια την κόβουν στα μέτρα τους οι άνθρωποι

Όπου παρεμβαίνει η ανθρώπινη υποκειμενικότητα εκεί δυσκολεύεται η ανεύρεση της απόλυτης αλήθειας. Γι αυτό και η αναζήτηση της αλήθειας και ο κολασμός της παράνομης πράξης γίνεται με σχετικά κριτήρια, κοινής παραδοχής, όπως η χρησιμότητά της για τη ζωή του ανθρώπου. Πρέπει να αποδεικνύεται και να επαληθεύεται. Η διερεύνησή της γίνεται με πολλούς τρόπους. Στην κατά συνθήκη απόδοσή της, τότε είναι εν μέρει αλήθεια και εν μέρει ψεύδος .Η απόλυτη αλήθεια δε προσεγγίζεται με τα ανθρώπινα μέτρα. Δογματικά η απόλυτη αλήθεια είναι ο Θεός. Υπάρχουν διάφορες γνωσιολογικές θεωρίες για την αλήθεια (ο υποκειμενισμός που αρνείται την αντικειμενική αλήθεια, ο σχετικισμός, κάθε εποχή, κάθε κοινωνία, ομάδα ή τάξη έχει να δείξει και να υποστηρίξει τις δικές της αλήθειες, ο πλασματισμός, θεωρεί ως αλήθεια τις πρακτικά χρήσιμες επινοήσεις μας, αυτό που μας βολεύει να προσαρμοστούμε μέσα στη ζωή και στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους και τέλος ο πραγματισμός που έχει αναδείξει τη χρησιμοθηρία ως κοινωνική αρετή). Δύσκολες απαντήσεις σε δυσκολότερα ερωτήματα. Και ο Χριστός όταν ρωτήθηκε «τι εστίν αλήθεια» απάντησε με παραβολή.

Στο πλαίσιο των παραπάνω θεωριών και των πολιτικών τάσεων και συγκρούσεων και υπό τον έλεγχο της Κοινής Γνώμης να αποκαλυφθούν οι επίορκοι των αξιωμάτων και οι κοινοί κλέφτες του δημόσιου χρήματος, άρχισε η διαδικασία των εξεταστικών επιτροπών οι οποίες υποχρεούνται να αποκαλύψουν τους επίορκους πολιτικούς και να τους παραπέμψουν στην τακτική δικαιοσύνη. Πρωτίστως ψιλοκομματικά τα οφέλη και δευτερευόντως οικονομικά. Για το λαό που πάσχει, επειδή δεν ήταν Προφήτης , όταν ψήφιζε, η όλη ιστορία είναι ένα θέαμα μιας ανιαρής παράστασης, που ούτε ψυχαγωγεί ούτε φρονηματίζει. Και δεν είναι και η πρώτη στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

 

 

Ένα CD για την ¨Παναγία Τρυπητή¨

 

Στο πλαίσιο των εκλεκτών και επιμελημένων, εντύπων, εκδόσεων της Τοπικής Ιεράς Μητροπόλεως, τις οποίες ευλογεί ο Μητροπολίτης μας κ. Αμβρόσιος προστέθηκε και η πρώτη , ηλεκτρονική, παραγωγή ενός C.D. που είναι αφιερωμένο στην Πολιούχο μας «Παναγία Τρυπητή», μέσα σε θήκη με φωτογραφίες του Ιερού Προσκυνήματος και επιλεγμένα ποιητικά κείμενα τα οποία αναφέρονται στην Παναγία Τρυπητή. Είναι θησαυρισμένοι ύμνοι προς τη Θεοτόκο, οι περισσότεροι των οποίων έχουν γραφεί «από τον Αιγιώτη υμνογράφο Αριστείδη Καρβέλα (1908-1989)....ο οποίος μελουργεί από καρδίας την Υπεραγία Θεοτόκο αποδίδοντας τιμή και σεβασμό στην πολιούχο της γενετείρας του (Μουσικά Σχόλια : Σπύρος Οικονομόπουλος)».

Περιέχονται, 14 βυζαντινοί ύμνοι (Απολυτίκιον, Μεγαλυνάρια Παναγίας, Εξαποστειλάριον, Προσόμοια (α΄μέρος), Κανόνας της Παναγίας (α΄- στ΄) Κοντάκιον, Οίκος, Συναξάριον, Κανόνας της Παναγίας (Ωδές ζ΄- θ’), Πολυέλεος (Άκουσον θυγάτερ και ίδε), Μεγαλυνάρια (Παναγία Τρυπητή) Προσόμοια (β΄μέρος), Ύδωρ το Ζωήρρυτον της Πηγής (μεγαλυνάριο), Ο ΄Αγγελος εβόα, , Στίχοι (Λόγον Αγαθόν), Την όντως Θεοτόκον.

Τη μουσική επιμέλεια είχε, ως ειδικότερος και αρμοδιότερος όλων, ο «Δάσκαλος και Χοράρχης όλων των εκδηλώσεων Φώτης Θεοδωρακόπουλος, ο οποίος συντηρεί και καλλιεργεί την πλούσια ψαλτική παράδοση της Αιγιαλείας, με στόχο να την μεταλαμπαδεύσει στους νέους Ιεροψάλτες της περιοχής διαμέσου του συλλόγου Ιεροψαλτών «Ιωάννης ο Κουκουζέλης», του οποίου χοραρχεί και διδάσκει το γνήσιο βυζαντινό μέλος με αφοσίωση στην παράδοση.

Από τους συντελεστές της έκδοσης του C.D. αναφέρονται (εκτός του Φώτη Θεοδωρακόπουλου που είχε τη μουσική επιμέλεια) οι κ.κ. Νίκος Διονυσόπουλος (Ηχογράφηση – επιμέλεια της έκδοσης) και ο συντάκτης των κειμένων Σπύρος Δ. Οικονομόπουλος. Το εν λόγω C.D, προλογίζει, με θερμό χαιρετισμό ο Μητροπολίτης μας κ. Αμβρόσιος.

Ο βυζαντινός χορός που απέδωσε τους ύμνους, υποβάλλει στον ακροατή, την αίσθηση ενός μουσικού ακροάματος, με σωστό τονισμό, ρυθμό, ενότητα και καθαρότητα απόδοσης, που συναρπάζουν και μεταρσιώνουν τον πιστό ακόμη και εκτός ναού (ακούοντας το C.D). Οι φιλακόλουθοι μπορούν να το προμηθευτούν (ακόμη και να το δωρίσουν ως αρχειακό δώρημα οπουδήποτε) από το Βιβλιοπωλείο της τοπικής Εκκλησίας « Βιβλίο και Εικόνα», Ερμού 21 – Αίγιο.

 

 

 

Υποκρισία και δολιότητα

ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΦΤΕΡΗΣ

Φαίνεται, ότι υποκριτικά είναι όσα λέγονται και επιχειρούνται από υπηρεσίες και φορείς, για την αναδάσωση του δάσους της Φτέρης, αν κρίνουμε από τη σχετικά πρόσφατη απόπειρα που έγινε να ενταχθεί θέμα αναίρεσης της απαγόρευσης βόσκησης κοπαδιών στο αναπλασσόμενο δάσος της περιοχής Πυργακίου – Φτέρης. Σε ένα από τα δημοτικά συμβούλια, υπήρχε προς συζήτηση θέμα να επιτραπεί η επαναφορά κοπαδιών στο καμένο δάσος που μόλις τα τελευταία χρόνια «μάλλιασε» με χαμηλή βλάστηση, η οποία έτσι και περάσει μια φορά ένα κοπάδι γιδοπρόβατα θα καταστρέψει ό,τι πάει να αναπτυχθεί.

Διαμαρτυρίες έγιναν στο Δασαρχείο γύρω από την ξύλευση των καμένων δέντρων, όπου ο εργολάβος προκαλούσε καταστροφή των νεόφυτων με το πέρασμα των εργατών και το σούρσιμο των κορμών ως τα σημεία φόρτωσης. Στους κατοίκους της ημιορεινής περιοχής απαγορεύθηκε, παραδόξως και η ξύλευση των ξεραμένων κορμών και μάλιστα σε περίοδο κρίσεως λόγω ακρίβειας του πετρελαίου.

Το δάσος όχι μόνο ως κρατική περιουσία αλλά και ως περιβαλλοντικός παράγων μεγάλης σπουδαιότητας για τη ζωή, δεν προστατεύεται από τους πολίτες. Στο παρελθόν και τα νησιά μας ήταν δασωμένα. Η αλόγιστη εκμετάλλευση της ξυλείας για ναυπήγηση τα απογύμνωσε και η συνακόλουθη ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία που εμπόδισε τη φυσική αναδάσωση, απογύμνωσε πλήρως τη γη από πράσινο, με εξαίρεση κάποιες μεγαλονήσους, τις οποίες οι τελευταίες πυρκαγιές καταστρέφουν με όλα τα δυσμενή επακόλουθα.

Στην Αιτωλοακαρνανία, όπως διαβάζουμε σε δελτίο Τύπου του Γ. Γραμματέα Δυτ. Ελλάδος και Νήσων Ιονίου, σημειώνεται ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες για την προστασία των δασών, μέσα στο 2012, παρουσίασαν σημαντικό έργο στον αγώνα κατά της παράνομης διακίνησης δασικών προϊόντων, αφού υπεβλήθησαν 551 μηνύσεις, κατασχέθηκαν 2.104 τόνοι ξύλα, 9 φορτηγά, 75 αγροτικά οχήματα, 11 τρακτέρ, 21 Ι.Χ. αυτοκίνητα και 32 αλυσοπρίονα. Γίναμε, οι πολίτες, εχθροί του λιγοστού δάσους που απομένει στη χώρα μας, το οποίο προσπαθεί να υπάρξει μέσω της φυσικής διαδικασίας που απαιτεί χρόνο και συνθήκες κατάλληλες. Δεν υπάρχει, που δεν υπάρχει θετική συμβολή φιλοδασικής νοοτροπίας, να είμαστε εμείς οι ίδιοι οι επιδρομείς της καταστροφής για κάποια ευρώ και για δέκα είκοσι νταλίκες με καυσόξυλα για εμπόρους και ξυλόφουρνους. Αν δεν προστατευτούν τα υπάρχοντα δάση και τα υπό αναβλάστηση (μετά τις πυρκαγιές των τελευταίων ετών) σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει δέντρο κα καθίσει κάποιος στον ίσκιο του.

 

 

 

Με την παραίσθηση της μέθης....

 

 

H ζωή είναι όπως καθένας την αντιλαμβάνεται. Γι’ αυτό και οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι έχουν δίκιο. Δε θυμάμαι την προέλευση του αφορισμού αυτού. Παίρνω μόνο το συμπέρασμα. Πόσους οπαδούς μπορεί να έχει αυτή η θέση, ούτε κι αυτό είναι γνωστό. Οπωσδήποτε, όσοι διαφωνούν θ’ ανήκουν στην άλλη…όχθη. Και με τη σειρά τους θα ‘χουν κι αυτοί το δίκιο τους…

Από τους Γάλλους ρομαντικούς, όμως, έρχεται μια φωνή, μια αλλιώτικη βίωση, σωστή για όσους την αποδέχονται, που έχουν κι αυτοί το δικό τους…δίκιο! Ένας ποιητής τους λοιπόν, σαν τον Κάρολο Μπωντλαίρ, δε θα μπορούσε να συστήσει άλλη θεώρηση της ζωής, παρά τη μέθη της. Φυσικά τη μέθη, που φέρνει και στον ίδιο ο ποιητικός οίστρος και τον σηκώνει λίγα εκατοστά ή πολλά…χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος, δεν έχει σημασία, ψηλά πάντως…

«Ζείτε, λοιπόν συνιστούσε, πάντοτε μεθυσμένοι. Μεθυσμένοι από όνειρα, μεθυσμένοι από χαρά, από αισιοδοξία, από αγάπη, από ιδέες, από έρωτες, από δημιουργία. Μ’ οτιδήποτε καταπιάνεστε να μεθάτε πρώτα μ’ αυτό…»

Να σημαίνουν τάχα όλα αυτά, ότι η ζωή, στη γυμνή της θεώρηση, είναι ανυπόφορη και αδιάβατη ή μήπως, από το περιβόλι της, πρέπει να διαλέγει ο άνθρωπος τους δυνατούς χυμούς, που τον συνεπαίρνουν και τον μετεωρίζουν σ’ άλλους κόσμους;

Ό,τι και να ‘ναι…ζωή να ‘χουμε και…διάθεση. Περίσκεψη εκεί που δε χωρεί η τρέλα, τρέλα εκεί που δεν περνάει η…φρόνηση! Και πόση άλλωστε είναι αυτή η ζωή;!!!

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου