Γράφει:
ο
δημοσιογράφος
Ανδρέας
Φλογεράς
Εκδότης της
ηλεκτρονικής
εφημερίδας
“ΕΡΕΥΝΑ” Αιγίου
email:
 info@
ereyna-aigio.gr
τηλ:26910 24403
κιν: 6979 380 806

Αν και ο χρόνος είναι έννοια ασύλληπτη, με τα ανθρώπινα μέτρα έχει τρεις διαστάσεις όπως τις βιώνουμε, είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Σ’ αυτό το θεωρητικό επιμερισμό εντάσσονται οι στοχασμοί μας, οι αναμνήσεις μας, τα οράματά μας, οι ελπίδες και οι συμπεριφορές μας. Υπάρχουν σκέψεις, ενασχολήσεις και ενδιαφέροντα που αναλώνονται με τη σπουδή του παρελθόντος. Δεν εννοούμε τους αρχαιολόγους, αλλά τους ερευνητές που αξιολογούν τις συμπεριφορές των ανθρώπων που πέρασαν και άφησαν το αποτύπωμά τους.

Το παρελθόν είναι το υπόβαθρο αλλά και το ανάβαθρο, για το επόμενο βήμα στο μέλλον δια μέσου του παρόντος, στο ταμπλό του οποίου προβάλλονται και αναλύονται συμπεράσματα από το παρελθόν και οι σκέψεις, οι προσδοκίες και τα όνειρα για το μέλλον. Σ΄ αυτή τη διαδρομή που έχει γνωστή αφετηρία και άγνωστο τερματισμό αλλά πολλές στάσεις, συνωστίζονται οι ονειροπόλοι, παραφορτωμένοι από τη σπουδή των περασμένων και από τον αγώνα για τα τωρινά, αυτοί που θέλουν να περάσουν με τα φτερά του ονείρου στην άλλη διάσταση.

Αν δεν ήταν και τα όνειρα, ο κόσμος θα ήταν εξαιρετικά άσχημος και οι ημέρες ανέλπιδες. Όχι πως το όνειρο θα πραγματωθεί, είναι όμως, μια εκτόνωση της ψυχής μας, μια εξαέρωση των πιεστικών θεμάτων που περνάνε ανερμήνευτα και ανικανοποίητα από το μόχθο στον ύπνο και καταλήγουν σε εφιαλτικές ώρες ημέρας και νύχτας. Το όνειρο, το όραμα, η φαντασία, ακόμα και η φαντασίωση κάποιων στιγμών, κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Είναι τα φίλτρα, που αφήνουν και περνάει το αθάνατο νερό, με το οποίο αρδεύεται ο λογισμός και διαποτίζεται η λαγαρή σκέψη. Στη ζωή οι διανοούμενοι ποιούν και οι επιστήμονες πράττουν. Αξία έχει το ποιείν και το πράττειν. Σ’ αυτή την επάλληλη διασταύρωση, όπου «η μοίρα γυρίζει αλλού τις χαρακιές της παλάμης σαν κλειδούχος», τις γραμμές του τρένου (Οδ. Ελύτης), οι δρόμοι της μεγαλωσύνης, οδηγούν στο γοητευτικό βάθος του ένδον κόσμου, που είναι η μεγάλη δωρεά από τη φύση, στους εκλεκτούς της.

Ας είναι, η νέα χρονιά που περιμένουμε πιο πλουσιόδωρη σε ώρες στοχασμού, εσωτερικής ευδαιμονίας και επιστήμης για τα άνω και τα πέραν του κόσμου τούτου. Κι ας μην παραξενεύει η έξαρση. Είναι κι αυτή από τη στόφα του μεγάλου ονείρου, που όλοι δικαιούμαστε μερίδιο. Χρόνια πολλά.

Το Ημερολόγιο 2014, των Φιλολόγων

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΑΙ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων εξέδωσε και κυκλοφορεί το Ημερολόγιο του 2014 αφιερωμένο σε «Ξεχωριστές Μορφές του Τόπου μας» που με τη ζωή τους, τη δράση και το έργο τους λάμπρυναν την τοπική μας ιστορία και έγιναν καύχημα για τους νεότερους συμπολίτες τους. Ανάμεσα από πολλές σημαντικές προσωπικότητες των περιοχών Αιγιάλειας και Καλαβρύτων επιλέχτηκαν δώδεκα, από τις οποίες η καθεμιά αντιπροσωπεύει διαφορετικό τομέα δράσης και κατά το δυνατόν διαφορετικό τόπο καταγωγής.

Έτσι κόσμησαν τις σελίδες και σφράγισαν με τη μορφή τους τούς δώδεκα μήνες του ημερολογίου ο πρωτοψάλτης Σπύρος Περιστέρης από τη Ροδοδάφνη, o θεατρικός συγγραφέας Σπύρος Περεσιάδης από το Μεσορούγι Ακράτας, ο πολιτικός και ποιητής Γιάννης Κουτσοχέρας από τη Ζήρια, ο αγιογράφος Κων. Φανέλλης που έγινε Αιγιώτης, ο ατομικός Φυσικός Γεώργιος Δούσμανης από την Κουνινά, ο φιλόλογος Τάκης Σταματόπουλος από την Κουνινά, ο ιστορικός Αρίστος Σταυρόπουλος από το Αίγιο, ο κληρικός και Γυμνασιάρχης Ευσέβιος Κηπουργός από τους Ρογούς Καλαβρύτων, ο γιατρός και ευεργέτης Κλεομένης Οικονόμου από την Βαλιμή Κράθιδος, ο κληρικός Θεόδωρος Παπαγεωργίου από την Κουνινά, ο συμβολαιογράφος και δήμαρχος Γεώργιος Παναγόπουλος από το Αίγιο και ο εμπνευστής και δημιουργός του τοπικού Ιστορικού Αρχείου Αιγίου Νύσης Μεσσηνέζης από το Αίγιο.

Καθεμιά από τις ξεχωριστές αυτές μορφές έχει πάρει τη θέση της σε κάθε μήνα του 2014 συνοδευόμενη από βιογραφικά στοιχεία και μικρή αναφορά στο έργο της καθώς και από φωτογραφίες και εικόνες από τη ζωή και τη δράση της.

Το Δ. Σ. του Συνδέσμου ευελπιστεί ότι τα μέλη, οι φίλοι και οι συμπολίτες του θα αγκαλιάσουν το ημερολόγιο αυτό που έχει ιστορική αλλά και καλλιτεχνική αξία και ότι θα αποτελέσει συλλεκτικό κομμάτι για όποιον το αποκτήσει αναζητώντας το στο βιβλιοπωλείο του κ. Κοντέση ή στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου : Αρχοντούλα Ρέλλα, (Πρόεδρος) τηλ. 26910-27278 και 6974752115 , Κατερίνα Μαρινοπούλου (Γεν. Γραμματέας), τηλ. 26910-21671 και 6980087604 Μαρία Σκαρτσίλα, (Οργανωτική Γραμματέας) τηλ. 26910-27078 και 6944645407

Ένα στρουθίο...μετεωρολόγος!

Λιτοδίαιτος, λεπτούλης, αεικίνητος, ανάγωγος ορεσίβιος, κλεπτομανής και πάντοτε πεινασμένος, έκαμε την εμφάνισή του στο φράχτη, που είναι κλεισμένες μερικές κότες, ο αλήτης του φτερωτού κόσμου, ο κοκκινολαίμης σπουργίτης, ο καλογιάννος, όπως τον βάφτισε ο λαός.

Εκλιπαρούσε για δυο ψίχουλα και προευφραινόταν, από την ομηρική-γι’ αυτόν-ευωχία των ορνίθων, που τσιμπολογούσαν όλη μέρα στο σύρμα που τις είχαν περιορίσει.

Με τον πορτοκαλί μπούστο του, είναι χαρακτηριστικά ευδιάκριτος θαμώνας, σε χώρους που υπάρχουν τσίπουρα πεταμένα κι από ‘κει φαίνεται πήρε το παρατσούκλι του: τσίπουρας, για διάκριση από τ’ άλλα ενδημικά στρουθία του κλίματός μας. Θυμούμαι από την παιδική πτηνολογία (!) που ενασχολούμαστε, βύνες, τσόνια, σουσουράδες, καλογρίτσες, στεφανίτσες, που μαζί με τις δεντρότσιχλες και τα κοτσύφια, συμβιώνουν στους αγροτικούς οικισμούς με τον άνθρωπο, όλο το χρόνο.

Η μνήμη του, μπροστά στη λιχούδικη συμπεριφορά του, σχεδόν δε λειτουργεί. Πιάστηκε σε μια παγίδα (ένα συρμάτινο δόκανο) δυο φορές. Την πρώτη έχασε το πόδι του και τη δεύτερη, ο ίδιος για το μεζέ ενός σκου-ληκιού από γαϊδουράγκαθο που του ‘βαλαν για δόλωμα, έχασε τη ζωή του.

Άσαρκος σαν ασκητής! Το κορμάκι του μια μπουκιά όλο κι όλο, σε προβληματίζει με την αντοχή και τη σβελτάδα του. Φιλύποπτος, κατά κανόνα, δεν πολυζυγώνει τον άνθρωπο αλλά όλο και γυροφέρνει στους κατοι-κημένους χώρους. Προχθές παραξεθάρρεψε. Χαρά Θεού η ημέρα. Και ξάφνου, σκάλωσε στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και παρατηρούσε μέσα.. ‘Ηταν προς το απόβραδο. Πεινούσε φαίνεται ή έψαχνε για ενδιαίτημα να περάσει τη νύχτα του. Όταν τον είδα, είπα στους άλλους: έρχεται κακοκαιρία, χιονιάς. Με κοίταξαν παράξενα και σταυροκοπήθηκαν. Δεν άργησε να δικαιωθώ. Από τη νύχτα ο καιρός χάλασε.

Κοίταζα, πολλή ώρα, πόση προσπάθεια κατέβαλε για να έχει ένα κάποιο μερίδιο από τη σακούλα που άδειασε στο κοτέτσι η γριούλα να φάνε το βραδινό τους οι κότες της. Ολόκληρα στρατηγήματα σοφιζόταν. Βουτούσε στην απρόσμενη λεία και ξανά πάνω στο φράχτη για κατόπτευση… Σκέτος…αεροκομάντος, στεριανός πειρατής, καμπίσιος από ανάγκη μέχρι να υποχωρήσει το χιόνι από τα ψηλά και να ξαναπάρει τα όρη.

Αγώνας σκληρός η κάθε μέρα του για την επιβίωση. Ρίσκο στο ρίσκο! Και χαζεύοντας μπροστά στο κοτέ-τσι, αναζήτησα αντιστοιχίες με τους ανθρώπους που όλο βαρυγκωμάμε και περισσότερο μάλιστα όταν τρώμε από τα πλούσια ελέη του Θεού κι όλο και κάτι μας λείπει…

Καθώς κατάπινε το τελευταίο…κλοπιμαίο που απόχτησε, τον είδα να με κοιτάζει που μοχθούσα να κα-ταγράψω τις δραστηριότητές του και δεν ξέρω αν με καλοτύχιζε ή με ειρωνευόταν, που αυτός γέμιζε -τουλάχιστον- το στομάχι του κι η αφεντιά μου βασανιζόταν να ετοιμάσει την τακτική συνεργασία, για τους φίλους της στήλης. Στη στιγμή ανέβηκαν μέσα μου τα ιερά λόγια για τα στρουθία: «ουδέ σπείρουσι, ουδέ θερίζουσι…» και σύγκρινα τον άνθρωπο, που φτάνει κάποτε από ανάγκη μέχρι την ταπείνωση, για ν’ αποχτήσει, συχνά, λιγό-τερα κι από ένα τσόνι…

Όταν η γυναίκα αλλάζει λουκ (...)

Παρατηρούμε τις μεταμορφώσεις των τηλεπαρουσιαστριών με την ποικιλία των κουστουμιών και την εναλλαγή του λουκ (για να χρησιμοποιήσουμε την κατάλληλη λέξη) στην εμφάνισή τους γενικώς και απορούμε τόσο με την εφευρετικότητα του τμήματος μακιγιάζ του σταθμού όσο και τις δικές τους εμπνεύσεις. Μετακινήθηκε από το ένα κανάλι σε άλλο η ξανθιά και αεράτη παρουσιάστρια (αρκετών Μαϊων, πλην αξιόμαχη) και εμφανίστηκε σε άλλο με σκούρα χρώματα και μαλλιά (αν μη περούκες) καστανόξανθα. Κάποτε με άλλο μακιγιάζ, με άλλη διάθεση επικοινωνίας, άλλος άνθρωπος, θα λέγαμε.

Γενικά, οι γυναίκες, πλήττουν με την ίδια την εμφάνισή τους και ανανεώνονται συνεχώς. Η ίδια η βιολογική τους κατάσταση τις εμφανίζει άλλοτε κουρασμένες και άλλοτε φρέσκες-φρέσκες, για κάποιες εβδομάδες του μήνα. Γυναίκα, μόδα, ομορφιά, αξεσουάρ, ντυσίματα και χτενίσματα την κρατούν πάντοτε ενδιαφέρουσα και αυτό άλλωστε την απασχολεί να ενδιαφέρει πολλούς όταν κυκλοφορεί και να επηρεάζει, άγνωστο αριθμό θαυμαστών της. Θέλει να αρέσει. Όσο για τα παρεπόμενα αυτής της επιδίωξής της και αυτά τα χειρίζεται με βάση τη θηλυκότητά της και τη χάρη της ασυνέπειας που της εξάπτει φαντασιώσεις διαρκούς νεότητας. Αλλά και να θέλει κάποτε να ελαττώσει την τάση της διαρκούς ανανέωσής της, δεν την αφήνει η βιομηχανία της ομορφιάς που έχει στηθεί δίπλα της. Σήμερα δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες, χωρίς να σημαίνει ότι πλεονάζουν οι χαρισματικά όμορφες.

Το θέμα δεν είναι σημερινό, αλλά διαχρονικό. Και τότε που η γυναίκα δεν είχε ισοτιμία προσωπικότητας σε σχέση με τον άνδρα και τότε που ήταν κλεισμένη στο χαρέμι και όταν κυκλοφορεί με μπούργκα ή φερετζέ, η χλιδή και ανάδειξη των προσόντων της, λειτουργούν δελεαστικά όσο και αν το θηλυκό αυτό ανήκει σε αφέντη ή διαβιώνει με αμφισβητήσιμους περιορισμούς.

(...) και η Ήρα λούζεται στην Κασταλλία

γυναίκα, ως εκ του προορισμού της ενσαρκώνει την έλξη. Έστω και αν φτάνει έως την πρόκληση, που κάποτε γίνεται απώθηση. Ζήτημα νοημοσύνης και απώλειας του μέτρου. Ιστορικά, οι ιερόδουλες ήταν οι ταγμένες να ικανοποιούν την Αφροδίτη στους ναούς της, με την απαράδεκτη για σήμερα αντίληψη , που έπρεπε μια φορά το χρόνο, νύχτα, να προσέρχονται στους ναούς αυτούς και να εκδίδονται, ως τιμητική προσφορά προς τη θεά του έρωτα. Φυσικά αυτά για το...λαό. Οι αρχόντισσες δεν αποποιούνταν την ιερή αυτή υποχρέωση, και έφταναν στον ιερό περίβολο των ναών έχοντας μαζί τους τον εκλεκτό της επιλογής τους. Έτσι για να διαχωρίζεται ο λαός, ο χύδην όχλος και να μην γίνονται βορά λιμασμένων αρσενικών, που περίμεναν πώς και τι αυτή την ευκαιρία της αφροδίσιας περιόδου, όπως το έθιμο επέβαλε.

Πιο πίσω, υπάρχει και στη μυθολογία παράδειγμα της γυναικείας εφευρετικότητας, να συγκινεί και να υποκρίνεται, προκειμένου να αρέσει στον άνδρα, που πιάνεται στα δίχτυα της...αποκλειστικότητας εύκολα. Η Ήρα, μετά κάθε παραστράτημά της ή για να εκδικηθεί τον ανοικονόμητο άντρα της το Δία, (συμβαίνει πολλά από τα παραστρατήματα των γυναικών να γίνονται από πείσμα ή εκδικητικότητα). ύστερα από κάθε ερωτική της περιπέτεια, πήγαινε στους Δελφούς, ελούετο στα νερά της Κασταλλίας πηγής και ανέκτα, δι αυτού του τρόπου την παρθενία της. Άλλη παγίδα των αρσενικών. Ακόμη και σήμερα συμβαίνει, κάποιοι μαιευτήρες να κάνουν...λάθη μετά τον τοκετό και να ...μαστορεύουν το γυναικείο σώμα, κατά τρόπο που να ανεβάζει την ερωτική προτίμηση ή να ικανοποιεί τη ματαιοδοξία και την αφέλεια των «κυνηγών» τέτοιων απολαύσεων. Στη Σπάρτη, που ο μύθος της ωραίας Ελένης ήταν πιο ζωντανός, οι άντρες φαντασιωμένοι , όταν κοιμόντουσαν με τις απλές γυναίκες τους, γεννούσαν όμορφα παιδιά. Τόσο δυνατή ήταν η υποβολή από το ερωτικό πρότυπο, που αιματοκύλισε για δέκα χρόνια την Τροία και έμεινε μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία.