Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 14 Δεκ 2015

 

 

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, πήραμε από το αίτημα των μεταναστών (λαθραίων, παράνομων, παράτυπων, όπως και αν τους ονομάσουμε), να λάβουν ελληνική υπηκοότητα. Επειδή υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς τους όρους, διευκρινίζουμε: Η υπηκοότητα δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ιθαγένεια. Η ιθαγένεια δεν δίδεται. Την έχουν οι κατέχοντες «το όμαιμον ,το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το ομότροπον» καθώς γράφει ο Ηρόδοτος. Υπηκοότητα μπορείς να αλλάξεις, όχι όμως και ιθαγένεια, σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό του πατέρα της ιστορίας, Ηρόδοτου.

Μπορεί ένας πολίτης να είναι υπήκοος του κράτους στο οποίο κατοικεί αλλά άλλης ιθαγένειας. Η ιθαγένεια έχει και βιολογικά στοιχεία και γενετικά χαρακτηριστικά. Ως τόπος καταγωγής καθενός, καθορίζεται, ύστερ’ από ανάλυση του Νόμου, ο τόπος γεννήσεως του πατέρα του. Δηλαδή ένας πολίτης μπορεί να είναι Έλληνας υπήκοος, με ιθαγένεια άλλης χώρας και να έχει τόπο καταγωγής του, τον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας του.

Τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζονταν κατά την εγγραφή μαθητών στην πρώτη τάξη, όπου τα προσκομιζόμενα πιστοποιητικά των προέδρων ήταν ελλιπέστατα γραμμένα και οι δάσκαλοι βρίσκονταν – όχι σπάνια – σε πολύ δύσκολο πρόβλημα προκειμένου να εγγράψουν ένα παιδί στην πρώτη τάξη, επειδή τα στοιχεία που θα καταχωρίζονταν θα το ακολουθούσαν σε όλη τη μετέπειτα σταδιοδρομία του. Ασάφειες στη συμπλήρωση δικαιολογητικών και μετά τη λήψη πτυχίου εξακολουθούσαν να υπάρχουν.

Θυμάμαι, σε περίοδο στρατεύσεώς μας, μας ζητούσαν να συμπληρώσουμε προσωπικά στοιχεία σε έντυπες καταστάσεις. Στην κύρια στήλη έπρεπε να γράψουμε το πανεπιστημιακό πτυχίο που κατείχαμε. Και σε άλλη «Γραμματικές γνώσεις», έπρεπε να συμπληρώσουμε ότι κατείχαμε ….απολυτήριο Δημοτικού. Το αλαλούμ στη δημόσια διοίκηση συνεχίζεται, από ιδρύσεως κράτους.

 

Ανδρέας Φλογεράς

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου